Vrouwen over seksualiteit - radicaal feminisme

Ik ben opgevoed in een gezin waar (eerst stilzwijgend, en later uitgesproken)
er van uit gegaan werd, dat vrouwen geen seksuele behoeften hebben, dus had
ik die ook niet. Ik had natuurlijk wel andere behoeften: aan liefde en ook aan
een vriendje zodat ik op schoolfeesten niet altijd aan de kant hoefde te zitten
(ik zat op een school waar twee keer zoveel meisjes waren als jongens, zodat
alleen de vlotste meisjes een kans hadden). Ik had een vriendje waarop ik
even erg verliefd was geweest, maar die altijd vreselijk zenuwachtig werd als
ik hem aanraakte. Dus dat kwam dan toch neer op wandelen, naar muziek luisteren
of over boeken praten, net zoals met de vriendinnen, die ook altijd zenuwachtig
werden als je ze aanraakte.
Later werden de vriendjes niet meer zenuwachtig bij aanraking, maar ik wel;
en met ze praten kon ik ook haast niet meer. Want het leek wel of ze met het
verstrijken van de jaren steeds onnozeler werden. Ze waren zo druk bezig met
hun mannendingen dat ze van al die interessante dingen, die mijn vriendinnen
en ik over menselijke relaties aan het ontdekken waren, absoluut geen idee
hadden. En verder hadden ze ook nooit iets te vertellen dat mij maar in de
verste verte interesseerde. Soms was er wel eens een vriendin die niet zenuwachtig
werd van aanrakingen, maar dan werd ik het weer, of het was weer andersom.
Met dat al dacht ik nooit over seksualiteit na en misschien ook niet over liefde.
Maar altijd over kontakt en waarom dat zo moeilijk was. Toen, tijdens een
lange mooie zomer, toen ik een paar maanden ergens buiten heb gezeten in
mijn eentje, bedacht ik ineens dat ik een man wou. Dat was een heel eenvoudig,
prettig en sterk gevoel. Achteraf gezien is het heel merkwaardig dat ik
tegelijkertijd weer heel zenuwachtig was over mijn beste vriendin, waar ik
heel veel van hield en die zou komen logeren. Ik wist zelfs dat ik zenuwachtig
was omdat ik haar zo graag zou willen vastpakken maar heel zeker wist
dat ze dan onmiddellijk zou verstenen en mij nooit meer zou willen zien.
Maar dat van die man was iets heel anders en had daar niets mee te maken.
De Bonte Was, VROUWEN OVER SEKSUALITEIT, Amsterdam 1974, uitgeverij De Bonte Was