Vrouwen over seksualiteit - radicaal feminisme

nieren. Ik vond het nooit prettig als ik merkte dat iemand het alleen voor de
seks deed. Het fijnst vind ik wat rustig aaien en laten merken dat je díe persoon
aardig vindt.
Maar geen wilde spelletjes of uitproberen hoe vaak je kunt klaarkomen. Alleen
als ik het heel fijn vind, wil ik 'nog een keer'.
En dat heel fijn vinden heeft dan niet alleen met seks te maken, maar meer
met een kontakt dat ik voel.
Ik heb wel een tijdje gehad dat ik geen orgasme kreeg. Na een aantal keren
werd ik zo moedeloos, dat ik altijd huilde als het weer niet lukte. Ik werd wel
goed opgevangen door twee mannen waar ik een langere relatie mee had (bij
vriendjes voor een nachtje huilde ik natuurlijk nooit). Nu (twee jaar later)
weet ik dat ik een paar keer moet masturberen (stiekem) en dan lukt het wel
weer. Ik moet trouwens wel regelmatig vrijen, anders doet het altijd pijn en is
het vervelend.
Toen ik al goed en wel getrouwd was, een moetje, wist ik nog niets over seks.
Mijn man was de eerste met wie ik naar bed was gegaan. Ik herinner me eindeloos
vrijen, hij steeds maar aandringend, ik proberend hem steeds weer weg
te douwen, tot het zo ver kwam dat we echt neukten, hij was toch niet meer
tegen te houden. Ik vond het niet lekker, het deed pijn, ik kon de volgende
dag niet zitten. Maar ik vond het wel heel spannend dat ik de eerste was van
de klas die het had gedaan, ik was nu een echte vrouw. Waar ik niet zo op had
gerekend is dat hij steeds weer opnieuw wou, de volgende dag meteen al, terwijl
het nog zo'n pijn deed. Ik merkte dat als je het eenmaal gedaan had met
iemand, dat je dan de volgende keer niet meer nee mocht zeggen. Ik legde me
daar bij neer. Het was bovendien de prijs die ik moest betalen voor de romantiek,
aardig gevonden worden, waaraan ik ontzettend behoefte had. Als we
verliefderig door het bos wandelden en hij zei: 'we hebben het al twee dagen
niet gedaan', dan dacht ik 'nou dan moet het maar, het hoort erbij' en werd er
op een of andere onhandige manier geneukt in de bosjes, ik maar hopend dat
het gauw afgelopen zou zijn voordat er mensen langs zouden komen. Ik vond
het wel altijd erg jammer dat hij daarna een stuk minder verliefd deed, terwijl
ik nou juist dacht dat je van vrijen steeds verliefder werd. Maar de volgende
dag wou hij gegarandeerd weer en bleef maar aan me zitten, greep voortdurend
naar mijn borsten en tussen mijn benen en dan deden we het maar weer,
je kon met iemand die zijn handen niet thuis kon houden toch niets anders
doen.
Toen we getrouwd waren begon ik het echt heel erg vervelend te vinden. Hij
moest praktisch elke dag, ik beleefde er nog steeds weinig plezier aan. Hij
beklaagde zich dat ik geen initiatief nam, hij vond het heerlijk om bediend te
worden, maar ik kreeg nooit de kans om het initiatief te nemen, want voordat
ik zo ver was dat ik er uit mezelf zin in zou krijgen lag hij al bovenop me. Na
een jaar of zo begon ik me echt zorgen te maken. Ik las boeken waarin stond
7
De Bonte Was, VROUWEN OVER SEKSUALITEIT, Amsterdam 1974, uitgeverij De Bonte Was