Vrouwen over seksualiteit - radicaal feminisme

39
len wat je eigendom al is), maar dat lijkt meer geluk dan wijsheid. Een paar van mijn
vriendinnen zijn het wel, en die hebben er toch niet uitdagender bijgelopen dan ik.
Er bestaat een aantal vooroordelen ten opzichte van verkrachtingen. De eerste is dat
vrouwen die aangerand worden er eigenlijk om hebben gevraagd. Een ander is dat
mannen het eigenlijk niet kunnen helpen, wanneer ze sterk geprikkeld worden of erg
lijden aan seksuele frustraties, worden ze overmand door hun seksuele driften; het is
eigenlijk een natuurgebeuren. Deze vooroordelen hangen samen, in beide wordt de
vrouw als de schuldige gezien.
Toen in Israël een van de parlementsleden voorstelde om een uitgaansverbod af te
kondigen voor vrouwen, in verband met de toename van het aantal verkrachtingen,
was het een vrouw, Golda Meir, die hen. er opmerkzaam op maakte dat men over het
algemeen de schuldigen pleegt op te sluiten, niet de slachtoffers.
In de VS wordt in alle ernst door vooraanstaande psychiaters beweerd dat het toenemen
van het aantal verkrachtingen, veroorzaakt wordt door de opkomst van de vrouwenbevrijdingsbeweging.
(op het ogenblik is in Amerika verkrachting de meest geregistreerde
misdaad, terwijl men aanneemt dat dat nog geen tiende is van het aantal
werkelijke gevallen, omdat de procedure bij het aangeven van de aanrandingen haast
nog wreder is dan de daad zelf, o.a. moet de vrouw in veel gevallen een medies onderzoek
ondergaan om na te gaan of er wel sperma in haar kut zit; wanneer de aanrander
er een colafles in heeft gedouwd, is het alleen maar mishandeling.)
De vraag is of aanranding überhaupt zoveel met seksualiteit te maken heeft. Als we er
van uitgaan dat het een gevolg is van seksuele frustratie zou het waarschijnlijker zijn
dat vrouwen mannen aanranden, in plaats van omgekeerd. En bovendien, als het alleen
om het klaarkomen gaat, waarom wordt er dan niet gemasturbeerd, waarvoor mannen
toch ook heel efficient zijn uitgerust.
Er is meer aan de hand, het heeft meer met agressie te maken dan met seks, meer met
heerschappij dan met aantrekkingskracht.
Het feitenmateriaal is interessant.
In de eerste plaats blijkt de opwelling lang niet zo spontaan als men veronderstelt. Uit
een Amerikaans onderzoek blijkt dat een derde van het aantal aanrandingen van te voren
is gepland, waar het gaat om groepsverkrachtingen is zelfs 90% van te voren beraamd.
Aanrandingen gebeuren vaak door bekenden van het slachtoffer, kennissen of
buurtgenoten.
Verder blijkt het idee dat aanranders anders geaard zijn dan 'normale' mannen niet
waar te zijn. Er werd uit een vergelijkend onderzoek geen verschil gevonden in karakter
tussen verkrachters en andere mannen. Ook niet-aanranders hebben sadistische
seksuele fantasiën of kijken graag naar een verkrachting in een film. Er zijn geen faktoren
gevonden die kunnen verklaren waarom de ene man wel tot aanranden komt en
de andere niet.
Verkrachtingen blijken veel voor te komen in situaties waarin de man het gevoel heeft
dat hij recht heeft op seksuele omgang, bijv. wanneer hij een vrouw naar huis heeft
De Bonte Was, VROUWEN OVER SEKSUALITEIT, Amsterdam 1974, uitgeverij De Bonte Was