dpo_8282.pdf

der Apoflelen. Hoofdjl. XIII: 9. •21
ontfangen heeft; om dat dit den Chriftenen reeds be,
kend was.
Om welke redenen LUKAS hier deeze tulïchenrede
'er invoege, geeft hy niet met ronde wooruen to'kennen.
Hy leert het ons aheenlyk, voor zo verre hy
toen ophielde, hem SAULUS te noemen , en in het vervol
' hem altoos den naam van PAULUS gaf. Immers
geeft hy daar door te verdaan, dat de Apoftcl omtrent
dien tyd zvnen Hebreeuwfchcn naam afgelegd,
en zich zeiven in het vervolg alcoos PAULUS genoemd
heeft.
LUKAS laat het aan zyne Leezeren over, de rede van
deeze naamsveranderinge na te fpeuren (m). Dan wy
behoeven 'er niet lange na te zoeken. Wy wecten,
dat SAULUS door CHRISTUS tot zynen Apoitel onder
de Heidenen verkooren was. Dewyl hy nu thans,
om zoo te fpreeken, dit werk aanvaarde, lcide hyzy.
nen joodfehen naam af, en naraden Romeinfchea open.
lyk aan, en dit te meer, dewyl dezelve onder de Heid'epen
zeer bemind t was Hierby kwam noch zyne
geeftlyke vriendfehap met den Proconful PAULUS; de.
welke zich verblvd zal hebben, dat de Apoltel, zoo
wel als hy, een 'Roomfch burger was, en als zoodanig
ook den naam van PAULUS droeg, daar hy onder
de Jooden tot dus verre Hechts SAULUS genaamd was.
Ons komt hier noch iets voor, het welk onze opmerking
verdiept. Naamlyk tot hier toe hadt LUKAS
den naam van BARNABAS altoos vóór dien van SAULUS
geplaatst: men zie kap. XI: 30, XII: 25, X M : *»
2, 7. Maar van nu af noemt hy genoegzaam altoos
PAULUS het eerft; zoo als, kap. XIII: 46, 5°> XV:
2, 35»
(ra) De verfchillende gevoelens der ouden brengt ERASMUS.
by ROM. I: 1. • Onder de lgatere Scliryvercn feeze men WIT-
SIUS, Meiclem'ta Leidenfia, p. 47 fqq. en WOLF, Curie, als
jjrede BASNAGE, Annal. ad am. 37 g. 54 ö J
55-
B 3