dpo_8282.pdf

der Apoftelen. Hoofdft. XIV: 3—7. 83
Iccr Geeftelyke broederen zy nu waren, mede ingeflooten.
vers 3, 4, 5, 65 7. Des niet tegenftaande hielden zy
zich (aldaar; lange genoeg op, en leerden vrymoediglyk
van den Heere, die aan het woord (de leere) van zyne
genade getuigenis gaf, en door hen tekenen en wonderen
liet gefchieden. Dan 'er ontftondt tweedracht in de ftad,
dewyl de ééne party den Jooden, de andere den Apofte.
len byftondt. Toen nu de Heidenen en Jooden, mitsga.
ders hunne Overheden, in yver geraakten, om ben te be.
febimpen en te fteenigen, en zy dit bemerkten, vluchtten
zy in de ft eden van Lycaonien, Lyftra en Derbe, en in
het omliggende land, en predikten aldaar het Evangelie.
Schoon wy in het voorgaande vers gezien hebben,
hoe zeer de Chriftlyke Godtsdienft by de Heidenen
cn Jooden van die ftad gehaat wierdt, verhaalt LU­
KAS nu, dat de twee Apoftelen zich desniettegenftaande
eenen geruimen tyd in dezelve opgehouden, en het
werk der bekeeringe voortgezet hebben. In het derde
en vierde vers geeft hy te kennen, dat men dit
aan twee redenen heeft toetefchryven.
Vooreer!!: naamlyk beveiligden de Apoftelen de Godtlykheid
van hunne leere door allerlei wonderwerken.
Dit vergrootte niet alleenlyk het getal der Chriftenen,
maar het verbaasde ook de andere ïnwooneren
van deeze ftad , welker haat tegen den Chriftlyken
Godtsdienft daardoor verminderde, en die 'er door
bewoogen werden, om het werk eenen tydlang, (zonder
tegenkantinge) aantezien.
Op deeze wyze werdt de party van de vrienden
der Apoftelen byna even zoo fterk, als die van hunne
vyanden, vers 4. Deeze was de tweede oorzaak,
waardoor de woede van hunne vyanden noch eenigzins
beteugeld werdt.
Maar ten laatsten evenwel (vers 5) verlieten hunee
vyanden zich op hunne fterkte • hunne woede barst-
Fa te