Alma - Tao van de Landbouw

egrijpend aankeken en instemmend knikten zonder een woord te hebben gesproken. Althans zo
leek het, maar ze hadden wel gesproken.
Het was maar één woord en dat was: Alma.
De waard zei: 'Op een afstand van hooguit twee dagreizen schijnt een heilige vrouw te wonen
waarvan wij alleen maar weten dat zij Alma heet en kruiden teelt voor geneesmiddelen. Wij hebben
haar nooit gezien maar we weten van horen zeggen dat haar medicijnen bijzonder gewild zijn. Nog
steeds horen we prijzenswaardige berichten van reizigers die uit het oosten deze kant op komen.
Daaruit maken we op dat zij nog steeds leeft. Ze moet intussen erg oud zijn want wij horen die goede
berichten al zolang onze herinnering teruggaat.'
Ik werd bij het horen van dit antwoord zo enthousiast dat ik het liefst onmiddellijk op stap was
gegaan. Zij moesten er beiden om lachen, maar bleven mijn plan ernstig nemen.
De waard zei dat ik het beste met flink wat proviand meteen bij het gloren van de ochtend kon
vertrekken. Door consequent de oostelijke richting en het meest hooggelegen pad aan te houden zou
ik vanzelf de juiste weg vinden. Vroeger was hij wel eens met schapen die kant op geweest en wist
nog dat zich tegen het vallen van de avond verschillende overnachtingsmogelijkheden voordeden. Hij
zei: 'De mensen daar zijn net als hier. Ze houden het meest van de stilte en de natuur, maar een
reiziger die wil vertellen hoe het elders toe gaat is altijd welkom.'
De volgende ochtend gebruikte ik het ontbijt in de sfeervolle keuken terwijl de waardin snel een
voedzaam reismenu samenstelde. Samen met haar man deed ze me uitgeleide en zei 'We horen nog
wel eens hoe het je bij de heilige Alma is vergaan. Het kan soms lang aanlopen maar op den duur
komen in de bergen alle berichten op de bestemde plaats.
Na een oprechte en hartelijke dankzegging voor al het mooie dat ik in hun herberg had mogen
ondervinden vertrok ik naar het oosten.
26