Alma - Tao van de Landbouw

Maar tegelijk geen onzinnig ideaaltype voor hen die het verband tussen levensduur en
voedingswaarde vaststellen. De bergmensen zijn gezonder en leven langer dan de mensen uit de
benedenwereld, dat is een feit waar niemand omheen kan.
Ik liet mijn overpeinzingen varen en at met gepaste eerbied van de schijfjes hostiekaas. Een voor een
zag ik de schapen voor me en probeerde hun karakterverschillen te proeven.
De dieren voeden mij om niet en geven de versterkende substantie van de planten en het bronwater
in deze geconcentreerde vorm aan mij door. Voedzamer en geconcentreerder dan de gebruikelijke
hostie in de kerken? Zou dat misschien de betekenis kunnen zijn van het alchemistische streven naar
een hoog elixergehalte in de voeding? De wateraders lossen de substantie op tijdens kilometers
lange reizen door allerlei gesteenten. Zij brengen de minerale extracten via het bronwater naar de
oppervlakte. De planten filteren de mineralen uit het water en de voedzame nutriënten van grote
rotsformaties concentreren zich vervolgens in eetbare planten. Mensen eten van de planten, maar
ook zijn er nog talloze diersoorten die planten eten die voor de mens onvindbaar of oneetbaar zijn.
Door behalve de rechtstreekse eetbare planten ook nog de dierlijke producten te eten filtert ons
maagdarmkanaal een uitgebreid scala nutriënten bijeen.
Geen wonder eigenlijk dat de alchemisten aldoor hebben geprobeerd dit proces van oplossen,
filteren, accumuleren en concentreren te bevorderen en na te bootsen. Liefst zouden zij het
versnellen om nog geconcentreerder producten te krijgen. Evenmin een wonder dat dit
versnellingsproces deel ging uitmaken van eerbiedwaardige religies. Geconcentreerde substantie
vormt in het mensenlichaam het substraat voor onze levensduur en bewustzijnsgroei.
Het ligt voor de hand dat men de elixervoeding die het langste leven en de hoogste wijsheid teweeg
brengt als 'heilig' of 'goddelijk' bestempelt. De hostie en de elixer hebben ongetwijfeld veel gemeen.
Beiden zijn ze religieus van aard en in extremis gericht op de onsterfelijkheid.
Maar het begrip hostie verwijst behalve naar het 'heilige' en het eeuwige ook nog naar iets anders.
En dat is 'het offer'. Het offer moest ik nog een plaats zien te geven. Van Juan had ik al begrepen dat
het een wezenlijk onderdeel vormt van het mystiek opus. Ik besloot het idee bij mezelf te broeden te
leggen.
Thans liet ik mij de schijven hostiekaas nog eens goed smaken zonder enig besef van wat voor offer
ook. Of bracht het moederschaap met deze gift een offer door mij voor vandaag te adopteren als
haar lam? Een nogal wat ander soort lam dan het offerlam waarmee Jezus zich vergeleek kort nadat
hij zijn leerlingen het Corpus Dei te eten gaf.
Nadat ik mijn hosties eerbiedig had doorgeslikt sloot ik mijn ogen en zag ze afdalen in mijn maag. De
maag leek me ineens een centrale spijspot met daaromheen een stel potten en pannetjes. Net als op
het grote fornuis in de herberg prepareerden de kleinere potjes het speeksel, de zuren, het galbitter,
de enzymen, enzovoorts. Inwendig waren al die satellietpotjes organen en klieren die zich tijdens het
eten flink inspannen om de substantie uit de kaasjes los te weken. Dat is geen eenvoudige zaak maar
het menselijke lichaam verstaat zijn inwendige raffinagekunst even goed als de plantenwortel en de
waterader. Dat is de kunst de substantie uit zijn ruwe grondstof los te maken en selectief op te
nemen, zodat het in meer geconcentreerde vorm beschikbaar komt.
Ik weet niet of deze verbeelding het product was van het elixergehalte van de kaas, maar ineens zag
ik de eeuwige wijsheid als het finale product van vier lagen samenwerkende lagen of fasen in de
natuur.
De eeuwige wijsheid komt in de mens tot uitdrukking als bewustzijnservaring, maar is slechts in
beperkte mate een zuiver menselijke verdienste. Het lichaam van de mens moet voor die ervaring
eerst het juiste substraat aanleggen. Het lichaam beschikt over een verteringskookkunst waaraan
34