1 - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

V-72-/5- 

'-.-

HEDEN EN 

TOEKOMST 

op bet Filmscherm en de 

Planken 

De film heeft op de groote 

massa nu reeds en paar decen- 

nia een bijzondere macht uit- 

geoefend, 't Is een raadsel, 

hoe het mogelijk is geweest, 

hoe ze eenerzijds een onbe- 

grensde waardeering, ander- 

ijds een grondige haat heefx 

opgewekt. Toch is 't aantal ha- 

ers niet zoo enorm groot, ze 

chreeuwen alleen heel erg en 

daardoor lijkt 't meer dan 't 

n werkelijkheid is En hun 

antal wordt steeds geringer, 

en gevolg vooral van het feit, 

dat er telkens weer van die 

etwurtenissen zijn, die in staat 

ijn bekeerlingen te maken. 

Zoo'n oogenblik is er nu 

weer met de film, welke den 

arbeid van den groote n vor- 

icher Louis Pasteur in beeld 

brengt. En niet alleen z'n 

arbeid, doch waarin het ge- 

aeele leven van dezen weldoe- 

eer der menschheid is gere- 

sonstrueerd. Elders in dit Wad 

rindt men uit dit te waar- 

ieeren filmwerk een aantal 

ifbeeldingen en meerdere bij- 

tonderhe'den, doch als een der 

iroornaamste gebeurtenissen 

n ons land op filmgebicd 

neenen we er ook in ons 

»verzicht even de aandacht 

>p te moeten vestigen. 

Een der beste dramatische 

ilmwerken van den laatsten 

ijd is wel ,,Rose Duncan, de 

jlinde Violiste". Een sympa- 

hiek stuk tevens, waarin het 

notief wordt uitgewerkt, dat 

•ok in de diepstgezonkenen in 

»nze samen leving nogmensche- 

ijke gevoelens aanwezig zijn. 

Deze film is prachtig ge- 

ipeeld en het voortreffelijk 

n« 

3^«^r ***m**m 

MARGIE MORRIS EN NELLIE NELSON 

Voor eenige weken gaven we (er gelegenheid van haar debuut in het caboref „La Galle" een 

foto van Margie Morris met haar nieuwe parlnerm Nellie Nelson. Dal eersle optreden is voor 

de laatste een groot succes geworden en als duo zijn ze met uitnemende vooruitzichten de 

cabaret-wereid binnengetreden. Op 't oogenblik toeven ze in het cabaret op de ReclA, de bekende 

reclame-tentoonstelling te Amsterdam, en ze zijn er een der belangrijkste ..nummers". We zijn 

inderdaad verheugd, dank zij de medewerking van den kundigen Amsterdamschen fotograaf 

Golfried de Groot, van dit tweetal cabaretières een serie schitterend geslaagde en artistieke 

foto's Ie kunnen geven. Ze hebben reeds zoovele bewonderaars 

welen, talrijke kunstminners hiermee een 

i^^^" 

genuanceerd acteeren der ver- 

schillende artisten, verdient te 

wonden genoemd. 

Naar de motieven van Shaw's 

bekende en ook een zijner bests 

tooneelwerken „MevrouwWar- 

rens Bedrijf" is een film ge- 

maakt, die onder den naam 

„Wie wind zaait, zal storm 

oogsten" hier in omloop wordt 

gebracht. Wie zich den in- 

houd van het tooneelwerk her- 

innert, zal ongetwijfeld kennis 

willen maken met deze film, 

waar hier gelegenheid wordt 

geboden tot aangrijpend spel. 

Voor het' nederlandsch too- 

neelzijn de drie meest belang- 

wekkende dingen: de toewij- 

zing van den Amsterdamschen 

stadsschouwburg, het jubile- 

um van Chrispijn en de af- 

scheidstournée van Marie van 

Eijsden-Vink. 

Overeenkomstig het voor- 

stel van B. en W. van Amster- 

dam is aan de . combinatie 

Comoedia-Verkade het gebouw 

op het Leidscheplein toege- 

wezen. Dat ze er vele artistieke 

triomfpn zal mogen vieren 1 

De viering van Chrispijn's 

jubileum heeft plaats gehad 

in den kunsttempel, waarom 

zooveel gestreden werd, met 

een opvoering van Shake- 

speare's „Driekoningenavond" 

waarin de jubilaris de nar 

vertolkte, 't Is voor hem een 

onvergetelijken avond gewor- 

den en Chrispijn moet 't wel 

duidelijk zijn, hoezeer hij ' 

wordt gewaardeerd en hoe hij 

geliefd is. 

Datzelfde ondervindt ook 

mevrouw Van Eijsden-Vink 

op haar tournee. En 't zal 

haaf het scheiden niet gemak- 

kelijker maken. Maar toch 

moet 't prettig aandoen te 

zien, dat alles, wat in zoovele 

jaren geboden is, vriendschap 

heeft gekweekt en dat al die 

arbeid niet voor niets was, 

o< 

T tlO 5 A DpIN CAN 

DE DLIMDE VIOL.I3TE 

TREVER, een beroemd pianist en impresario, 

deed op zekeren dag de ontdekking in een 

weeshuis, dat er onder de verzorgden een klein 

blind meisje was, waarin een vioolgenie school. 

Hij wist van haar oom toestemming te ver- 

krijgen, dat het kind voor de muziek zou 

worden opgeleid en bij haar familie zou inwonen. 

De oom zpn haar afhalen van het station, maar 

werd door een auto doodgereden, waardoor het 

blinde kind in handen van een dief viel, die 

besloot de kleine maar bij zich te houden. 

Al spoedig vatte zij een groote genegenheid 

op voor Jimmy, een jongen uit het gezin, 

waarin zij verzeild was geraakt. Deze was ook 

in zijn jeugd in handen van Buil geraakt en 

in zijn „vak" opgeleid. 

Op zekeren dag moet ook Rosa mede „wer- 

ken", maar zoowel zij als Jimmy ontbreken 

op het appèl. Woedend stormt Buil op hen af, 

en de slag voor Jimmy bestemd, treft Rosa, 

die ernstig ziek wordt. En tijdens deze ziekte 

heeft er een groote ommekeer plaats in het 

eens zoo ruwe gezin, dat nu voortaan op eer- 

vollere wijze den strijd om het bestaan zal 

voeren. Een annonce in de bladen, dat er een 

bekwaam oogarts te consulteeren is, trekt de 

aandacht van Jimmy en als hij zich met Rosa 

daarheen begeeft, blijkt er hoop op beterschap 

'«-*

MARCE3L BAROBR 

Daar zijn artisten, die we zeer ongaarne uit onze om- 

geving zien verdwijnen. Onder dezen mag worden gerekend 

Marcel Barger. Maar er is een lichtpunt, binnenkort hoopt 

hij weder een tournee door ons land te maken. 

Barger ging eerst naar België. Hij vond er waardeering, 

veel waardeering zelfs en een triomf was z'n optreden in 

het Palace Theater te Luik en in het Colosseum te Gent. 

Van België ging hij naar Zwitserland, waar ook de be- 

kende en in artisten-kringen hoog aangeschreven Bonbon- 

niere te Zürich hem op het programma bracht. Daar had 

hij een voortreffelijke pers en 't doet een hollandsch hart 

wel goed, dat hij met ons hollandsch danstrio Iris Delysia 

en Alfred en Leonid Stroganoff, die toevallig in hetzelfde 

programma optraden, de beste beoordeelingen genoten en 

in de bladen samen meer belangstelling ondervonden dan 

de rest van het lange program met elkaar. 

Van Barger lezen we b.v. in de „Neue Züricher Zeitung": 

Buitengewoon is de Hollander Marcel Barger als pierrot; 

hem is 't kleine, stemmingsvolle tooneel als aan 't lijf 

gemeten en hij gebruikt dit voortreffelijk door met z'n 

geschoolde stem, fraaie uitspraak én goede voordracht 

Duitsche, Fransche en Hollandsche chansons te geven." 

En een ander blad schrijft o.m.: Marcel Barger is een 

zeer bijzonder nummer; dat doen z'n pierrotcostuums, zijn 

geacheveerd spel en z'n prachtige stem." 

Over z'n optreden in de Alhambra te Genève 

is ,,La Suisse" niet minder goed te spreken. 

Daar wordt van hem o.a. gezegd, dat hij „elegant 

en fijn is, als z'n repertoire" en aan het eind 

de verzekering gegeven, dat hij een groot, een 

zeer groof succes had. 

Dat iemand als Barger, zooals we hem kennen 

in z'n kunst, een natuurvriend is, is te begrijpen 

en een der foto's, die we hier van hem geven, 

dpet zien, dat hij z'n hart ophaalt en geniet in 

dit opzicht, wat er te genieten is. 

Nu zal hij al spoedig het Nederlandsche cabaret 

weer betreden, doch er staat daarna al weer een 

nieuwe buitenlandsche reis op het repertoire van 

dezen artist. Als die fournée in het vaderland 

voorbij is, vertrekt hij naar Oostenrijk, om daarna 

Frankrijk en ook Spanje te bezoeken. Dat die 

groote reis een even groote triomf zal 

worden als het optreden in Zwitserland, 

daaraan twijfelen we geen oogenblik. 

Juist voor Weenen en voor Frankrijk 

hebben de subtiele kunstuitingen een 

bijzondere bekoring en men zal er hem 

naar waarde weten te schatten. Hij 

is een diergenen, die thuis behooren 

in het goede cabaret, waar nog niet de 

ontaarding is ingetreden, die men 

helaas, tot ergernis van ieder, wien 

de kleinkunst lief is, in zoovele ge- 

vallen moet opmerken. 

Marcel Barger te hooren, de voor- 

dracht van z'n liederen te zien, is en 

blijft een geestelijk genot. 

■MHBM ^^^__i^— 

miim-sm 

SCHERP. 

Hij: Daar gaat de jonge mevr' wRobinson 

'Wut heeft die toch «en aardig frisch kleurtje. 

Zij (cynisch): Zeg vooral frisch. Elken dag 

nieuw geverfd. (ôirty.) 

Dat was de oorzaak. 

»Til en Ben spreken niet 

meer met elkaar." 

„Wat zeg je? En ik dacht 

dat ze geëngageerd waren." 

„Ja dat zijn ze ook. Juist 

daarom spreken ze niet meer. 

Ze zitten den heelen dag hand 

in hand elkaar aan te zien.'* 

Meer schtrp dan beleefd. 

Ben niet al te jonge dame, 

die berucht was om haar einde- 

loos gebabbel, kwam tusschen 

twee beeren te zitten. 

Coquet beweerde zij: „Een 

roos tusschen twee doornen." 

.Pardon," zei toen een der 

beeren, „is het niet juister om 

van een sandwich met veel tong 

te spreken." 

Moderne sprookjes. 

Er was eens een scheids- 

rechter bij een voetbalmatch, 

die het iedereen naar den zin 

deed en hij leeft nóg. 

Waarmee hg het verdiende. 

„Wat verdien je per week," 

vroeg de rechter aan den orgel- 

draaier. 

„Fl. 40.—," was 't antwoord. 

„Wat ? fl. 40.— met een orgel 

te draaien?" 

,Ora de waarheid te zeggen 

mijnheer, verdien ik meer met 

d'r uit te scheien dan met het 

verder draaien." 

.OEEN PARTIJGBNOOTE VAl» BRAAT 

Lieve ouw« juffrouw; Wilt u me alsjeblieft 

zoo'n dagllchtspaarboekjc geven... (ffaiitg.) 

Een eigenaardige methode. 

Bruinsma was een bekend 

paardenhandelaar en mijlen ver 

in den omtrek wist iedereen, 

dat hij verstand van paarden 

had. 

Z'n buurman, wiens vier- 

voeter ziek was, wilde graag 

van Bruinsma's kennis profi- 

teeren, maar aangezien hij niet 

erg bevriend met hem was, 

DE VROOLIJKE BLADZIJ 

probeerde hij langs een omweg 

z'n kennis te vermeerderen, hij 

sprak het zoontje van Bruinsma 

aan. 

„Zoo Piet, ben jij d'r dikwijls 

bij als je vader de paarden 

verzorgt?". 

„Altijd m'nheer," zei Piet 

vol trots. 

„En Piet, wat doet je vader 

met een paard als het ziek is?" 

HET VOORNAAMSTE. 

Dame (tot werkman op den steiger): Onoplettende idioot! Kijk erets wat je met z'n 

allerbeste hoed hebt gedaan .... 

(ffairtf.) 

Wonderlijke werking van een redamcbtliet, dat op het verkeerde oogenblik door een 

geweldigen windstoot wegvloog. {Qmtty 

HET KORTE VERHAALTJE 

Een bis-nurnmer. 

Van Drummelen is een han- 

dige kerel, een van die lui, die 

geen .werkman een karreweltje 

gunnen en liefst alles zelf doen. 

Zaterdagmiddag zat hij op 

z n minst te verven, dat alles 

er groen en geel van zag. Z'n 

vrouw haar naaimachine had 

hij al twee maal bijna finaal 

bedorven, de gootpijp was per- 

manent verstopt, sinds hij er 

zich mee bemoeide. Kortom, van 

Drummelen kende alles en ... 

z'n vrouw stond doodsangsten 

uit, als hij met een grootmoedig 

gebaar beweerde, dat het zonde 

was om een vreemde in huis 

te halen, als je maar wat han- 

dig was, dan kon je 't geld 

zelf wel verdienen. 

Onlangs was er een ruit ge- 

broken. 

'n Ongelukje van den kleinen 

van Drummelen. Hoe 't ge- 

beurd was doet niets ter zake. 

Van Drummelen kwam net 

iets te vroeg thuis. Het onge- 

luk zien en aanbieden het te 

herstellen, 't was bij hem een. 

Na koffiedrinken ging onze 

vriend naar den glashandelaar. 

„M'nheer een ruit van 60 X 

70 c.M.- 

„Qaat u 'm zelf inzetten?' 

„Zeker man. Da's toch geen 

kunst. Je baalt er de oude 

stukken uit, krapt de boel 

schoon en zet er de nieuwe 

in, dan met stopverf afstoppen 

en .... klaar is Kees." 

.Prachtig mijnheer, hier is 

de ruit." 

Van Drummelen betaalde en 

ging weg. 

Een uur later stond hij weer 

bij den glashandelaar. 

Deze lachte en zei niet veel. 

Was een man van ervaring, 

„Dezelfde maat nog ereis, 

mijnheef ?" 

DE VOETBAL-ENTHOUSIAST. 

„Bedoel je een beetje ziek 

of erg ziek?' 

„Erg ziek, Piet. Maar waarom 

vraag je dat zoo?" 

„Och zie je, als het paard 

een beetje ziek is dan geeft ie 

het een drankje. Maar als het 

erg ziek is dan.... verkoopt 

ie 't aan een van zijn buren." 

Altg'd vrouw. 

„Waarom applaudiseer jezoo 

Alice, die zangeres was toch 

te erg om aan te hooren." 

Alice: „Ik applaudiseer niet 

voor d'r zang, maar ze had 

zoö'n mooie japon aan en die 

wilde ik nog wel even zien." 

O zoo. 

„Waarom huilt je kleine 

broertje zoo, Piet?" 

„Omdat hij geen Paascli; 

vacantie krijgt." 

„En waarom krijgt hij geeni 

vacantie?" 

„Omdat hij heelemaal niet 

op school gaat...." 

ten te goede klant. 

„Hebt u nog altijd vertrou 

wen in uw dokter," vroeg ik 

aan de oude mevrouw Slim, 

die al jarenlang sukkelend was. 

„Natuurlijk," antwoordde de 

pientere oude dame. „de dokter 

zal wel z'n best doen, dat ik 

niet dood ga. Ik ben ;en veel 

te goede klant." 

WERKELIJK ERG. 

Verontwaardigde klant Wat, u noemt da 

alfabeth kaakjes. Wij hebben 2 ons eyren ge 

kocht en d'r zh geen enkele E of W. r • 

^

^"'■'^^^ 

ONZE SPORTFILMPJES 

Om het Nederlandsch voetbal-kampioenschap 

■nèrboven ziet men den aanvoerder van Enschedé een krans aanbieden aan de Stormvogels, die met2—1 wonnen. Verder een paar momenten uit den wedstrijd 

FtT5noo:d met haar supporters, bij het vertrek naar Groningen, waar zij een 4—1 overwinning 

op Be Quick wist te behalen. 

ONS SPORTHOEKJE 

De aanstaande 

Holland—Duitschland wedstrijd 

Voor 't eeret na den grooten 

orIog zal Holland in eigen land de 

Duitschers weder ontvangen. On- 

danks booze gezichten van Engeland, 

Frankrijk en België • speelden we 

verleden jaar reeds in Duitschland 

sen landen wedstrijd, welke met 0—0 

sindigde. 

Sindsdien zijn de Duitschers hard 

irooruitgegaan. Men schijnt eindelijk 

Ie juiste combinatie gevonden te 

ebben, hetgeen natuurlijk in zoo'n 

jroot land nog moeilijker is, dan 

bij ons. 1 n 't geheel hebben we nu 

1 maal tegen Duitschland gespeeld. 

Driemaal wonnen we en driemaal 

speelden we gelijk. Een merkwaar- 

iigen wedstrijd speelden we bij de 

jpening van het stadion. Onze 

»nterhalf, de Korver, moest voor 

üen wedstrijd vervangen worden 

ioor Dirk Lotsy van D. F. C. De 

Duitschers wisten een aanvankelijke 

I—0 achterstand om te zetten in 

»n 1—3 voordeel. Dit alles ge- 

schiedde in een half uur. Den Dirk 

uras dat echter te machtig en toen 

ie Hollandsche voorhoede het doel 

lis maar bleef missen, achtte hij 

ach, verplicht, met twee gloeiende 

cogels van ongeveer de helft van 

iet veld even gelijk te maken. De 

»inclstand werd ten slotte 4—4. 

In October van hetzelfde jaar 

wonnen we te Leipzig met 3—2. 

Dök hier had een merkwaardig feit 

Dlaats. Als reserve doelman was 

Barend van Hemert, den Dord- 

ichen mannetjesputter medegegaan. 

Poen nu na afloop van den wed- 

rtrijd eenige fanatiekelingen den 

ichiedsrechter te lijf wilden, omdat 

ilj volgens hen partijdig was ge- 

veest, pakte Barend de beeren even 

n hun nekvel, duwde ze ieder een 

cant uit en geleidde doodkalm den 

lüitist naar het kleedlokaal. 

Na de drie nederlagen en drie 

jëlijke spelen hebben de Duitschers 

iet er ditmaal opgezet om van 

Nederland te winnen. Ze.brengen 

tweeden Paaschdag een elftal in 

»t veld, dat klinkt ais een klok 

m dat vooral uitmunten zal in 

chitterend samenspel. De geheele 

f öorhoede is op een speler na uit één 

Voetbal te Leeuwarden 

Een aardig moment uit den wedstrijd F.V.C.— Sneek, 

Lugdunum II verwierf het kampioenschap Ie klasse Leidsche V.B. 

Op het vliegterrein aan de Waalhaven te Rotterdam werden Zondag demonstraties gehouden 

met hst kleine Baby-vliegtuig van de Carley-f abrieken Foto van het twee-persoons baby-vliegtuig 

ü' 1 3'f ,i > ^ "" «& 2 

V-4P %* 

'KM 

*ir . v 

..JBL 1 x 

Mains van den pilot l Kaparlier 

na zijn demonstraties met het baby-vlieg;uig op het vRegveld Waalhaven te Rotterdam. 

dub, n.1. Fürth en bestaat uit: 

Auer, Franz, Seiderer, Ascherl en 

Sutor. Hiervan is alleen Sutor ■ niet 

uit Fürth, maar uit Neurenberg, 

De Gymnastiekvereeniging „Vooruitgang zij ons doel" te Deventer gaf ter gelegenheid van 

haar 30 jarig bestaan een grootsche uitvoering. 

doch daar deze voorhoede reeds 

herhaaldelijk voor Zuid-Duitschland 

uitkwam, kennen de beeren eikaars 

spel door en door. Onze verdediging 

1 _^^^^^^_^^_^__^__^^_ 

krijgt het dan ook zwaar te ver- 

antwoorden. In de middenlinie z;-r. 

we Hagen uit Fürth en Kalb en 

Riegel uit Neurenberg. Ook alweer 

beeren, die elkaar kennen. De rechts- 

achterspeler Kugler en de doelman 

Stuhlf auth zijn eveneens uit Neuren- 

berg, alleen de linksback Müller is 

een Noord-Duitscher uit Hamburg. 

Deze sinjeur zal wel' geweldig uit- 

blinken, daar men anders allicht 

ter wille van het samenspel ook de 

links-achter uit Neurenberg gekozen 

had. Summa, summarum 10 spelers 

uit Neurenberg—Fürth, die boven- 

dien herhaaldelijk met elkaar speel- 

den en één Hamburger. 

Dit elftal is zonder twijfel buiten- 

gewoon sterk en wel de sterkste 

combinatie, die Duitschland in het 

veld kan brengen. In Duitschland 

gelooft men dan ook op 'toogen- 

blik niet, dat dit elftal geslagen 

kan worden. 

Dit elftal heeft echter twee na- 

deelen, waarom de beeren wel moeten 

denken. Dat zijn ten eerste het idéé: 

„we winnen toch wel" en ten tweede 

de voeding, welke in Amsterdam 

geheel anders zal zijn, dan de beeren 

gewend zijn. 

Zooals ik boven reeds zei, onze 

Oranjemannen krijgen het hard te 

verantwoorden. Er is voor hen slechts 

één kans op overwinning, d. i. P/j 

uur geestdriftig spel en vooral het 

openhouden Geen kortpasseeren, 

geen pingeleuze binnenspders, want 

deze zijn de bal tegen halfs als Kalb 

en Biegel onmidddlijk kwijt. Noodig 

hebben we vlugge wings, snelle en 

pootige binnenspders en een midvoor 

met een onfeilbaar schot, daar vooral 

ook keeper Stuhlfauth tot de uit- 

blinkers in het elftal behoort. 

De duitsche spelers en reserves 

arriveeren Zondag 20 April in Am- 

sterdam, vergezeld van eenige be- 

stuursleden en nemen hun intrek in 

Amsricain Hotel, alwaar zij tot Dins- 

dag de gasten zijn van den N.V.B. 

Wie een mooien wedstrijd wil 

zien, verzuime niet tweeden Paapch- 

dag in het Stadion aanwezig te zijn. 

Van duitsche zijde bestaat er enorm 

veel "belangstelling voor de match 

en duizenden Duitschers, in ons land 

werkzaam, zullen hun landgenooten 

dien dag aanmoedigen. 

VETERAAN. 

mensch moet zich 

weten te helpen 

Toen m'n vrouw me onlangs 

zei, dat ze 'n nieuwen looper 

voor de trap noodig had, ant- 

woordde ik: „Louise je hebt veel 

te veel nieuwe loopers noodig, 

wordt er wel voorzichtig mee 

omgegaan 1" 

Louise antwoordde, dat ze 

voortaan langs de trapleuning 

naar boven zou klimmen, en 

dat ik gelijk had met te zeggen, 

dat ze dikwijls om een nieuwen 

looper vroeg, want dezen hadden 

we gekocht, toen we -gingen 

trouwen en dat was nu juist 

18 jaar geleden. En zeg, hoe- 

veel kost zoo'n nieuwe looper" ? 

vroeg ik, weer. „Zes gulden 

per M. en ik heb 12 M. noodig, 

reken nu zelf maar uit!" Ik 

rekende 't uit en bracht haar aan 

't verstand, dat ik nog zooveel 

aan belasting, schoolgeld en reke- 

ningen te betalen had, dat die 

looper maar uit haar hoofd moest 

marchèeren. Terwijl ik in den 

trein zat, op weg naar m'n kan- 

toor, drong 't echter hoe langer 

hoe meer tot me door dat ik met 

m'n vrouw geen lóop(ei:)tje kon 

nemen. 

Of 't lot 't zoo wilde, kwam ik, 

van 't station naar m'n kantoor 

wandelend langs 'n winkel, waar 

coupons van loopers tegen zeer 

verlaagde prijzen waren uitge- 

stald. Ik stapte naar binnen en 

zag al heel gauw 'n patroon, dat 

me beviel. „Hoeveel kost dit 

per M. ?" vroeg ik. „Drie gul- 

den mijnheer, hoeveel heeft u 

noodig ?" „Twaalf meter !" „Wel 

dat treft, deze coupon is 12 M. 

25 c.M., 'n kwart meter meer hin- 

dert zeker niet." Slim, als ik steeds 

in zaken ben zei ik : „als u 't 

niet in rekening brengt niet!" 

„Goed !" „En is de stof sterk ?" 

„Sterk ? ik geef er 7 jaar garantie 

op!" „Zet u dat op schrift, 

dan is de zaak gezond. "Hij deed 

wat ik hem gevraagd had en 

blij dat ik ƒ36 had gespaard 

ging ik naar m'n kantoor, 't Was 

Zaterdag en daar Louise dan 

's middags meestal uit is, be- 

sloot ik haar te verrassen en den 

looper te leggen vóór ze thuis- 

kwam. Een kruier bracht hem 

naar den trein en legde de rol 

in. 't rek tegenover me. M'n 

vriend Elbert stapte in en ik 

vertelde hem van m'n koopje. 

„Maar /3.— per M." zèi hij; 

„neem een raad van me aan en 

zeg je vrouw dat hij / 6. — per M. 

kost anders koopt ze van 't res- 

tecrende geld 'n nieuwen hoed." 

„Top" zei ik; juist zette de loco- 

motief aan en de zware rol 

viel op Elberts 'n hoed, zoo- 

dat deze hem over de ooron 

';«'-« 

Een belemmering »oor de scheepvaart 

Door grondverschuiving is de linker kanaaldijk bij de Friesche brug tusschen desluizen II en lil 

van het Noord-Willems kanaal te Assen, ter plaatse waar een grondduiker onder het kanaal 

doorloopt, bezweken. Het ruim 10 K.M. lange kanaalpand is nagenoeg leeggestroomd. Hier- 

boven ziet men de sluis No. I nabij Assen van de Zuid-Willemsvaart. Het water slaat tot aan 

de nok der deuren, terwijl de bodem geheel ledig is. 

De schepen in het Noord-Wil'iemskanaal nabij Vries, op 10 K.M. afstand van Assen zitten 

aan den grond. 

Prof. Dr. van Rees sehuldlsd 

Op 12 April vierde Prof. Dr. J. van Rees, buitengewoon hoogleeraar in de hystiologie (weefsel- 

leer) aan de Amsterdamsche Universiteit zijn TOsten verjaardag. De groot-Loge van de Orde 

van Goede Tempelieren heeft den te Hilversum wonenden professor d'.en dag aldaar gehuldigd. 

Opening van het gebouw van de. Nederl. Vrouwenclub 

Aan de Keizersgracht te Amsterdam werd het gebouw van de Nederlandsche Vrouwenclub 

officieel geopend. 

M. 3. Waller f 

een leer bettend Amslerdannner. 

bestuurslid van verscheidene ver- 

eenigingen, is ie Amslerdam 

overleden. 

3an Hudls f 

Te Rolterdam overleed op 83- 

jarigen leeftijd de Iteer Jan Hudig. 

De overledene was meer dan 40 

jaar lid van den Rofterdamschen 

Ra*d en jarenlang wefhouder. 

Een 50-|aris Jubileum 

De heer V. Snyders, meesferknecliï 

bij de firma Gebr. J. en H. van 

Langenhuyên, boeken steen- 

drukkerij fe den Haag, vierde zijn 

.30-jarig jubileum bij die firma. 

■ ■ ., 

zakte. Nadat ik hem bevrijd 

begon hij te schelden en 

dat ik voor den dit en den 

een nieuwen hoed voor hem 

te koopen. Toen ik niet 

willig bleek dreigde hij met 

justitie; 't resultaat was, da 

hem / 12.— in de hand sto 

En .... dat m'n vrouw' de 

niet kreeg. 

Thuisgekomen riep ik Kee, 

meisje, vertelde haar, dat ze e 

vlug den ouden looper nu 

opnemen den nieuwen zou 

zelf wel leggen. „Zoo Kee," 

ik, toen we de rol naar bo 

gesjouwd hadden, „nu zal 

den looper eerst bovenaan bei 

tigen en dan tree voor tree 

dalen. Ik had goed praten, 

looper bleek 'n glijer. Ik gl 

op m'n buik alle treden af n 

beneden, den porseleinen pt 

pluiebak door m'n val verbri 

lend. Die had me nog heel kort 

leden 10 pop gekost. Kee vl 

met haar schort voor haar gezi 

de keuken in en ik hoorde h 

daar snikken en lachen tegel 

Nauwelijks had ik de scherven i 

den parapluiebak opgeruimd 

m'n vrouw draaide den eleutel t 

„'n Nieuwe looper!" riep i 

„wat kost hij ?" „Zes gulden; 

M. !" loog ik. „Wie doet ert< 

zoo raar in de keuken ?" vn 

ze. „Kee" zei ik ; ,,'t arme k 

is geschrokken omdat ik ge 1 « 

len ben. Ik stond zóó en" ., 

plof, daar gleed ik weer uit la] 

den glij .... pardon looper. I 

keer moesten m'n lorgnet en-a 

horloge 'tontgelden.Die vervlpj 

te looper zal me op die mat 

nog meer kosten dan zes gulc 

per M,bedacht ik. „Geen pijn; 

daan ?" vroeg Louise en met* 

schoot ze ook de keuken in. ] 

hoorde ik ze samen vreeselijk sn 

ken! De goeierdsl Zoo met« 

krijgen ze 't nog op haar zenuvj 

dacht ik, schonk een glaasje pt 

in en ging er mee naar de keuk* 

Daar hoorde ik Kee stottere 

uitbrengen : „heb u 't ook gezi 

mevrouw, hoe ie op z'n \n 

voortgleed, o ik ga dood van 

lachen!" Dat was nou vrouw« 

medelij I Ik besloot Louise e« 

onder handen te nemen. Ml 

voorals nog deed ik 't den loop 

Eindelijk kwam m'n vrouw wi 

te voorschijn. „Je hebt te v 

genomen" zei ze „ik had 12 

gezegd!" „Ja 't is een kwi 

Meter meer, maar daar heb' 

niets voor behoeden te betalei 

wierp ik haar voor de voet 

Zoazie je hoe je in deschoonmai 

tijd kunt sparen, 'n Man mi 

zich toch met alles bemoeien

- • 

I LEVENSPROBLEMEN 

De ouders zijn tegen het meisje. 

N. N. te A. schrijft ons: 

Daar ik bijna een jaar in groote 

moeilijkheid zit, zag ik tot mijn groote 

blijdschap in uw, door mij gaarne ge- 

lezen, weekblad, dat u uw lezers inmoei- 

lijkheden helpen wilt. 

Ik ben 20 jaar oud, van beroep stof- 

feerder en behanger en heb ongeveer 

een jaar geheime verkeering met een 

21-jarig meisje uit een naastbij gelegen 

^dorp. Mijn ouders zijn er beslist op 

tegen, dat ik met dit meisje omgang 

heb, daar, volgens hunne meening, ze 

uit den gewonen arbeidersstand is en 

bovendien, 70oals ze zeggen, niet gods- 

dienstig genoeg is. Het spijt me zeer, 

want m'n ouders hebben me zelfs ge- 

dreigd me de deur uit te zetten als 

ik nog bij haar kwam en onder al die 

bedreigingen wordt de liefde tusschen 

ons steeds grooter en schrijven we 

elkander, ik naar haar thuis (haar 

ouders vinden het goed, dat we samen 

gaan) en zij naar een collega van mij. 

Wat raadt u me om te doen ? 

Antwoord. N. N., het is niet mak- 

. fcelijk om in zulke gevallen raad te 

geven. Ik kan niet aannemen, dat uw 

ouders andeie overwegingen hebben dan 

uw geluk te bevorderen, ik moet het u 

"daarom Steife afraden om achter hun 

rug met uw meisje te correspondeenen. 

Gij zijt beiden nog jong genoeg om 

een paar jaartjes te wachten. Ik zou 

u dus raden om aan uw meisje te 

schrijven, dat gij zekeren tijd, b.v. een 

jaar, de correspondentie staakt en haar 

niet ontmoet, omdat gij het verstandig 

vindt, dat zoowel gij als zij onderzoekt 

hoe sterk uw liefde is. Blijkt, dat na dit 

jaar uw gevoelens wederzijds onver- 

anderd zijn, zeg dan heel eerlijk tegen 

uw ouders., dat gij zonder dat meisje 

niet leven wilt en dat gij, zoo zij hun 

toestemming niet willen geven, ook zon- 

der hun toestemming wilt trouwen. 

Handel echter vooral niet overijld. 

Uitslag van den Vljf-guldens- 

prijsvraag 

Hieronder volgen de namen der 4 

winners van deze. prijsvraag. 

De prijs van f2.— kreeg J. J. Tesse- 

laar, Westeinde 295, Den Haag, voor 

de volgende definitie: 

Telefonie is vér spreken, waarbij men 

geholpen door electrischen stroom en 

2 koperdraden, die voor de onderlinge 

verbinding zorgen, in staat is op grooten 

afstand met elkaar te spreken. 

Dan volgen de verklaringen der 3 

winners van f 1.—, resp. ingez. door 

de beeren J. v. Oosten, Ged. Biersloot 

62. Vlaardingen; A. Timmermans, O. Z. 

Voorb.wal 53, A'dam: J. P. Klooster- 

boer, Rozenhof 23, Dordt. 

Telefonie is de kunst van telefo- 

neeren, dat afgeleid is van telefoon. 

Tele bel: voor elk woord ver, zoo bet: 

telescoop: vmrkijker, telegraaf: ver- 

schrijver, telefoon: verre stem. Telefoon 

/ is een Grieksch woord. 

Ver spreken is mogelijk gemaakt door 

twéé plaatsen met een koperen draad 

te verbinden, waar het geluid door 

middel van een electrischen stroom wordt 

overgebracht en opgevangen wordt door 

een geluidversterker. 

Onder telefonie verstaat men de leer 

" van het overbrengen van geluiden door 

middel van galvanische stroomen. 

Nieuwe Vijf-guldens-prtisvraag 

1 

6 

1 1 

16 

21 

26 

31 

36 

41 

2 

7 

12 

17 

22 

27 

32 

37 

42 

13 

18 

23 

28 

33 

38 

43 

4 

9 

14 

19 

24 

29 

34 

39 

44 

5 

10 

15 

20 

25 

30 

3? 

40 

Hierbij zijn 4c; letters in te vullen. 

i, 6, 11, 16, 21, 26, 31, 36, 41 is de 

naam van een zeer beroemd hollandsch 

schilder. 

5, 10, 15. 20, 25, 30, 33, 49. 45 

duiden ook een schilder aan, die in 

Haarlem leefde. 

5, 4, 3, 2, 1 vindt men in den 

schouwburg, men gaat er vaak tusschen 

de pauzen heen. 

6, 7. 8, 9, 10 is een vogel die in 

het voorjaar uit het Zuiden hier terugkomt. 

II, 12, 13, 14, 15 is een vrouwennaam. 

16, 17, 18, 19, 20 is een kleur. 

21, 22, 23, 24, 25 is een product 

der tuinen, dat men in 't voorjaar eet. 

26, 27, 28, 29, 30 door de Mohammedanen 

zeer geprezen. ' 

31, 32, 33- 34, 35 is een bijproduct 

van petroleum. 

36, 37, 38, 39, 40 groeit in 't oosten. 

41. 42, 43. 44. 45 d « P ,ek . 

45 

die voor 

ons hel prettigste moet zijn. 

Mej. v. d. M. te Sneek zond ons dit 

raadsel. 

Onder de goede oplossingen wordt 

een prijs van f 5.— en tien troost- 

prijzen verdeeld. 

Zendt uw antwoord vóór 26 April a.s. 

aan de Redactie afd. Prijsvragen, Galge- 

water 2^, Leiden. 

Oplossing: Spreekwoordenwedstrijd j 

De goede oplossingen waren: 

?. Hooge boomen vangen veel wind. 

2. Beter hard geblazen dan den mond 

verbrand. 

3. Schoenmaker houd je bij je leest. 

4. Als het kalf verdronken is dempt 

men den put. 

5. Beier een half ei dan een leege 

dop. 

6. Vele kleintjes maken een groote. 

7. Isder huis heeft zijn kruis. 

Ingekomen 1180 oplbssingen, waar- 

van 83 verkeerd. . _ . . , 

Prijswinnaars, bij loting aangewezen, 

zijn de heer J. van Jole, Fultonstraat, 

Den Haag, f 5.— ; mej. A. van Loon, 

Rechlhuislaan 2. Rotterdam f 2.50.—; 

de heer M. Hoexum, Haarl.weg 60, 

Leiden, f 2.50; mej. Verduyn, P. K. 

Drossaartstraat 250, Vlaardingen; de 

beeren E. Croes, v. d. ' Heydenstraat 

73, A'dam: G. Roos, Heemskerkerweg 

32. Beverwijk: G. v. d. Poel, Veenen- 

daal: C. van Kempen, Bockerbergstraat 

47. Gouda, ieder f I.—. 

Verder 25 troostprijzen. Het zou te 

veel plaats innemen om hiervan alle 

namen op te nemen. 

Onderschriften prfisvraag 

Uit de ingekomen onderschriften van 

de prijsvraag van 14 Maart kozen wij 

het volgende, ingezonden door Jaap 

Frotich Delfgauwscheweg 107, Delft. 

Mijnheer: Tongen, waar kom je nu 

mee aan ? Dat zijn paddestoelen. 

Jan: Ja mijnheer, u had toch gezegd, 

haal mij een paar stoelen, het hindert 

niet wat voor soort. 

Hieronder volgen de namen van eenige 

inzenders, die troostprijzen kregen. 

P. G. Gross, Kon. Emmakade 192, 

Den Haag; H. j. v. d. Meulen Steynlaan 

135, Den Haag; S. Mulder, Leidsche- 

vaart 94, Haarlem; M. Hoexum, Haarl. 

weg 60, Leiden; G. L. de Leede, Maria- 

straat 43, Schiedam; J. Nieuwenhuis 

Dokter, S 95, Terwolde; C. Otte,Water- 

vlietstr. 12, Velsen. 

Een onderschrift gevraagd. 

Zendt dit vóór 26 April a.s. aan het 

adres: Redactie Wereldrevue „Bijschrif- 

ten-Prijsvraag", Galgewaler 22, Leiden. 

Als prijs wordt f 2.50 toegekend met 

vele troostprijzen. < 

CORRESPONDENTIE J 

Verschillende inzendingen. Lezers, 

die hun naam niet volledig vermelden, 

kunnen niet op antwoord rekenen. Wie 

van de redactie een dienst vraagt, moet 

toch toegeven met zoo beleefd te zijn 

zich zelf even bekend te maken. Vindt 

ge dat zelf niet ? 

A. J. B., Amsterdam. Zelfs Jupiter 

kan het niet iedereen „naar den zin 

doen", daaraan moet men wel denken, 

wanneer men de taak heeft in prijs- 

vragen te beslissen. Wanneer we die 

andere troeven niet goed hadden ge- 

vonden, zouden wij er natuurlijk geen 

prijs voor gegeven hc.'ben. Doch gij 

weet, over smaak valt niet te twisten. 

Joh. T. te Enschedé vraagt naar aan- 

leiding van ons stukje over Radio- 

preeken, hoe het mogelijk is, dat een 

preek om 7 uur in Montreal gehouden, 

tegen middernacht in Engeland wordt 

gehoord. Het geluid gaat toch sneller? 

Het geluid gaat snel genoeg, maar we 

hebben in dit geval met de ligging 

der plaatsen te maken, waardoor het 

„tijd"verschil te verklaren valt. 

M. B. '//., Umuiden. Uw abonne- 

mentsopgave in dank ontvangen. Wij 

hadden de bedoelde foto van een onzer 

correspondenten ontvangen. Het spijt 

ons, dat het door hem gegeven onder- 

schrift niet juist was. Indien u aardige 

kieken van het visscherijbedrijf heeft, 

houden wij ons voor toezending aan- 

bevolen. 

Mary v. E., Velp. Het verheugt mij, 

dat u den inhoud van ons blad zoo 

goed bevalt. Mijn eigen portret geven? 

Neen, daar kan ik niet aan denke;». 

Ge zoudt er van schrikken! 

J. S. te Arnhem. Het bedoelde boekje 

is al tamelijk oud en ik vrees, dat 

gij het niet gemakkelijk meer zult 

vinden. 

/. v. D., Leiden. Wij hopen uw 

stukjes binnenkort te plaatseri. 

ONZE KLEINEN 

J. J. H. te Klazienaveen schrijft ons 

de volgende historische aardigheid: 

Vader (boos) • Mimi, kom eens hier. 

Vader heeft een appeltje met je te 

schillen. 

Mimi (jongedame, van 2 jaar): Pappie, 

zal Mimi even een mesje halen ? 

De korte inhoud is zoo gemaakt, dat men ge -Zara voelt de liefde voor haar man 

makkelijk met elk no. het verhaal beginnen kan. 

In dit verhaal, dat in Engeland 

speelt, maken wij kennis met den 

rijken bankier Markrute en Lord Tancred, 

een jongen man, die om finantieele 

redenen verplicht is naar Canada te 

gaan. De bankier biedt hem de hand 

van zijn nicht aan en een groote som 

geld voor zijn schulden. Markrute's nicht 

is een buitengewoon mooie en aparte 

vrouw, die, hoewel zij jong is, al heel 

wat heeft meegemaakt. Zij is de weduwe 

van den poolschen graaf Shulski, die 

haar in den steek liet en in een tweegevecht 

werd gedood. Haar moeder was 

Markrute's zuster. Zij was met een 

engelschman getrouwd, doch werd hem 

ontrouw. Uit haar tweede huwelijk werd 

Mirko, Zara's stiefbroertje, geboren, 

Markrute tracht van de toegenegenheid 

van zijn nicht voor den knaap, gebruik 

te maken ter bereiking van zijn doel. 

Om der wille van haar stiefbroertje 

besluit zij Markrute's voorstel te aanvaarden. 

Zij ontmoet Lord Tancred, die 

door haar ongenaakbaarheid eer aangetrokken 

dan afgestooten, spoedig aan 

Markrute zegt, dat hij op zijn voorstel 

ingaat en zijn nicht wil trouwen. 

Lady Ethêlrida, een zeer verstandige 

en bekoorlijke jonge vrouw, een nicht 

van Lord Tancred, speelt ook een rol 

in dit verhaal. Markrute voelt zich zeer 

tot haar aangetrokken. Zara gaat naar 

Bournemouth, om met de menschen te 

spreken, bij wie haar broertje gaat 

wonen. Bij haar terugkomst heeft zij 

een onderhoud met diens vader Mimo. 

Zara bezoekt met haar man diens 

moeder. De kennismaking valt mee. 

_ . : . ~^ 

steeds sterker worden. 

Lady Highford tracht zich met haar 

valsche lievigheid bij Zara in te dringen. 

Zara is echter op haar hoede. Als het 

Laura niet lukt, de jonge vrouw te 

bewerken, begint zij weer een flirtation 

met Tristam. 

Lady Highford probeert Zara bij 

Tristam verdacht te maken, met als resul- 

taat dat hij razend jaloersch wordt. Doch 

ook Zara begint te bemerken, dat zij 

van haar man, van wien zij door haar 

vroeger optreden gescheiden is, innig 

veel houdt. Een ander paar. Lady 

Ethêlrida en Markrute, begint meer en 

meer tot elkaar te komen. Den dag 

van haar verjaardag ontmoet zij hem 

in haar kamer, waar hij haar eenige 

kostbare boeken aanbiedt. Na deze korte 

ontmoeting spreken zij af den volgenden 

dag rustig bij elkaar te komen. Zara 

heeft een brief van Mirko ontvangen, 

zij is daarover weer zeer ongerust. Tan- 

cred ziet h aar met den brief in 

de hand. Ook ditmaal brengt hun ge- 

sprek hen weer verder van elkaar. 

In de gang ontmoet Tristam Laura 

Highford, die weenend in zijn armen 

valt. Zara ziet dit, doch innerlijk ge- 

troffen veinst zij onverschilligheid. 

Lady Anningford beraamt voor den 

avond van Ethelrida's verjaardag een 

verkleedpartij, waaraan Zara ook deel- 

neemt. Lady A. wil trachten de jong- 

getrouwden nader tot elkaar te brengen. 

Den dag na Ethelrida's verjaardag 

ontvangt zij Markrute bij zich. Hij ver- 

telt haar, in bedekten vorm, zijn ge- 

schiedenis. Hoe zijn moeder, een 

schoone danseres, dochter van een 

spaanschen jood van hooge beschaving 

Zij gaat daarna weer haar broertje en een spaansche edelvrouw, de min- 

zien, van wien zij gehoord heeft, dat hij 

ongesteld was, het kind is gelukkig met 

haar komst. Den avond vóór haar 

trouwdag ziet Tristam hoe Mimo 

naar Zara's venster staat te turen. Dit^ 

maakt zijn naijver wakker. Het huwelijk 

wordt met veel praal voltrokken, 

doch het brengt het bruidspaar niet 

nader tot elkaar. Zara houdt vol trots 

Tristam op een afstand. Zij gaan naar 

Frankrijk. Den eersten avond heeft er 

een heftige scene plaats. Zara verwijt 

Tristam haar alleen om geld getrouwd 

te hebben. Tristam is zoo boos, dat 

hij zegt nooit meer Zara's liefde te begeeren, 

wanneer zij hem er niet op haar 

knieën om smeekt> 

Hun verblijf in Parijs brengt hen 

niet tot elkaai. Wel gaat Zara meer in 

Tristam zien, doch nu is hij het, die 

de rol van beleedigde speelt. Zara is 

zeer beangst om den toestand van haar 

broertje. De geheimzinnigheid, welke zij 

in verband daarmee moet betrachten, 

stoot haar voor de borst. 

Op het landgoed van Tristam's oom 

maakt zij kennis met vele van Tristam's 

vrienden. Behalve de oude hertog en 

nares van een keizer was geweest. Zij 

had van hem twee kinderen, een meisje 

en een jongen. De jongen toog naar 

Engeland en wist zich door energie en 

verstand op te werken. Ethêlrida wordt 

door het verhaal niet afgeschrikt. Daar- 

door aangemoedigd, vraagt hij Ethêl- 

rida ten huwelijk. • Zij stemt toe zijn 

vrouw te worden. Innig gelukkig nemen 

zij afscheid. Haar vriendin, Lady Anna 

en de „Spreeuw" letten op dat zij er 

zoo stralend uitziet en de Spreeuw krijgt 

een idee van wat er gebeurd is. Hun 

belangstelling voor dit nieuwe paar ver- 

mindert echter met den angst voor het 

welzijn van Tristam en Zara. 

Zara wordt bijna wanhopig onder 

de bejegening door Tristam, evenwel 

stemt zij toe, de rol van de gelukkige 

bruid tot het einde te blijven spelen. 

's Avonds heeft zij een onderhoud met 

haar oom, die haar vertelt, dat Tristam 

haar zonder eenige bijbedoeling heeft 

gehuwd. Deze mededeeling verhoogt 

Zara's smart. Den volgenden dag ver- 

trekt het jonge paar naar Wrayth, 

De ontvangst door de pachters en be- 

dienden is allerhartelijkst. Zara doet 

zijn dochter Ethêlrida, is er ook Mar- haar best om Tristam in alles te helpen 

krute de bankier en van de vrienden 

van den bruidegom de sarcastische 

goedhartige kolonel Lowerby (bijge- 

naamd de Spreeuw), Jimmy Danvers, de 

bruidsjonker, Arthur Eiterton, de Don- 

Juan, Lady Anningford, Ethelrida's 

boezemvriendin, en ook lady Hithford, 

Na afloop der feesten laat hij haar 

de tuinen zien. 

Dan herinnert zij zich hoe Mirko haar 

eens hiervan foto's liet zien. De herinne- 

ring aan het broertje vervult haar met 

diep leed. Tristam meent, dat er een 

man in het spel is en wordt door 

met wie Tristam sterk geflirt had. Zara jaloezie verteerd. ^Beiden gaan naar 

wordt getroffen door de liefde, die Londen terug. Zaï? gaat in 't geheim 

iedereen haar man toedraagt. Alle gasten naar Mimo's huis, omdat zij hunkert 

zijn uiterst hartelijk voor de bruid. naar berichten van haar broertje. 

Op den schoor5te€i\rnantel stond, 

in een zilveren lijst, een groot portret 

van haar moeder, door Mimo ge- 

kleurd. Zij staarde er steeds W3er 

op, en fluisterde hardop in de duistere 

kamer: „Maman adorée ... zorg nu 

voor uw kleintje, zelfs als hij gauw 

bij u mocht komen." Daarnaast 

stond een ander portret, van Mimo, 

terzelfder tijd genomen, toen Zara 

en haar moeder naar het paleis van 

den keizer waren gegaan, in dat 

verre land Hoe knap was hij_ 

toen was hij nog; en wat stond 

dat onbekommerde air hem goed, 

en die schitterende wit- en gouden 

uniform. Mimo was altijd een gentle- 

man, zelfs in zijn schunnigste 

kleeren. 

En nu, nu zij zelve wist, wat de 

hartstocht der liefde beteekende, nu 

voelde zij ook, hoè haar moeder had 

liefgehad. Zij had haar moeder nooit 

geoordeeld, het was haar aard niet, 

iemand te oordeelen — onder het 

stalen pafitser, door haar harde leven 

gesmeed, was Zara's hart zoo teeder 

als dat van een engel. 

Toen gedacht zij de woorden van- 

het wreede gebod „De zonden der 

vaderen worden bezocht aan de kin- 

deren." Hadden zij dan gezondigd?; 

En, al ware dit zoo, hoe wreed was 

dan zulk een gruwelijk gebod dat 

onschuldige kinderen liet lijden! 

Mirko en zij waren dan nu zeker 

aan het betalen der boete. Doch de. 

God, waar niama heen was gegaan, 

Dien mam^ had liefgehad, en haar 

kinderen van had verteld, was in 

het geheel niet wreed, en misschien 

zou op aarde voor Zara éénmaal 

vrede komen — en Mirko? Mirko^ 

zou opgaan, en daar veilig en ge- 

lukkig zijn met mama. — Nu was^ 

het op de klok al bijna half acht. 

Zij kon geen oogenblik langer wadi- 

ten, en bovendien redeneerde zij, dat, 

als Mimo haar een telegram had ge- 

zonden, dit nu op Park Lane- zou, 

liggen; 2ij zou dit bij haar thuis- 

komst vinden, dus krabbelde zij een 

briefje aan graaf Sykypri en ver-; 

telde hem, dat zij er geweest was en 

waarom, en dat zij direct bericht 

moest hebben — toen ging zij weg, 

en haastte zich terug naar het huis 

van haar oom. Toen zij daar aan- 

kwam, was het twintig minuteit 

vóór acht. 

Haar kamenier had het erg ver- 

velend gevonden, dat zij geen order; 

gegeven had, wat zij dragen wildej 

maar Henriette, die zelf een verstan« 

dig persoontje was, had uitgelegd 

wat haar zelf het beste leek, dodlj 

haar ongeduld kon zij niet g«hee| 

bedwingen, en zóó kwam zij bij '| 

minste geruisch over de trap hangenl 

toen Tristam reeds geheel gekleed 

uit zijn kamer kwam, vond hij haai 

zoo en vroeg wat zij daar tochjdeetfc 

— Ik wacht op milady, milor« 

zij is nog niet thuisgekomen, zd 

Henriette. — En nu ben ik zoo bang 

'dat milady te laat zal zijn. 

Zoo sterk als hij was, voelde Tris 

tam zijn hart een oogenblik stilstaan 

Milady nog niet thuisgekomen 

Maar plotseling zag hij haar beneden 

■ J

jzich naar boven haastend — en hij 

ging haar tegemoet, terwijl Henriette 

ïhaar haar kamer terugkeerde. 

— Waar ben je geweest? vroeg 

"hij; zijn gelaat was bleek en streng. 

Hij was te boos en vol verdenking 

bm haar stilzwijgend voorbij te laten 

jgaan, en hij merkte op, dat haar 

wangen rood waren van opwinding, 

en dat zij buiten adem was. Geen 

wonder, na zoo de trappen op te 

zijn gehold. 

— Ik heb nu geen tijd tot vertellen, 

Bigde zij^ — En welk recht heb 

je om zoo tegen mij te spreken? 

Laat me voorbij, of ik zal te laat zijn. 

— Het kan me niets schelen of je 

al of niet laat bent. Je zult me ant- 

woord geven! zei hij woedend, en 

versperde haar den weg. — In elk 

Bfeval draag je mijn naam, endäär- 

Mn heb ik het recht, te weten. 

I— Je naam? zei ze vaag, en voor 

ïet eerst begreep ze, dat er een be- 

[eedigenden twijfel onder zijn woor- 

ien verscholen was. Zij wjerp een 

:oornigen blik op hem, en'met het 

gebaar eener keizerin die een onge- 

böorzamen wacht commandeert, 

stoof zij op. 

— Laat mij onmiddellijk voorbij! 

Doch Tristam bewoog. zich niet, 

èn een oogenblik staarden zij in 

»Ikaars oogen; toen deed zij een stap 

/oorwaarts, als om toch door te 

faan. Hij greep haar woedend bij 

ien arm. Maar op dit oogenblik 

cwam Francis Markrute uit zijn ka- 

ner, en Tristam liet haar gaan, nog 

üjgend — hij kon geen scène maken 

— en zij ging, héi hoofd hoog ge- 

teven, naar haar kamer. 

— Ik zie, dat je weer gekibbeld 

lebt, zei haar oom, geirriteerd, en 

achte toen.hij verder ging. — Zij 

al laat zijn. Nu, als zij vijf minn- 

en vóór acht niet in de hall is, 

fa ik vast vooruit. 

En Tristam zat op de diepe sofa, 

n wachtte. Al wat hij doorstaan 

tad, alle leed, allen toorn, scheen 

tu in zijn hart samengetrokken te 

ijn. Maar wat beteekende dien blik 

ol hooghartigen toorn? Zij zag er 

iet uit, of ze schuldig was. 

-Zes minuten vóór acht opende zij 

| deur en kwam eruit. In tien mi- 

eten tijds was ze in haar kleeren 

evlogen. Haar oogen waren zwart 

Is de nacht en flikkerden van wrok;, 

aar boezem bewoog zich op en neer, 

ïrwijl op haar witte wangen twee 

charlaken vlekken vlamden. 

— Ik ben klaar, zei ze uit de 

oogte — laten we gaan, en zonder 

p haar echtgenoot te wachten, ging 

ij de trappen af, juist toen haar 

om de deur der bibliotheek opende. 

— Goed gedaan, mijn stipte nicht! 

;ep hij vroolijk. — Je bent een 

rouw van je woord. 

— In alle dingen, antwoordde zij 

er, en ging naar de deur, waar de 

lectriscbe auto wachtte. 

En geen der beide, haar volgende 

tannen begreep, wat zij bedoelde. 

HOOFDSTUK XXXVIII. 

Het diner ter eere van Ethelrida's 

irloving geleek in geenen deele op 

dat voor Zara en Tristam; in deze 

harten was geen bitterheid; deze ver- 

loofden waren stralend gelukkig, niet 

in staat en ook niet genegen om 

hun gevoelens te verbergen. Tris- 

tams moeder kwam een paar minu- 

ten later, en Zara hoorde haar 

schoon-moeder zeggen: Tristam,mijn 

lieve jongen!" op een toon van ver- 

rukking, die overging in een meer 

gewoon, maar toch nog bezorgd 

klinkend: 

— Ik hoop toch, dat je goed ge- 

zond bent? Zo© ^was hij -eh» al ver- 

anderd in de oogen van iemand, die 

hem sinds zijn huwelijk niet gezien 

had; Zara zag hem nu ook met cri- 

tische oogen aan— en, ja, hij was 

veranderd. Zijn gezicht was zoo strak 

en streng, en hij zag er ouder uit. 

Geen wonder dat zijn moeder dit 

opgemerkt had, toen keerde lady 

Tancred zich tot Zara, en kuste haar. 

— Welkom weer terug, lieve doch- 

ter," zeide zij. 

Zara probeerde iets aardigs haar 

te zeggen; deze trotsche lady, die 

zoo liefdevol het geluk van haar zoon 

aan haar hoede had toevertrouwd, 

mocht niet vermoeden hoeveel er al 

aan dat geluk ontbrak! 

Doch Lady Tancred zag het wel; 

zij begreep onmiddellijk, dat haar 

. zoon veel doorgemaakt moest heb- 

ben — wat was er toch gebeurd? 

Het deed haar in de ziel leed, 

maar zij kende hem te goed om er 

tegen hem iets over te zeggen. 

Zij bleef dus opgewekt met hen 

praten, en Tristam spande zich in 

om mee te babbelen, werd zelfs 

vroolijk, en zoo gingen zij al gauw 

aan het diner. 

Lady Tancred zat aan de andere 

zijde van Francis Markrute en pro- 

beerde haar vooroordeel tegen den 

bankier te overwinnen. Als Ethelrida 

zooveel van hem hield moest hij toch 

ook wel aardig zijn. 

. Zara zat aan de eene îjde van 

den ouden hertog, en lady Anning- 

ford aan de andere, en aan Zara's 

andere zijde de jonge Billy, in zulk 

een idioten toestand van kalverliefde 

voor baar, dat iedereen er pret in 

had. Zoo kwam het diner, onder 

veel vroolijkheid en gebabbel, tot een 

einde, en de dames, alle oude vrien- 

den — nu waren er geen vreemden 

tusschen — verzamelden zicK tot 

vroolijke groepjes in een der ont- 

vangkamers, onder het genot van 

de koffie. Ethelrida nam Zara apart 

om wat alleen met haar te praten. 

— Zara! zeide zij, en nam haar 

zachte witte hand in de hare, ik ben 

zoo bijzonder gelukkig met mijn lief- 

ste, dat ik jou ook graag zóó zou 

willen zien; lieve Zara, wil je me 

nu niet tot vriendin hebben, tot een 

werkelijke vriendin? 

Zara was verteederd door haar 

hartelijkheid en drukte Ethelrida's 

hand. 

— Ik ben zoo blij — mijn oom 

had niets kunnen doen, dat mij meer 

plezier zou geven, zei ze, met stok- 

kende stem. „Zeker, ik wil graag 

vriendin met je worden, lieve Ethel- 

rida. Ik ben zoo blij en^zoo geroerd. 

■ ■ -■ 

dat het je wat schelen kan om mij 

tot vriendin te hebben. 

Ethelrida boog zich om haar te 

kussen. 

— Als iemand zoo gelukkig is, als 

ik ben, zeide zij, „dan voelt men 

zich vriendelijk gestemd, en wil aller- 

la vriendschappelijke dingen doen 

en alle narigheid de wereld uithel- 

pen. Ik heb wel eens gedacht, lieve 

Zara, dat je er niet zoo gelukkig 

uitzag als — als' ik graag zou heb- 

ben, dat je deed." 

— êhikkigr Watêen-spottefnij 

in dat woord. 

_ Ethelrida," fluisterde Zara ge. 

jaagd — vraag — vraag mij daar 

asjeblieft niets over. Niemand is er 

die mij kan helpen. Ik moet er mij 

alleen doorslaan; maar jij, die van 

Tristam's eigen familie bent, vooral 

jij, van wie hij zooveel houdt, 

beoordeel mij niet verkeerd. Je denkt 

waarschijnlijk, dat ik hem ongeluk- 

kig maak. O, als je alles eens wist! 

— Zeker, ik heb hem ongelukkig ge- 

maakt, maar ik wist niet en begreep 

niet — nu zou ik voor hem willen 

sterven, als ik kon, maar het is te 

laat; wij kunnen slechts onze rol 

spelen. 

— Zara, zeg dat toch niet! 

zei Ethelrida, bezorgd. „Tristam 

aanbidt je." 

— Hij had mij lief — vroeger, 

antwoordde Zara treurig, maar nu 

niet meer. Hij zou nu wenschenmij 

nooit gezien te hebben; spreek er 

asjeblieft niet verder over — ik kan 

het niet meer verdragen. 

En Ethelrida zag dat een wanho- 

pigen opgejaagden blik in haar 

oogen kwam, alsof een doodelijke 

onrust en angst over haar kwam. 

En Ethelrida's fijne voelhorens 

waarschuwden haar, dat bet nutte- 

loos zou zijn op dat thema door te 

blijven gaan; wat er ook aan mocht 

haperen, het was nu niet het ge- 

schikte oogenblik om tusschenbeiden 

te komen. 

Tristams moeder was te fier om 

iemand iets te vragen, hoewel zij 

alleen met lady Anningford praatte 

en het dus gemakkelijk kon hebben 

gedaan; de eenige, aan wien zij haar 

.bezorgdheid verried, was haar broe- 

der, den hertog. 

— Tristam ziet er gejaagd en heel 

ongelukkig uit, Glastonbury, zei ze 

alleen maar. Weet je daar soms 

iets meer van? 

— Mijn beste Jane, antwoordde de 

hertog; 't is het grootste raadsel van 

de wereld; niemand kan er uit wijs 

worden. 

— Ik zie er erg tegenop, Glaston- 

bury, om naar het buitenland te gaan 

en hen zóó achter te laten. Is het 

haar schuld? — Wat denk jij ervan? 

— Ik kan er waarachtig niets van 

zeggen; zelfs de Spreeuw kon het 

geheim niet ontraadselen. Laura 

Highford is op Montfichet geweest 

— zij wilde dat met alle geweld — 

en ik vraag me af of zij soms de 

hand in deze geschiedenis gehad kan 

hebben? 

Zij is er werkelijk toe in staat. 

(Wordt vervolgd.) 

Hl -^^^^ g^H^ 

- . — 

Wü^^^^^^^^— ^^^^v 

J J 

iflwi fS&* 

D i 

Het „brave" drietal in pyama Rika Mes Nog Paascheieren noodig?! 

^ - ■ - _'___ -. -■- __ . ^^ ^_. ^ ■.■ ■

JONGENS EN MEISJES 

EEN HOEKJE APART1 

ONDER REDACTIE VAN TANTE LIZE 

" H. H. Heeren, N. Binnenweg 360, 

Roucrdam, Jieeft succes met zijn of haar 

raadsel gehad. Handschoen was het ant- 

woord er op, en er kwamen heel wat 

goede oplorsingen in. 

Hieronder volgen de namen der prijs- 

winnerr. 

Dirk v. Bodegrafen, Joz. Israelkade 

101. A'dam: Dora Kok, Bestevaerstr. 

102, A'dam; Nico Smagge, 3e Ooster- 

parkstraal 246, Amsterdam; Hendrika 

Tunmler. Xachtegaalstr. 70, A'dam; Jac. 

v. d. Bo?ch. Koningstr. 179, Beverwijk; 

Anme Alleman, Cartesiusstr. 182, Den 

Haag; I,eentje Halsheimer, ie v. d. 

Boschstr. 21, Den Haag; M. v. d. Heide, 

L. de Collignystr. 4, Den Haag; H. 

Prinsen, D. Bierkade 2, Den Haag; 

Anuetjc de Vries, Snelliusstr. 92, Den 

Hang; Betsy Godefroy. Damaststr. 3, 

Haarlem; joh. Hendriks, Veenenlaan 

147. Hoorn; Joh. Talman, Oldegalileën 

Steenhouwerij P 23, Leeuwarden: Gerrit 

Koop, K. Schoolstr. 11, Maassluis; Dirk 

Herfs'. Oude Dijk 130 B, R'dam; 

Paulu- Rustenberg, Westerbeekstr. 16c 

(Helle^lais), Rotterdam; Liena Schou- 

te--.e. Rotterd.str. 71, Scheveningen; J. v. 

Knaap, Antoniamuisstr. 58, Schiedam; 

Joh. Kragten, N. Koekockstraat 2-1, 

Utrecht; Jo Nijlaud, Walienschestr. 24, 

Winterswijk. 

Ook de inzender van het raadsel 

kreeg een prijs. 

DE NIEUWE PRIJSVRAAG 

Jongens en meisjes! Ik heb al dik- 

wijls gemerkt dat er onder mijn vriendjes 

en \ riendinnetjes heel wat zijn, die aar- 

dige versjes kunnen maken. Wie van 

jullie zief kans een gedichtje van ten 

hoogste 8 regels te vervaardigen op de 

Lente. 

Probeert het eens en zendt jullie ge- 

dichtjes vóór 26 April a.s. aan Tante 

hize. Galgewater 22, Leiden. 

Ik zal dit keer 10 mooie prijzen ver- 

deelen. Ik ben er benieuwd naar wat 

jullie zult sturen. 

ELKE WEEK EEN VRAAG. 

Lenie F., Den Haag, vraagt mij, 

waarom in de schrijfpennen altijd een 

opening zit. Lenie me^nt natuurlijk 

de opening, welke zich daar bevindt 

waar de twee gedeelten van de punt 

samen komen. Deze opening dient 

om een zekete hoeveelheid inkt te 

bewaren en het geleidelijk afvloeien 

naar de punt te vergemakkelijken. 

Let eens op en zie wat er gebeurt, 

wanneer ge een pen indoopt. De inkt 

verzamelt zich onder aan de pen, 

welke als 't ware 'n gebogen dakje 

vormt. De inkt is als een vliesje 

over het gaatje, waar Lenie op doelt, 

uitgespreid. Dat komt door den lucht- 

druk die de vloeistof in evenwicht 

houdt. Bij het schrijven wordt dit 

vliesje net zoo lang uit den inkt, 

welke aan de pen vastgehecht zit, 

aangevuld, tot dat de pen droog 

is. Het gaatje in de pen bevordert dus 

het geleidelijke uitvloeien en ook het 

veeren van de punten, hetgeen noo- 

dig is, daar bij het schrijven de 

druk pp de pen niet altijd gelijk 

is om "dit te bevorderen, is de punt 

van de pen ook in twee deelen ge- 

splitst. 

VOOR DE OUDEREN 

De papegaai is voor velen een ge- 

liefkoosde huisgenoot; er is tegen- 

woordig zelfs een levendige vraag 

naar deze dieren, vooral in Enge- 

land, waar een bekende vogelhande- 

laar er wel 15.000 per jaar aan 't 

publiek aflevert. Natuurlijk zijn van 

de tallooze soorten van papegaaien 

die voorkomen (Brehm noemt er in 

z'n beroemde werk wel meer dan 

500) zij 't meest geliefd die de men- 

schelijke stem 't best nabootsen en 

't aardigst leeren babbelen. De twee 

populairste onder hen zijn wel de 

Amazone-papegaai, die in Brazilië en 

geheel Zuid-Amerika voorkomt, voor- 

al ook langs de Amazone-rivier en 

de Jako, wiens vaderland Amerika 

is. De Amazone is een gras-groene 

vogel met blauwe en gele veeren aan 

hals en kop en roode punten aan 

de vleugels; de jako is grijs en heeft 

een vuurrooden staart. 

De vogels broeden eenige malen 

per jaar; 't wijfje legt dan drie tot 

vier eieren in holten van boomen. In 

hutten, in de bosschen opgeslagen, 

wachten de inboorlingen, die handel 

drijven in deze dieren op 't oogenblik 

dat de jonge vogels uit 't ei zijn 

gekropen. De pas uitgekomen dieren 

worden nu onmiddellijk zoodanig ge- 

kortwiekt, dat er later van uitvliegen 

geen sprake meer kan zijn, daarna 

zet men ze terug in de nesten en laat 

ze daar rustig een week of zes, zeven, 

opdat ze door de ouders gevoed en 

groot gebracht worden. 

Zijn ze groot genoeg om de 

ouderzorg te ontberen, dan worden 

de jonge vogels uit de nesten ge- 

haald en mee naar huis genomen. In 

Brazilië brengt men ze bij twintig- 

tallen naar de steden, waar zeelui 

ze koopen om ze mee naar Europa te 

nemen. Ook vogelverkoopers in En- 

geland hebben hun agenten in Bra- 

zilië; sommigen van deze reizen zelfs 

tusschen Brazilië en Londen heen en 

weer en vervoeren iedere' reis wel 

een vijfhonderd vogels. Dit zijn alle 

nog zeer jonge dieren; hoe jonger 

immers, hoe gemakkelijker ze zich 

aan den mensch gewennen. Ze zijn 

dan zeer gauw tam, ook zeer leer- 

zaam en bootsen de menschelijke 

stem en alle mogelijke ändert gelui- 

den allernauwkeurigst na. Ze blaffen 

als honden, miauwen als katten, zin- 

gen, fluiten, giebelen of schateren 

van 't lachen, fluisteren of schreeu- 

wen, al naar 't ze belieft. Wie zelf 

een papegaai heeft, herkent nu eens 

de hooge stem van de vrouw des hui- 

zes, dan weer de basstem van den 

meester; ook 't dialect van dienst- 

meisje of huisknecht krijgt een beurt, , 

en wee dengene, die stottert of een 

ander spraakgebrek heeft, zonder 

mededbogen zal Lorre hem z'n te- 

kortkomingen voor de voeten wer- 

pen. Eigenaardig ook is 't, dat de 

papegaai de hem geleerde woorden 

weet te gebruiken bij gelegenheden, 

waarvoor ze passen; 's morgens zal 

hij geen goeden avond, 's avonds 

geen goeden morgen zeggen en 't 

valt hem niet in, 't dienstmeisje, dat 

Iéüé 

voor 't middagmaal komt dekken te 

vragen of de koffie klaar is. De igrijze 

jako is misschien nog wel de aan- 

minnigste onder de papegaaien; hij 

is uiterst leerzaam en bijzonder zacht- 

moedig en aanhankelijk. Heeft men 

een jako eenigen tijd, dan kan men 

gerust z'n kooi openen en hem in 

de kamer rond laten wandelen. Af 

en toe zal hij zich dan op den schou- 

der zijner meesteres zetten, z'n kop 

tegen haar wang leggen en zelfs 

haar lippen tusschen z'n snavel 

nemen, als wilde hij haar kussen; 

nooit zal hij 't vertrouwen, dat ze in 

hem stelt, beschamen. Wanneer men 

hem goed verzorgt, kan de papegaai 

wel dertig jaar oud worden. 

EEN PAAR RAADSELS 

Mej. Jo Versteeg te Amsterdam 

schrijft ons: 

Wat is opzettelijk ? 

'paoy V3j 

Wat is aandoenlijk ? 

svl uag 

Wat is aantrekkelijk ? 

'qaojq U93 

Wat is omslachtig? 

•juDJlnoq vag 

Wat is afvallig? 

'doouTf vag 

' Wat is onpasselijk? 

'vaoyas ZMUDV vag 

Bericht. 

De volgende week hepen wij weder 

de „Anatomische les" voort te zetten. 

Onze kleine encyclopaedic 

Biologie. De wetenschap, welke 

zich bezig houdt met alle verschijn- 

selen, welke tot het levende orga- 

nisme behooren en daarmee in ver- 

band staan. De biologie omvat zoo- 

welr de eerste vormen van 'het leven, 

de z.g. protoplasma, als de verdere 

ontwikkeling en 'de wijzigingen, 

welke plant en dier bij groei en 

voortplanting vertoonen. De biologie 

is een uiterst belangrijke studie ge- 

worden, te meer nadat de vervol- 

making der werktuigen en instru- 

menten, speciaal ook de microscopen, 

onderzoekingen hebben toegestaan, 

welke tot de kleinste levensverschijn- 

selen doordringen. 

Biogma.gnsti$me. Het dierlijke 

magnetisme.. 

Biomantie. Vaststelling door on- 

derzoek van gerechtelijke artsen of 

bij de geboorte leven kan worden 

geconstateerd. 

Bionomie. Leer der wetten van het 

leven. 

Bipsden. Twee-voeters (bij dieren). 

Biquet. Fransch woord voor een 

speciale weegsthaal, welke voor het 

wegen van munten vyordt gebruikt. 

Birgittsn-orde.. Een kloosterorde, 

welke zoowel uit mannen als 

vrouwen bestond en den naam ont- 

beende aan de H. Birgitta (1302-1373). 

Birib. Een soort loterijspel, dat 

vooral in Italië veel gespeeld wordt. 

Het bestaat uit een bord, verdeeld in 

36 (70) genummerde vakken en 

wordt met een gelijk aantal kaarten 

gespeeld. 

H_ _ 

- 

iiMiiiiiiiiniiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillnllllliiliiiir 

gôN^^ffirliiiiiiiiiinitiiiHiiiiiiiiiiirM DE ONTWAAKTE NATUUR ~î 

"Herelörevcie 

WEEKBLAD ONDER LEIDING VAN M.E.R.CUBIUS. 

'■tl 

_i_: ti 

REDACTIE-ADRES GALGEWATER 22, LEIDEN, Tel, 3

Bezoek aan het Roemeensche hof 

Japan sehe prins Naro Hiko-Higschikr-sir, bracht een officieeïe bezoek aan het roemeensche 

, waar hij. met veel eer werd ontvangen. Op onze -foto ziet men den prins naast den 

roemeenschen koning. 

Hugo Stinnes 

\\t tengevolge eener operatie is 

gestorven. 

VAT BUITEN EN BINNEN 

ONS LAND GEBEURDE 

7 April—14 April. 

~wee gebeurtenissen van bijzondere 

sekenis hebben hun stempel gezet 

de afgeloopen overzichtsperiode. 

let rapport der commissie van des- 

idigen is verschenen. 

ugoStinnes is plotseling gestorven. 

e2e zeer bijzondere man, een der 

nig beteekenende figuren, welke de 

ubliek Duitschland telde, is uit zijn 

eid weggerukt, waarvan voor den 

Domischen opbouw van zijn vader- 

nog zooveel was te verwachten. 

itinnes en Rathenau, antipoden in 

opzichten, bijzondere menschen 

en binnen zoo'n kort tijdsbestek en 

z«o'n bijzondere manier aan het 

sn ontrukt, dat is wel een geweldig 

les voor de menschheid, niet alleen 

r Duitschland. 

reiukklg.dat in de andere hier ge- 

nade gebeurtenis een zekere troost 

Het rapport van de commissie- 

zes (zooals zij naarden amerikaan- 

n voorzitter wel wordt genoemd) 

t eeh zeer gunstige pers gehad, 

voorstellen, welke zij in haar rap- 

i vastlegde en waarbij als hoofd- 

ief voorop stond, dat alleen een 

tschiand. bevrijd van den econo- 

then knel der Roerbezetting, tot 

lien in staat zal zijn, werden ook 

' de Commissie van Herstel als 

basis voor verdere besprekingen 

aard. Het is nu maar te hopen, 

de heethoofden en extremisten aan 

ene en aan de andere zijde, het 

I dat zich tot zegen schijnt te ont- 

elen, niet geweldadig vertrappen. 

Generaal Smuts 

t de ontbinding van het Zuid-Afnkaan- 

schs parlement heeft geadviseerd. 

" 

■ ■ . 

- -J , , ,_ *- 

Overblijfselen uit lang vervlosen tijd 

Bij een iachtpartij in de staat Arizona heeft men in het Coconino National Forest aldaar 

interessante overblijfselen der rotswoningen uit den oertijd gevonden. 

De russische delegatie 

die op weg naar Engeland in Berlijn werd gefotografeerd. 

De engelsche regeering was in de 

afgeloopen week niet erg gelukkig. 

Het engelsche Lagerhuis verwierp het 

wetsontwerp om de armbesturen met 

de betaling van huishuur van werk- 

loozen te belasten, met 221 tegen 212 

stemmen.Het kabinet beschouwde deze 

beslissing niet als een kwestie van 

vertrouwen. Ook itf kleinere kwesties 

zag het kabinet MacDonald de kamer- 

meerderheid tegenover zich. 

De uitsluiting in den engelschen 

scheepsbouw is begonnen, doordat de 

werfarbeiders de voorstellen niet aan- 

vaardden. De loonvoorstellen aan de 

engelsche mijnwerkers zijn met een 

kleine meerderheid verworpen. Dit 

beteekent nog niet, dat de staking 

zal volgen. De regeering heeft een 

hof van onderzoek ingesteld. 

De britsche regeering ontving ook 

een verzoek van den gouverneur-gene- 

raal van Zuid-Afrika om het voorge- 

Een typische foto 

Deze foto, ontleend aan de III. London News, toont Generaal Ludendorff met zijn vrienden, 

na de uitspraak van het Gerechtshof in het z.g. Hitler-proces. Hitler staat naast den generaal. 

die het middelpunt der groep is, 

HP? 

■r. * 

nomen bezoek van den prins van Wales 

uit te stellen, aangezien de nederlaag 

van den regeeringscandidaat teWakker- 

stroom een algemeene verkiezing in 

Juni ten gevolge zal hebben. 

'Het fransche parlement nam het 

vlootprogramma aan. - 

De moeilijkheden, die bij de düitsche 

spoorwegen dreigden,zijn in onderling 

overleg bijgelegd. 

Mussolini en zijn partij behaalden bij 

de verkiezingen eengrooteoverwinning 

De Volkerenbond benoemde den 

amerikaan J. Smith als commissaris- 

generaal van Hongarije. Het laat zich 

nu al reeds aanzien, dat de heer Smith 

niet minder moeilijkheden zal onder- 

vinden dan onze landgenoot Zimmer- 

man in Oostenrijk. 

Het proces te Kief tegen een aantal 

niet-bolsjewistische geleerden heeft in 

een groot deel der wereld heftige be- 

roering veroorzaakt, vooral in Frankrijk. 

3offe 

de bekende russische' diplomaat is 

zeer ernstig ziek. 

In ons land trok de kwestie van 

de vermindering der salarissen in de 

Tweede Kamer de meeste aandacht. 

Doordat zij de wetsontwerpen tot voor- 

loopige voorziening ten aanzien van de 

bezoldiging der leden va» de algemeene 

Rekenkamer, van den Raad van State 

en van de rechterlijke macht heeft 

aangenomen, is feitelijk de beslissing 

gevallen. De behandeling van het wets- 

ontwerp inzake de rechtspositie der 

ambtenaren is, op voorstel van mr. 

Dresselhuys, geschorst fot 6 Mei. De 

motie-J. ter Laan tot hervatting van 

het georganiseerd overleg is verworpen. 

Art.40 van het Bezoldigingsbesluit 

1920 is ingetrokken. De begrooting van 

Arbeid werd aangenomen.Minister Aal- 

berse hield daarbij eenige zeer belang- 

rijke redevoeringen. 

De Arbeidsgeschillenwet is in wer- 

king getreden, de rijksbemiddelaars zijn 

benoemd. Een van hen, oud-minister 

van IJsselstein, zal zich thans met de 

uitsluiting in Twente bemoeien. Een 

wetsvoorstel-Albarda tot het instellen 

van een onderzoek in deze kwestie 

werd verworpen. 

Op de f60 millioen nieuwe staats- 

leening is voor ongeveer f 59 millioen 

ingeschreven. 

De z.g. Tijdcommissie, die over hst 

behoud van den zomertijd heeft te 

adviseeren, werd geïnstalleerd. 

De electriscbe tramlijn Leiden — 

Scheveningen werd geopend. 

Er zijn plannen aanhangig, om Voor- 

burg en Rijswijk bij den Haag te voegen. 

Mevrouw Marie van Eysden-Vink is 

te Arnhem haar afscheids-tournee be- 

gonnen.Het vijftigjarig tooneeljubileum 

van L.H. Crispijn Sr. werd in den stads- 

schouwburg te Amsterdam gevierd. 

3ohn Wheatley 

de engelsche minister voor gezondheid, wiens 

huurwet verworpen werd, 

• 

■ : - 

A 

Het vervaardigen der ..matzes" 

.Matzes" zijn de ongezuurde brooden, welke 

de traditioneeie joden op hun paaschfeest in 

plaats van gewoon brood gebruiken. Op onze 

foto ziet men hoe deze matzes machinaal 

wordt afgewer-kt. Het meisje zit aan een 

der snijmachines. 

WEEKPRAATJE 

HET SCENARIO. 

Nieuwe uitvindingen, nieuwe 

gebeurtenissen, nieuwe omstan- 

digheden doen nieuwe woorden 

ontstaan, welke in een levende 

faal, de eigenaardige attractie 

en ook de eigenaardige 

moeilijkheden vormen. Wie ge- 

looft, dat hij met de op school 

of door studie geleerde vormen 

van een vreemde taal, direct zich 

makkelijk thuis zal vinden in de 

levende conversatie, bij het lezen 

van dagbladen en vooral scherts- 

of politieke bladen, die vergist 

zich. Het nieuwe woord, de 

nieuwe uitdrukking mist men en 

die maakt men zich alleen eigen, 

door goed op te letten, te luis- 

teren, te vragen, te lezen en te 

vergelijken. 

* * 

* 

Het scenario is een van deze 

nieuwe woorden. Het heeft door 

een nieuwe uitvinding ook. in 

onze taal burgerrecht gekregen. 

Het behoort bij de film, de 

scenario-schrijver is een onmis- 

bare kracht bij de bioscoop, 

onder het scenario verstaat men 

de leiddraad „waarnaar de film 

in elkaar gezet wordt, de hand- 

leiding voor den régisseur, die 

met den opbouw van het licht- 

beelden-sp^l is belast. 

» 

Er is een groot onderscheid 

tusschen een boek, een tooneelspel, 

een scenario. Ook al behan-" 

delen ze hetzelfde onderwerp, dan 

nog zijn ze verschillend, moeten ze 

verschillend zijn. Want men geniet 

er op geheel andere wijze 

van. 

Een boek spreekt direct tot 

één persoon, tot den lezer en 

moet deze bezighouden, voorlichten. 

Het tooneel spreekt tot 

velen tegelijk, het heeft andere' 

factoren dan het boek, het gesproken 

woord met het vertoonde 

beeld der levende menschen, het 

tooneel mist de gelegenheid om 

beschrijvingen te geven, zooals 

het boek dit vermag. 

* * 

De film, waarvoor het sce- 

nario dient, is weer geheel anders 

É K .^^^_^_^^^^^^_ 

^ •^»o«^ôe*-»oe*-»oto&000 t-Ô «XT) O OT>0 C^SO t-Oo OO O tô,â

•: — , , - — 5^^ ^W^^^ 

Het was een heerlijke morgen, 

kort voor Paschen. De lucht 

was helder blauw, de lentewind 

woei zachtkens en fliysterde 

van zomersche dagen. 

Het was een morgen, waarop 

men naar buiten zou willen vliegen 

en loopen, loopen, op zoek naar 

avonturen! 

Als 't al zoo heerlijk was in de 

stad, hoeveel verrukkelijker nog zou 

't dan op 't land zijn, dacht mevrouw 

Alvin en herinneringen aan weiden 

en duinen vol anemonen en viooltjes, 

aan geuren van meidoorn en heggeroosjes, 

aan de pracht van pereen 

appelhloesems schoten haar door 

den geest. Dan bande ze deze zalige 

tisioenen en sprong vlug uit bed, 

nu slechts den dag voor oogen 

ziende, zooals hij werkelijk worden 

zou. Had de bakker 't roggebrood 

wel gebracht, of had hij 't weer vergeten 

en zou haar man brommen 

en mopperen aan 't ontbijt? Zou ze 

nog tijd hebben even Bobs broek -op 

te persen vóór hij naar school ging? 

Hij was zoo'n dandy tegenwoordig. 

Hoe laat zou Kitty gisterenavond 

thuis gekomen zijn van de bioscoop, 

waar ze onder geleide van Sydney 

Carlton was geweest? En bovenal 

zou vrouw Benson, de werkvrouw, 

die alles zou helpen opknappen voor 

Paschen, wel op tijd zijn? Ze ging 

snel de badkamer binnen, waar ze 

zich kon kleeden zonder haar man 

te storen. Hij had. weer eens een 

slechten nacht gehad. Waarom had 

hij ook tegen haar waarschuwing 

in kreeftensla gegeten en bier gedronken 

bij de Westons den vorigen 

avond? Ze zou alles maar voor hem 

die half ingebeeld was, maakte hem 

soms wat prikkelbaar en onaange- 

naam van humeur, 't Was wel eens 

moeilijk den vrede te bewaren tus- 

schen hem en de kinderen. Onwille- 

keurig dwaalden haar oogen naar 

den spiegel. Was ze erg vexanderd 

sinds dien lentedag, kort voor 

Paschen, nu 18 jaar geleden? Wat 

ze daar zag was een nog knappe 

vrouw van 38 jaar ongeveer, — in 

een goedkoop blauw japonnetje, dat 

aardig paste bij de kleur barer 

oogen; eenige zilveren draden ver- 

toonden zich tusschen 't kastanje- 

bruine haar; maar wat haar vooral 

trof, dat waren de rimpels in haar 

voorhoofd en de lijnen om den 

mond, die op geduld en zelfbedwang 

wezen. Daar hoorde ze haar man 

naar beneden komen. 

„Geen rogge?" was zijn begroe- 

ting op een toon zóó somber, of 

hij een tweeden wereldoorlog aan- 

kondigde. 

„De bakker heeft 't niet gebracht!" 

Ze schonk -koffie in en schoof de 

omelet, die als zoenoffer moest die- 

nen naar voren. Ze keek naar hem, 

zooals hij daar zat, 'n gebogen man. 

Waar waren z'n eerzucht, z'n vroo- 

lijkheid en — z'n teederheid voor 

haar gebleven? 

De kinderen, die alle drie tegelijk 

binnen kwamen, maakten een einde 

aan haar overpeinzingen. Kitty zag 

er vermoeid uit. Harry, haar jongste, 

had zich blijkbaar maar half gewas- 

schen. Bob was een en al vriende- 

lijkheid. Daar stak wat achter! Ah 

ja, morgen was 't 1 April en dan 

zou ze de rente ontvangen van 't 

kleine erfenisje, dat ze eens gekre- 

klaar leggen in de badkamer; zoeken gen had. Ze kende haar kinderen. 

maakte hem zoo zenuwachtig. Zon 

der jych tijd te gunnen haar neus 

buiten 't raam te steken en de heer- 

lijke lentegeuren in te ademen, 

snelde ze de trap af. Ze luisterde, 

of ze iets van vrouw Benson hoorde; 

ze had een sleutel van de achterdeur 

en moest er al zijn. Geen geluid! 

Dan maar zelf aan den slag! Snel 

en handig ging ze aan 't werk; de 

ketel werd opgezet, koffie gemalen 

en de tafel gedekt. Van rogge- 

brood helaas geen spoor. Ze zou 

maar gauw wat brood roosteren en 

een omelet bakken. Daar boorde 

ze haar man al boven bezig; hij riep 

de kinderen en bromde, omdat ze 

niet vlug genoeg op stonden. Ze 

keek 't raam uit, terwijl ze de eieren 

klopte. Op juist zulk een heerlijken 

lentedag had Robert haar gevraagd. 

Hoe zacht en teeder was hij geweest! 

Z'n stem had gebeefd, toen hij haar 

zei, dat hij z'n heele verdere leven 

aan haar en haar geluk zou wijden. 

Mevrouw Alvin lachte weemoedig: 

een lach, die teleurstelling en ont- 

goocheling deed vermoeden, maar 

ook liefdevol begrijpen! 

Neen, Robert was geen slechte 

echtgenoot geweest; z'n maagkwaal, 

Mijnheer Alvin keek naar de klok; 

sprong op, raakte even met z'n lip- 

pen z'n vrouws wang aan en was 

verdwenen. Pas tegen etenstijd zou 

hij terug zijn. 

Nu vader weg was begon de con- 

versatie. 

„Moeder!" zei Böb, „heb je vijf 

gulden voor me?" 

„Vijf gulden jongen! Waarvoor in 

's hemelsnaam?" 

„Onze club geeft 'n feest in de 

Paaschvacantie, ik ben voor f 5 aan- 

geslagen in de onkosten." 

„Ik kan je zooveel niet geven, Bob" 

„Groot gelijk moeder!" zei Kitty, 

bespottelijk, zooals die feestjes op- 

gedreven worden!" 

„Houd jij je mond maar!" zei Bob. 

„Moeder, u had eens moeten zien, 

hoe ze er uitzag gisterenavond, heele- 

maal opgeverfd, ik schaamde me 

toen ik haar tegenkwam, dat ze m'n 

zuster was." 

„Stil! ga nu maar vlug naar 

school; je broek heb ik al opgeperst, 

verkleed je maar gauw!" 

„En die vijf pop?" 

„Daar zal ik vanavond nog wel 

met je over spreken!" 

Zoo, die was weg; nu Harry's hals . 

en ooren nog een beurt geven, en 

z'n das overstrikken. Even pakte ze 

en liefkoosde ze hem. 

„Bak je pannekoeken voor twaalf 

uur, moeder?" 

„Als ik er tijd voor heb vent." 

Nu met Kitty spreken! Rouge was 

strikt verboden en dan dat late thuis- 

komen met Sydney! Ach, wat had 

ze weinig lust over al die vervelende 

dingen te praten en dat op zoo'n 

stralenden lentedag. Voor ze nog een 

woord kon zeggen begon Kitty zelf al. 

„Belachelijk, die Bob met z'n vijf 

gulden! En moeder, 't is haast 

Paschen en ik heb niets om aan 

te trekken; m'n gele zijdje is niet 

meer om aan te zien. Mary krijgt 

'n nieuwe zwarte en Ina 'n dot van 

'n blauwe crêpe. Wat zal. ik nemen?" 

„We zullen wel eens zien!" zei 

mevrouw Alvin en zuchtte om haar 

eigen lafheid. — „Vrouw Benson 

schijnt niet te komen Kitty, doe jij 

de slaapkamers, dan maak ik be- 

neden alles in orde,", en ze was al 

weer in de keuken. Ze keek even 

uit 't venster. Aan den overkant 

wuifde mevrouw Dalton haar buur- 

vrouw. *n Onmogelijk schepseltje 

eigenlijk, dat flirtte met lederen man, 

liefhebberde in philosophic en theo- 

sofie, deed aan alles eigenlijk. Daar 

kwam ze overwippen, keurig frisch 

in een nieuw voorjaarscostuum. 

„fAag ik even binnen komen, me- 

vrouwtje? Ik ben op weg naar de 

stad om zomerkleeren te koopen, 

maar ik wou u even vertellen van 

de mooie lezing, die ik gisterenavond 

gehoord heb. Mevrouw Lasky was 

de spreekster. Ze had 't over Freud 

en over de velen, die eigenlijk pa- 

tiënten voor hem zijn, zonder dat ze 

't weten. De meeste menschen slui- 

ten zich te veel in zich zelf op. 

Mevrouw Dalton bevond zich blijk- 

baar in hooger sferen en deed haar 

best stem en gebaren der spreek- 

ster na te bootsen. Plotseling keerde 

ze tot de aarde terug. „Hemel, al 

tien uur en ik heb Charles beloofd 

hem om half elf te komen halen. 

Dag mevrouwtje!" en weg was ze. 

„Zoo, dus ik ben een patiënt voor 

Freud, dat wou ze me natuurlijk 

aan m'n verstand brengen," dacht 

mevrouw Alvin. „En ik moet m'n 

gedachten laten uitvliegen, als kleine 

vrije vogels! Nu, dat zou misschien 

nog niet zoo kwaad zijn." Ze dacht 

er weer aan terwijl ze voor de lunch 

zorgde. „Vrij! Wanneer was ze ooit 

vrij geweest te doen, of te zeggen, 

wat ze wilde?" 

Ze riep Kitty om de tafel te dek- 

ken. Er kwam geen antwoord, 

't Mooie weer had haar zeker naar 

buiten gelokt en bang geen verlof 

te zullen krijgen, was ze er maar 

stil van door gegaan. Mevrouw Al- 

vin zuchtte, ze was te zwak voor 

haar kinderen, dat was 't. 

(Voor het vervolg zie bladzijde na de 

Sportpagina.) 

Een huis Ingestort 

Au de Vleeschhouwersstraat te Nijmegen 

stortte de eerste er tweede verdieping van 

een volkslogeirent in, waarbij de ï2-)arige 

koopman Den Hollander het leven verloor en 

waarbij nog twee personen wetden gewond. 

— ,— -^ ,.., v ^ _ 

DE FOTO'S VAN DEZE WEEK 

Naar Canada 

Tweede transport van emigranten, die door bemiddeling van de Emigratie Centrale Holland 

vertrokken met het nederl. s.S. .Nieuw Amsterdam- van Rotterdam naar Canaoa. De met 

het kruisje aangegeven persoon is de heer Wiggelaar uit Zaandam, leider van het gezelschap, 

die jaren in Canada heeft gewoond. 

De Pler-Pander-tempel te 

Leeuwarden 

Te Leeuwarden werd Woensdag de Pier- 

Pander-tempei aar degemeenteovergedragen. 

Uitbreiding Nederlandsche handelsvloot 

Zaterdag maakte het voor de Rotterdamsche Lloyd bij de Nederl. Scheepsbouw Mij. gebouwde stoomschip „Slamat een proefvaart waarbij gelijküjdig het 

n de Rotterdamsche Lloyd werd'overgedragen. Links het schip. Rechts het hijschen van de vlag van de Rotterdamsche Lloyd. 

Opening nieuw sanatorium 

Te Zevenaar werd het onder leiding van Dr. Honing staande sanatorium 

het „Emmapaviljoen" officieel geopend. 

^^_ ^^^ H 

De Recla te Amsterdam 

Ter gelegenheid van de Recla toog door de Amsterdamsche straten een 

reclame-optocht. 

^M

Kleine gevleugelde boden 

Zie voor het begin in dit No- de pagina na 

de „Vroolijke bladzij". 

Harry kwam thuis van school; z'n 

klceren zagen er verfomfaaid uit. 

„Ik wou dat je dat vechten liet." 

„Lieve, help, Moes, ik kan me toch 

niet op m'n kop laten zitten." 

Mevrouw Alvin antwoordde niet. 

Ze bedacht hoe de leden van haar ge- 

zin hun eigen wil volgden, hun eigen 

genoegen zochten, terwijl zij sloofde 

voor allen. Waarom? Omdat ze ster- 

ker was dan zij, omdat ze zich in be- 

dwang had en zichzelf verloochende. 

Plotseling lachte ze hardop. Haar zin 

voor humor had ze nog niet verloren. 

Ze was tot deze opperste waarheid 

gekomen, dat we ons eigen leven 

scheppen, dat we, wat we hebben op- 

gebouwd kunnen omverwerpen en op 

nieuw kunnen beginnen, als we maar 

kracht, geduld en moed hebben. 

Kracht had ze en moed ook! Daar 

buiten straalde de zon en kwam alles 

tot nieuw leven. Waa'rom zou ook 

voor haar en haar gezin niet een 

nieuw en mooier leven kunnen aan- 

vangen? Kom, ze zou maar dadelijk 

met haar hervormingen beginnen en 

een middagmaal samenstellen van 

gerechten, waar ze zelf dol op was. 

Hoe lang was 't wel niet geleden, 

dat ze haché had gegeten en spinazie 

en pruimentaart? 't Zal hun geen 

van allen kwaad doen, dacht ze, nu 

ook eens te probeeren de dingen te 

eten, die ik lekker vind, en ze moest 

zóó lachen als ze aan de verbaasde 

gezichten dacht, dat ze de taart bijna 

Uet vallen. Toen ze 't maal bereid 

had, ging ze naar boven en keek 

haar kleerenkast eens na. Ze maakte 

daarop heur haar zorgvuldig en 

netjes op en trok haar beste japon 

aan. De familie kwam thuis. 

Kitty was er nog niet; die legde 

't er op aan pas bimien te komen, 

als iedereen aan tafel zat. 't Maal be- 

gon. „Haché!" riep mijnheer Alvin en 

er klonk afschuw in z'n stem. 

. ■. 

„Spinazie!" Ditmaal was 't Bob. 

„Waarom heb je je beste japon 

aan, moeder?" 

En toen? Toen vlogen de gevleu- 

gelde boden iiit en o zoo gelukkig, 

dat ze eindelijk vrij waren. „Ja, kin- 

deren," zei mevrouw Alvin, „ik ben 

bolsjewik geworden. Door mijn ar- 

beid hebben jullie allen 't vele jaren 

goed en prettig gehad, ik wil me 

nu door mijn werk ook eenig genoe- 

gen verschaffen!" 

„Maar Maud!" zei mijnheer Alvin, 

„dat kan je toch geen ernst zijn!" 

„Bittere ernst, John! Kom probeer 

de haché en de spinazie maar eens.'' 

„En jij Kitty," zei ze, zich tot haar 

dochter wendend, die haar met groote 

oogen aanzag, „je vroeg me, waarom 

ik m'n beste japon aan had. Dit is 

m'n beste japon niet meer. Ik zal 

morgen een aardig japonnetje koo- 

pen, zoodat ik niet te veel bij de lente 

afsteek. Je gele zijdje is nog keurig, 

we zullen 't laten stoomen. Als je 

't niet goed genoeg vindt, om er mee 

naar een partijtje te gaan, zul je 

moeten thuis blijven. En tusschen 

twee haakjes, 't was niet aardig van 

je zonder goeden dag te zeggen, weg 

te loopen, vind je wel? En Bob," 

ging mevrouw Alvin voort, „die vijf 

gulden, waar je om gevraagd hebt, 

kun je verdienen met den tuin voor 

en achter Op te harken en de schut- 

ting te verven. Dit is nu mijn ulti- 

matum." 

Ze begrepen allen, dat 't dit was. 

In diepe stilte werden mevrouw Al- 

vins woorden aangehoord. Ze zag 

hoe ieder z'n haché en spinazie opat 

en 't heelemaal niet zoo erg scheen 

te vinden. Toen ze hen daar zoo 

onderworpen zag zitten, had mevrouw 

Alvin lust om weer te gaan lachen, 

maar eigenlijk, wonderlijk genoeg, 

nog meer lust te gaan schreien. Ze 

waren zoo gemakkelijk te overwin- 

nen geweest, niets hadden ze ter ver- 

dediging kunnen inbrengen; 't riep 

al haar teederheid voor ze wakker. 

Ach ja. 't waren allen haar kinderen, 

Eenige aardige voorbeel- 

den der nieuwe voorj aars- 

mode geven onze modellen. 

Zij geven aan, hoe een- 

voud, naast het druk met 

motieven versierde, om den 

voorrang wedijveren. 

Onder de mantelcostu- 

mes is een taille in toon of 

geheel van de moderne fan- 

tasiestof te maken, waar- 

door het driedeelig costume 

bereikt wordt. 

De mantel met cape is 

een verrukkelijk reismodel. 

Het aardige kinderpakje 

spreekt voor zichzelf. 

.. . . -.-..' , . ; l 

Robert, de vader ook! Maar ze mis- 

leidde zich zelf niet. Dit was slechts 

't begin- 

Toen de pruimentaart tot 't laatste 

stukje verorberd was, sprak mevrouw 

Alvin nog eenmaal haar kinderen toe. 

„Zie zoo, Kitty, jij wascht de bor- 

den af; Bob en Harry helpen op- 

ruimen en daarna gaan jullie je huis- 

werk maken. Vader en ik gaan uit." 

Buiten gekomen, ver van 't gewoel 

van de stad, keek mevrouw Alvin 

haar man in 't gelaat. Hem wilde 

ze niet dwingen. Hij' was haar vriend, 

haar man, van hem wilde ze liefde, 

begrijpen en steun. Hoe zou ze zich 

op hem beroepen? Met een wijsheid, 

waarvan ze zichzelf onbewust was, 

legde ze haar hand-op z'n arm, zag 

hem in de oogen en zei niets als: 

„Robert, lieveling!" 

Hij greep haar hand. „Maud, lief- 

ste," zei hij, en z'n stem beefde als 

op dien heerlijken lentedag 18 jaar 

geleden, „toen jij daar zoo zat aan 

tafel en er zoo lief uitzag met je 

schitterende oogen en roode wangen, 

terwijl je ons allen de wetten stelde, 

toen heb ik begrepen, hoe weinig ik 

voor je gedaan heb en wat 'n arm- 

zalige kerel ik eigenlijk ben, bij lange 

na niet goed genoeg voor de beste 

vrouw, die er op aarde bestaat. Maar 

ik houd van je Maud, meer dan toen 

ik je vroeg m'n vrouw te worden, 

„Oh!" zei mevrouw Alvin weer 

„Oh Robert, lieveling!" En daar bui- 

ten, terwijl de vogels zongen en de 

bloemen geurden, stonden ze stil en 

kusten elkaar als jong verloofden, 

maar met een zoo vofle liefde, als 

jong verloofden nog niet begrijpen 

kunnen. En wie wilde had mevrouw 

Alvin, patiënte voor Freud, sukkel en 

bolsjewist kunhen zien wandelen met 

stralend gezicht haar hand in die van 

haar Robert. 

Luid zongen de merels hun lente- 

lied „Kleine"gevleugelde boden!" zei 

mevr. Alvin, „hoe zal ik van jullie 

houden m'n leven lang, * van jullie 

allen, de musschen incluis." 

■-'—^-^nii'tftfÉr-r 

■I 

PAASCHGEBRU1KEN EN RECEPTEN 

Lang voor Paschen zien we reeds 

in de winkelkasten, de chocolade- en 

suiker paascheieren uitgestald, de zoo 

begeerde schatten voor de kinderen. 

En we denken onwillekeurig terug 

aan onze eigen jeugd, toen wij ook 

reeds verrast werden met deze heer- 

lijkheden. 

Het gebruik van eieren op Paschen 

dateert reeds uit het grijs verleden. 

Het ei gold altijd als symbool van 

vruchtbaarheid. 

Eeuwen voor onze jaartelling be- 

stond in China reeds de gewoonte, 

elkaar in den lentetijd eieren ten ge- 

schenke te geven. Wij lezen dat in 

de 13de eeuw, toen heer Willem van 

Duivenvoorde den machtigen burcht 

„Strijen" bewoonde, ieder jaar in de 

Paaschweek op het slot de vermaarde 

eierdans plaats had voor genoodigde 

jonkvrouwen en ridders. Op het slot- 

plein werden de eieren uitgespreid en 

tusschen die eieren voerde de ridder 

hand aan hand met de jonkvrouw 

sierlijke dansen uit. Als nu de ridder 

den dans had volbracht, zonder een 

ei te breken, dan had hij 't recht, 

de hand van de jonkvrouw te vragen. 

Als het dansfeest was afgeloopen, 

werden de eieren onder gras en bla- 

deren verborgen en begon in tegen- 

woordigheid der burchtbewoners het 

feest voor de kinderen der pachters 

en dorpelingen. 

Onder algemeene vroolijkheid wis- 

ten de kinderen de eieren uit hun 

schuilhoeken te voorschijn te halen 

en met hun buit beladen, gingen de 

kleinen huiswaarts. 

In sommige streken van Vlaande- 

ren trekken nu nog, scharen kinderen 

op dé naburige boerderijen af om 

eieren te zoeken en bij sommige 

families, ook in ons land is 't nog 

gebruik, gekleurde eieren bijv. inden 

tuin of in 't bosch te^verstoppen. De 

kleinen gelooven dan, dat 't Paasch- 

haasje ze verstopt heeft en zoeken 

ze onder gejuich op. 

Om eieren te kleuren, gaat men 

aldus te werk: Rose of roodgekleurde 

eieren kookt men in bietenwater of 

in water waarin men een of meer 

druppels cochenille doet. 

Lichtgroen van kleur worden de 

eieren, door ze in spinazie-water mee 

te koken. 

Om bruine eieren te krijgen, kookt 

men eerst de buitenste bruine schillen 

van 3 a 4 uien in pl.m. een liter 

water, tot 't vocht bruin gekleurd is. 

In dit vocht de eieren gedurende 

eenige minuten koken. Hard ^ge- 

kookte eieren zijn wat donkerder van 

kleur. 

Bijzonder fijn zijn bruine eieren 

met zwarte silhouetten. We wrijven 

ze eerst met slaolie, om ze mooi 

glanzend te krijgen en plakken er 

met gluton een silhouetje op. 

Dit krijgen we door op vloeipapier 

een aardig kinderfiguurtje, dier of 

bloemetje, dat we hier en daar in 

een krant of tijdschrift vinden, over 

te trekken en heelemaal met inkt 

zwart te maken. 

Met zulke gekleurde eitjes kunnen 

we een aardige voorjaarsmand 

maken, waarvoor een oud bloemen- 

mandje goed kan dienen. MARY. 

ü PAASCHRECEPTEN M 

Voor een Paaschdiner behoort 't 

dessert licht en luchtig te zijn en 

daarom spelen eiwitten en slagroom 

daarbij een groote rol. Ook de op- 

gediende saladen en eiergerechten be- 

hooren de komende lente in te luiden 

met vroolijke kleuren en aardige gar- 

nee ringen. 

Recept I. Californische moes. 

Men neemt een half pond ge- 

droogde abrikozen, die men den 

avond te voren in de week gezet 

heeft en stooft deze met zeer weinig 

water en 4 eetlepels suiker tot 

moes; deze moes wrijft men door 

een zeef, zoodat alle velletjes achter- 

blijven. Nu klopt men drie ä vier 

eiwitten zeer stijf en roert deze door 

de kokende mo^s; daarna doet men 

de moes in een vuurvast schoteltje 

en laat ze een kwartiertje in den oven 

staan, tot er een zeer licht-bruin 

korstje op is gekomen. Men kan de 

moes warm of koud eten. 

Recept II. Maak een chocoladevla 

voor 6 personen, week hierin 1 ons 

biscuits of colombijntjes; rangschik 

deze in een vla-kom en giet voor- 

zichtig de overblijvende vla er over- 

heen; deze massa laat men lang- 

zaam bekoelen! Voor 't opdienen 

neemt men 1 '4 liter slagroom en klopt 

deze met twee eiwitten er door, tot 

ze stijf is, en- legt of spuit ze daarna 

op de chocolade vla in de vla-kom. 

Recept III. Abrikozenpuddinkjes. 

3 /4 theekopje abrikozenjam, 2 eet- 

lepels boter, 2 eieren, 1 /2 kopje 

broodkruimels, l /2 kopje gepelde 

amandelen. 

Maal de amandelen fijn en klop 

deze met de boter tot room; voeg 

hierbij de jam, de broodkruimels en 

de geklopte eieren; vul hiermee 12 

kleine gebakvormpjes voor 3 /4 en bak 

ze 25 minuten in een matig warmen 

oven. Dien ze warm op en bespuit 

de gebakjes met wat slagroom. 

Een aardige eierschotel. 

Kook zes eieren zeer hard; snijd 

't onderste kopje er af, zoodat ze ge- 

■. ■ ■ ■■ ■ 

makkelijk kunnen staan; snijd ook 't 

bovenste kopje er af en zet deze 

eieren tusschen groene slablaadjes of 

veldsla op 'n schotel. * Neem nu zes 

tomaten, snijd van deze aan den kant, 

waar het steeltje niet heeft gezeten, 

een flinken kop af, en leg van dezen 

een boven op elk ei. Klop nu een 

eiwit zeer stijf en laat kleine vlokjes 

hiervan hier en daar op den tomaten- 

kop vallen, zoodat de eieren nu den 

indruk maken van vbegenzvvammen. 

Langs den rand van den schotel legt 

men mooie vierkante stukjes geroos- 

terd of gebakken brood, besmeerd 

met sardine ot boter. 

Een zeer fleurig uitziende schotel 

is de volgende. 

Men holt zes tomaten uit (tomaten 

zijn reeds zeer goed te krijgen) en 

vult deze met huzarensla, bovenop 

legt men een schijfje augurk met 

wat fijn-gewreven eigeel, eiwit en v 

biet in een kransje er om heen. Deze 

tomaten zet men tusschen slablaadjes 

op 'n schotel en dient er mayonnaise 

saus bij. 

Daar Paschen bij uitstek 't seizoen 

is, waarin men eieren eet, geven we 

nog een eiergerecht. 

Men kookt zes eieren zeer hard, 

snijdt ze overlangs door en haalt voor- 

zichtig de eidooiers er uit. Deze wrijft 

men fijn met een lepel boter, 'n snuifje 

zout, een weinig mosterd, wat noot- 

muskaat en wat fijn gemalen ham 

of drie fijn gemalen sardientjes, daar- 

na plakt men de twee helften weder 

tegen elkaar; men legt nu elk ei in 

een nestje van slablaadjes, versiert 

ieder blaadje met fijn gewreven, biet, 

eigeel, eiwit, augurk, plakjes toma- 

ten, enz., zoodat men een kleurig 

geheel krijgt; men kan ook hierbij 

een sla-sausje dienen. 

Een aardig lente-effect wordt met 

't volgende recept bereikt. Men 

maakt op de gewone wijze blanc- 

mange r pudding, laat de grootste 

helft hiervan wit en giet die in een 

te voren vochtig gemaakten pudding- 

vorm. De andere helft kleurt men 

zacht rose met een onschuldige kleur- 

stof, bij iederen drogist te krijgen, 

en verdeelt deze in zes of acht voch- 

tig gemaakte taartvormpjes. Bij 't op- 

doen stort men de groote witte pud- 

ding op een ronden schotel, schikt 

hier de rose puddingkjes om Iveti 

en legt wat fijn groen en rose blue- 

inen als een krans tusschen beide n. 

aatrfaii^âw.,^.- ; - .-^.-^ ■ ..- ^ -^ '. i

1.5CHEUERMANH & CO 

ERTEG; 1CA-DRESDEN 

XFD.KINOMATOGRAF1E 

PJïï 

.M^mjvmmmrv ' ^mmmm 1 - ' *mm^mmmmm*pm^mm> 

® «« 

IPEC. FILM VERMUUR 

OOR PARTICULIEREN 

KERKSTRAAT 148. TEL 34316 

AMSTERDAM 

_rOX-BLUE| 

de nieuwste Mode-dus. 

Onderricht dagelijlM 

C. KLINKERT 

131 Dansleeraar 

Stadhouder.kade 152 

Tel. 24232 Amsterdim 1 

TANTE KAATJE ZEGT: 

Mij kun je vertrouwen, een 

ïheim zal ik nooit oververtelm. 

. . . hoogstens zal ik aan een 

oede vriendin vragen of zij het 

ak al gehoord heeft. 

MODERNE SPROOKJES. 

Er was eens een handelsreizi- 

er, die erkende dat zijn firma 

iet goed leverde .... 

DE WEG OM HET TE 

LEEREN. 

Je ontdekte nooit hoe weinig 

eld er in de wereld is, dan nadat 

ï geprobeerd hebt een rijksdaal- 

er te leenen. 

Mijn nicht Carolina heeft zich 

iten fotografeeren. Een mooi 

ortret. 't Is onbegrijpelijk wat 

ie fotografen tegenwoordig kun- 

.en maken. 

RECTIFICATIE 

In een der vorige nummers, komen 

)to'"s voor van de nieuwe opname, 

ie onder regie van Theo FrenkeiSr. 

oor The Dutch Film Cy. werden ge- 

taakt. Deze zijn geschied voor de film 

Amsterdam bij Nacht", waarvan de 

srste vertooningen aanstaande zijn. 

'.t is in de onderschriften een abuis 

emaakt, een gevolg van de verkeerde 

pgaven van den fotograaf. Men kon 

szen, dat de heer Alex de Meester 

»ede de regie voert. Dit is absoluut 

njuist, want de bedoelde heer. die 

rel bij de regfe assisteert, heeft noch 

siding noch zeggingschap hierbij. 

Een Daicroze-feestpel 

Zaterdagmiddag gaf Louise den Hollander in het gebouw voor Kunsten en Wetenschappen 

te 's-Gravenhage een Dalcroze-feestspel, ten bate van het Julianaheim aldaar. 

Een hitldigins 

Het .Deventer strijkje" gaf een feestuiuoering ter gelegenheid van het 10-jarig jubileum van 

zijn dirigent, den heer S. Coldeweij, eveneens een bekende in de voetbalwereld. 

Uitvoering DeHtsch Studenten-tooneelgezelschap 

Vorige week had een uitvoering olaals van het Delftsche Studenten-tooneelgezelschap in de 

kleine zaal van den Stads Doelen te Deift.Wij geven'hierbij een foto van een scene uit .Het 

Schouwiooneel de Ziel" Monodrama door Nicolai Nikolajewitsch Evreinoff V.l.n.r.: de 

Vrouw, 2. Gevoels-lk. 3. de Minnares, 4. Verstand-Ik. 

De schaakmatch Euwe—Colle 

Te Zutphen werd een schaakmatch gehouden tusschen den kampioen van ons land Euwe 

en Colle. schaakkampioen van België. Onze landgenoot wist den wedstrijd te winnen. Hier- 

boven v.l.n.r. Colle, Tienstra. de wedstrijdleider en Euwe. 

Concert- en 

Theater-Bureau l -S/ Max van Gelder 

•f/ 

xT/ Kantoor: Westeinde 13 

^V Amsterdam ■ Tel. 36763 

Belast zich speciaal met het 

vakkundig samenstellen van 

Variété- en Cabaret-prosramma's. 

plaatsen van Orkesten 

en arrange eren van particuliere 

feesten. 

BANDEN 

CINEMA & THEATER 

Voor den derden jaargang Is 

een sierlijken band tegen den 

prils van f 1.50 verkrijgbaar. 

EVEN UITREKENEN 

Een boer verkocht negen paar- 

den en zeven koeien tezamen 

voor 3000 gulden. Hoeveel ont- 

ving hij voor ieder paard en voor., 

iedere koe, als gij weet dat de 

prijs van een paard tweemaal 

zooveel was als die van een koe 1 

Probeer het eena en als gij het 

gevonden hebt,, kijk dan eens 

even onder aan de kolom. 

TS DAT NIET ZOO. 

De sleutel tot den woningnood, 

zei m'n neef Janssen onlangs, 

is het feit dat de menschen, die 

het noodig hebben, geen huis- 

sleutel kunnen krijgen. 

GEEN ROZEN ZONDER 

DOORNEN. 

Milly: Geen vreugde is com- 

pleet in het leven. 

Willy: Je hebt gelijk. Zelfs 

als je je ontbijt ift bed opgediend 

krijgt, heb je nog last van de 

kruimels, die op de lakens vallen, 

wanneer je dan verder wilt slapen. 

ZIJ KREEG ANDERS MEER 

Je krijgt een stuiver, Suusje, 

als je me een kusje geeft, zei de 

domme oom. 

Suusje keek erg uit de hoogte. 

Poeh, zei ze toen, ik kan meer 

krijgen, als ik moeder er een 

geef krijg ik altijd een dubbeltje. 

EVEN UITREKENEN. 

Zie vraagstuk hierboven. 

Een paard kost zooveel als 

twee koeien, dus negen paarden 

zooveel als 18 koeien. 18 koeien 

plus zeven = 25 koeien kosten 

/ 3000. — is / 120. — per koe en 

/ 240. — per paard. 

CEMT 

SPECIAL 

SIGARET 

_- - -.,. ■ .■■JL-..â«fei^^ 

TER herdenking van het feit, dat 

het honderd jaar geleden was 

dat de groote fransche geleerde 

Pasteur geboren wera — 17 Decem- 

ber 1822 aanschouwde Louis Pasteur 

te Dole in de Jura het levenslicht — 

is in Frankrijk onder leiding van 

Je^n Epstein een film vervaardigd, 

waarin het leven en werken van 

dezen on vermoeiden strijder op het 

gebied der wetenschap is vastge- 

legd, opdat een ieder zal kunnen 

zien, wat de menschheid aan dezen 

hoogstaanden man te danken heeft. 

Thans is dit cinematografisch werk 

door de Meteor-Film te Amsterdam 

naar Holland gebracht en gaarne 

vestigen we de aandacht op hetgeen 

hier gewrocht is. 

,,Het werk van Pasteur is be- 

wonderenswaardig, het doet ons het 

genie aanschouwen; maar men moet 

in zijn naaste omgeving geleefd heb- 

ben om zijn edel hart te hebben 

leeren kennen ', heeft dr. Roux, een 

van de meest begaafde zijner leer- 

lingen gezegd en dat is het, wat men 

ook in beeld heeft willen brengen: 

naast den geleerde den mensch, 

want deze twee zijn bij Pasteur niet 

te scheiden. Het werk begint met 

de sfeer weer te geven, waarin Pasteur 

als kind leefde: het eenvoudige huis 

in de Rue des Tanneürs te Dole, 

waar hij geboren werd (en dat in 

een eeuw zoo goed als niets veran- 

derd is) en het landschap van de 

Jura, dat hem omringde. Nog in 

zijn jeugd verhuisde de familie Pas- 

teur naar Arbois, een plaatsje niet 

ver van daar, waar hij zijn studie 

begon, die hem latpr naar Straats- 

burg voerde, waar hij de dochter 

van den rector van de Universiteit 

leerde kennen. Marie Laurent, die 

weldra zijn levensgezellin en zijn trou- 

we medewerkster werd. Op 32-jarigen 

leeftijd werd hij aan de Universiteit 

te Rijssel aangesteld en van dien tijd 

■ 

hem nog altijd terug den mensch 

aan een dergelijke proef bloot te 

stellen. Tot plotseling, op een heer- 

lijken zomermorgen een kind, de 

kleine Elzasser Joseph Meister, die 

door een dollen hond gebeten was, 

hem om hulp kwam smeeken.,Deze 

episode is zeker wel de clou van 

de film te noemen. De angst van 

Pasteur, die de smeekeTrtg" kinder- 

oogen op zich gevestig^Riet van 

het jongetje, dat weldrl^Wn prooi 

van den dood zal worden, zijn twijfel, 

zijn aarzelingen .... Op indrukwek- 

kende wijze zijn deze gemoedsaan- 

doeningen weergegeven door den 

eminenten acteur Charles Mosnier, 

die de figuur van Pasteur vertolkt.' 

Niet vergeten is natuurlijk de 70ste 

verjaardag van den geleerde, toen 

hij in de Sorbonne te Parijs zoo ge- 

huldigd is door de geheele weten- 

schappelijke wereld en waar hij o.a. 

de broederkus ontving van den toen- 

maligen president van de Fransche 

republiek, Carnot. 

Het spreekt vanzelf dat de film 

zooveel mogelijk op de historische 

plaatsen is opgenomen, terwijl de 

instrumenten en apparaten, die Pas- 

teur bij zijn onderzoekingen placht 

' e gebruiken, welwillend ter beschik- 

king zijn gesteld. 

j 

O >-., »• »-^.-o i-.v t.^ .-r. ■.-rv.-. ^ iVJA-s.-^». ai 

BSiSS 1 

i ^S^^É^MI- • i 

1 ASéI 1 

N 

] V9 1 

s : jv ^^ >'; 

* ■k«! ^ ■ 

> i ^"^1 a 

i 

V ^ J 

f J^£HJ MM^M>V^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^B&-'X "% 

1* «Hl fBiR^^^^^^^^^^^^^^B^'-'i 

>• r^^^B i^w» \ 

L&J 

VJ I^^MI 

t 

^^^^^^^^^^^^^^^^bUï dl r 

V H ^BBnill i> 

i *> 

\f 

1 

V 

i 

■■ ■^l-U 

i ■ II * 

■ n 

JUUi Vi 

V ■ III '. 

| lH-*f«ii»-o\.\.-

L. H. Chrlsplin 

Ter gelegenheid van zijn jubileum werd ter plaatsing in den 

Stadsschouwourg aan de gemeente Amsterdam Chrispijn'sportret, 

geschilderd donr Lizy Ansingh, aangeboden. Men ziet nem in 

den rol van Figaro. 

Camllle Castro 

de jonge begaafde Duitsche cabaret-artiste, die merig- 

.maai ons land bezocht,is verleden week in Nederlandsch- 

Indië aan typhus overleden. 

Mary Pickfords nieuwste portret. 

Louis de Vries Harold Lloyd 

.,.. J„ ,„„, L,..,. „„^.„„ri.k,,;. In den HollandschenSchouwourg te Amsterdam werd Louis Een aardig portret van dezen zoo ge icfden fi martist 

Zll staat met haar haor moeder voor haar ha( geboortehuis de Vries oehuldiad ter aeleaenheid van zijn 300ste opvoering • • D , .. w • 

- -^ ,r gcicgcnnciu Y«II »ijl. ^vô!» vp 3 wiens optreden in „Pas op, val niet" een reusachtig succes is. 

in Toronto (Canada). 

Jackie Coogan als Marker iongen 

Met groote vrijmoedigheid hebben de Amerikanen dezen geliefden boy-arlist als jongen van Viaanderer in Markensche kleederdracht laten optreden. 

" Desnieltegenslaande is dit tafereeltje werkelijk aardig geslaagd. 

— - - .i- ,. i n - -I.., « i ' '■ - ■ —■■■-'•' m - - i'" i - mi» I' ■ - 

T «L-«|oera, we mogen dansen 

1 

''•De Amstelveste fleurt weer op. 

Je zult eens wat beleven. 

Het veel besproken dansverbod 

Is eind'lijk opgeheven. 

Er komt weer leven in 't bedrijf, 

Nu stijgen w.eer de kansen, 

En 't klinkt. verlucht uit aller mond 

„Hoera, we mogen dansen". 

^•Maar vijf vergunningen verleend? 

Is dat dan niet reusachtig? 

Het Rembrandtplein vischt naast 't net. 

Is dat zoo raadselachtig? 

Daar komt toch maar de burgerpiet, 

En niet de „Elegance", 

Als in I'Europe, Kras, Trianon, 

Hoera, we mogen dansen? 

Lts Dlmltroff«. 

het voortreffelijk danspaer, dat ook in ons land 

door i'n nationaal dansen zeer bekend is. 

_____ 

Wat zegt u? Zondag mag het niet? 

Nou ja, wat wil dat zeggen, 

Op Zondag ga je wandelen 

Of knus een kaartje leggen. 

Je speelt een robber klaverjas 

Vermaakt je met „Patience", 

Vooruit zingt nu uit volle borst, 

„Hoera, we mogen dansen". 

naam verworven. door de veeUlidightid in haor 

kunstuitingen. Hel beste waT zt geven.ia in ballct- 

•t genre en groteske, tn de hoedanigheid van battet- 

^ danseres beelden we ze hier «f. 

Nou ja, er is een voorbeh 

Zoo'n enkele bepaling. 

Men blijft nog wat gereserv( 

Maar daaraan heb je mal 

De „afstand" dient altijd b( 

Maar 't feit „lm Grossen 

Is toch, zeg nou maar wat 

„Hoera, we mogen dansei 

5 Wie moppert daar nog in d( 

Valt er nog iets te klagen 

Men mag niet te veeleischer 

Je kunt wel alles vragen. 

Bedenk het is voor Amsterc 

'n Formeele Renaissance. 

Neem dus in dank het „hal 

Hoera, we mogen dansen. 

7 April 1924. CHEFW 

Catta Sterna «n Ernst 

een dansduo vormend.dat voo 

verwierf door het kunstzinnige ir

:0: '.©>! .OV ©< ■.OV o; AOt, '.OZ* 

TOETÂNKHÂMBN SPREEKT.... ? 

T3BKST: X W. OÏJKSTRA JR. MO^ffiK: K, C. OE-JONOB | 

É 

^^ 

P 

/i^m/ ^J)^r-_ .414^. 4^/... 4^nc iU^. 

S 

^^4 

n 

ƒ E E r 

mm 

i 

? ; ff f ^ 

f 

i J ' r"' 1 i 'f r 

^ 

^fTf 

fe 

f^ S 

^^ nr p j p^P 

-)j^ ty. tepm/.MM J}&...4mw JM AM/ Micok y&i&.kcd/. 

1- Mensch wat zoek je 

In mijn hoekje 

Van dit Koningsgravendal 

Oudheidkenners, 

Heiligschenners, 

Komen op in groot getal. 

2. Groot' ontdekkers 

Onrustwekkers, 

Scheidt toch uit met dat gezeur 

Had de aarde 

Minder waarde 

Toen gij stond voor dichte deur. 

3. Kunt ge 't doogen 

Egyptologen 

Dat mijn graf geschonden wordt 

Niets is heilig 

Geen lijk veilig 

Door Uw snood' ontdekkingssport. 

4. Moet zoo wezen 

Bij den vleaze, 

Hebt ge m'immers niet gekend 

Bij mijn natie 

Was crematie 

Ten eenenmale onbekend. 

i 

i 

r n 

-o- 

fff 7= 

§ 

^ 

5^ 

5. Was ik verbrand, 

Had dan mijn land 

Die graven ooit van noode 

Dan was mijn ras. 

•Vergaan tot asch, 

Uw werk was niet zoo snoode 

6. Arme stakker 

'k Word niet wakker 

't Geeft niets of ik mij ook 'weer 

Doch k bezweer 't 

De tijd die leert 't 

Pharao's wraak daalt op U neer. 

^0>^^:© ô;- 

W.B. Theater. Rotterdam ' W^ Q^BIlL ^W' 

Da koning der komieken.Harold Lloyd 

KARELTJE 

IN ..PAS OP, VAL. N'IET" 

Veraer een mtsluuena komisch DrogramtTiü, 

U lacht. looals 11 non dooit gelachen hebt. 

'erschlint Wekelijks 

WEEKBLAD 

(k 

' ■-.:_ 

CINEMA *DE MUNT 

KALVERSTRAAT ... AMSTERDAM 

STEEDS DE EERSTE 

IN HET BRENGEN 

VAN HET LAATSTE 

Prils per kwartaal f 1.7S . Postcheaiiw rMaaaflMO, 

o

1 - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?