Boek 50 beroepen.indb - Lemniscaat

arts in de frontlinie
106
Wat vind je het allerleukste aan deze baan?
Ik houd van de afwisseling: operaties uitvoeren, kinderen vaccineren,
consultaties houden voor zwangere vrouwen, medische
vergaderingen leiden, stafleden trainen, en ga zo maar door. Iedere
dag is anders! Maar het belangrijkste is dat ik verschil maak. Er is
hier niemand anders en door de hulp die wij geven kun je iedere
dag mensenlevens redden. Ook het wonen en leven met de lokale
bevolking is prettig. Ze zijn erg vriendelijk en waarderen wat je
voor hen doet.
Wat is het moeilijkste dat je ooit hebt meegemaakt in dit werk?
Vorige week is een van onze teams in de bush door struikrovers
beroofd. Zelfs hun schoenen hebben ze meegenomen. Gelukkig
mochten ze de landrover houden en is iedereen veilig thuisgekomen.
Maar dit soort dingen gaat je niet in de koude kleren zitten.
Wat is je grootste angst?
Ik ben eigenlijk niet bang voor iets, behalve als de situatie tussen
de rebellen en soldaten uit de hand loopt. En voor een slangenbeet!
Wanneer had je voor het laatst een rotdag?
Gisteren bracht ons team een moeder met een baby met malaria
naar me toe. Ik heb alles geprobeerd, maar na twee uur stierf de
baby. Het was het vierde kind in die familie dat doodging en dan
breekt mijn hart.
Wat heeft een arts in de frontlinie altijd bij zich?
Mijn stethoscoop en een walkietalkie! ’s Avonds heb ik altijd oorpluggen
in, want de Afrikaanse trommels gaan door tot diep in de
nacht.
Heb je een speciaal uniform?
Ik draag gewone kleren, jeans meestal. En we dragen altijd witte
Artsen zonder Grenzen T-shirts. Dan herkennen mensen meteen
wie we zijn. Het is onderdeel van ons veiligheidsbeleid.