Hippocampus nr. 241 (november/december 2012) - volledige uitgave

Foto: Hans Sterkendries & Liesbet Cornelissens.
Reportage - REISvERHaaL
Het heeft iets vreemd: na een vlucht
van 10 uur land je op Curaçao en je
wordt er toegesproken in je eigen
taal. De voertaal op dit Caribische eiland
is het Papiamentu (een mengeling van
Portugees, Nederlands, Frans en West-
Afrikaanse dialecten) maar Nederlands is
op Curaçao nog steeds een officiële taal
en bijna iedereen spreekt het. De eerste
Europeaan die voet zette op het eiland
was nochtans een Spanjaard maar omdat
er geen edelmetalen werden gevonden,
bestempelden de Spanjaarden Curaçao al
snel als een 'isla inutil', een nutteloos eiland.
De Nederlanders dachten er anders
over en namen Curaçao in 1634 in gebruik
als uitvalsbasis voor de West-Indische
Compagnie (WIC). Toen de WIC in 1791 failliet
ging, werd Curaçao een Nederlandse
kolonie. Vandaag behoort het eiland nog
steeds tot het Koninkrijk der Nederlanden
maar sinds 1954 kent Curaçao wel een
hoge vorm van zelfbestuur. Het maakt deel
18 Hippocampus nov./dec. 2012
Bon bini na Korsou
Welkom op Curaçao
Van de drie ABC-eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao, is dat laatste
het grootst en het gemakkelijkst te bereiken. Bovendien zijn er
nergens anders in de Caraïben zoveel sporen bewaard gebleven van
het koloniale verleden. Maar ook onderwater heeft Curaçao flink
wat te bieden.
uit van de Nederlandse Antillen, al wil Curaçao
die alliantie graag verlaten en net
als Aruba een 'status aparte' aannemen.
werelderfgoed
Curaçao is een heel groen eiland. Dat merken
we terwijl we komen aanvliegen over
de helderblauwe Caribische Zee. In tegenstelling
tot heel wat andere Caribische
eilanden heeft Curaçao geen uitgestrekte
zandstranden. Het strand bestaat uit vele
kleine en vaak afgelegen baaien, ideaal om
te genieten van de romantische zonsondergang.
Minstens even romantisch is Willemstad,
de meest kleurrijke hoofdstad ter
wereld. De historische binnenstad van de
enige stad van het eiland staat sinds 1997
ingeschreven op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
De stad wordt in twee gesneden
door de haveningang en tussen de stadsdelen
Punda ('De Punt') en Otrobanda ('De
Andere Kant') ligt een voetgangersbrug.
De 'Pontjesbrug' met op de achtergrond de Handelskade,
geschilderd in suikerstokkleurtjes.
Als schepen de haven willen in- of uitvaren,
wordt de drijvende 'Pontjesbrug' (Koningin
Emmabrug) opzij geschoven. Op de
hoek aan de brug in Punda bevindt zich het
bekendste huis van Willemstad: het rijkelijk
gedecoreerde gele Penha-gebouw dat
in 2008 precies 300 jaar bestond. Buiten
dit gebouw zijn alle andere huizen op de
Handelskade geschilderd in suikerstokkleurtjes:
felgeel, roos, blauw, groen... "De
voormalige gouverneur kreeg hoofdpijn
van de felle zon op de witte huizen, en beval
alle gevels te schilderen”, vertelt onze
gids Clarina. "Pas achteraf is gebleken dat
de man belangen had in een grote verffabriek”,
voegt de andere gids, Charla, er met
een knipoog aan toe.
Vlakbij de Handelskade vinden we de
'Drijvende Markt'. Sinds kort hebben de
Venezolaanse boten plaatsgemaakt voor
vaste kraampjes maar nog steeds komen
de Curaçaose huismoeders hier hun verse
groenten, fruit en vis inslaan. Vlakbij de
drijvende markt ligt de vroegere markthal
waar nu lokale restaurants zijn ondergebracht.
Nergens in Curaçao kan je zo goedkoop
eten als hier waar de typische Caribische
gerechten worden bereid in grote
kookpotten boven een open houtvuur.
Dé verzamelplaats bij uitstek is de Plaza