Bondsnieuws - COMMISSIE DUIKERS MET EEN HaNDICaP Op de aanlegsteiger een gezellige drukte van heen en weer rollende stoelen. 88 <strong>Hippocampus</strong> nov./dec. <strong>2012</strong> 6e Wet Wheels Duikdag De weergoden en -godinnen van VRT en VTM hadden het voorspeld: regen op vrijdag, regen op zondag, maar zon op zaterdag 1 september <strong>2012</strong>, want dan was opnieuw de Wet Wheels Duikdag (WWD), de zesde op rij, en op een WWD moet er zon zijn! Foto's: Ivo Madder.
En inderdaad was daar aan het Zilvermeer héél veel zon, en ook een licht briesje. Echt lekker weertje. En vooral zeer helder water daar rond de aanlegsteiger van Atlantis. Dat allemaal beloofde dus een heerlijk duikje voor onze duikvrienden met een handicap. Om 10.00 uur hield Ann Tielen, voorzitter van de NELOS-commissie Duikers met een Handicap (DmH) haar toespraak waarbij zij ongeveer 160 aanwezigen mocht verwelkomen. Zij moest jammer genoeg, na verleden jaar het overlijden van Guido Laeremans en Fons Van Dyck, nu aankondigen dat Karel Dunon en Philip Petit, beiden ook trouwe medewerkers aan het Wet Wheels gebeuren, respectievelijk als 1*Instructeur en Begeleider, dit jaar overleden waren. Ik laat haar hier liever zelf aan het woord: "Op dagen als vandaag, waar we allen tezamen zijn, missen we al die mensen nog meer. Maar zij zouden niet willen dat we blijven steken in ons verdriet… Zij zouden ons aanmoedigen om verder te doen, om voor de Wet Wheelers en heel het Wet Wheels gebeuren 'door te gaan', om te dui- Veiligheid aan de kant was ook gegarandeerd. ken en te genieten van al het mooie… En dat is precies wat we vandaag gaan doen! We gaan vandaag duiken en verbroederen… we gaan diegenen die niet gewoon zijn om met personen met een handicap te duiken, duidelijk maken dat duiken met Wet Wheelers heel 'verrijkend' kan zijn, en 'gewoon' en 'ontspannend' en 'aangenaam' en dat de vriendschappen die rond dit heel duikgebeuren ontstaan meestal langer duren dan tussen andere buddy-paren… Hier is sprake van aandacht voor de mededuiker, een helpende hand, niet alleen vóór en na de duik, maar vaak ook tijdens de duik. Hier is sprake van vertrouwen en vriendschap… Hier is sprake van wederzijds respect en aandacht…”. Zij eindigde met een dankwoord aan alle aanwezigen maar vooral aan de mensen die de gehele dag de oppervlakteveiligheid verzekerden: Bart Cuyvers, Wendy Claesen en Charles Engels, en ook Hannelore Sprengers van het NELOS-secretariaat en alle leden van haar Commissie DmH en van de duikschool Gobius voor de gehele organisatie. Daarna gaf Eric Reekmans zoals ieder jaar een zeer uitvoerige briefing, hierin bijge- staan door Charles Engels die uitlegde dat hij van op de kop van de aanlegsteiger met een sterke verrekijker al het duikverkeer zou in het oog houden om vandaar eventueel zijn bevelen te geven aan de rondvarende reddingsboot. 40 wet wheelers waren naar deze 6e WWD gekomen, waaronder 3 van de Nederlandse Onderwatersportbond NOB o.l.v. Frans Lobbe, die ook reeds vorig jaar van de partij was. Er waren ongeveer 100 begeleiders. De eerste duik was gepland vanaf 10.30 uur en direct begon iedereen in het lommer van de eiken en de geurige sparren met het aankleden. En dan was het daar weer op de aanlegsteiger een gezellige drukte van heen en weer rollende stoelen en karretjes, het duikklaar maken van onze Wet Wheelers, elkeen met minstens twee gekwalificeerde begeleiders. En dan het 'te water gaan', elk volgens zijn of haar mogelijkheden, maar altijd met die vreugde om er weer bij te zijn voor een fris duikje. Van op de kop van de aanlegsteiger bespiedde Charles Engels voortdurend het gehele oppervlak van het Zilvermeer waarop duidelijk de groepjes opborrelende luchtbelletjes te zien waren. Zodra hij een ploeg zag, die boven kwam, moesten die met de armen het grote OK-teken geven, zoniet gaf hij het bevel aan de reddingsboot om daarheen te varen. Zo moest er toch wel eentje afgehaald worden, gelukkig zonder veel erg. Om terug op de steiger te geraken, gaven de meesten er de voorkeur aan om via de speciale lift uit het water gezwengeld te worden om dan op de aanlegsteiger direct in hun rolstoel overgezet te worden. Comfort tot en met, alles onder de wapperende NELOS-vlag. Maar sommigen, zoals de sterke Micky Reekmans, klommen zelf op de aanlegsteiger en dan op hun rolstoel om zelf verder te rijden, wel met een duwtje van een begeleider om de helling op te geraken. Tussen de twee duiken had ik met Frans Lobbe een lang gesprek over zijn hobby: duiken met mensen 'met een beperking' zoals men dat in Nederland noemt. Maar hij en zijn medewerkers zijn wel zo stoutmoedig om ook mensen met een mentale beperking te leren duiken. Merkwaardig is wel dat zij stilaan tot de vaststelling komen dat die mensen mentaal beter worden door het duiken. <strong>Hippocampus</strong> nov./dec. <strong>2012</strong> 89
Change language