cc VORSTINNEN OP HET WITTE DOEK CABARET A4 t 1 ff ff Ni rt iet« voor U" heet het cabaret-revue'tje, dat het troepje van Han Verne in deie 10mer»che dagen in het Hortus-Theater op de planken brengt en, naar de reactie» in »"^" "* ^ "al te oordeelen, i« men het met deren wel eens. Ik moet daarbij opmerken dat dele conitateering niet impliceert dat het gebodene in alle buurttheater» „net iets" voor het publiek zal zyn. Het is een merkwaardig feit, dat de »maak der auditoria in dit soort theaters aan regionale verschillen onderhevig i». In elk geval behoort het „Hortu»"-publiek tot de goedlachsche soort, dat geheel en al opgaat in het onschuldige, pretentieloow aimiseinent dat het thans voorgezet kry'gt. Een van de dingen, die het sterkst pleiten vóór Han Verne en de zijnen, is de vlotheid, wakrmee deze menschen werken. Ze ztfn wat-je-noemt op elkander ingeschoten en zoo komt het, dat zij bijvoorbeeld met den mop op leeitüd, die de frappe van de »ketch „Sigaretten uitverkocht" vormt, toch nog »ucce» oog»ten. Het aardigste nummer wat het en»emblewerk betreft i» wel de operette-parodie getiteld „Het Witte Paard". De (yVct iets voor Ui ''«ketch „Filmopname" i» wat te veel ingesteld op goed- koope effecten, en wat langdradig. Tilly van Vliet draagt, wat de individueele num- mers betreft, de eerepalm weg, met de historie van „Het ■ Aquarium van Vader", dat zö als zestienjarige 'bak- visch — 'n uitstekende typeering I — over het voef- licht brengt. De aanloop tot het liedje is aardig ge- vonden, en het geheel heeft een eigen »fe?r, die ik in andere nummer» niet altyd kon ontdekken. Het muzikale element wordt grootendeel« verzorgd door den accordeonnist Wim Bo» en z^jn 14-jarigen partner. Zy »pelen vlot en pittig, maar ik heb wel een» gehoord, dat jongen» die „den baard in de keel" kra- gen hun »tem moeten »paren. Ook zou hun optreden na de pauze ietwat bekort kunnen worden. Dan i« er nog een zangere», wier naam welluidender i» dan haar »tem. Het i» jammer, dat deze juffrouw in het kader van het overigens vlot en met enthousiasme afgewerkte programma zulke onvermoeide aanslagen op onze trommelvliezen pleegde. Uitstekend daarentegen i» het werk, dat het dans- paar de „Ronaldo'»" laat zien. Vooral in het aller- modernste, acrobatische genre staan hun praestatie» op een waarlijk internationaal peil en vele der acrobatische trekjes in hun optreden z^jn voor het Nederlandsche publiek absoluut nieuw. Dt „Apachendans" na de pauze zou wellicht iets meer gerhythmeerd en wat minder „gooi en smyt" kunnen z^'n, doch al» geheel is het een zeer acceptabel nummer. Men kan hieruit concludee- ren, dat „Net iets voor U" nogal heterogeen van samen- stelling is. Inderdaad, doch men kan het cabaretrevue'tje zien >ls een zonrersche ont- spanning voor een publiek dat van een gulle lach houdt. En zoo zal het ook wel bedoeld (FotoCNf) L^ j, Capil Hol van DVk en Hon Vernp in een der koml$che $eènes Vorttinnin op bat witte doek zijn Iets ander« den koninginnen van kat witte doek. Immer«, onder da laahten ver- «taat man meeetel da fllmaterran. dia Jeugd en schoonheid in zich vereanigen aft derhalve... gawoonlQk niet geschikt , zijn om de praalzleke, autoritaire vrouwen- ' gesteiten van regeerende grootheden, dia vaak dan middelbaren leeftijd bereikt hebben af Ja boven zijn, te vertolken. Op aan enkele uitzondering na tat een Jonge filmster wel een prinses, maar zatdan aan regeerende vorstin kunnen spelen. Zoo vaak als dia In aan historische film noodlg zijn, vallen den ook de groote be- roemdheden van het gewone tooneel Op da film lm yaor Maria Taresla, tooal« ma^haar kant van bat gigantische stand- beeld op Weenen's Burgring, speelde in de film „Dans mot dan Keizer'' bv. de ook t, JL ,,l, . , . ,,t M S w«ll>«kanda Burgtheater- actrice Maria Ba: voor da ijdele, Jaloer- scha Koningin Elisabeth van Engeland in da Maria Stuart-film „Vorstentragedie" da nlat minder beroemde actrice van bat Beriljnsche Staatstheater Maria Koppen- »fer. Een derde In deze rij zou da Katharina f* 6 !ïl? < "Jf ,0 M«»ta Horaa» kunnen zijn in „Münchhausen" maar dit was geen eigenlijke historische film. Juist omdat da beide bovengenoemden • Maria Ela en Maria Koppenöfer - Wj het aigenllike filmpubliek misschien minder bekend zijn, brengen wij dtt kaar van baldan aan „voratoinka" foto, waar zij pralen in al baar pronk, hooghartige allure en..; eenzaamheid. pofe'» UU) ROYÄT Nleuwendijk S\^ l *\L* AMSTERDAM brengt van 18 t/m 31 Augustus voor uitverkochte zalen DE KILIMA HAWAIIANS SCHOLTEN EN VAN 'T ZELFDE ALEX DE HAAS DE TWEE ROSETTI's JACK GORDON DE WILEY'S ZLO FEIN EN PARTNER DE DRIE HOLBORN'S CROCHET EN ASSISTENTE DE MOELLEE'S benevens POT EN LOOD met ander* woorden: EEN ÉCHT HERMAN RINKET PROGRAMMA Herman Rinket's Variété komt van 1 tot en met 14 September in ARENA Rotterdam, van 15 tot en met 28 September in METROPOLE Den Haag en gaat vanaf 29 September d.i. MET EEN GEHEEL NIEUW PROGRAMMA OP TOURNEE DOOR NEDERLAND EEN VROUW EN EEN PAARD DOORKRUISEN EUROPA ALLES ia betrekkelük op deze wereld. Gi«t«r«navond ver- telde de vrouw van omen kruidenier me, dat zij zeven uur noodig had gehad om met haar pekineesje Snoekie van Siddeburen naar Amsterdam te reizen, en vanochtend hoor ik van de hoogeachoolrijdster Sonja Holzmüller, dat zij met haar paard Astrid over de reis van Weenen naar Am»terdam Mvcn dagen heeft gedaan. Maar allebei zeiden ze — de krui- denitravrouw, geboortig in het Noorden, met nadrukkelijke ennctjes, en de circusartiste in haar landstaal — dat te blij waren dat'de reis achter de rug was. Ik ben er zeker van, dat Sonja Holtmüller door het geheele „Circus Festival", dat thans het hoofdstedelijke Weesperplein vult, niet blijdschap begroet is. Op de premiire ontbrak zij nog, maar met haar komst, enkele dagen later, werd het programma gecompleteerd. Over die première heb ik op deze plaata reeds het mijne gezegd, maar, o tempora, o mores, het kan In onze dagen voorkomen dat een première, vooral van een internationaal circusprogramma, door de omstandigheden met hiaten moet worden gepresenteerd. Daarom wordt, nu alles er is en nu alles daar op die zongeblakerde grasvlakte zijn draai gevonden heeft, nog een pagina van Cinema & Theater met zand en zaagsel gevuld om het laatst gekomen nummer, Sonja Holzmüller met haar paard Astrid, voor het forum te brengen. Zou het myn paardensport-minnend hart zijn, dat mij thans de woorden „lest best" uil de schrijfmachine doet hameren? Het doet er niet toe, zeker is, dat wij met Sonja Holzmüller een amazone van internationaal formaat in ons midden hebben, «n met haar Holsteiner merrie Astrid een paard van ongemeene dramatische talenten, Een acteerend paard.... het is zelfs in de sfeer van het circus een bijzonderheid. Dat Astrid zulk een voortreffelijke actrice ia, valt ons ge- durende de eerste helft van haar optreden niet op. Het is meer de voortreffelykoe rijkunst van de vrouw in het «adel, gekleed in een scharlakenrood huzarenuniform, die ons boeit. Met een verbluffend gemak laat zy haar rijdier de klassieke gangen der hoogeschool, begeleid door de muziek, uitvoeren, Passades, vol- tes, overachenkelen, travers, renvers, Spaansche draf en pas, contragalop, alles rijgt zich tot een harmonisch geheel aaneen. En dan, plotseling, na een bewonderenswaardigen „pas op de plaats", klinkt er een schot en het paard valt getroffen neer. Roerloos ligt het in de manége, terwijl zijn berijdster ernaast knielt. Maar enkele zoete woordjes brengen Astrid weer over- eind, Sonja tilt het 'getroffen voorbeen op en wikkelt er een bandage om. En ala de muziek „Strijdt, makkere voor het laatst" inzet, hinkt het paard, aan den teugel geleid door zijn meesteres, de piste uit, zoo natuurgetrouw, als was Inderdaad het Unkcrvoorbeen door een verraderlijken kogel getroffen. Dele kleine militaire pantomime, die Sonja Holzmüller met Astrid opvoert, is honderd procent circus: de volmaakte symbiose van mensch en dier. Hoe kan het' ook anders? Van haar twaalfde Jaar af heeft Sonja Holzmüller In den zadel gezeten en op dien'prillen leeftijd was het haar reeds duidelijk, dat til haar leven aan de hippisch« kunst tou wijden. Deze aspiratie verwonderde niemand in haar omgeving, want tij is een telg uit een welbekende, oude circusfamilie. T(nr. 85) — CWSitA & THEATER wmmmmi ,,Ik was zestien Jaar," too vertelt tij mij, als Ik in de . gezellige aalonwagen van de directie tegenover haar zit, „toen ik mijn eerste eigen paard kreeg.... en dresseerde. Een ge- makkelijk dier was het niet. Myn vader kocht het voor mij van een lersch regiment. Maar het lukte mij om van het soldatenpaard een circuspaard te maken, en sindsdien heb ik Steeds mijn dieren zelf gedresseerd." Als een hoogeachoolrydster, die van haar beroep houdt, een- maal er over gaat praten, dan ia het of alle paarden, die haar op haar internationale tournée's vergezeld hebben en die haar successen deelden, weer gestalte te krijgen. Sonja Holzmüller heeft haar hart aan het paard verpand: onuitputtelijk ryn haar herinneringen. Met welk een begrip heeft zij het over de karak- tereigenschappen van haar dieren. ,,U moet LV nummer zeker regelmatig repeteeeren met Astrid?" vraag ik, in den loop van het gesprek. Het antwoord daarop houdt een standpunt in. „Waarom," zoo vraagt Sonja Holzmüller, „zou ik het dier onnoodig kwellen? Ik weet dat Astrid haar werk verstaat en dat ty het met plezier doet. U ging toch ook niet voor Uw genoegen naar school? Al dat repeteeren is goed voor vry- heidspaarden, die steeds nieuwe dingen moeten leeren. Als ik mijn nummer wil veranderen, of aanvullen. Ja, dan repeteeren we, maar nu is dat niet noodig. Bovendien, Astrid heeft geen plezierreis achter de rug. Zeven dagen heeft zij in een trein- wagon gestaan. Een paard gaat in een trein practisch nooit liggen, en zeker niet een dier als Astrid, dat voor de helft warm bloed heeft. We zyn allebei blij dat we er goed en wel zijnl" „En als Uw Hollandsche tournee afgeloopen is?" wil ik weten. „Dan ga ik met Astrid weer naar Weenen terug," is het antwoord. „Ik heb daar nog twee paarden staan, een koolvos en een prachtig* witgeboren schimmel, en die komen dan weer aan de beurt.., .' r Misschien tullen wij Sonja Holtmüller dog een« net e anderen viervoeter op Nederlandsch gebied tien optreden: de wegen van een circusartiste zijn grillig. Wat ons b