GELUKKIG NIEUW JAAR! HAPPY NEW YEAR! - Schotland Digizine

STIRLING BRIDGE, 11 SEPTEMBER 1297 VERVOLG
John de Warenne was nu wel zeker van een slag gezien de Schotten in stemming
waren voor een gevecht. Vanuit zijn zichtpunt zag hij dat de Schotten de
hogergelegen heuvels ingenomen hadden. Wat hun positie betof, waren ze niet
aan te vallen.
Het viel de Warenne eveneens op dat het gevaar bestond dat de Schotten de
linkerfl ank van zijn leger konden aanvallen als hij de brug zou oversteken en de weg
erachter zou volgen. Hij bemerkte ook terecht dat de brug voor meer opstoppingen
zou zorgen dan voor een vlotte overtocht. Als hij de Schotten van hun heuvel zou
kunnen af krijgen en hen kon bekampen in de open
velden van Cornton, ten noorden van Stirling. Daar
zouden zij een makkelijke prooi vormen voor de
Engelse cavalerie.
Naar goede protocol gewoonte bood John de Warenne
aan de Schotten aan om zich alsnog over te geven
vooraleer zij zich in een gevecht zouden storten.
Hiervoor stuurde hij twee Dominicaanse broeders
over de brug en de hoofdweg om het aanbod van de
vrede van de koning en de belofte van vergeving van
voorbij daden over te brengen aan William Wallace
en Andrew de Moray.
William Wallace sloeg het aanbod van John de Warenne neer en stuurde de
broeders terug met een tegenaanbod:
‘Tell your people that we have not come here to gain peace, but are prepared for battle, to
avenge and deliver our country. Let them come up when they like, and they will fi nd us
ready to meet them even to their beards.’
‘Zeg tegen je mensen dat wij hier niet gekomen zijn om vrede te winnen, maar dat wij
10 • JAARGANG 4 • NUMMER 3 • JANUARI 2010
bereid zijn voor de oorlog, om ons land te wreken en vrij te maken. Laat ze maar komen,
zij zullen ons bereid vinden, zelfs tot in de dood.’
De gelaatsuitdrukking van de Engelse bevelhebbers moet boekdelen gesproken
hebben toen zij het verbluff ende antwoord van Wallace hoorden. Er sloop
verdeeldheid in het Engelse kamp. Eén groep raadde John de Warenne aan
om de bluf van de rebel te negeren terwijl een tweede groep aanmaande tot
voorzichtigheid. John de Warenne riep in alle haast een oorlgsraad samen om het
probleem op te lossen.
Eén van de ridders die de raad toesprak was Sir
Richard Lundie, een Schot die in de slag om Irvine de
zijde van de Engelsen had gekozen:
‘My lords, if we go on to the bridge we are dead men; for
we cannot cross it except two by two, and the enemy are
on our fl ank, and can come down on us as they will, all
in one front. But there is a ford not far from here, where
we can cross sixty at a time. Let me now therefore have
fi ve hundred knights and a small body of infantry, and
we will get round the enemy on the rear and crush them;
and meanwhile you, my lord Earl, and the others who
are with you, will cross the bridge in perfect safety.’
‘Mijne Edelen, als wij die brug oversteken zijn wij dood. Wij kunnen maar per twee de
brug over en de vijand kan ons raken in de fl ank. En komen zullen zij, allen tegelijk. Maar
niet ver van hier kunnen wij de rivier oversteken in ondiep water met 60 man tegelijk.
Geef mij hier en nu 500 ruiters en een kleine groep infantrie en ik zal rond de stellingen
van de vijand trekken en hem verpletteren. En intussen kunnen jullie, mijne Edelen, de
brug in alle veiligheid oversteken.’