GELUKKIG NIEUW JAAR! HAPPY NEW YEAR! - Schotland Digizine

STIRLING BRIDGE, 11 SEPTEMBER 1297 VERVOLG
De cavalerie van de Schotten denderde vanuit noordelijke richting richting
Engelsen. Sir Marmaduke Th weng lanceerde een tegenaaval. Zijn divisie had geen
moeite met de licht bewapende Schotten, doch in plaats van de charge te voltooien,
stopte hij de aanval om de situatie te overschouwen. Onthutst stelde hij vast dat
zowel de kleuren van koning Edward I als van de graaf van Surrey verdwenen waren,
verloren in een zee van lichamen. Tot overmaat van ramp hadden de Schotten het
bruggenhoofd veilig gesteld, zodat een terugkeer uitgesloten was.
Hij wachtte even alvorens hakkend met zijn zwaard
te chargeren in de richting van de Schotten en het
bruggenhoofd. Zo gauw Sir Marmaduke Th weng en
zijn mannen opnieuw de brug over waren, gaf hij
opdracht om de brug te vernietigen.
Vanop zijn kijkpost op de zuidelijke oever van de
rivier keek John de Warenne met afgrijzen toe
hoe het restant van zijn achterhoede opgejaagd en
afgemaakt werd. Hij was veroordeeld om machteloos
te moeten toekijken. Zijn boogschutters zaten
immers vast in de achterhoede en bleken van geen
waarde meer. Als zij op zijn kant van de oever
hadden gezeten, had hij nog een aanval over het
water kunnen inzetten. Tegen 12 uur was de slag over, maar het opruimen zou
veel meer tijd in beslag nemen. Met één enkele slag hadden de Schotten bijna 100
Engelse zwaar geharnaste ruiters, 5000 infantrie en 300 Welshe boogschutters
uitgeschakeld. Een leger van de “gewone” man dat met discipline en de moed om te
vechten wordt geleid, was in staat om de mythe van de Engelse onoverwinnelijkheid
aan diggelen te slaan.
De verliezen aan Schotse kant waren gering, maar Andrew de Moray was ernstig
12 • JAARGANG 4 • NUMMER 3 • JANUARI 2010
gewond geraakt en bezweek enkele weken later aan de opgelopen wondes. De
dood van Andrew de Moray betekende een keerpunt in de toekomst van William
Wallace. De familie van De Moray zou ongetwijfeld de opstand blijven steunen zijn
indien Andrew was blijven leven.
Nu zag men Wallace nog steeds als een gewone man en een bedreiging van hun
feodale macht.
John de Warenne had genoeg gezien en gaf het order voor een snelle aftocht. Hij
benoemde nog heel vlug Sir William Fitz-Warine
als nieuwe kasteelhouder van Stirling. Hij beloofde
om terug te keren binnen de tien weken. Hij gaf
zijn paard de sporen en reed met zijn troep naar
Engeland tot hij zich veilig waande.
Eén keer de uitslag van de slag bekend, steunden
de zijlijnkijkers James the Steward en de graaf van
Lennox plots wel de Schotse opstand. En om hun
aanhang kracht bij te zetten, leidden zij een eenheid
van hun eigen vazallen vanuit een verborgen lokatie
in Torwood om het het Engelse leger nog lastig
te maken door de achterblijvers te doden en de
goederenkaravaans te plunderen.
Na de slag ontdeden de Schotten hun opponenten van alle wapens en uitrusting.
Zij stootten ook op het lijk van Hugh Cressingham, de gehate schatbewaarder van
Schotland. De woede was zo groot dat het ontdoen van zwaard en harnas niet
voldoende was voor de Schotten. Zij vilden hem en verdeelden de huid onder
zich.
Ironisch genoeg stuurde the Prince of Wales, regent tijdens zijn vaders afwezigheid,