sepTemBer - Chiro

Chir oolalaala
De leidingsploeg van Chiro melody was
dolenthousiast toen ze op de startdag
kennismaakten met het nieuwe jaarthema.
muziek, daar kon je in de Chiro nog
eens echt iets mee doen. Dat was wat
anders dan die goed gevonden maar
vage woordspelingen. Ze waren er na
een jaar nog altijd niet achter wat er nu
precies bedoeld werd met ‘Geksentriek’.
Leuke pinguïn, dat wel.
Bij Chiro melody wisten ze goed
genoeg wat er met muziek in de
Chiro bedoeld werd: hun zangstondes
waren legendarisch. Alle leden kenden
de liedjes uit de Notenkraker en
de Notelaar uit hun blote hoofd. Ze
waren dan ook de enige Chirogroep uit
het gewest waar de nieuwe leiders en
leidsters een zangboekje meenamen
op IK in de plaats van een werktuig om
noten te kraken wanneer hen gevraagd
werd een ‘notenkraker’ mee te nemen.
Bovendien voert Chiro melody elke
twee jaar een musical op die – ondanks
de budgettaire beperkingen – de
vergelijking met studio 100-producties
doorstaat.
Om het nieuwe jaarthema in de verf
te zetten, besloten ze bij Chiro melody
om hun muziekkapel nieuw leven in
te blazen. De muziekkapel was tien
jaar geleden een stille dood gestorven
omdat er nog maar weinig leiding
bereid was om de wekelijkse repetities
te leiden. Gelukkig waren er nu wel
genoeg vrijwilligers met de nodige
muzikale achtergrond om die taak op
te nemen. In een kast achteraan in het
materiaalhok stonden de oude instrumenten
nog. Alle tito’s, keti’s en aspi’s
werden opgetrommeld voor een eerste
repetitie.
De leden waren erg blij met de nieuwe
muziekkapel. Alleen Katrien zag die
‘Chirofanfare’ helemaal niet zitten. Ze
was een half jaar geleden voor het
eerst naar de Chiro gekomen. Ze vond
de Chiro wel plezant, maar ze had een
hekel aan zangstondes. In tegenstelling
tot haar medeleden kende ze de zangboekjes
niet uit het hoofd. Bovendien
had Katrien ontzettend veel moeite om
maat te houden en de juiste toonhoogte
aan te houden. meestal lipte ze de
liedjes mee, want niet meedoen met de
zangstonde was taboe bij Chiro melody.
Katrien was niet op haar gemak op de
eerste repetitie van de muziekkapel. In
het begin viel het allemaal nogal mee.
De muziekinstrumenten moesten eerst
grondig opgeknapt worden. Katrien
hielp ijverig mee met het koperpoetsen
en vellen aanspannen. Wanneer
de muziekinstrumenten uitgedeeld
werden onder de aanwezige leden,
ontsnapte Katrien even naar het toilet.
Ze had al snel door dat er niet genoeg
muziekinstrumenten waren voor alle leden.
Toen ze van het toilet terugkwam,
had ook de leiding dat begrepen. Ze
hadden dan maar besloten om naast
de muziekkapel ook een Chirokoor op
te richten. Het Chirokoor en de muziekkapel
zouden vandaag samen hun
eerste repetitie houden. Zo konden
ze samen het nieuwe jaarthemalied
instuderen en opvoeren bij de opening
van het nieuwe Chirojaar. Katrien
werd ingedeeld bij het koor, omdat alle
instrumenten uitgedeeld waren. Bij
het koor kon ze opgaan in de massa en
zoals gewoonlijk een beetje meelippen,
zonder echt te hoeven zingen. Dat was
buiten de groepsleider gerekend die
bij de repetitie naast haar kwam zitten
en al snel doorhad dat Katrien niet echt
meezong. Na de repetitie sprak hij Katrien
aan over haar geplayback. Hij had
het over zelfvertrouwen, durven zijn
wie je bent in de Chiro, enz. een valse
noot hier en daar is zelfs bij Chiro melody
toegestaan. Hij voegde eraan toe
dat hij hoopte dat Katrien in het vervolg
wel echt zou meezingen. De volgende
repetities zong Katrien stilletjes mee
met de rest van het koor. stil genoeg
om de andere koorleden niet uit hun
lood te slaan met haar valse noten,
maar toch overtuigend genoeg om de
groepsleider om de tuin te leiden.
Katrien begon zich langzaamaan ook
beter te amuseren op de repetities.
Ze begon dat jaarthemalied zelfs leuk
te vinden. een paar dagen geleden
betrapte ze er zichzelf op dat ze het
zachtjes zat te neuriën in de wiskundeles.
Het melodietje bleef toch zo goed
in je hoofd hangen.
Op de opening van het Chirojaar zong
Katrien uit volle borst mee. Ze ging helemaal
op in het liedje. misschien had
ze haar enthousiasme beter wat getemperd,
want op het einde van het lied
geraakte ze onvermijdelijk het juiste
tempo kwijt. Het was voor haar ook
niet zo eenvoudig met dat versnellende
refrein. Toen de laatste noot weerklonken
had, kwam Katrien vier tellen te laat
met een luide en vals gezongen Chi – ro
– la – la – la.
] dubbelpunt sepTemBer 2007 [
1