PHONE ©0€E" - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

INEMAEN

cfjjj'i 111111111
Twee InMndingen
kunnen den prij*
krijgen
Inzending
No. 26
Minachtend
Inzending No. 27
Verrast Minachtend
Minachtend
Eén dame ca één
heer krijgen een
vrije reia naar
Berlijn
Zij, die als uitverkorenen de
personen aanwijzen, die ook
werkelijk gekozen worden,
krijgen 'n aardige verrassing
DANS- EN GYMNASTIEK INSTITUUT
W&M HlNTt?
TELEFOON No. 31984
HEILIGENWEG 26"28 AMSTERDAM
RHYTHMISCHE
GYMNASTIEK
HOLLANDSCHE
ASSISTENTEN
Jonge dameslessen op Woensdagmiddag
Privé-lessen in moderne dansen dagelijks
Ook aan H.H. dansleeraren
Concert-en Theater-Bureau B.H.IBELINGS
Luthersche Burgwal 10. Den Haag. Telef. 14713
" *«?■• dan «and
IM^IS©IM SYHASTTIR.
| DAMES- EN HEERENKAPPER - HAARWERKEN, enz. I
Ch Bourbonstraat 2
Den Haas. Tel. 71205
Godfried de Groot
"Jan Êuykenstr. 2a ­ Amsterdam
Tel. 28474
Specialiteit in Moderne en Artistieke foto's
TAen sie de vele reproducties van ons
werk in „Het Weekblad" Cinema ©Sheater
mi PRIJSVRAAG
-Lachend
1 B
Minachtend
Verrast
Onze lezereftsca en
lezers beelieeen
Inzending No. 30
Gewoon
Verrast
Inzending
No. 31
Lachend
Minachtend
Lachend
Minachtend
9 aaaKft' .
Verrast
Zieookpag.
8 en 18
Zoodra alle foto's zijn opgenomen,
bepalen onze lezers,
wie de gelukkigen zijn
CAFE-RESTAURANT
09
[BNTSWHH^ [Lift]
AMSTERDAM REMBRANDTPLEIN
WAT HET
PUBLIEK
%=^ ==i —~ i= ^T
MATHIEU VAN EYSDEN
Boven: gegrimeerd als De Spie in
Uijsbreeht van Aemstel.
Onder: zijn gewoon portret.
Wanneer het in studie nemen
van een nieuw stuk in de „lijst
der werkzaamheden wordt
aangekondigd, beginnen reeds
de voorbereidingen, vóór de
eerste repetitie is uitgeschreven.
Eerst vinden de besprekingen
met den regisseur plaats, die
zijn „scenario" maakt en heel
vaak, op een miniatuur tooneeltje
met cartonnen poppen, de
mise en scène ineenzet, zooals
hij zich die, na lezing van het
stuk heeft gedacht.
Verschillende decorontwerpen
worden hem ter keuring
voorgelegd, totdat eindelijk zijne
keuze bepaald is, en nadere
onderhandelingen met den tooneelmeester
worden gevoerd.
Deze, die zijn tooneel door en
door moet kennen, weet precies,
welke hulpmiddelen hem
ten dienste staan, wat hij ­met
zijn „snoerbodem" kan bereiken,
kortom hij is de man, die
weet te zeggen, ot een idee van
den regisseur uitvoerbaar is
ot niet!
Heeft men met dezen „autoriteit'"
overeenstemming bereikt,
dan gaat men over tot de kostenberekening,
een der voornaamste
factoren. Meestal komen
„kunst" en „materialisme"
!^P«fl ''■' "■ ^^ w*»w" _. =^r--
Middag-, Diner- en Avondconcert: HONG-KAPEL-BONZO-OLAH
Zalen disponibel voor Vergaderingen en Partijen. Gerenommeerde Keuken.
17 Ie klasse electrisch verwarmde Toulet Billards — Billijke Prijzen.
Aanbevelend F. REIBEL (Gérant]
Den heer H. Michels, wiens grimeerwerk in Parijs met den gouden
prijs bekroond werd, ziet men hier bezig. De eerste kop stelt Klingsor
uit „de Parsifal" voor, de andere Falstaff
in botsing! Is men het eindelijk handeld wordt, is dit niet het
eens geworden, dan wordt het geval en moet het meerendeet
geheele machtige apparaat, dat der benoodigdheden van bui­
„technische dienst" heet, in tenaf komen, een omstandig­
werking gesteld!
heid, die de werkzaamheden van
Men krijgt dan te doen regisseur, inspicient .en ret|uisi­
met decorateurs, timmerlieden, ceur, veel moeilijker maakt.
schoenmakers, kleermakers, mo­ Tijdens onze vacantie, brachdisten,
costumiers, requisiten wij een bezoek aan het
teurs, kortom met iedereen, die „Wiener Burgtheater", waar
voor het tot stand komen van juist de voorbereidingen voor
een tooneelopvoering noodig is. een nieuw stuk in vollen gang
De meeste groote buitenland­ waren!
sche theaters hebben voor alles Aangezien het onzen lezeressen
hun eigen werkplaatsen; in ons en lezers mogelijk wel zal inte­
land, waar „kunst" tot nu toe resseeren eens een kijkje te ne­
nog steeds stiefmoederlijk bemen in het „innerlijke huishou­
EEN MEESTERSTUK VAN GRIMEERKUNST DOOR DEN HEER
MICHELS VERRICHT
EIGENLIJK
NIET WEET
SYLVAIN P00NS
Boven: de heer Poons door den heer
Michels als „Karakterkop" gegrimeerd.
Onder: zijn gewoon portret.
den" van een theater, geven wij
hieronder een beschrijving van
het vele, dat moet ■ geschieden,
alvorens het publiek kan genieten
van een voorstelling.
Het allereerste voerde men
ons naar de décorbergplaats,
een groot, vensterloos gebouw,
waar reusachtige boomstammen
uit linnen en hout vervaardigd,
hun geschilderde kroon in de
lucht verhieven; in een ander
gedeelte stonden grimmig uitziende
rotsgevaarten, daartegenover
lagen eenige vergulde zuilen
van een hindoetempel, broederlijk
naast een venetiaansche
gondel Wij bestegen een ijzeren
trap en kwamen in de afdeeling
„Stückwcrkc." Schoorstcenen,
boekenkasten, standbeelden, zui
len, pilasters, alles vervaardigd
van geperst papier.
Een galerij van ijzer, alles
is hier „brandvrij," loopt langs
de vier muren van het gebouw,
terwijl verschillende gangen vanaf
deze galerij naar andere ge­
20 DANSUEtfEN "IS
2 Thèon Soirees
daifxudes inbegrefim
Dansinstituut~
EDDyRAY
WESTEINOEO TtL 32-478
AMSTB3D»M

deelten van het gebouw voeren.
Het was er stil als in een graf.
Men kwam er onder den indruk
van een „sprookjesachtige"
rust.
Het werd den bezoeker duidelijk,
dat al deze dingen slechts
„leven" onder den hellen schijn
van voetlicht, lensen en schijnwerpers,
wanneer de spelers acteeren
en de zaal gevuld is
met een aandachtig publiek.
Dooven de lichten na de voorstelling,
dan zinkt alles weer
terug in de stille onbewogenheid
van de bergplaats. Op de
tweede verdieping van het gebouw
openden wij eene deur
en bevonden ons plotseling in
een groote ruimte, waar het
daglicht vrij en onbelemmerd
kan binnen stroomen, dit was
de werkplaats van de decorateurs.
Groote linnen doeken bedekten
den grond, daarop waren
de schilders met meterlange
kwasten bezig te schilderen. Decorateurs
arbeiden steeds staan
de, terwijl het te bewerken doek
op den grond uitgespreid ligt.
Van hieruit bereikten wij langs
een smalle wenteltrap, de
werkplaats waar de "Stückwerke"
vervaardigd worden. Een
op bijzondere wijze geprepareerd
papier, wordt in vochtigen
toestand in gipsvormen geperst,
en wanneer het door en door
droog is en den vereischten
vorm heeft aangenomen, daaruit
verwijderd en beschilderd,
zoodat het op het tooneel marmer,
goud of porselein kan
voorstellen. Öok hier was het
kalm. Juist onder dit atelier
lag de timmermanswerkplaats.
Daar heerschte een lawaai, dat
iemand hooren en zien vergaat.
De motoren gonsden, er
werd gehamerd en gezaagd, in
een woord, men moest schreeuwen
cm zich verstaanbaar te
kunnen maken. Hier worden de
„karkassen" gemaakt, houten
ramen, die, met het beschilderde
linnen bespannen, huizen,
bergen, muren, zeeën, enz.
worden.
Terwijl schilders, timmerlui
en „Stückwerker" ijverig bezig
zijn, werken in het theater zelf,
weer andere menschen.
In de eerste plaats moeten de
costumes in gereedheid gebracht
worden. De leider van
het costuummagazijn, heeft
alles reeds klaar als de acteurs
en de figuratie komen passen.
Natuurlijk is het op te voeren
stuk door hem gelezen, zoodat
hij volkomen op de hoogte is
van de benoodigde klecding. De
leider van het costuummagazijn
van het Burgtheater, is een
vroolijke oude heer, die bijna
vijftig jaar in functie is en
nauwkeurig weet, wat eiken tooneelspeler
of zijn voorganger
in de verschillende stukken gedragen
heeft; van kop tot teen
GRAMOPHOONPIATEN-BIBUOTHEEK
KING LEAR
De heer Joh. Langenaken werd door den heer H. Michels zoo gegrimeerd, dat
nu onherkenbaar was. De staaltjes van grimeerkunst op deze en de vorige
pagina met foto 8 van den heer Godfried de Groot gereproduceerd, zijn het
werk van den heer Herman Michels, wiens zeldzame begaafdheid op dit gebied,
zeker ten volle spreekt
kan deze functionnaris hem uit valsche gouden kettingen, arm­
het hoofd aankleeden, met ridbanden en ringen, met en zonderorden,
handschoenen, alles der nagemaakte edelsteenen,
wat elke rol in het bijzonder oorringen, diademen, alles wat
eischt.
tot opschik kan dienen. De be­
Met liefde en toegenegenheid langrijkste middelen om de ver­
beziet een costumier de cospersoonlijking van een rol te
tuums, die eenmaal door be­ volmaken, zijn wel schmink,
roemdheden op tooneelgebied snorren, baarden en pruiken.
gedragen zijn; dit zijn voor hem Dit is de afdeeling van den
„reliquien." Wanneer men 't duf theaterkapper. Het is niet ge­
riekende kleedingmagazijn doormakkelijk met betrekkelijk gegaat,
komt men in een kleine ringe hulpmiddelen van een
aangrenzende kamer, waar jong persoon, een eerbiedwaar­
hoofddeksels van de meest uitdigen grijsaard te maken, of
eenloopende soorten zijn opge­ omgekeerd, een oud acteur te
borgen. Helmen uit alle tijden veranderen in een jongen held.
en alle landen, koningskronen, Decoraties en costuums al­
narrenkoppen, hooge hoeden, leen, maken een stuk nog niet
enz., enz.; vanuit deze kamer opvoerbaar, daartoe behooren
bereikt men de wapenkamer, nog meubelen, kleeden, gordij­
waar men zich in een museum nen, aankleeding van een ka­
waant. Wapenrustingen, zwaarmer, zooals b.v. schilderijen,
den, lansen, pijlen en bogen, ge­ vazen, bloemen en dergelijke
weren uit alle tijdvakken en zoo kleinigheden, die een huis zijn
zorgvuldig op rekken gezet en gezelligheid geven. Daarvoor
aan de muren opgehangen, als­ zorgt de requisiteur. Zijn
of zij ter bezichtiging opgesteld „kamer" bevat o.m. boeken,
zijn. Doch niemand komt ze be­ lampen, tafelkleeden, serviezen,
kijken dan de costumier, als hij doch ook andere zaken, pisto­
's avonds het zwaard van Hamlen, oude doozen, perkamentlet's
vader of den degen van rollen, verzegelde brieven, lan­
Henri de Lagardère noodig taarns, te veel om op te noe­
heeft!
men. De meubelen bevinden
Wie geen keuze kan maken, zich in de kelderruimte onder
heeft nog gelegenheid op den het theater; meubelen uit alle
zolder rond te kijken, waar tijdvakken, vanaf de middel­
speren en dunne lansen van eeuwen tot de meest moderne,
de Zuidzeelanders liggen, naast zijn daar aanwezig.
primitieve schilden, knotsen en Als alles besproken en afge­
allerlei bogen, pijlkokers en maakt is, begint de geheele
pijlen, zoowel de geverfde gift­ machinerie te werken. Buitenpijlen
der eerste primitieve menstaanders kunnen er zich geen
schen, als de vergulde van denkbeeld van vormen, hoe
den kleinen god Amorl
hard aan het tooneel gearbeid
Wat niet aanwezig is, moet wordt. Nergens, in geen enkel
nieuw, volgens keus van den bedrijf heerscht zulk een ijzeren
artist, vervaardigd worden. Der­ discipline. Met ongelooflijke
halve is er dan ook aan het snelheid worden bevelen en
theater een uitgebreide kleer­ aanwijzingen uitgevoerd. Ieder
makerij verbonden, met paska­ staat voor zijn werk! Liefde
mers, voorzien van eene belich­ voor het vak en ijverzucht,
ting als 'op de Bühne. In deze leveren de energie, die voor 'n
kleermakerij bevinden zich dergelijken werkkring noodig
langs de wanden verschillende zijn. En slechts het feit, dat
kasten, gevuld met sieraden; iederen avond nieuwe span­
ning en een zich geheel geven
meebrengt, stelt de theatermenschen
in staat, f risch en monter,
dezen zenuwsloopenden arbeid
te verrichten I
De werkzaamheden nemen
eenige weken in beslag en eindelijk
is de dag der eerste repetitie
in costuum aangebroken.
Tot nu toe zijn op de verschillende
repetities, deuren,
ramen, trappen, enz. slechts gemarkeerd,
d.w.2. aangegeven
met toevallig aanwezige latten,
stoelen of zetstukken (kleine
stukken decor); thans worden
voor de eerste maal de juiste
decors gebruikt. Als in den
vroegen morgen alle benoodigdheden
achter op de Bühne
gewenscht zijn, krabben de
chancheerders zich bedenkelijk
het hoofd, wanneer zij de verscheidenheid
zien van alles, wat
in de weinige minuten der entre­actes,
allemaal moet worden
afgebroken, opgebouwd en
klaar gezet. In dien korte
spanne tijds, tusschen de verschillende
bedrijven, heerscht er
op het tooneel een gejaagde
haast, die elke beschrijving tart.
Er wordt heen en weer gerend,
geroepen, met verschillende
décorvakken, meubelen en requisieten
gesjouwd. Dit is natuurlijk
zoo'n eerste maal het
ergst, omdat de tooneelwerklieden,
den boel nog niet kennen,
nog niet uit elkaar weten
te houden en geen flauw idéé
hebben, wat bij elkaar hoort 1
Eindelijk staat alles en neemt
de inspicient, na den regisseur
de meest belangrijke persoon
der technici, met veldheersblik
alles in oogenschouw. Hier ontbreekt
nog wat, daar is iets
overbodigs; dadelijk zijn rappe
handen bezig hierin wijziging
te brengen. Thans wordt het
licht geprobeerd, m.a.w. tracht
men den juisten stand te
bepalen, zoodat de scène op
haar voordeeligst uitkomt!
Een gongslagl Tooneel vrij!
De repetitie begint.
Op de „generale" repetitie,
de laatste repetitie vóór de
voorstelling, geschiedt alles als
op de uitvoering voor het publiek.
Iedereen is bij een première
overspannen. De toeschouwers
komen de zaal binnen.
Nog eenmaal inspecteeren
regisseur en inspicient het
tooneel.
„Klaar?" klinkt de stem van
den inspicient.
„Ja!"
„Eerste klap! Tweede klap!
Derde klap!", dof dreunen de
gongslagen!
„Halen!" Het voordoek gaat
op, de zaal slaat donker, zoodat
het helverlichte tooneel nog
meer uitkomt.
Het spel is begonnen!
E. TERWIN.
WETERINGSCHANS 183,
AMSTERDAM.
Verkoop van Radio-toestellen
{dimBeie^ Edison-Bell Gramophoonplaten en onderdeelen
Jn Rmslerdam en
Rotterdam bad dit
tweetal woel «acces
op. Htm dansen is
beschaafd en maal
ail door een goede
techniek. Har aid
Tiatuen oogstte hij
de Salxburget VeAspiele,
waar hij mei
hel battel van &rnsl
TÜalray en Katta
Sterna meewerkte,
veel succes. Hij beheerscht
de oade
ballettechniek volkomen
en heeft zich
daarbij ooft op den
modernen dan* loe­
,,.T. Mfl
geicga.
TOtfymnmMi.io.»juni.rtiiiw.' ■rtiortji. ett*i«w.*>~*mm*m

B e
groot­reeder Roberts
heeft plannen gemaakt
met zijn luxe­jacht
„Yoshiwara," eene „non­stop"
wereldreis te maken, terwijl
alle gemakken en vermaken
eener wereldstad op het
schip aanwezig zullen zijn. Op
het jacht bevindt zich een uitgebreide
kring rijke nietsdoeners,
kunstenaars, aristocraten,
miilionnairs, doch de meerder­
'. heid van het gezelschap bestaat
uit oplichters, die deze gelegenheid
maar al te gaarne
hebben aangegrepen, om eens
voor een tijdje aan de bespiedende
oogen der politie te
ontkomen. De manager van den
reeder Stefan Martini, is kort
voor het vertrek van zijn jacht,
op zijn kantoor gevonden, op
raadselachtige wijze vermoord.
Natuurlijk zijn de personen,
met welke hij het laatst gezien
werd, de meest ernstig verdachten.
Hiertoe behooren de
reeder, Martini's geliefde, de
danseres Marfa Petrowna en
Killian Gurlitt, een jonge tooneeïschrijver,
die met Martini
een heftige twist had, omdat
deze, Gurlitt's bruid, de zangeres
Leonie Storm, door bedriegelijke
voorwendsels tot het
aannemen van een contract op
het jacht, verlokte, enkel met
het doel, haar den reeder in
handen te spelen.
Door bijzondere omstandigheden
geraakt Gurlitt in de
macht van den reeder en tevens
' wordt hij verdacht door de politie.
Ook hij zoekt een toevlucht
aan boord der „Yoshiwara",
waar hij Marfa Petrowna
ontmoet. Zij bemint Gurlitt
en weet dezen op slinksche wijze
van zijne bruid te scheiden. Op
het jacht spelen zich ondertusschen
opwindende tooneelen af.
De oplichters, die het niet langer
noodig achten, zich te beheerschen,
houden het eene
bachanaal na het andere. Meegesleurd
in dezen roes, ontspint
zich tusschen Marfa Killian,
Roberts en Leonie, een
drama, dat zijn hoogtepunt bereikt,
als de politie op het
schip een overval doet. Een
onbekende detective, welke zich
mede aan boord bevindt, is het
intusschen gelukt den waren
moordenaar te ontdekken. Hij
laat dezen door de politie arresteeren.
Marfa, de door alle
passagiers veratgoode, beroemde
danseres, wordt geboeid van
boord gebracht! Haar duistere
plannen en haar verdorvenheid
zijn aan het licht gekomen.
Killian Gurlitt, van alle verdenking
gezuiverd, voor eeuwig
vereend met Leonie, kan met
opgerichten hoofde naar zijn
woonplaats terugkeeren, eene
gelukkige toekomst te gemoet!
flET J^CïiT DER
1 /* ZEVEN zon­
De nieuwe Ufa-film waarin optreden:
Marfa, de danseres
Kilian Curlitt
Leonie, zijn verloofde. . . .
Alfons Costa, kapelmeester,
Kurt Vespermann
Roberts, de reeder, Hugo Werner-Kahle
De man met het litteeken, Kurt Gerron
Stefan Martini. . . . Alfred Gerasch
MARFA GEEFT OP HET JACHT EEN
DANSVOORSTELLING
RINA MARSA EN HUGO WERNER-KAHLE
(DE REEDER)
DE POLITIE GRIJPT IN IN DE BAR
IZIE BIJZONDERHEDEN OMTRENT ONZE PRIJSVRAAG OP PAG. 2, 10 EN 18i
NÓ *No­NANETTE
In het Grand Theater te Amsterdam
wordt bovengenoemde
operette in 3 bedrijven van
Frank Mandel, Otto Harbach
en Irving Caesar door het gezelschap
,,Difraen" opgevoerd.
De muziek is van Vincent Youmans,
doch bestaat hoofdzakelijk,
uit een bewerking van de
twee populaire Schlagers „Tea
for two" en „I want to be
happy". De groote rol in
deze moderne operette speelt
het orkest.
Deze jazzband stond onder
LUIGI Dl FRAEN EN HANSI GOETZE
Tot ons leedwezen moest deze dans vervallen, aangezien do bevallige
Hansi haar hand ernstig bezeerde
leiding van den hollandschen
componist Louis Metz. Hem
komt zeer zeker het grootste
deel van het succes toe.
Sylvain Poons teekent voor
de regie en vervult de rol van
Billy Early, den advocaat. Poons
wordt van operette tot operette
beter. Hij behoort thans tot
de krachten, die voor een succesvolle
operette­opvoering onontbeerlijk
zijn. Het brengen
EEN SCÈNE UIT HET EERSTE BEDRIJF
van zijn liedjes kan geen Louis
Davids hem verbeteren en hij
danst als een geboren balletmeester.
Geen wonder, dat zijn
dansje met Difraen avond aan
avond gebiscerd moet worden.
*~'

M'n neef Janssen
had ruzie met z'n vrouw, m'n
nicht. Toen de twist het hoogst
was, riep hij verontwaardigd
uit: ik geloof, dat je mij voor
een volmaakten idioot houdt.
Troost je, zei m'n nicht sar
castisch, zooals we allemaal in
onze familie zijn, troost je I Niets
is volmaakt in deze wereld.
Niet zoo bedoeld.
Conducteur, moet voor kinde
ren ook betaald worden, vroeg
de moeder.
Beneden vijf niet, was het
antwoord.
O, dat is prachtig, ik heb
er maar drie.
Inzending
No. 32
Ook op p«ni. 2
en IS xiia In»
zcndlnden
afgebeeld Minachtend
ONS 5PORTHOEKJE
Keurvoetbal.
oor de derde maal in successie was
V het Spartaterrein,. ons semi-intemationaal-voetbalveld
uitgekozen tot kampplaats
voor de 4 keur-elftallen en de
beide jeugd dito's, waaruit het Nederlandsen
elftal en het ieugdelftal gekozen
moeten worden voor de beide wedstrijden
tegen onze ZuideUjke sportbroeders, de
Belgen op 4 November a.s.
Veel resultaat heeft deze 7 uur voetbal
niet opgeleverd. Wat de T.C.-commissie
gehoopt had, de ontdekking van eenige
sterren aan den voetbalhemel, helaas,
daar is niet veel van gekomen.
Het eenige, dat de T.C. nu zeker weet,
is, dat naast het Nederlandsen elftal
minstens nog eenige andere elftallen zijn
samen te stellen van gelijke kracht. Dat
het roode elftal (het eigenlijke Nederlandse
he elftal) een vrij poover resultaat
bereikte valt niet te verwonderen, daar
natuurlijk alle tegenstanders zich inspanden
om een overwinning op rood te
behalen.
Gaan we nu de resultaten op technisch
ebied eens na, dan was het voor de
f .C.-commissie zonneklaar, dat v. d.
Meulen nog steeds ons beste keeper is.
Met deze verklaring doen we het uitstekende
werk van van der Aa in niets te
kort. De H.F.C.'er maakte één fout, toen
hij in den wedstrijd Rood-Blauw te vroeg
uitliep, overigens was zijn werk zóó subliem,
dat we wat de plaats onder de lat
betreft op 4 November gerust kunnen
z^jn. Een tweede les, uit deze wedstrijden
te trekken, is deze, dat ons larid rijk is
aan goede achterspelers. Zoowel van
Kun, Lelieveld als v. d. Zalm doen voor
van Kol niet onder.
Wat de middenlinie's betreft zijn we
nu angstig zeker te weten gekomen, dat
ons land geen spil herbergt. Massy heeft
nog zijn oude fouten. Van Pelt, vanEerd
en Grobbe deden naast vele goede —
ook vele slechte dingen. De N.A.C.'er
Van Pelt leek ons na Massy de beste, al
is ook hij geen groot speler als De Korver
of Lotsy. De T.C. zal ook dit jaar Massy
als spil moeten aanwijzen, als was t
alleen maar om zijn heerlijk enthousiasme,
waaraan op dezen dag zoo wat
alle spelers, ook Massy, mank gingen.
Als linkshalf stak van Heel boven zijn
concurrenten uit. De Feyenoorder is een
klasse op zich zelf. Bij Groen viel het
spel van Schreurs minder op dan verleden
jaar. Wat de rechtshalf betreft,
hier waren Kools, de Ridder en van
Kesteren van vrijwel gelijke kracht. Zooals
gezegd zagen we op deze plaats
gaarne eens een proef met Lelieveld,
die in V.U.C, eigenlijk op die plaats
De ware vreugde.
Toen Hans om de hand van
Else vroeg, zeiden d'r ouders
toen direkt „ja" ?
Meer nog. Ze zeiden Halielu
.... ja!
De beste methode.
We hadden 'n hond en....
woonden op een bovenhuis.
Een combinatie, die niet buitengewoon
gelukkig is. Dus
stelde m'n man voor om ons
van den hond te ontdoen en
zei, onvriendelijk zooals mannen
zijn:
Zeg Jeanne, hoe raken we
dat mormel kwijt. Zulle we
het weggeven ?
Niet doen, man, dan wilgeen
mensch het beest hebben. Bied
het je vrienden aan als een
koopje voor flio.—.
Afdoende beoordeeling.
Jonge dame, die de aspiratie
heeft eens als zangeres op
te treden, vraagt nadat zij gezongen
heeft aan een criticus,
bekend om zijn onverbiddelijkheid.
Vindt u, dat ik een sopraanot
een contraltostem heb ... ?
Kort en bondig was het
antwoord: Neenl
thuishoort. Wat de voorhoede betrefjt
Hier kan de T.C. met een gerust han
gaan kienen, waarmede we maar willen
zeggen, dat op elke plaats in de roode
voorhoede net zoo goed een ander,
gelijkwaardig, speler kan worden neergezet.
Weber of Vermeer, Gehring of
v. d. Griend, Tap of Khrin, Smeets ol
Klein, Elfring of Lommen, 't is koekoek
één-zang. Op de linksbuitenplaats zouden
ook van Nellen en van Gelder
zeer zeker evengoed voldoen als Weber.
Waar we de roode spelers al zoo menigmaal
becritiseerden willen we nu een
kort woord wijden aan hun concurrenten.
Vermeer is zeer zeker een speler met
aanleg en daar van Nellen o. i. nog te
jong is voor een vertegenwoordigend
elftal, achten we hem de toekomstige
remplacant voor Weber. De H.V.Ver
heeft zijn lichaamskracht voor op den
V.U.C 'er van Gelder, die overigens ook
zijn partij spelen kan, als 't moet. Van
der Griend is sedert het vorige jaar hard
vooruit gegaan. In de eerste klasse zal
deze speler zich beslist nog meer ontwikkelen.
We achten hem momenteel,
nu Gehring blijkbaar zijn spelpeil van
voor 2 jaar niet meer kan bereiken, te
verkiezen boven den Longa-man. Op de
middenvoorplaats gaat het tusschen Tap
en Kluin. Kluin beschikt over een formidabel
schot, hetgeen hij in den laatsten
wedstrijd demonstreerde door 3 doelpunten.
Hij is echter nog slechter spelverdeeler
dan Tap, die vooral in zijn
tweeden wedstrijd weer aan 't pingelen
ging en veel te weinig op links speelde.
De V.U C.'er Klein is in 't veld een uitstekend
speler, doch heeft geen schot
en is voor doel absoluut gevaarloos. Hij
maakte echter mooie openingen voor
Kluin en droeg veel bij tot het succes
van Gerritse. Elfring ondervindt o. i. het
nadeel van steeds in de lagere regionen
te moeten spelen. Hü lijkt ons ongeroutineerd
tegen werkelijk prima kunsthalfs.
Jammer, dat deze speler niet eens geregeld
in de eerste klasse kan uitkomen,
al waardeeren we aan den anderen kant
zijn clubliefde. Lommen speelde twee
uitstekende wedstrijden. We kennen dezen
speler nog te weinig. Vertoonde hij in
Rotterdam z'n gewone spel, dan zouden
we willen adviseeren hem eens een kans
te geven.
Summa-Summarum gelooven we niet,
dat ons nationaal elftal veel veranderingen
zal ondergaan. Daarvoor zijn de
spelers te veel gelijkwaardig. Voorhoedespelers,
die zichzelf kiezen (Dé Kessler,
Mannus Francken, Snethlage, Wekker)
hebben we niet meer.
Bü de jeugdelftallen is ons v. d. Voort
(H.D.V.S.) opgevallen. De T.C. houde
hem in de gaten.
JAN VAN ZANT.
Hij niet.
Ik geloof dat je bang bent,
Keesje, om alleen naar boven
te gaan.
Neen hoor, zei Kees. Gaat u
maar gerust mee, dan zult u
zien dat ik niet bang ben.
Hoe wist ze dat ?
Moesje en kleine Liesje zitten
in de tram.
Op de bank aan den overkant
een neger.
O, moesje, kijk die m'nheér
ereis een zwart gezicht hebben,
zegt Liesje, die heeft zich van
morgen zeker niet gewasschen.
Mag je niet zoo hard opzeggen,
Lies. En dan, die m'nheér
heeft niet alleen eenzwart
gezicht, die is heelemaal zwart.
Waarop Lies,, tot groot genoegen
van alle overige passagiers,
met een hoog stemmetje
vraagt:
Heelemaal zwart, op z'n heele
lijf ... Maar moesje, hoe weet
u dat ?
Hij had d'r een.
Heb jij wel eens gehoord van
een machine, waarop je kunt
zien of iemand liegt.
Ja zeker. Erger nog, ik ben
met zoo'n apparaat getrouwd!
Om woest te worden.
Marie had een kostbaar stuk
laten vallen.
Mevrouw was woedend.
Maar Maiie, zeg dan in
's-hemelsnaam hoe de vaas gebroken
is.
Marie, heelemaal van streek:
In allemaal kleine stukkies,
mevrouw.
„Vriendelijk." oordeel.
Men beweert, dat deze tenor
Caruso kan vervangen.
Zeker. Maar dan alleen in
z'n grail
De voordeelen van vrouw zifn.
Dames, zei m'n vriend de
Bruin, hebben veel voor op
mannen.
Zoo, zei juffrouw de Zwart,
bij voorbaat verheugd.
Ja, ging de Bruin verder, ze
hoeven op geen tooneelschool
geweest te zijn, om scènes te
kunnen maken.
Het heeft niets geholpen.
Is je broer erg veranderd
sinds hij een jaar in Amerika
is geweest ?
Eerlijk gezegd, neen. Hij
denkt wel dat hij 't is, maar
hij is 't niet. Elk oogenblik zegt
hij: Goeie deugd, wat was ik
vroeger een gek . ..
Inzending
No. 33
Lachend
Minachtend
Verrast
Een reis naar
Berlijn is «te
prijs!

HANS
JUNKcR-
MANN als
OVERSTE
WtlDLINGEN
De Aafa­iilm te Amsterdam
bracht een film in ons land,
waarin de hoofdrollen door
Harry Liedtke en Maria Paudier
vervuld worden. De inhoud
is als volgt.
Seppl Sterz (Harry Liedtke)
is een kranig officier, die echter
aan zijn vriendin Nicki Pichalec
(Hanni Weisse) zijn geheele
gage offert. De overste
van het regiment ziet dit met
leede oogen aan. Zoodoende is
er tusschen overste en luitenant
voortdurend een gespannen
verhouding.
Pichalec heeft veel toiletjes
noodig en toiletten kosten veel
geld. Een tante van Sterz is in
Zwitserland gestorven en laat
haar neef een floreerende heerenmodezaak
na. Deze zaak
wordt door de mooie Mizzi
(Maria Paudier) gedreven.
Overste Weidlingen (Hans
Junkermann) behoort tot de
vaste klanten. Zoo is dus onze
luitenant plotseling handelaar
in dassen geworden, wat hij natuurlijk
angstvallig verborgen
houdt. De materieele voordeelen
zijn echter niet te versmaden.
Mizzi wordt verliefd op
haar patroon, deze vermoedt
echter niets van haar teedere
gevoelens.
Mizzi en Pichalec krijgen
twist en Seppl ontslaat Mizzi.
Een nieuwe verkoopster komt,
maar de klanten zijn spoorloos
verdwenen. De zaak loopt niet
^~iET TIEFJEvAh DEM
|' ­LuiTETfAnT
meer. • Mizzi ontbreekt. Door
verschillende trucs lukt het
Mizzi eindelijk Seppls aandacht
op haar te vestigen. Hij wordt
op haar verliefd en bijna was
men reeds aan het gelukkige
einde.
Allerlei verwikkelingen leiden
er echter toe, dat Mizzi
aan de ernstige bedoelingen van
haar minnaar twijfelt en uit
' J^v^J^^^tfa^jP^^^M'' £
HARRY LIEDTKE EN MARIA PAUDLER
MARIA PAUDLER EN HANS JUNKERMANN
^^^TI 1
KTJ
m ^WkTtY 1 ■■■ & H Ijkfo ' I
^
*3JJ«k. "~ ""■■'.^^^^iL \ ^ ^ ^
B>pi
È - m
.HEERENMODE"
AAFA-
wanhoop valt zij
den overste in de
armen, die juist voor
zijn luitenant een goed woordje kwam doen. Seppl
is door deze gebeurtenissen totaal ontmoedigd. Hij
verlaat den dienst. Mizzi komt weldra tot de ontdekking,
dat zij Seppl verkeerd beoordeeld heeft, doch
nu is zij met den overste verloofd. Deze bemerkt
echter spoedig, waar de schoen wringt en geeft haar
edelmoedig haar woord terug.
Seppl en Mizzi worden een gelukkig paar.
iïïft«k^W®S'
fcè WÉ*ËË
1 ^H |fl^H «wSfiBLfrw
Indien U meent HET BESTE
gezien te hebben, dat er op
nlmgebied bestaat, dan heeft de
WILTON METRO GOLDWYN
alHJd NOO BETERE FILMS
MIZZI IN EEN UASTIGE SITUATIE
OVERSTE WEIDLINGEN
D(
Jazz^Zanger,
's werelds grootste succes­
film met AL JOLSON komt
DE UNIVERSAL TE AMSTERDAM BRENGT DEZE JOODSCHE FILM IN ONS LAND
few­York de smeltkroes van de wereld... Wij maken kennis met de familie Levine, bestaande
uit George Levine, de vader, diens echtgenoote, Flip Levine, zijn zoon, en Betty
Levine, zijn dochter. Vijftien jaar geleden emigreerden zij uit Rusland en trokken naar
New­York city. Drie families. De eene vestigde zich als slager, de tweede als kruidenier en
de derde als broekperser. George Levine, „de broekperser" was met zijn keuze niet tevreden,
Voor zijn beide kinderen had hij iets beters bedacht. Zijn zwoegen had maar een doel, om
zijn kroost een goede toekomst te verschaffen. Zooals dit meer
voorkomt ontgroeiden de kinderen aan hun omgeving en
schaamden zij zich, om vrienden en bekenden in de ouderlijke
woning binnen te voeren. Na een heftige woordenwisseling
tusschen vader en dochter zien wij Betty haar familie
***. verlaten om mtrek bij haar vriendin te nemen.
f. De oorlog is uitgebroken, en alle amerikaansche jongens
' worden als vrijwilligers opgeroepen. Het is voor de familie
Levine een hard gelag, wanneer zij hun eehige zoon als vrijwilliger
zien dienst nemen. Betty die in dien tusschentijd
sympathie heeft opgevat voor een neef van haar vriendin,
ziet tot haar spijt dat ook deze als officier in het leger wordt
ingelijfd. Flip die zich door zijn durf en moed onderscheidt
redt in een veldslag zijn officier, met opoffering van zijn eigen
leven. Vader en moeder Levine krijgen kennis van deze treurige
tijding en dragen de slag met groote moeite. Hun dochter Betty
heeft weder intrek genomen in het ouderlijke huis om het verlies
van Flip te verzachten.
De oorlog is voorbij en de militairen keeren
huiswaarts, heelhuids of verminkt. Alle lamilieleden
staan de soldaten op te wachten en de
familie Levine die daar ook bij staan, zien hun
i zoon in gedachten ook huiswaarts keeren.
Hugo die nu de hand komt vragen van Betty
wordt door toeval gewaar dat het Betty's broer
was, aan wien hij zijn
leven te danken heeft. Zij
ouders die tegen dit h'
opzien, brengt hij aan hi
stand dat het door een
komt dat hij nog in he
is, waardoor het verhat
als dit behoort in een {
film, eindigt met een
kig huwelijk.

GEBRUIKT
PEP
HALF POND
OOIT Q
MARGAHMEr
Maar waarom niet? U gebruikt
in Uw huishouding wel
verschillende vetten en oliën.
Plantenvet bijvoorbeeld en
plantaardige oliën, zooalsslaolie.
en ook gebruikt U rnelk:
Welnu van de fijnste oliën
en vetten met melk gekarnd,
wordt Pw bereid. Als U het
eene gebruikt, waarom dan
niet het andere.
Zet Uw vooroordeel opzij.
Gebruikt Jfeïï
Slechts- één kwartje per half pond.
ÖEKARMD
in DE
BLUEBAMD
FABRIEKEN MARGABIME VOOR ALLEN
QN( fc>MPLE:&T V&MlAAL:^VLU(nT&LINC&
Het leek wel een nachtelijk
tooneeltje in 't land der feeën.
De beide oevers der rivier
schitterden door de vele aangebrachte
gloeilampjes; vroolijk
versierde, ranke vaartuigen
gleden zachtjes af en aan en
hun lichtjes weerspiegelden zich
in het water. Men hoorde allerlei
vroolijke wijsjes, het ratelend
geluid van 'n draaimolen,
afgebroken door schel gefluit
en het gekras van goedkoope
gramofoonsi Bij den steiger
van de uitspanning „de Oude
Zwaan" lag een menigte kleine
bootjes en in den tuin was een
bont gezelschap van vroolijke
jongelieden bijeen.
Denis Wedburn baande zich
een weg door de dichte menigte
naar den waterkant. Nadat hij
van zijn vrienden afscheid had
genomen, wilde hij huiswaarts
keeren en zocht zijn bootje, dat
doox de vele nakomers wat terzijde
was geschoven. Om het te
bereiken, moest hij over verscheidene
andere heenstappen.
Op het dek lag een stapel
kussens en xeisdekens verward
dooreen; straks — bij het
schuitenhuisje, waar hij zijn
boot opberg — zou hij alles wel
netjes opruimen.
Hij nam de riemen en wilde
ex een flinken gang in zetten.
Juist had hij afgestooten, toen
een stem fluisterde: „Het spijt
me vreeselijk", en de hoop
kussens en dekens omhoog ging
en uiteen viel. Wedburn viel
bijna om van den schrik. Daar
tegenover hem stond het liefste
meisje, dat hij nog ooit had
gezien. Ze was klein en donker,
met een fijn bleek gezichtje en
had groote bruine oogen.
„Het spijt me vreeselijk,"
herhaalde ze; „maar — maar."
„Heelemaal niet," lachte
Wedburn. „Het doet er niet
toe. Het zou iedereen kunnen
overkomen in een verkeerde
boot te stappen. Als ge me wilt
zeggen, waar de uwe ligt."
Met haar wijsvinger tegen
haar lippen gedrukt, viel zij
hem in de rede:
„Verberg me! Ik vergiste me
niet. Ik deed het opzettelijk
— ik — ik geef 'me aan uwe
genade over. Breng me om
's hemelsnaam ergens heen! Ze
zitten mij na en het was mijn
eenige kans, de eenige plaats,
waar ik me kon verbergen. Ik
vertrouwde er op, iemand te
vinden, die me zou willen
helpen".
Wedburn was een eenvoudige
jonge man, die in zijn eentonig
leven van jongmensch, dat
iëderen dag naar zijn kantoor
in de City trekt, nog nimmer
een dergelijk avontuur had beleefd.
Hij beheerschte zich echter
en nam de roeispanen op.
„Wees maar niet bang",
Foto Godfr. de
M. VAN WARMELO
De knappe acteur, aan het gezelschap de Speeldoos verbonden
sprak hij, „ik zal alles doen
om u te helpen".
Er kwam een zachte glans in
haar oogen, toen ze in de zijne
blikten :„Ge zijt heel goed",
fluisterde ze.
„Wat kan ik voor u doen ?"
„Breng me ergens heen;
smokkel me het station binnen,
als ge kunt!"
Hij knikte. „Ik zal m'n best
doen. Ik —-ik — ik wil u
niet met vragen lastig vallen,
maar als ik u moet helpen,
zou ik toch moeten weten, wien
ge wilt ontloopen ?"
Ze kwam naar hem toe. „De
politie — en —-en anderen",
fluisterde ze.
Wedburn schrok. Ze zag er
zoo onschuldig en lief uit; hij
kon onmogelijk kwaad van haar
denken.
„In orde", sprak hij; „we
zullen ons best doen".
„Ge zult zelf gevaar loopen",
mompelde ze.
„In orde, hoor!" zeide hij
nogmaais.
Ze keek hem aan en het
bloed vloog naar zijn wangen.
„'t Is prachtig van u", sprak
ze. „Zijt ge niet vreeselijk bang,
dat ge iets verkeerds doet ?"
fBBÊBSEmammamsm" ~
KUNST IN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Ter Neuzen, het stadje gelegen in Zeeuwsch-Vlaanderen, bezuiden de Schelde
beschikt sinds een paar jaren over goede gelegenheid, waarop verschillende
provincieplaatsen met grootere bevolking met recht jaloersch kunnen zijn. In
verband met de ligging en den verren afstand, schijnen de Hollandsche gezelschappen
huiverig alhier op te treden. Men vindt daarin echter vergoeding
door het optreden van de beste Vlaamsche gezelschappen o. m. van den Kon.
Ned. Schouwburg uit Gent, terwijl men hierboven een afbeelding ziet van het
Concert- en Bioscoopgebouw, dat ruim 500 bezoekers kan bevatten, met daarvoor
het personeel en het gezelschap, van de Folies-Bergere (Volksschouwburg)
uit Brussel, dat twee zeer geslaagde opvoeringen gaf van de operettes ,De
Schoone Poolsche" en ..De Orlof', De beide vrouwelijke hoofdpersonen. Mevr.
Nini Verschoote en mevr. Manon Latour werden danig in de bloemetjes gezet.
Hij schudde het hoofd.
„Neen; waarvan men u ook
mag verdenken — ik ben er
heel zeker van, dat ge onschuldig
zijt. Ik weet niet, hoè ik
dat weet; maar ik weet het
zeker!"
„Maar — stel eens, dat ik
werkelijk schuldig ben!"
„Ik geloof het niet. Bovendien
— ge zijt bij mij om hulp
gekomen. Ik heb zoo vaak gedacht,
dat als een ontsnapte
veroordeelde me verzocht hem
te verbergen, ik het doen zou,
wat hij ook zou hebben misdreven.
Luister eens, miss
Smith —"
„Miss Smith?"
„Nu ja, ik moet u toch een
naam geven en u zult me toch
zeker niet met uw waren naam
bekend maken. Dus — miss
Smith! Als ge den laatsten
trein wilt halen, hebben we
niet al te veel tijd. We moeten
dus eerst eens overleggen.
Vooreerst — doe uw hoed af;
trek mijn trui aan en sla mijn
sjaal over uw hoofd. Dan zal
niemand u herkennen."
Zij deed, zooals hij haar gelastte
en even zag hij een
vroolijk licht in haar oogen,
toen ze de das om haar haren
strikte.
„En nu moeten we zien, hoe
we ongemerkt aan het station
komen. Het beste lijkt mij, bij
het kennisterrein te landen;
aan het eind ervan is de weg,
die ons binnen enkele minuten
er heen voert".
„Als er maar geen agent bij
het hek staat!
Waar kan ik blijven, terwijl
gij op verkenning uitgaat.'"
Ze waren nu den oever genaderd,
waar de stoomcaroussel
onder begeleiding van 'n orgel
vlug ronddraaide.
„Ga daarin, terwijl ik rondkijk.
Niemand zal acht slaan
op een meisje in een trui; ga
op een der binnenste paarden
zitten, dan zal men zeker niet
op u letten".
„Ge zijt heel verstandig, ik
denk ook, dat dat het beste zal
zijn. Kijk goed, of er politie
aan den uitgang staat en of ge
ook mannen ziet, die grijze dassen
met gouden en zilveren
strepen dragen".
Denis beloofde haar, nauwkeurig
het terrein te verkennen.
„Ik zal nu vlak bij den
molen landen", sprak hij; „ge
kunt dan uit de boot op een
der paarden springen. Als mijn
MIJNH
0 a
tfdSerV 'p-j
ARD rs
tabletten

onderzoekingstocht is afgeloopen,
kom ik hier terug' en
kunt ge me weer bij de boot
vinden. Kom dan naar mij toe,
tenzij ik m'n hoofd schud".
Ze knikte, ten teeken, dat ze
hem had begrepen.
Toen de molen stopte, landde
Wedburn en het meisje sptong
uit de boot, juist op het platform.
Hij zag haar op een houten
paard plaats nemen; toen staple
hij door de menigte. Er waren
zooveel agenten op het terrein,
— ook de uitgang werd bewaakt
— dat hij tot de conclusie
kwam, dat het op het water
veel veiliger . was. Gejaagd
keerde hij naar den molen terug
en wachtte aan den waterkant,
zooals was afgesproken.
Het meisje zag hem dadelijk
en kwam naar hem toe.
„En ?" vroeg ze.
„Het zit vol met agenten;
ik denk, dat we beter—"
Hij kon zijn zin niet af
maken, want plots stoof een
jonge man in roeikostuum op
hem af; hij droeg een das met
gouden en zilveren strepen en
twee jongelieden met dezelfde
dassen getooid, holden achter
hem aan.
„Eindelijk hebben we je gevonden!"
schreeuwde hij tot
het meisje en — zich tot Wed
burn keerend — riep hij:
„Drommels mijnheer, wie zijt
gij?"
Zonder zich ook maar even
te bedenken, sloeg deze met
zijn vuist tegen de kaak van
den jongen man, die daar
door tegen zijn naderende
vrienden aanwaggelde en toen
voorover tusschen de menigte
viel.
Wedburn hoorde hoe het
meisje in de boot klauterde;
dadelijk volgde hij haar en
juist was hij van den wal gestoken,
toen hij voelde, hoe
een hand den rand van de
wherry greep. Hij nam een
roeispaan, sloeg ertegen en de
hand verdween. Daarop ging
hij er ijlings van door. Hij had
niet meer dan vijf a zes slagen
gedaan, toen hij meende te
hooren, dat de drie mannen
in een andere boot stapten.
Even keek hij om en bemerkte,
dat er ook een dame bij hen
zat. Zij schreeuwde hem toe:
„Stop! Stop!"
Dat zal nog eens een race
worden", zeide hij tot het
meisje. „Als ge roeien kunt,
help dart een handje".
Langzamerhand kwamen zij
hun achtervolgers een flink
stuk vooruit.
„Je hadt — je hadt hem niet
tegen den grond moeten slaan",
sprak het meisje. „Zou die
stomp tegen de kaak veel pijn
hebben gedaan ?
„Weineen; 't maakte hem
even wat suf. Als ik hem tegen
het oor had gestooten, had het
erger geweest", stelde hij haar
gerust.
DE JEUGDIGE KRACHT
Het nieuwe portret ilat einze medewerker Godfried de Oruot met zijn hekem
freni.'iliteit. vai, V w •!•■ '' ■ . ,­n l.'JU. ile 7ö jnrigr ie:uil.'>
nLMEMTnOUSIASTEM
U. I . tv i\ottrruam. üe IK>>>;JI,J,,CII iti de film Anna kjiei.inu
worden vervuld door John Gilbert en Greta Garbo. Het adres van
Ramon Navairo is: Metro­Goldwijn, Mayer Studio Cul.­er­City,
Californië.
ü. H. re Amsterdam. Het adres \an Adelqui Millar is: Whitehall
films. Londen.
O. /. te Rotterdam. Deze rol in „Zeemansvrouwen" wordt vervuld
door Earle Fox.'Het adres van Mary Astor is: First National Studio
Burbank, Californië.
N. d. /. te Amsterdam. Ossi Oswalda filmt thans in Engeland. Zij
is in Pankow bij Berlijn geboren. Haar eerste filtnengagement was
bij de Union­
N G. te Den Haag. Hans Ferdinand lunkermann is in Stuttgart
geboren. Hij is getrouwd met de actrice |ulia Serda. Heeft ook in
Holland gefilmd. Zijn adres is Berlijn­Charlottenburg Fasanenstrasse 21.
A. d. H. te Groningen. De filmacteur Walter Leo Slezak is in
Weenen geboren. Was eerst bankbeamte. Kwam door den filmregisseur
Michael Kertesz aan de film. Zijn adres : BerlijnJ­Friedenau,
Stierstrasse 14­15.
Lya te Hengelo. De ware naam van den filmregisseur Victor
Sjóstróm is Victor Hartmann.
G. B. te Den Haag. Hierbij de gevraagde adressen : George Bancroft:
Paramount­Famous, Lasky Studio, 5451, Marathon Street, Hollywood.
Mary Philbin ; Universal Studio, Universal Ciiy, Californië. Heinrich
George, Kolilhasenbrüch bij Berlijn, Baeckestraat 6
Gr. j. te Haarlem. Livio Cesare Pavanelli is in Bologna geboren.
Hij is getrouwd. Speelde zijn eerste filmrol in 1914. Adres: Berlijn,
Kalckreuthstrasse 16.
Filmenthoesiast te Alkmaar. Het adres van: Elsa Wagner is Berlijn­
Halenoll, Lützenstrasse 7; Eduard von Winterstein, Berlijn. Char­
' ittenburg, Niebuhrstrasse 8.
HET
TE ROTTERDAM
„O, gelukkig; je moet niet
denken, dat ik ondankbaar ben.
Ik vond je echt kranig!"
Hij zeide niets, maar genoot
van die heerlijke oogenblikken.
Wat was het leven mooi!
„Hoe heet je eigenlijk ?"
vroeg het meisje.
„Denis Wedburn", antwoordde
hij.
„Ze sprak hem bij zijn voornaam
aan.
„Wel Denis, waar breng je
me heen ?"
„Over het water naar Crutchford.
Daar kunt ge den trein
naar Londen nemen. Het is
niet verder dan een kwartier.
We zullen onze vervolgers gemakkelijk
verslaan".
Het meisje lachte zacht.
„Wat is er?" vroeg Denis.
Ze keek hem niet aan, maar
roeide rustig voort. „Ik — ik
zal het je vertellen, voordat we
scheiden", mompelde ze. „Ik
zou kunnen gillen van pleizier.
Denis, je bent een schat! We
zijn hun prachtig ontslipt! En
ik ben zoo blij, dat je dien man
geen pijn deed. Hij is zoo
kwaad niet en bovendien was
het heel natuurlijk dat —"
Zij brak den zin af, toen ze
zag, hoe Wedburn de wenkbrauwen
fronste.
„Voor we van elkaar gaan",
voegde ze er aan toe, „zal ik
je zeggen, waarom ik zoomoest,
lachen".
Een paar minuten later landden
zij te Crutchford. Er was
niet veel tijd meer, wilden ze
den laatsten trein halen. Wedburn
riep een juist passeerend
leeg rijtuig aan en zij stapten in.
Binnen ontdeed het meisje
zich van trui en sjaal, gaf ze
haar redder terug en zette haar
eigen hoed weer op.
„Nu is alles voorbij!"
zuchtte ze.
Hij boog zich tot haar over.
„Zie ik je nog terug ?"
waagde hij.
„Ik zou wel willen", zeide
ze oprecht.
„Ik heb je zooveel te danken,
dat — dat ik je nog eens weer
zou willen ontmoeten. En ik
ben je een uitleg schuldig, die
ik je aanstonds zal geven. Ik
— ik twijfel er aan, of je me
zult vergeven!"
Wedburn lachte.
„Er zal niet veel te vergeven
zijn", sprak hij. „Ik heb dit
alles heel prettig gevonden!
„Heusch ? Ook, dat je dien
armen Arthur zoo hebt geslagen
? Nu, wees dan niet boos.
Het was alles een grap!"
„Een grap!"
„Ja; mag ik me aan je voorstellen,
Mr. Wedburn — lady
Eileen Dexterly".
Hij schrok en kromp onmerkbaar
ineen, daar hij den naam
kende en wist, dat lady Dexterly
de dochter van een markies
was.
„Zie je", ging ze verder; „ik
beloofde mijzelf een prettigen
dag en 't werd een vervelende.
M'n broer, een ander meisje,
twee vrienden en ikzelf kwamen
per auto hierheen om naar de
kermis te gaan. Ik had genoeg
van al onze gewone amusementen
en wilde eens wat anders.
Ik dacht eens echt pleizier te
maken, maar de anderen waren
onmogelijk vervelend. En 't
werd hoe langer hoe erger. Ik
wilde in den draaimolen en ze
wilden mij niet laten gaan. Alsof
het wat gehinderd had!
Niemand kent ons toch hier!
Toen kreeg ik een dolle bui en
liep van hen weg. Ik had er
genoeg van, zoo netjes te zitten
en te zien, hoe anderen
wel degelijk pleizier hadden.
Ik wilde een echt avontuur;
ik zou hen schrik aanjagen!
Zoo liep ik in je boot en verzon
dat verhaal. Ik verknenterde
me — het was zulk een
nieuwe gewaarwording — in
de boot van een vreemden man
te zijn en voor te wenden, dat
de politie mij zocht. Het was
de grootste emotie, die ik ooit
heb gehad 1 Voor het eerst in
mijn leven, heb ik geleefd!"
Wedburn grijnsde.
„Ik ben blij, dat ge u zoo
hebt geamuseerd", zeide hij.
„Dat was dus zeker uw gezelschap,
dat ons volgde ?"
Ze knikte vroolijk.
„Wie weet, wat ze denken!
Het leek wel, of ik met een
vreemden man wegliep! De
man, dien je hebt geslagen, is
Arthur, arme oude Arthur, een
vriend van mijn broer".
„Het spijt me", bromde
Wedburn; „ik zal hem mijn
excuses moeten aanbieden".
„Als je hem werkelijk geen
pijn deed, komt het er niet op
aan; het was niet kwaad voor
hem, dat hij even zijn waardigheid
verloor. Mr. Wedburn,
ik ben u zeer dankbaar, ik heb
echt genoten. Als u niet aardig
was geweest, had ik stellig veel
spijt van alles gehad. U is toch
niet haatdragend ?"
„Wel neen; ik heb er evenveel
van genoten als u,
alleen —"
„Wat, alleen?"
„Nu — het spijt me, dat u
lady Eileen Dexterly is".
Zij begreep heel goed, wat
hij bedoelde.
„Kom ons eens bezoeken",
zeide ze. „We blijven nog drie
weken in de stad".
„Ik ben slechts een gewone
stadsjongen", mompelde Denis
en Parklane hgt heel ver van
Fenchurch street".
„Een half uur met de bus",
plaagde zij hem.
Hij keek haar even aan en
wendde toen den blik af.
„Ge weet heel goed, dat ik
dat niet bedoel. We zullen aqn
het station afscheid nemen, het
is beter, dat ik u niet meer zie".
Zij schoof wat dichter bij en
raakte zijn arm aan. Hij gevoelde,
dat zij hem aanzeg;
zelf waagde hij het niet, haar
aan te zien.
— ­ pj^JTK
JACK SMITH
Na gedurende een maand voor een enthousiast publiek en uitverkochte zalen
in het Deutsches Künstler Theater te Berlijn te zijn opgetreden, werd de
wereldberoemde Jack Smith, tegen een ongelooflijk hooge gage, door baron
de Rothschild te Parijs uitgenoodigd twee soiree's te geven. De heele Parijsche
pers was zonder uitzondering vol lof, zijn optreden leek wel een wereldgebeurtenis!
Zijn onvergeevenaarde manier van zingen en het doen uitkomen
van zijn meest bekende liedjes als: To night my night with babv; Poor Papa;
Pretty little Baby e.a. brachten evengoed als het diiitsche Publiek, de parijsche
„Haute" in extase. Het is het Concertbureau .(acq. Elto gelukt Jack Smith
voor een optreden te engageeren.
„Waarom ?" drong zij aan.
„Ik dacht, dat wij vrienden
zouden worden".
„Ik behoor niet tot uw
stand", zeide hij eenvoudig, „en
ik bezit niet de middelen, om
mij daarin te begeven. Ik weet
niet, of u mij begrijpt. Mannen,
zooals ik, moeten op hun kan­
toor werken voor hun bestaan".
Ze viel hem in de rede.
„Mannen zooals jij", riep ze
uit. „Zal ik je eens wat zeggen,
Denis Wedburn; van alle
mannen, die ik ken, ben jij de
eenige, die het risico zou willen
nemen, een onbekend
meisje te helpen aan de wet
Foto Godfried de Groot
BELLA HOPMAN
Een violiste, die, ondanks haar jeugd, zich in Nederland en daarbuiten den
naam van een der besten heeft weten te verwerven.
te ontkomen, zooals jij hebt
gedaan, toen je me hielp en
nog aan mijn onschuld geloofde.
Er zijn niet veel mannen,
die zouden doen wat jij
deed voor een vreemde, terwijl
je toch gevaar hep, voor een
medeplichtige te worden aangezien.
Ik dacht, dat ik een
vriend had gevonden, maar je
wijst mijn vriendschap af. Je
wilt me zeifs niet komen bezoeken!"
Even aarzelde Denis, raapte
al zijn moed bijeen en keek
haar recht in haar donkere
oogen.
„Luister", sprak hij; „we
zouden geen vrienden kunnen
zijn. Je bent het mooiste en
liefste meisje, dat ik ooit heb
ontmoet. Als ik je terug zou
zien, zou ik van je gaan
houden.... Het zou lastig voor
jou en vreeselijk voor mij zijn.
D&n zou je begrijpen, dat de
afstand tusschen Park Lane en
Fenchurch street meer is dan
drie stuivers kosten voor de
bus Begrijp dus, lady
Eileen, dat het beter is, wanneer
we elkaar aan het .station
vaarwel zeggen. We hebben een
prettigen tijd gehad en gij hadt
uw avontuur. Morgen zal het
voor u slechts een herinnering
zijn".
Het rijtuig stopte voor het
station. Denis nam een kaartje
en bracht het meisje in een
leege eerste klasse coupé. Ze
wilde hem het geld teruggeven,
maar hield niet aan. toen hij
weigerde. Door het raampje
reikte ze hem de hand. De
conducteur floot en de trein
zette zich in beweging.
Toen zij afscheid hadden genomen,
zeide ze nog:
„Dus je wilt me niet komen
opzoeken ?"
Met een droeven glimlach
keek hij haar aan.
,Ja, je zult stellig komen",
vervolgde ze, „als je meent, wat
je daareven hebt gezegd. Denk
er aan, de aanhouder —"
„Ja, ja", spoorde hij aan en
liep hard om den trein bij te
houden.
„De aanhouder wint", riep
zij lachend en trok haar hoofd
van het venster terug; maar
voordat de trein om den hoek
verdween, zag Wedburn haar
handje met een witten zakdoek
wuiven.
„Park Lane en Fenchurch
street", mompelde hij. „Maar
wat doet dat er eigenlijk toe!
Bij slot van rekening ben je
ook maar een gewoon lief
meisje. Eileen; en ik zal zooveel
mogelijk trachten, dien afstand
te overbruggen".
Heeft u ook al een serie
van onze boeken 1
Voor elk abonnee dien gij
ons zendt, hebt ge icchl
op één boek

tftfM
Het stuk d< et vele momenten aan „Frühlings-
erwachen" d< tn, maar van Druten blijkt nog
geen Wedekil d (te zijn. Het probleem wordt in dit
engelsche sh k jheel wat minder cru behandeld,
als Wedekin< lit in zijn mooi tooneelwerk deed.
Prachtig zijn* d engelsche school toes tanden in dit
werk geschilderd en het verwondert ons niet dat
Young Woodley in Londen avond aan avond volle zalen .
Het Ned. Indisch Tooneel heeft dit moeilijke tooneelwerk subi
opgevoerd. Ieder der medespelenden bleek ten volle voor hun la: N
taak berekend. Tilly Lus wist steeds den zuiveren toon te vinden
om de opstandigheid en liefde dezer vrouw tot uiting te brengen.
Ook Nico de Jong als haar koude en steeds correcte echtgenoot
was prachtig. Hoe meesterlijk was zijn spel in zijn woede en hoe
voelde men zijn steeds groeiende angst voor een schandaal.
Jan C. de Vos Jr. zagen we eindelijk weer eens in een voor
hem passende rol. Hij heeft alles mee voor de uitbeelding van
de jonge Woodley. Cor Ruys speelde de vader en gaf in samenspel
met Simmons en Laura prachtige momenten te genieten.
Louis Borel, de vertaler van dit stuk speelde voor het eerst een
belangrijke rol en verraste ons door een buitengewone begaafdheid.
Voor de verdere medespelenden niets dan lof. Puberteit beloofd
een repertoir stuk te worden waarvan Cor Ruys en de
zijnen nog lang pleizier zullen beleven.
"\(\.\.yL,\JL^
uDenei
|Oor het Ned. Indisch Tooneel wordt dit
D< tooneelstuk geschreven door John van
Druten en vertaald door Louis Borel, opgevoerd.
De première in de Princesse-Schouwburg
te Den Haag was een succes. Het
weder-optreden van de begaafde actrice Tilly
Lus had in geen beter voor haar passende
rol kunnen plaats vinden.
^-^^^^^^^^^^^^^^
j7arv C as October.
Niemand heeft ooit een kachel
aan voor November, zelfs niet
in de zitkamer, laat staan in een
slaapkamer. Het is dwaas
liefste!'
„Daar heb ik mij niet aan te
storen. Ik wil het graag en
daar komt het alleen op aan.
Ik heb iets te doen en ben
niet van plan om te bevriezen.
Matilda begreep, dat haar
redeneeren niets zou baten en
gat het dus maar op. Niet te
vergeefs had ze twee en twintig
jaar met Katharina omgegaan.
„Ze" heeft veel weg van vader,"
zuchtte ze en begon het
kleine dienstmeisje te helpen
met het opruimen van de ontbijttafel,
nadat allen vertrokken
waren naar het „West
End". Zij pochten er steeds
op, dat ze allemaal daar hun
werkkring hadden, op de City
werd laag neer gezien door hen.
„Ja, zij heeft vader's aard,
niet dien van moeder. Wat vader
wilde, moest gebeuren.
Thed heeft het ook, maar lang
zoo erg niet als Kitty! Wat
zou ik blij geweest zijn, als
zij zich met Charlie Prodgers
verloofd had en goed en wel
getrouwd wasl"
Weer zuchtte ze en ging bij
het raam zitten om te genieten
van het heerlijkste wat de dag
haar brengen kon, het feuilleton
in de Morning Reflector.
In deze korte oogenblikken vergat
ze al haar huiselijke bekommernissen,
alle geldzorgen,
om geheel en al op te gaan in
de lotgevallen van aristokratische
schurken en onschuldige
vervolgde gouvernantes en actrices,
zich ook één gevoelend
dan met de groote wereld. Wat
haar politieken aanleg betreft,
was zij een vast overtuigd radikaal.
Alle aristocraten zonder
uitzondering waren beslist
slecht en dienden uitgeroeid te
worden. Toch las zij graag over
hen en luisterde naar de beschrijvingen
der vrouwelijke leden
uit de eerste hand door
Gladys, die velen harer in de
uitstalzalen van mevrouw Ermoutine
ontmoette. „Glad kent
ze," zei ze vaak vol trots tot
zichzelf.
Intusschen had Katharina
Bush, na mijnheer Prodgers in
den trein — waar hij haar elken
morgen zocht te ontmoeten
— totaal genegeerd te hebben,
het kantoor harer principalen
bereikt en was aan haar
dagelijksche bezigheden begonnen.
Er was werk, dat voor twaalf
klaar moest zijn. In verband
met de hernieuwde leening aan
Lord Algernon — Fitz—Rufus
— zou de oude markies verplicht
wezen om voor Kerstmis
te betalen, zei mijnheer Percival
Livingstone.
Tot zijn onuitsprekelijke verbazing
liet Miss Bush plotseling
een kort lachje hooren. Het
klonk volstrekt niet vroolijk en
brak oogenblikkelijk af — maar
het was toch ongetwijfeld een
lach!
„Waarom maakt u zich vroolijk
?' vroeg hij lispend — om
toch vooral te zorgen, dat zijn
stem even beleefd en zacht zou
klinken als gewoonlijk.
„Omdat de oude markies natuurlijk
betalen moet,' antwoordde
Katharina.
Den ganschen dag liet ze
haar gedachten geen oogenblik
van haar werk dwalen. Zij vol
bracht alles met haar gewone
nauwkeurigheid. Zelfs onder
haar lunch las zij de couranten
oplettend door, zij had zichzelf
gewoon gemaakt geen twee dingen
te gelijk te doen. Het
oogenblik om alles te overdenken
zou eerst dan komen, wanneer
zij er zich ongestoord aan
kon geven. Zoodra ze vrij was,
wilde ze naar haar eigen kamertje
gaan en daar zou ze,
na rijp beraad, beslissen welke
haar volgende zet zou wezen
op 's levens schaakbord.
Een paar verbrande houtjes
en een stukje turf op het kleine
roostertje was alles wat ze dien
avond bij haar thuiskomst in
haar heiligdom ontdekte. Het
manesje van alles scheen geen
talentvol kachelaanmaakster te
zijn. Er viel wel iets op te merken.
Katharina fronste haar
wenkbrauwen en begbn zelf het
zaakje op te knappen, terwijl
ze mompelde:
„Onmogelijk wicht! En dan
zeggen ze nog wel, dat wij allen
eender zijn. Waarom kan zij
haar werk niet even goed doen
als ik het mijne!'
Met de haar aangeboren
flinke manier had ze de zaak
spoedig in orde gebracht en
snorde het kacheltje weldra lustig.
En nadat zij haar huisjapon
had aangetrokken, zette zij
zich neer om alles te overdenken.
Zij had Lord Algy lief —
dat was het eerste en gewichtigste
punt van beschouwing.
Zij had hem zoo lief, dat het
verstandiger was hem niet meer
terug te zien, daar zij er geenszins
plan op had de minnares
te worden van wien dan ook.
Zij had met open oogen gegeten
van den boom der kennis
en de vrucht, die zij had
genoten, was te zalig voor dagelijksch
gebruik. De liefde zou
de overhand over haar verkrijgen,
wanneer het zoo voortging.
Zij wist dat Algy in dat geval
weldra het één en alles worden
ging, dat er voor haar in de
wereld bestond. Het was dus
duidelijk, dat iedere betrekking
tot hem onmiddellijk verbroken
moest worden, of haar
loopbaan zou geëindigd wezen
en al die jaren studie verloren.
Zelfs wanneer hij haar tot zijn
vrouw wilde maken, zou zij
geen meester blijven van de
omstandigheden. Deze zalige
herinnering aan ongeoorloofd
genot zou altijd tusschen hen
zijn. Door gevolgtrekken had
zij dingen geleerd, die zij op
geen andere manier had kunnen
leeren kennen en nu moest
zij flink wezen en er voordeel
uit trekken. Zij verachtte zwakkelingen
en had daarom geen
greintje medelijden met minzieke
meisjes.
REMBRANDT-
THEATER
AMSTERDAM
BRENGT STEEDS
DE BESTE
PROGRAMMA'S

Langzaam aan ontdoet de natuur
zich van haar zomertooi
en wisselt van gewaad, in een
telkens nieuwe, verrassende
kleurschakeering van licht en
donkerbruin, van bloedrood en
goudgeel. Ook wij wisselen van
kleedij. We gaan de zomerkleeding
opbergen en ons toilet
in orde brengen voor de
koelere herfstdagen en den tijd
waarop koning winter zijn scepter
gaat zwaaien. Raadzaam is 't
echter 't zomergoed schoon weg
te leggen, dan heeft ook de
door ieder zoo gevreesde mot,
er veel minder vat op. De dunne
jurken van kunstzijde kungemakkelijk
gewasschen worden.
Neem lauw water met een
niet te sterke zeepoplossing.
Spoel het goed flink, vooral
niet wrijven of boenen. Haal
't vervolgens uit het sop en
knijp 't uit, zonder te wringen.
Leg 't uit om te drogen, niet
ophangen, want dan bestaat er
gevaar, dat de zwaarte van het
water, de stof doet scheuren.
Als het volkomen droog is, dan
voorzichtig bijrekken, vervolgens
aan den binnenkant strijken,
met een niet te warm ijzer.
Deze behandeling is ook toe
te passen op de tegenwoordig
veelvuldig voorkomende onder-
Inzending No. 34
Verrast
DIT
lis het Merk der goede Fii:-s!
PENSION SALOMONS
Gelkingestraat 39, Groningen
PRIMA KEUKEN
Centrale verwarming
Stroomend water in alle kamers
In Centrum gelegen
Kamers vanaf f 3,50 per dag
VOORj^OMZE
o. 79539
No. 79695
No. 79539. Allerliefste najaarsjapon voor wollen stof of viyelia
gegarneerd met crèüe de cnine in bijpassende kleur. De tweebaansrok
heeft van voren diepe plooien. Verkrijgbaar in bustemaat
90. 95, 100 of 110 cM. Benoodigd van 135 cM. breede
stof M2. van 95 cM. breed stof 50 cM.
No. 79686. Chique mantel voor laken, velveteen of satijn met
kraag en manchetten van bont. Verkrijgbaar voor bustemaat
90, 95, 100 of 110 cM. Benoodigd van 135 cM. breede stof M3.
of van 90 cM. breede stof M*. van 10 cM. breed bont M. 1.65.
No. 79695 Heerlijke warme najaars- en wintermantel voor
tweed of wol serge en gegarneerd met bonr. Verkrijgbaar in
bustemaat 90, 95. 100 of 110 cM. Benoodigd van 135cM. breede
stof M. 2,50 van 17 cM. breed bont M. 1,75.
I
Van deze afbeeldingen, die met toestemming der firma Weldon
Ltd te Londen zijn gereproduceerd, zijn fr. D O. geknipte patronen
verkrijgbaar tegen toezending van f 0.75 en vermelding
yan het no. aan mevr. Miliy Simons. 2e Schuytstr.261, Den Haag
kleeding van kunstzijde, voor
kousen, kleedjes, enz. De tinten
der kousen ondergaan niet
veel verandering, vleeschkleurige,
beige, grijze kousen, waarnaast
nog eenige kasha nuancen
zijn veel in trek.
Ook in het model der schoentjes
is niet veel verandering gekomen.
Iets langeren neus, iets
meerdere randing en verder de
gewone vormen, die al twee,
drie seizoenen in zwang zijn.
Te Biarritz, toch wel een zeer
moderne badplaats, waren laaggehakte
schoenen zeer populair.
Zij worden gedragen in lichte
tinten grijs en beige of geheel
wit met banden van hagedissenleer.
Bij het vele zwart, dat voor
de avondkleeding in de mode
is, worden veelal zwarte schoentjes
gedragen. Zwart lak en
zwart satijn is zeer in trek, ja
geldt voor hoog chique, terwijl
de vorm zeer eenvoudig, geheel
glad gehouden wordt.
De kant wordt bij voorkeur
van de fijnste zijde gekozen en
moet zeer doorschijnend zijn.
Ook zilvergrijze kanten en
RESSEM
No. 79686.
nooE
schoentjes staan bij zwarte
avondkleeding zeer fijn, vooral
indien de robe met zilver
gegarneerd is. Bij een donkerblauw
middagtoilet je draagt
men schoentjes van dezelfde
kleur. Om de schoenzolen langer
mee te doen, gaan, smeert
men ze om de drie of vier
weken in met ongekookte lijnolie.
Dit insmeren kan alleen
geschieden, als de zolen droog
zijn, de olie trekt er dan dadelijk
in en laat bij het loopen
geen vlekken achter, 't Beste
is om de schoenen direct na
het koopen te behandelen.
Natte schoenen of laarzen moet
men stijf opvullen met kran
tenpapier en op zijde gelegd
laten drogen. Het vervelend gekraak
van schoenen is te ver
helpen, door op een bord
een laagje castorolie te
gieten en hierop de schoenen
te plaatsen, of de zolen in zand
en water te dompelen en daarna
een nacht in lijnolie te laten
weeken.
Ten opzichte van de handschoenen
worden er eveneens
pogingen in het werk gesteld
eenige variatie te brengen en
wel met betrekking tot de versiering
der manchetten. De
nieuwe glacé's hebben smalle
manchetten in twee of drie harmonieerende
tinten. Het moderne
komt in hoofdzaak tot
uiting in bewerkingen boven op
de hand. De bekende drie lijnen
zijn dan aangebracht door
handborduursel in de kleuren
van het leer. Verschillende nuancen
beige, hoofdzakelijk licht
en grijsachtig beige komen bij
deze nieuwe bewerking voor.
Het reinigen van glacé handschoenen
behoeft niet uitsluitend
met benzine te geschieden,
maar kan ook plaats vinden als
volgt: Men lost in 1 /2 L. heete
melk tamelijk veel zeep op,
roert er een eierdooier doorheen
en doet er een beetje
aether of salmiak bij, dit verhoogt
de werking. Nu trekt men
den handschoen aan, doopt een
fijn wollen lapje in dit mengsel
en wrijft met 't natte lapje
zachtjes over den handschoen,
hij wordt schoon en blijft zacht.
Dit geldt voor alle kleuren, ook
voor witte. Vochtvlekken in
glacé handschoenen zijn op de
volgende manier weg te krijgen:
Hertshoornzout in een
goed sluitende bus strooien, er
een dun papier overheen leggen
en de handschoenen op het papier
leggen. Dan de bus goed
sluiten en 2 a 3 dagen laten
staan, de vlekken zullen heelemaal
verdwijnen.
Inzending No. 35
Verrast Minachtend
PUROL
huid
In dooien van 30-60 en 90 et Tube 80 cl.
Bij Apoth. en Drogisten/,
PI . O R A DIRECTIE DIFRAEN
AMSTELSTRAAT - AMSTERDAM - Telefoon 43306
Een nieuwe huid
in 10 dagen.
Wanneer Uw huid dof en dood is>
wanneer U last hebt van vetwormpjes,
puistjes en andere ontsieringen, betéekent
dit slechts dat Uw huid-
* openingen verstopt zijn, en dat de
zuurafscheidingen, die zich in de onder de huid bevindende kliertjes
ophoopen, niet naar behooren kunnen worden verwijderd.
De nieuwste schoonheirisbehandeling reinigt de huidopeningen, en voorziet
genoemde kliertjes van geneeskrachtige zuurstof. Crèmes en zalfjes
geven slechts oppervlakkige resultaten. De Radox-behandeling tast
direct den wortel van het kwaad aan. Slechts een weinig Radoa in
het waschwater en U zult verbaasd staan over het resultaat Puistjes,
vetwormpjes, vlekken verdwijnen allemaal, terwijl de huid frisch.
zuiver en welriekend wordt.
.Ik leed jarenlang aan een vlekkerige hutd, en ik ben U vee'
dank verschuldiga, omdat Uw Radox-behandeling mij geheel genezen
heeft Het is nu mijn gewoonte voortdurend Radox te gebruikeft,
en ik heb al mijn vriendinnen van mijn „nieuwen vriend' verteld."
) Maart 1028. Mevr. M. D.
Origineele brief tei inzage.
Om Rimpel* te verwilderen. Voeg een theelepel Radox in een kop
gefiltreerde zure melk, en pas dit middel eiken dag toe. Dit mengsel
zal de huid verfrisschen, en de rimpels verwijderen.
Radox wordt aanbevolen voor:
Puistjes Uitgezette poriën Lichaamsgeuren
Vetwormpjes Droge huid Nagel- en hand-
Rimpels Haar-behandeling behandeling
Vette huid Overmatig transpireeren Gewichtsvermindering
Radox is heerlijk geparfumeerd en is verkrijgbaar bij alle apothekers en
drogisten, f 1.25 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene weken.
Import: Rowntree Handelsmij., Keizersgr. 124, Amsterdam
DANS-INSTITUUT
TH. W. BUS
Poel es tr aal 29
Groningen Telef. 2740
MODERNE =
DANSEN
Rhytmische
Gymnastiek
DANS-INST. v. d. ZANDEN
Schiedamschesingel 49-50
Rotterdam — Telef. S1565
PROFESSIONAL LESSEN
PRIVÉ-LES CLU B-LES
ACADEMIE DE DANSES - ROCCO DUBOIS
34 3. P. COENSTBAAT - LA HAYE - TELEF. 71909
Privélessen en Clublessen voor eiken leeftijd '"^{j^ 0
MILLE COLONNES
AMSTERDAM
CABARET
VARIÉTÉ
DANCING
ÉEN A B O N N E
aan ons gezonden
Daaraan is voor u
N MOOI BOEK
verbonden
ledere avond 8 uur De groote Lachrevue
VAN MOND TOT IflOND
GEEN GRDJZE HAREN MEEH.
20 3AAR JONGER
ziet gij er uit sinds uw GRI3ZE
HAREN door middel van PERFECTUM
hunne vroegere kleur teruggekregen hebben. —PERFECTUM is een
onschadelijk haarwater, is goed voor de hoofdhuid en voorkomt
het uitvallen der haren.
GEEN HAARVERF SUCCES VERZEKERD
Per flac. f2.25 en f4.—. Verz. geschiedt franco huis na ontv. bedrag of onder remb.
INSTITUT B\ IAUTI
FREDERIK HENDRIKLAAN 63(A) - DEN HAAG.
Huid- en Haarverzorging - Gelaals- en Lichaamsmassage
Manicure — Pedicure — Coiffeur pour Dames
Speciale installatie (met badinrichting) voor massages.
Ook voor den Jaargang 1927
stelden wij een BAND beschikbaar.
De prijs daarvan bedraagt
slechts f150 franco per post
Ge kunt dezen bij Uwen leverancier
bestellen of met bijvoeging van het
bedrag in postzegels, als postwissel
of door storting op onze postrekening
(No. 41880) opzenden aan de
Administratie, Galgewater 22r Leiden

L,ANGS VÖLOJSN EN WEG3BN
m
Cr­en\cecieU\k..
■wvf
*■& g ï g
£6?
Sb
F^ P J 5
f ^
SSb
SE Ü 4=4 P ö ¥ 3F
bb d s£
Ez ^r ip
Sfejb
S¥
£ e
2*
S *$£
i* S=2
P^Ff
0'b »a:
S
JLÉ
^^g
* /O^ct.
/ J
^
=£
^
'T pï
ÏM
T
MUZIEK VAN EVA VAN DANTZIO
fflS
tF^P
i JLÉ
5 ^
W ^50
EE=Ö
i flAct.
¥ Ü
ffi
83
3reed.
£EE£
Ö2
T gS f* JU Up
ÉÖ
*
3
r
^
■3i
'/•J£o£.
M W^t
3= d=L èé
J£1
W b-#
a 2:
s 9 + 3
ï
PP
T
T
3 j
T"
^0
:=* «£
s
■*■
ÏWTS
? /O f
M2 ^
XCT
ft
el
2t «=c»
iPw="
SP
= a
-v=
g
JlJïïï
r~rr
d -: d
*
CC
Jl
e
3E
3^a
^b=g ÖE
s :Q:
^
DE „HIS MASTERS VOICE" GRAMOPHONE
en plaat en Philip's Geluidversterker is een ideale combinatie voor
goede muziek in Groote Zalen, Dancings, Lunchrooms, Cafe's enz.
VRAAGT PRIJSOPGAVE EN DEMONSTRATIE AAN:
WILLEM §PI$ifg©i&°§ „HIS MUSTEK'S ¥®BCi"
GRAMOPHONE- EN RADIOHANDEL :-: PASSAGE 46, DEN HAAG, TELEF. 13778
Redactie en Administratie: Galgewater 22, Leiden. Tel. 760 Verschijnt wekelijks — PrQs per kwartaal f 1.05