De soldaat-facteur en Rachel - Arne Sierens

ene met een kindersloefke.
‘Souvenir.’, zei hij.
‘k Ging op zijn smoel slaan,
ik kon dat niet aanzien,
‘t waren mensen die ik kende.
In de loop van de dag is er veel volk komen kijken,
ze hadden een ordedienst gezet om de mensen weg te houden.
En ik heb daar heel de dag gezeten aan de kant van de vaart.
‘k Ging een brief schrijven naar de koning
dat ‘t gedaan moest zijn.
En ik droomde dat ik iets ging doen
waardoor het geen oorlog meer was.
Dat was de 21ste maart van ‘t jaar ’18,
vlak bij de Ieperbrug,
in ‘t zelfde bombardement van de kerktoren van Veurne.
Pirenne had mij gevraagd of ik wou meegaan met hem.
‘k Had geen goesting
maar ik kon niet refuseren.
Ze hadden hem gezegd:
‘Ge neemt de grote steenweg
en dan het derde straatje links
en halfwege zult ge een openstaande deur vinden.’
Au Bon Brasserie tracteerde hij mij op een druppel.
We trokken er op af,
ik met hem mee.
Eerst vonden we ‘t niet,
we zaten in de verkeerde straat.
Een grote hond begon naar ons te blaffen
en van ‘t verschieten zijn we beginnen lopen.
‘k Gleed uit en ‘k zat op mijn gat.
Toen zijn we een straatje verdergegaan
en vonden we die deur.
In de gang stond er een baaske van een jaar of 10
met een frakske dat hem veel te groot was.
‘k Zeg: we zijn mis
maar Pirenne hield mij tegen.
Dat baaske ging aan de trap roepen
en moeder en dochter kwamen naar beneden.
De moeder deed een deur open
en stak een kaarske aan op de schouw,
een kamer waar ‘t schimmel op de muren stond,
in jaren niet meer gekalkt,
17
De soldaat-facteur en Rachel