De soldaat-facteur en Rachel - Arne Sierens

acht ik een brief mee voor haar.
Ik Was haar amant en haar facteur terzelfdertijd.
Le porteur d’amour,
brenger van mijn eigen liefdesbrieven.
‘k Had ze wel zelf niet geschreven,
bij mij stond ‘t al schots en scheef.
Sergeant Lejeune had dat gedaan
maar dat wist zij niet.
Zij was ervan gepakt,
dat was ‘t belangrijkste
RACHEL Ik heb Francois leren kennen in de lente.
Hij zat in ‘t hospitaal van Cabour,
niet ver van Adinkerke.
Doe dat weg.
Doe dat weg, zo stond ik daar.
Als ‘k een wesp zie word ik zot.
En hij kwam in ene keer vanachter dat muurke.
Van wat ik het meest verschoten ben,
van hem of van die wesp, dat kan ik u niet meer zeggen
maar ‘k stond te trillen op mijn benen.
‘Blijf staan.’,zei hij
en met zijn zakdoek heeft hij ze weggejaagd.
‘Ze is weg.’
En de manier waarop hij dat zei
en lijk hij daar zeker 5 minuten staan gieren,
ik kon niet meer
en hij moest natuurlijk ook lachen,
zo’n dwaas gat dat daar staat te lachen.
Hij zat daar al een hele tijd achter dat muurke.
‘k Had dat niet door,
‘k zat daar maar te zingen met dat konijn op mijn schoot
en tegen dat beest vanalles te vertellen,
allez, zotteklap.
En hij had dat allemaal gehoord.
‘’k Ben jaloers.’ Zei hij.
‘k Zeg: waarom?
‘Lijk dat gij dat beest zijn oren streelt,
ik zou dat ook wel willen.’
Ik kreeg zo’n kop.
‘’k Heb een oogske op u.’ zei hij.
‘k Zeg: waarom dat?
‘Weet ge dat dan niet,
7
De soldaat-facteur en Rachel