De soldaat-facteur en Rachel - Arne Sierens

op de tafel een fles wijn en een paar vuile glazen
en in de hoek en bed.
‘k Zeg: ‘k blijf wel buiten staan
maar Pirenne zei dat ‘k moest blijven.
Hij deed zijn mantel uit
en gaf mij zijn portefeuille.
Hij ging met dat meiske zitten op dat bed,
ze was een jaar of 18, met een dun kleedske.
Pirenne wilde zijn laarzen uitdoen
maar zij zei dat ‘t niet nodig was.
Toen vroeg ze aan mij om ‘t kaarske uit te blazen
vanwege dat het de gewoonte was
als er een getuige bij was.
In de donker,
‘k dacht dat ‘k in de hel was,
‘k zag Hortense voor mij,
‘k kon het niet meer houden
en ‘k ben aan de voordeur gaan staan.
Aan de overkant van de straat
was dat baaske aan ‘t spelen met een stok.
‘k Ging naar hem en ‘k zei tegen hem:
doe uw hand een keer open
en ‘k heb er 5 centiem ingelegd.
Toen we ‘s avonds naar de tranchees vertrokken
zei Pirenne tegen mij:
‘Louis, gij zijt een lafaard.’
RACHEL Ik heb de koningin nog gezien,
van dicht.
Er wordt daar zoveel over gesproken
en ineens stond ze daar,
reine Elisabeth, koningin der Belgen.
Ze had een bleke mantel aan met een fourruren col,
en een hoed
en een wit kleed tot aan haar enkels,
al heel eenvoudig
maar wel kostelijk,
van boven was heel dat kleed geborduurd.
Dat was in De Panne
aan de villa Saint-Joseph,
de villa van de verlaten kinders.
‘t Stonden daar allemaal jongens en meiskes.
De meiskes hadden witte schorten aan
18
De soldaat-facteur en Rachel