De soldaat-facteur en Rachel - Arne Sierens

1915
‘t Sloeg in mijn buik.
Was dat dan dood zijn?
Dat was de eerste dode die ik zag
en al wat ik toen deed was wenen en wenen.
‘s Avonds kon mijn zuster mij nog niet troosten.
‘’t Is oorlog, Rachel’
Ik wilde niet weten wat het was
maar al gauw werd het veel erger,
in de weiden, in de straten,
‘t zag er zwart van.
We zaten op 15 kilometer van het front
LOUIS In die tijd, ik was facteur
bij de post van het leger
in het bureau van De Panne.
Ik was soldaat,
ik had hetzelfde uniform,
alleen had ge als facteur een gele armband
met daarop in zwarte letters POSTES
en ge moest natuurlijk niet naar ‘t front.
Van alle soldaten
zijn de Belgen er ‘t triestigst aan toe geweest
op ‘t vlak van post.
Er zijn er die in die 4 jaar
hoop en al 2 brieven hebben gekregen.
Ge kunt niet geloven wat dat was
maar als facteur, ge waart een god.
Als ik kwam, ze werden zot,
‘t kon niet rap genoeg gaan.
Er waren er die weenden
of toch bijkans.
Anderen pakten hun brief heel voorzichtig aan,
die gingen stillekens zitten lezen in een hoekje.
Veel brieven werden niet afgehaald.
LE DESTINAIRE N’A PU ETRE ATTEINT.
In ‘t begin, ‘k wist nooit hoe ik mij moest houden
maar op den duur , ‘t waren er zoveel,
ge denkt aan de lichte kanten.
3
De soldaat-facteur en Rachel