Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

Hooge weg genoemd. In de fig 60/61, p. 130 zijn beide inpolderingen
aangegeven.
De laagwaterlijn lag bij de bedijking 250 m — 400 m uit de zeedijk,
terwijl vrijwel overal een ettelijke honderden meters breed schor aanwezig
was. Maar het is haast onvoorstelbaar hoe snel het voorland werd opgeruimd.
Nog geen twintig jaar na de inpoldering — in 1795 — was men al
genoodzaakt de eerste respectabele inlagen te maken. Nadien volgde
aanleg van een aantal kleinere inlagen o.a. in 1797, 1802, 1807, 1811,
1814, 1816 en 1828. Behalve een tweetal kleine afsnijdingen in 1932 en
1964 aangebracht tengevolge van een tweetal dijkvallen, werd de laatste
inlaag in 1921/22 aangelegd. Ze zijn alle in fig. 62 aangegeven. De
laagwaterlijn was van 1775-1814 ongeveer 300-800 ra landwaarts getrokken,
d.w.z. gemiddeld 8-20 m per jaar.
Ofschoon er sprake was van verwaarlozing van het dijkbeheer in de
Franse tijd, ontkomen we niet aan de indruk dat de bedijking van de
Hoofdplaatpolder in 1778 een te forse ingreep in het regime van de
Westerschelde is geweest, die niet ongestraft kon blijven. Met de bedijking
van de Hooge Plaat was nl. de Westerschelde tegenover Borssele met
ongeveer 2j^ km versmald; daarvan heeft men ongeveer 700 m prijs
moeten geven. Deze gang van zaken is geheel vergelijkbaar met die bij
Borssele (1616 bedijkt, 1728 ong. 700 m verloren)! Van de oorspronkelijke
zeedijk van de Hoofdplaatpolder is nog ruim 10 km dijk aan de westzijde
en ong. 2 km aan de oostzijde van de polder aanwezig. Alleen de westelijke
hoek baart de laatste jaren grote zorgen.
& Noordstel
W e s t e r s c h e l d e
(Vaarwater langs HooFdplaat)
fig. 62. De inlagen van de Hoofdplaatpolder. Het grijs getinte gebied (ong. 290 ha)
is onder water verdwenen; de enkel gearceerde gebieden (ong. 88 ha) zijn de
huidige inlagen. Van de aangeduide voormalige zes „stellen" lag de „Noordstel"
op de huidige Hooge Springerplaten.
127