Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

stond, alsmede een enkele strandval langs het Noorderstrand van Schouwen.
Dat van de Zeeuwsvlaamse kust een brede strook in zee verdwenen
is, is bekend, maar meer dan door „grondbraken" (het oude woord voor
vallen) was dat een gevolg van stormvloeden. Langs de huidige Zeeuwsvlaamse
stranden zijn geen vallen of afschuivingen bekend. Anders is
het gesteld met de vooruitstekende hoek bij de „Groedsche zeesluis",
tegenwoordig beter bekend als Nieuwesluis, gelegen aan de meest noordwestelijke
hoek van de Jong Breskenspolder.
Na het verlorengaan van een strook land tussen Cadzand en Breskens
heeft de Wielingen zich tot een hoofdgeul ontwikkeld en „leunt" bij de
Jong Breskenspolder met enig voorland tegen de zeewering. Het westelijk
deel van die polder verdween in 1827 onder water. Oeverafschuivingen
werden geregistreerd in 1846, 1850, 1851, 1858, 1870 en 1891, zie fig. 108.
fig. 108. Situatie strandhoofden, oeverwerken en ontgrondingen bij Nieuwesluis, ong.
4 km ten westen van Breskens. De grijs getinte stroken zijn zinkwerken en
bestorüngen.
Ze traden op vóór de suatiegeul van Nieuwesluis en tussen en vóór de
koppen van een drietal hoofden ten oosten daarvan. Daarna kwamen
dertig jaar lang geen ontgrondingen voor tot in 1921 een onderzeese
afschuiving werd gekonstateerd bij hoofd 14 (ong. 700 m ten O. van
Nieuwesluis). Ze werd gevolgd door soortgelijke afschuivingen in 1925,
1937 en 1940 en door een kleine ontgronding in 1948 naast hoofd 15.
215