Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

enkele tonnen gelds gemoeid, maar de zoveelste wonde in de Hoofdplaatse
waterkering was hersteld.
Tenslotte is het opgevallen dat bij de vele ontgrondingen die langs
de oever van Hoofdplaat plaatsvonden, dikwijls een met steen bezet rijshoofd
werd afgebroken of zelfs geheel in de diepte verdween, zie ook
fig. 110.
De betrekkelijk kleine Thomaespolder heeft naar verhouding meer dan Vallen c*.
zijn deel gehad van de vallen en afschuivingen; er is een aantal van 27 -$#& ta
geregistreerd. Nadat al enige jaren achteruitgang van de oever was gecon- Paoünastateerd
verdween het voorland in snel tempo. Dat bleek o.a. in maart poiaet
1888 toen over 700 m a 800 m lengte een belangrijk grondverlies werd
waargenomen en bij de meest rivierwaarts liggende hoek van de Thomaespolder
het voorland 50 m was versmald; er bleef een breedte van 135 m
over tot de zeedijk. In fig. 115 is de situatie van de polder met vallen en
afschuivingen getekend.
fig. 115. Overzicht van de oever- en dijkvallen voor de Thomaespolder.
De voorliggende geul „Het Vaarwater langs de Paulinapolder" drong
snel landwaarts op. Er was voor het polderbestuur voldoende reden om
op 30 oktober 1888 calamiteusverklaring aan te vragen; de op korte termijn
in het verschiet liggende oeververdedigingswerken konden niet uit de polderkas
betaald worden. Bij K.B. van 21 juni 1889 werd de polder calamiteus
verklaard, zodat de eerste verdedigingswerken nog in hetzelfde jaar
werden uitgevoerd.
De stroomaanval ging door; op 25 september en op 27 oktober 1889
ontstond een afschuiving, waarbij de pas geplaatste zinkstukken werden
221