Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

fig. 122. Situatie met dwarsprofiel van de oeverafschuiving van 2 mei 1961 bij de
Nol van Ossenisse.
graaf E. G. M. de Waal van het toenmalige waterschap de Verenigde
polders van Ossenisse). De oorzaak moet gezocht worden in de onder de
zeedijk gelegen laag oude wadklei (spierklei), die als glijdvlak diende
voor de zand- en kleiophoging en kennelijk de extra belasting niet kon
weerstaan. Nadat de afschuiving uitgewerkt en de ophoging voldoende
ingeklonken was kon de dijk tot het gewenste profiel worden uitgevoerd.
De ontgrondingen, die langs de waterkering van Walsoorden plaats- De „vallen"
vonden, zijn terug te brengen tot twee groepen, te weten: Wèisootdea
a. Aan de Perkpolder en
b. Rond Scharrendam.
De eerste groep is de belangrijkste; de desbetreffende ontgrondingen
vonden plaats aan de meest in de Schelde gelegen dijkhoek (eertijds bekend
als de „Magere Merrie") van de Perkpolder, waar sinds 1943 de
veerhaven ligt. Tussen 1839 en 1852 traden daar zes ontgrondingen op
waarvan er zich twee ontwikkelden tot een dijkval. In 1904 volgde een
afschuiving, waarna tussen 1911 en 1913 en tussen 1928 en 1932 resp.
235