Download hier het boek

Filly kijkt op haar horloge. ‘Het is, om precies te zijn, vijf minuten voor twaalf.’
Milans mond valt open. ‘Voor twaalf!’
‘Oké, ik weet het, ik ben een late slaper en dat is saai en ergerlijk voor jou, zo ‘s ochtends. Ik
zag in de keuken dat je wat gegeten en gedronken had, dus ik ging er maar vanuit dat je goed
voor jezelf gezorgd had en je je na een poosje begon te vervelen. Ik weet dat je geen jongetje
bent dat in zeven sloten tegelijk loopt, dus ik nam maar aan dat je bij Sammie was gaan
spelen. Of misschien met dat jongetje van gisteren waar je me over vertelde? In elk geval
wilde ik niet meteen overal gaan aanbellen en herrie gaan maken, ik heb mezelf
voorgehouden dat je wel weer boven water zou komen. Maar het had niet veel langer moeten
duren. Ik stond op het punt je te gaan zoeken.’
Milan voelt hoe zijn wangen rood kleuren. Twaalf uur ‘s middags. Hij is meer dan zes uren
weg geweest! Als hij dit thuis geflikt had dan zouden zijn ouders in alle staten zijn geweest.
Of wanneer hij dit bij echte oma en opa had gedaan, die waren vast en zeker helemaal gek van
ongerustheid geworden! Oma zou opa er met de fiets op uit gestuurd hebben om overal te
zoeken, wie weet, misschien zou ze zelfs naar de politie hebben gebeld. Gelukkig maar dat hij
bij Filly was. Hij kijkt haar aan en ziet de diepe rimpel in haar voorhoofd. Beschaamd pulkt
hij aan de franje van het tafelkleedje. ‘Hoe laat was jij wakker?’
Filly trekt een zuinig mondje. ‘Hmm... ik stond om een uur of tien op.’ Ze zucht. ‘Goed, ik zal
morgen proberen wat eerder op te staan. Ik heb de boodschap begrepen.’
Boodschap? Milan fronst. Welke boodschap? O, Filly denkt zeker dat hij het expres gedaan
heeft, om haar te jennen. Om haar te straffen voor haar lange slapen. Hij doet zijn mond open
om het tegen te spreken.
‘Je zult wel honger hebben,’ zegt Filly op dat moment. Ze staat op.
Nou, dan laat Milan het maar zo. Misschien wel handig eigenlijk, dat ze dat denkt. Het zou
een stuk gezelliger zijn als hij ‘s ochtends niet meer alleen op het plaatsje hoefde te gaan
zitten met zijn bekertje melk.
Milan krijgt gebakken eieren met gesmolten kaas, thee, vers geperst sinaasappelsap. Het lijkt
wel of Filly een beetje extra haar best heeft gedaan. Als Milan alles op heeft, kijkt ze nog eens
op haar horloge.
‘Kwart voor een. We gaan zo samen boodschappen doen, goed? Ik heb niet veel nodig, we
hoeven niet met de auto te gaan. We kunnen wel samen gaan wandelen, het dorp in. Gezellig.
En dan eten we onderweg ergens een ijsje.’
Milan kijkt haar verwonderd aan. Zou ze dat echt gezellig vinden, om met hem een ijsje te
gaan eten en een beetje door het dorp te wandelen? ‘Er is ergens een pannenkoekenhuisje,’
herinnert hij zich. Daar heeft hij eens met papa gegeten, na een vorig logeerpartijtje.
Misschien verkopen die ook wel ijsjes.
‘Wil je dat graag, pannenkoeken eten? Doen we dat vanavond,’ knikt Filly. ‘Hoef ik niet te
koken.’
Zo had Milan het eigenlijk niet bedoeld, maar een slecht idee vindt hij het natuurlijk niet.
Die gekke Filly, die gaat zomaar ineens een beetje op echte oma lijken. Al zou hij echte oma
een arm gegeven hebben als hij met haar ging wandelen. Voor de gezelligheid, maar ook
omdat echte oma een beetje wiebelig loopt. Dat doet hij bij Filly niet, gearmd lopen is niks
voor haar. Maar het is best leuk om met haar door het dorp te wandelen. Ze ontdekken een
snackbar op een hoekje. De snackbar blijkt heerlijk softijs te hebben. Filly neemt er ook
eentje. En ook al zegt ze al na twee happen: ‘Jesses, wat smerig,’ ze eet hem toch helemaal op.
In de supermarkt mag Milan koekjes en limonade voor zichzelf uitzoeken.
Als ze weer thuis gekomen zijn, mag Milan bovendien meteen aan de koekjes en de limonade
22