Download hier het boek

een van die gangen geslopen?’
‘Ja, en nou hebben we verdomme wéér geen zaklantaarn bij ons.’
Milan kijkt over zijn schouder naar het punt waar de bewaker eerder om een hoekje is
verdwenen. ‘Ik wil hier wel weer weg,’ bromt hij. ‘Misschien loopt die bewaker wel helemaal
geen rondje, misschien komt hij zo langs dezelfde kant weer terug.’
‘Ga jij effe kijken dan,’ stelt Sammie voor. ‘Als jij nou bij de hoek op de uitkijk gaat staan,
dan klim ik hier naar binnen.’
‘Maar wat wil je daar dan gaan doen? Waarom wil je naar binnen?’
‘Gewoon, even kijken.’
‘Wat heb je daar nou aan?’
‘Ik wil weten of die klieren weer in onze kelder zitten te vervelen!’
‘Onze kelder?’ herhaalt Milan. Hij trekt een wenkbrauw op. ‘Die kelder is ook niet van jou en
je vriendinnen hoor, net zo min als hij van die jongens is.’
Daar heeft Sammie geen weerwoord op, maar ze trekt een zuinig mondje. ‘Ga nou maar bij
die hoek kijken, dan zie ik je zo dadelijk weer, oké? Ik hoef er maar heel even in.’
Milan besluit dat hij in elk geval liever om het hoekje gaat gluren dan met Sammie mee de
kelder in, dus doet hij wat ze vraagt. Met een zeer diepe zucht laat hij nog even weten dat hij
het er niet mee eens is.
Hij doet zijn best een beetje zachtjes te lopen, er ligt allemaal grind rondom het huis en dat
knarst vervaarlijk onder zijn zolen.
Zodra Milan een blik om de hoek werpt, krijgt hij de schrik van zijn leven. De man van de
bewaking staat maar een paar meter verderop! Het is nog een geluk dat hij met zijn rug naar
Milan toe staat, anders had hij hem recht in het gezicht gestaard! Haastig draait Milan zich om
en zo snel als hij maar kan zonder al te veel lawaai te maken, schuifelt hij naar het luik terug.
Sammie is inmiddels naar beneden verdwenen. Milan steekt zijn kop in het gat. ‘Sammie!’
sist hij dringend. Er komt geen antwoord. ‘Sammie!’ herhaalt hij nu iets harder. Hij werpt een
angstige blik achterom. Was dat te hard, zou die man dat gehoord kunnen hebben?
‘Wat is er?’ klinkt Sammies stem vanuit het duister.
Verbeeldt hij het zich, of hoort hij naderende voetstappen? Is dat grind dat knerpt onder
iemands voeten? Milan wil nog iets naar Sammie roepen maar hij verslikt zich van de
zenuwen. In een plotselinge paniekaanval, laat hij zich in het donkere gat zakken en met een
wonderbaarlijke krachtsinspanning trekt hij in één moeite het luik achter zich dicht.
‘Wat doe je!’ snauwt Sammie, die nu ineens in het donker staat. Met het luik dicht is de kelder
een inktzwarte ruimte.
‘Die bewaker...’ hikt Milan, ‘...hij loopt nog rond! Jij met je koffie drinken, hij is helemaal
niks gaan drinken, hij staat hier net om het hoekje!’
‘Jesses,’ snuift Sammie. ‘Maar waarom heb je me dan niet gewoon geroepen? Had dan
gezegd dat ik eruit moest komen, dan hadden we weg kunnen wezen!’
‘Ik riep je toch ook! Je hoorde me niet.’ Milan staart naar een paar streepjes licht die door de
kieren van het oude houten luik schijnen. ‘Zal ik het... zal ik het weer open doen?’
‘Nee, nu even niet!’ blaft Sammie narrig. ‘Laten we nu maar een poosje wachten, tot we zeker
weten dat hij iets anders is gaan doen.’
‘Hoe kunnen we dat te weten komen?’
‘Dat kunnen we niet, we kunnen er alleen maar op gokken.’ Op de tast schuifelt Sammie naar
een paar oude metalen vuilnisemmers die onder het luik staan. ‘Ik ga hier zitten.’
Milan gaat naast haar zitten en zucht maar weer eens. Hij had er al zo’n voorgevoel van dat
het niet goed zou gaan. Wie kruipt er nou zo’n kelder binnen wanneer er zowel een bewaker
als zo’n vervelende knul rond loopt, dan kun je er toch op wachten dat er iets mis gaat! Maar
34