Download hier het boek

‘Dag knul, ben je daar weer?’
Nee, denkt Milan, ik ben er niet. Of misschien ben ik er half. Je ziet me wel, maar eigenlijk
ben ik nog in het bos. In een saai en leeg bos met alleen maar wat stomme toeristen die
zomaar alle paden betreden waar Timon had horen te lopen. Zij hebben hem weggejaagd, dat
zal het zijn.
‘Waarom zeg je niets? Is er iets gebeurd?’
Milan schudt zijn hoofd. Hij tuurt over de heg. ‘Ik uh... ik ga maar even kijken of Sammie
thuis is.’ Hij moet toch wat verzinnen. Gewoon, een beetje afleiding.
Maar als hij bij Sammie aanbelt dan doet dezelfde mevrouw van de vorige keer de deur open
en ze schudt lachend met haar hoofd, ook als hij netjes naar Samira vraagt.
‘Schwemmen,’ legt ze uit.
‘Watte? O... zwemmen. Dus ze zijn al weg...’
Milan krijgt een ingeving. Hij rent terug naar Filly. ‘Filly, zullen we gaan zwemmen
vanmiddag?’
Filly kijkt verstoord op van haar boek. ‘Ah jasses, in zo’n overvol zwembad zeker waar de
hele jeugd van het dorp zich verzameld heeft.’
‘Alsjeblieft?’ Milan doet zijn best een lief en smekend gezicht op te zetten. Hij vindt Filly
sinds gisteren best wel een echte oma geworden en echte oma’s kunnen meestal heel slecht
tegen smekende blikken van hun kleinkinderen.
Filly zucht. ‘Jongen, ik weet niet eens waar dat rottige zwembad is.’
‘Dat staat vast wel ergens, op een bordje of zo. Het moet vlakbij zijn. Sammie is erheen met
haar broertjes en zusje.’
‘Waarom ben je dan niet meteen met ze meegegaan?’
Milan haalt zijn schouders op.
Filly blaast iets denkbeeldigs weg. Ze trekt een gezicht. ‘Moet het echt?’ Ze ziet Milans
hoopvolle blik. ‘Nou, vooruit dan maar. Mijn hemel, ik weet niet eens of ik nog wel ergens
een badpak heb. Waarschijnlijk niet. Vind je het erg als ik daar ergens een beetje in de
schaduw ga zitten? Er zullen toch wel wat bomen zijn en zo, hoop ik.’ Ze staat op, om
zuchtend wat spullen bij elkaar te gaan zoeken.
Het zwembad is helemaal niet moeilijk te vinden. Erg groot is het dorp niet en er staan
bordjes bij de stoplichten. Filly rijdt er in één keer naar toe.
Er is alleen maar een buitenbad, maar dat is niet erg als het dertig graden is. Gelukkig zijn er
voor Filly bomen zat om onder te gaan zitten.
Milan heeft zijn zwembroek al onder zijn kleren aangetrokken, zodat hij niet in een van die
vervelende kleedhokjes hoeft. Filly gaat wel in zo’n hokje. Als ze er weer uit komt heeft ze
een badpak aan, blijkbaar had ze er toch nog ergens eentje. Maar ze heeft er een rare lap
overheen gedrapeerd.
‘Wat heb jij nou aan!’ zegt Milan. ‘Heb je dat soms op een toneel aangehad?’
‘Dit heet een pareo,’ zegt Filly. ‘Vind je ‘m niet mooi dan?’
Milan besluit maar gauw in het water te duiken, hij heeft niet veel zin om naast zo’n
opvallende oma in een gekke paarsblauwe lap te blijven zitten.
Hij gaat op de rand van het zwembad zitten om eerst zijn voeten een beetje aan het koele
water te laten wennen. Hij is een beetje te dicht bij de duikplank gaan zitten; grote jongens
springen met veel lawaai van de hoogste en schelden er eentje die niet durft uit voor ‘watje’.
Straks gaan ze nog tegen mij roepen dat ik ook moet, denkt Milan benauwd en hij gaat snel
een eindje verderop in de buurt van een paar moeders met kinderen aan een trapje hangen. Hij
tuurt over het water om te zien of Sammie misschien ergens in het bad dobbert met haar
26