SAIAI1ANDERSCHOENEN ZIJN IN PASVORM ONGEëVENAARD v

I ^AfA^
Tiet Cinema «'ftieater-
gedeelte slaat onder
redactie van pier
■^estcrbaan
-
In dit nummer bevindt sich een liedje
mei woorden van W. '}• T^obels
en muaieb van W. P- R- Transe
SAIAI1ANDERSCHOENEN ZIJN IN PASVORM ONGEëVENAARD v

- . V - -^ '--»»^^
De groote autoraces van Beverly Heuvels
was een der sportgebeurtenissen van het seizoen.
De twee autofabrikanten, Hardmere en Tyler,
zouden hun twee racewagens, de Dorado en de
Tyler Spécial, doen medewerken. Den avond
voor de race wordt er een groot bal gegeven ten
huize van Hardmere, die bemerkt dat zijn con-
current Tyler een ongeoorloofde verhouding met
zijn vrouw heeft. Hardmere is diep geschokt, te
meer daar door zijn tweede huwelijk met Lo-
raine, zijn eenige dochter Marie het huis ver-
laten heeft. Hij dwingt Tyler een papier te
onderteekenen, waarbij deze belooft met Loraine
te trouwen, daar hij, Hardmere, van plan is
echtscheiding aan te vragen Met tegenzin
geeft Tyler toe. De garage van het stadje
Vluchtheuvel behoort aan Buck Darwin, een
ex-kampioenracer. De race van Beverley Heu-
vels zal een aanvang nemen. Hardmere heeft
een man aangenomen als berijder van zijn wa-
gen, doch bemerkt al spoedig, dat deze omge-
kocht is door Tyler. Per vliegmachine volgen
Tyler zoowel als Hardmere de auto's, doch zoo
gauw Hardmere het bedrog ontdekt, schopt hij
Zecker uit zijn wagen. Het geheele stadje zou
niets liever wenschen dan Buck de race te zien
winnen; en zijn moeder is onzelfzuchtig genoeg
om haar toestemming te geven Op het mo-
ment, dat hij zijn mededinger achter zich zal
laten, wordt Buck door een kogel in den arm
getroffen. Het is in de buurt van Los Angelos
en er is een filmmaatschappij in de buurt, die
het geheele geval op het witte doek vastlegt
Los Angelos is ook het doel van de reis
geweest van Marie. Plotseling ontmoet ze Tyler.
Ze "heeh geen flauw vermoeden van het ge-
beurde met haar stiefmoeder en beschouwt Tyler
als een vriend van haar vader. Tyler heeft reeds
genoeg van zijn romantisch avontuur. Hij besluit
een ontzettende wraak op Hardmere te nemen
en tracht Marie over te halen tot een geheim
huwelijk Alles zou vermoedelijk gelukt zijn,
ware Buck niet tusschenbeide gekomen. Hij
hoeft een racewagen voor de groote Van der
Foto Godfried dt Groot
30HAN HEESTERS
Johan Heesters werd in 1904 te Amersfoon geboren. Zïjn
eerste engagement was bij 't Ncdcrlandsch Tooneel \n de
Stadsschouwburg waar hij 2 jaar werkzaam was. Z'n
-collega's maakten er hem opmerkzaam op dat hij bij de
operette meer vooruit zou kunnen komen. Hij solliciteerde
öD goed geluk bij Max Gabriel, die hem toen voor kleine
rollen engageerde. Hij speelde daar o.a, mee in „Madame
de PomDadour , ^ in „de Bajadere", in ,Domme Doortje",
enz. Z'n eerste jonge rol soeelde hij in de Plantage
schouwburg in Max Gabriel's operette „De Nachtvlinder*'
bij 't gezelschao van Joh, Lemaire. De laatste twee jaren
is hij bij 't gezelschao van Louis Bouwmeester „De Hage-
zangers waar hij aardig werk kreeg te soelrn. Vooral in
„de Koningin van Montmartre", als de jonge baron, had
hij veel plezier.
Bilt-races in zijn bezit, en tevens zijn
levensgeluk gevonden in den vorm van het
filmsterretje, dat graag haar carrière aan de rol-
prent wil opgeven voor het leven aan zijn zijde.
FïLMsTRÏPTIEKJBS V.
DOEK -s^
Noodlottflge Sdhooolieid
Audrey Munson was een model van buiten-
gewone schoonheid. De omstandigheden waarin
zij met haar moeder en zuster verkeerde, waren
niet rooskleurig en het aanbod van den amateur-
schilder Branting om 's avonds voor hem te
poseeren, werd gaarne geaccepteerd. Spoedig
bleek echter, waarvoor Branting het meisje had
laten komen en vol afschuw ontvluchtte zij zijn
huis. Buiten gekomen zakte zij, uitgeput door
overspanning, ineen, doch werd liefderijk opge-
nomen door Thomas Brummer, een ouden kunst-
schilder, die haar een nieuwen werkkring ais
model bij den beeldhouwer Herbert bezorgde.
Getroffen door haar schoonheid werd deze ge-
ïnspireerd tot een groot kunstwerk: de overwin-
ning van de ziel op het lichaam. De geregelde
ontmoetingen deden tusschen den beeldhouwer
en zijn model een oprechte vriendschapsband
ontstaan, temeer daar het zoontje van Herbert
in haar een prettige speelkameraad had gevon-
den. Na het beëindigen van het kunstwerk ver-
trok' Audrey, zeer tot genoegen van mevrouw
Herbert, die jaloersch van aard was. Branting
had intusschen meer succes gehad bij het zusje
van Audrey, Irma genaamd. Wanneer hij haar
echter zijn huis ontzegt, omdat hij rendez-vous
met mevrouw Herbert had, waarschuwt zij den
echtgenoot van de laatste per telegram. Audrey,
die dat verneemt, voorziet een catastrophe. Zij
bggeeft zich naar het huls van Branting, dwingt
mevrouw Herbert zich te verbergen en als de
beeldhouwer binnendringt, vindt hij niet zijn
vrouw, doch Audrey, in beschonken toestand,
op Branting's kamer. Vol afschuw wendt Her-
bert zich van haar af. Hij snelt naar huls en het
' meesterstuk, dat hij vervaardigd had 'onder den
invloed van de reine, onschuldige liefde van zijn
model, wordt door hem verwoest. Het plan van
Audrey was geslaagd, zij had zich opgeofferd
om het geluk van Herbert en zijn zoon te ver-
zekeren. En als zij zich vol verdriet tot haar
moeder wendt, troost deze haar met de verzeke-
ring, dat er nog iets is, dat hooger staat dan
liefde, n.1. de eer.
Xenia Desni is een der knapste Duitsche filmdiva's. Ze is ook in ons land meermalen in films Ie zien geweesl
creaties zijn van den meest verschillenden aard. Zoowel de vrouw uit de hoogere kringen ais de apachenmeid heeft ze e op k*^
de meesi loffelijke wijze sfeeds gegeven. Van haar mag men zeggen dat ze een all round filni-arfisle is-
-r
..\ ^ä^' :r ----'--
p ■
■ . ■ ■■ ■
Hoor "1**®
r\E Egyptische Isis-Priester, Kallikrates ont-
■ L ' vluchtte in het jaar 340 vóór Christus zijn
land «Biet de Pharao-dochter Amenartas en
geraakte in de macht van de geheimzinnige,
blanke Koningin van het neger-volk der Ama-
haggers, bekend en gevreesd als ZIJ, die ge-
hoorzaamd moet worden. Deze vorstelijk-schoo-
ne vrouw bemint hem en doodt hem, als hij
weigert Amenartas voor haar te verstoeten.
Amenartas zelve, tegen wie^Zij" machteloos
is, ontkomt naar Griekenland en draagt vóór
haar dood haar zoon Tisisthenes, of in gebreke
van dien een volgenden nakomeling van haar
geslacht, op, den dood van Kallikrates te gaan
wreken. In den loop der eeuwen schuiven de
vaders deze bloedwraak op de schouders hunner
zonen, zooals Tisisthenes dit deed, totdat de
potscherf, waarop Amenartas haar bevel grifte,
in handen komt van een jongen Engelschman,
Leo Vincey, den laatste van zijn geslacht, wiens
avontuurlijke gezindheid hem ertoe brengt den
tocht te ondernemen. De oorspronkelijke moor-
denares-uit-liefde, leerde van een wijsgeer het
geheim van de verlenging van het aardsche
leven-in-jeugd een bleef haar dooden geliefde
trouw, bij wiens gebalsemd lijk zij eiken nacht
waakte, verscheurd door wroeging en verteerd
door ongeduld. Want in haar helderziendheid
weet zij dat na tweeduizend jaar Kallikrates
wedergeboren zal worden en tot haar terug
zal komen. Als zij nu Kallikrates in den per
soon van den jongen Engelschman heeft ont-
moet en zij hem verhaalt van haar trouw en
haar smart door "de eeuwen, noopt zij hem
en zijn vriend Holly getuige te zijn van de
vreemde plechtigheid, die het vernietigen van
Kallikrates' thans nutteloos geworden stoffelijk
overblijfsel medebrengt. Het tooneel, waar
Kallikrates' lijk wordt verbrand, is op de film
geworden tot een prachtig staal van wat een
me&sterlijke regie vermag te maken van de
technische mogelijkheid van de levende foto.
En ook het slot van deze rolprent, het baden
van ,,Zij" in de Vlam des Levens en haar
ondergang, kan bezwaarlijk anders, of in dezen
tijd beter, worden verbeeld dan met mede-
werking van de moderne techniek der kine-
matografie.
Zij, die gehoorzaamd moet worden, had de
les, dat men niet dooden mag om gelukkig
te worden, nog niet geleerd en dus moeten de
gelieven een nieuwe wedergeboorte afwachten,
om uiteindelijk te worden vereenigd. Niet
slechts een mysterieus, maar ook een mystiek
drama, dat vervaardigd is naar Sir Rida Hag-
gard's beroemde werk „She" en waarin Betty
Blythe, Carlyle Blackwell en Mary Odette de
hoofdrollen vervullen. Het is de Meteor Film
Mij. die deze eigenaardig bekorende film in
ons land heeft gebracht.
ZIJ. DIE GEHOOR-
ZAAMD MOET WORDEN
^^

•ßi&stoe sos sosso: : 3~?€)SS3~S €>S SO!»^€> •" Q2S Oi^OS f 05S35 ?'
Het danspaar
£es ^oses et Viola
9>
0 è
Ö
Q
w
-J
O oë ^«^ tf«, s \ 05 JOS €€>:
In de dancing Pschorr le Rollerdam (reedt dil bekende
danslrio. beslaande uil vader, moeder en dochter
mei grool succes op Vooral de kleine Viola is aller-
liefsl en heefl dan ook spoedig alle harten gewonnen
Ook beschikt zij over een zeer goede danslechniek.
Zij studeerde te Kopenhagen en laler le Berlijn.Thans
ontwerpt haar vader al haar dansen
^ose T\ane
Deze jonge Fransche danseres is voor de eerste
maal in Nederland- Haar dansen getuigen van een
zeer aparte smaak. In het Tuschinski Theater te
Amsterdam waar zij momenteel haar kunst ten toon
spreidt oogst zij veel succes. Na deze kennismaking
hopen wij haar nog vaak terug te zien.
: o^oggog^o^^o^ 20:
o^ €€>è ^os to ^os ï
^~= --^^ jmv^^iW-^M*^"- '------' i..L...._..i--..Ji .L,- mmM
. /
ZA1L HÏJ KOMEN Foto Laurence B. Mortor.
h

DE ..GRAMOLA"
GEMAAKTIN DËFABRIEKENDER
GRAMOPHONE COMPANY LTO.
Het schitterende reclame Instrument
MET EEN JAAR GARANTIE
FRANCO DOOR GEHEEL NEDERLAND
Slechts f 67.50 compleet.
CABINET GRAND
ONZE PRACHTIGE SOLIEDE
„HIS MASTER'S VOICE" GRAMOPHONE
No. 160
In eiken f 260 b Bakonie { 325.—
Qrooter model No. 170
In eiken 1330.— In nukonie f 400
Met bergring voor 150 platen.
FRANCO HUlSvoow NEDERLAND
HORIZONTAL GRAND
Zeer geschikt voor een damesboudoir
Een lief »oliede ..His Maslers Voice" inslrnment
net de nieuwste verbeterinqen en plaienbergino.
ID eiken f 325. — In mabonie f 380. —
WIJ EMBALLEEREN ZONDER EENIGE BREUK
GRAMOPHONE
IHIiEILHËir@EZIN
HET IS 'T MOOISTE EN
SOLIEDSTE GESCHENK
VOOR ALLE GELEGENHEDEN
©^ITiil^DIMC
BI3
WILLEN SPRENGER
AGENT DER GRAMOPHONE COMP. ltd.
HOOFDMAQAZI3N:
Filialen: Laan v. Meerdervoort 60a
en Laan van Meerdervoort 453
(Winkelgalerij)
DO
RECORDS
TABLE GRAND
MODEL No. 107
Deze prachtvolle
..HIS MASTER'S VOICE" GRAMOPHONE
kost compleet slechts f 100.— In eiken
Met het nieuwste 2-veerige binnenwerk,
automatischen rem en snelheids-
aanwijzer, f 155.— in eiken.
Een soiled stuk voor geheel uw leven
Gramophone Monarch Senior
voorzien van de nieuwe „His Master's
Voice" vierdubbele-veer motor.
LOOPT y2 UUR MET 1 x OPWINDEN
EXCEPTIONEEL AANBOD /,
Speciaal voor scholen, groote zalen ((
en Dansinstituten.
Gebeel compleet met dik metalen hoorn, gepa-
tenteerde aatomatischen sndheidsaanwiixer,
groote draaischijf 30 cM. doorsnede, gepalen-
teerden geluidsarm met ..His Master's Voice"
gelmdnever. Prjjs In Clken f 110.—
H—i
Sympathiek werk.
Het Veiligheidsmuseum te
Amsterdam heeft in Ir. A. R.
Gorter een. zeer actief direc-
teur. Men behoeft de taak,
welke hij op zich genomen
heeft, waarlijk niet te onder-
schatten. Want in ons volk
geestdrift of althans medeleven
t€ wekken voor een onderwerp
dat wel in hooge mate het be-
lang der arbeiders raakt, maar
waarvoor de arbeider toch niet
gemakkelijk tot het besef te
brengen is, dat 't hem indivi-
dueel betreft, is stellig niet ge-
makkelijk.
* *
*
Veel doorzettingsvermogen en
toewijding zijn daartoe aller-
eerst noodig. Doch ook inzicht
tot het vormen der juiste
methode en het kiezen der aan-
wezige middelen.
* *
♦
In woord en geschrift streeft
Ir. Gorter zijn doel na en het
is te hopen, dat zoowel de pers
als het publiek, dat begrijpt van
hoeveel belang dit werken voor
de veiligheid is, hem in ruime
mate behulpzaam zullen zijn bij
zijn sympathiek werk.
* *
♦
Ir. Gorter heeft voor korten
tijd voor de rotterdamsche af-
deeling van de Nederl. ver-
eeniging van huisvrouwen, in
een der zalen van het notaris-
huis, een lezing met lichtbeel-
den gehouden over de gevaren,
verbonden aan het gebruik van
electriciteit. De zaal was tot
in de uiterste hoeken dicht
bezet.
Deze lezing was zeker wel
het bewijs, hoe het noodig is
de huisvrouwen te beschermen
tegen voor hen vaak onbe-
kende gevaren.
•
Spreker gaf allereerst een
historische inleiding over het
ontstaan van het museum, dat
in de laatste jaren, sinds zijn
overplaatsing naar het eigen
gebouw in de Hobbemastraat,
meer en meer de belangstelling
van het publiek getrokken had,
wat het beste bleek uit het aan-
tal bezoekers dat nu ongeveer
2000 per maand bedraagt, tegen
nauwelijks 100,- tien jaar ge-
leden. Hij zette de redenen
voor die groote en alom in
den lande ontwaakte belang-
stelling uiteen en wekte zijn ge-
hoor op deze nuttige instelling
te willen steunen door toe te
treden tot de vereeniging het
Veiligheidsmuseum.
Tot zijn eigenlijk onderwerp
komende, zei ir. Gorter, dat
hij de gevaren zou behandelen
van de electriciteit in niet bran-
dende gewone gloeilampen,
welke gevaren echter evenzeer
golden voor electrische kom-
foren, strijkijzers, kacheltjes en
verdere voorwerpen voor huis-
houdelijk gebruik.
*
Spreker waarschuwde zijn ge-
?5P!'5B)5l»RW^i"WI"PB"fp^^Pf^lilIIW"ll^^P"*"P>^!WW wtm^mfmmmm^mmmmmm m
Scéne uit de derae acte; De zegen van Job, v.Ln.r. ziet men mevr. Poolman—Meissner.
de neer Moes, Vanm Marcoux en Mevr. van Raaite.
De première, die 23 November voor eene stampvolle xaal in Den Haag plaata had. i* rot
een belangrijke gebeurtenis in ons opera-leven geworden, die de directie van de co-Gpera-tu-tut
eer strekt, en het publiek tot dankbaarheid stemt. De Burgraves is een opera, gebouwd opeen
zeer romantisch gegeven, waarvan de tekst door den componist zelf uit Victor Hugos gelijknamige
werk werd samengesteld. Het is één en al roelo-dramatiek. vol verwikkelingen en zwaar
pathos: wraakzucht, broedermoord, mysterieuze ziekten, duistere familiegeheimen, liefdes- en
haatsentimenten, dit «Hes wordt in 4 akten, leidend tot een verlossing-brengend slot afgespeeld
Kenmerkend van deze in na-Wagnerschen geest geschreven opera ts vóór alles dit. dat het
orkest de hoofdrol speelt, en de dramatische handeling hierin haar zwaartepunt vindt, waar-
door het vocale gedeelu; bijna melodieloos lijkt. De zang ia. als "t ware. declamatonsch be-
handeld, onderstreepend. wat in het orkest tot uiting tracht te komen. Enkele hoofdmotieven,
zooal« die van de haat der oude slavin, van den godendrank, van de liefde tusschen Regina
en Otbert. het rhythmische motief, weergevende de komst van den vermomden ouden bedelaar
(en keizer) maken, wel is waar. de orkestmuziek eenigszlns doorzichtig, maar het gebeel werkt
toch wat vermoeiend en eentonig op den toehoorder, omdat de menschelijke stem er nooit met
echte melodieën boven uit kan komen, zooals juist Wagner wèl zijn Leitmotieven systematisch
in de zangstem doorvoert. Wil men zich in deze opera-muziek wat meer inwerken, dan is een
bestudeering van de klavierpartituur zeer aan te bevelen, voor hen. die van te voren de
voordracht van den heer Henry de Groot, georganiseerd door de Volksuniversiteit, bijwoonden,
zal de opvoering reeds veel aan muzikaal begrip gewonnen hebben. Want zeer helder en raak.
heeft deze ijveraar voor muzikaal Frankrijk de juiste waarde van de Fraoschc muziek in het
algemeen, en van deze opera in het bizonder, geschilderd, zoowel in zijn bezielende lezing, als
in zijne muzikale illustraties aan het klavier.
Den inhoud ia 't kort samen te vatten, is vrijwel onmogelijk ; daarvoor is de dramatische
handeling te lang en te gecompliceerd. Daarom zij hier slechts het belangrijkste weergegeven
Plaats en tijd der handeling; roofslot aan den Rijn. in de 3e eeuw. te midden van het ruwe en
gewelddadige leven van ridders, hierin voorgegaan door den slotvoogd Hatto, kleinzoon van den
grijzen burchtgraaf Job, die zelf met zijn zoon Magnus teruggetrokken in een slottoren leeft, waar
een mysterieuze atmosfeer zweeft, 'ob's nicht, Regina, verloofde van Hatto, wordt ondermijnd
door een geheimzinnige ziekte, die een snellen dood doet verwachten. Zij wordt door een
jongen kapitein der garde Otbert. bemind, dien zij in stilte ook lief heeft. In de gangen van
het slot doolt een oude slavin Guanhuraara rond, wie men een wonderbaarlijke geneeskracht
toeschrijft. Wanneer Otbert haar smeekt Regina door haar tooverdraok van haar ziekte te
genezen, itemt zij toe. onder voorbehoud, dat Otbert „Iemand' zal dooden, waar. en wanneer
zij wil. De jonge minnaar neemt haar voorstel aan, nadat zij iets van haar duister geheim
heeft prijsgegeven. Men begrijpt, dat zij de vrouw is. om wie jaren geleden een zekere Donato
door zijn broeder en medeminnaar Marco gedood werd, toen deze hem verraste in de armen
van een Corsicaansche vrouw.
Donato is echter niet omgekomen, maar door herders gered, en. naar men zegt. werd hij
later Keizer Barberousse, die in een grot slaapt, waaruit hij eens zal terugkeeren.
In het 2e bedrijf, dat met een losbandig feest begint, on waarin Hatto wreede orders
uitdeelt, komen 2 divertissementen voor, die een onschuldig en eenvoudig karakter dragen, en
waarin de muziek lief-melodieus de kleine balletten ondersteunt. Magnus verwijt zijn zoon zijn
ruw gedrag, hem herinnerend aan de ridderlijkheid hunner voorvaderen. De komst van een
bedelaar wordt gemeld. Hatto wil hem wegjagen, hetgeen Magnus en Job tegenhouden. Met
een grandiose finale eindigt deze akte, als de grijze zwerver op klanken van klokken eo
trompetten wordt binnengeleid.
Derde Bedrijf. Regina is door den godendrank genezen. Een prachtig, lyrisch duo tusschen
haar en Otbert, waarin het llefdesmotlef uit het orkest opklinkt, maakt deze setne tot iin der
schoonste momenten van de opera. Dan volgt de dramatische scène met de slavin, die Otbert
aan zijn gelofte herinnert. Een sombere vervloeking van Guanhumara laat hem vermoeden, dat
de onbekende, dien hij moet dooden. Marco zal zijn.
Nu volgt een kort samentreffen met Job, en wij begrijpen reeds, dat Otbert zijn zoon Is. Als
Otbert en Regina op Job's raad willen vluchten, treedt H^tto op, gewaarschuwd door Guanhumara,
en Otbert daagt hem tot een tweegevecht uit. Deze weigert zich met een ..slaaf' te meten en
onder veel tumult verschijnt de oude bedelaar, die zich, als keizer Barberousse bekend maakt:
Muzikaal zeer indrukwekkend moment door het illustreerend trotsche motief, Algemeene verbazing
en ontsteltenis. De keizer herneemt zijn rechten: gevangenen worden vrijgelaten en de burchtgraven
geboeid. |ob ;elf, geeft zich als voorbeeld over. laat zich ketenen, maar alleen gebleven met
Job volgt de herkenningscéne: Job blijkt Marco, de broedermoordenaar, de keizer Donato te zijn.
Vierde Bedrijf. Een donker gewelf, waar Job zijn schuldig verleden bepeinst. Dan verschijnt
Guanhumara en onthult hem, dat zij Ginevra. de Corsicaansche vrouw is. de geliefde van
Donato. Nu zal de straf volgen; Job zal door zijn eigen zoon worden gedood, door Otbert.
die destijds door haar werd ontvoerd. Indien Otbert aarzelt, zal Regina sterven, die door G.
als doode op een baar ia gelegd, en door een teeken kan leven of sterven. Otbert wordt binnen
geleid, verneemt dat hij zijn weldoener Job moet dooden. Eerst weigert hij, dan met de gedachte
aan Regina zal hij de daad volbrengen een onzichtbare hand weerhoudt hem. Het is keizer
Barberousse. die alles onthult. Hij is Donato. Job's broeder, die leeft, en teruggekomen is, om
te vergeven. Nu gaat alles verder naar een verzoenend einde toe. Regina en Otbert worden
vereenigd, Guanhumara neemt vergif in. en sterft, keizer Barberousse verdwijnt voor eeuwig
In het orkest een imponeerend slot in C dur.
Men ziet, het sensationeele la niet van het tooneel af geweest, en het veelelschende werk
verlangt veel van de uitvoerenden, zoowel op het tooneel als in het orkest. De vertolking
stond op hoog peil; alle respect voor onze Hollandache artisten, die te midden van Flansche
collega's ponder wie de van ouds bekende en beminde Vanni Marcoux) kranig voor den dag
kwamen. De twee vrouwenrollen werden door de dames Poolman en Van Raaite schitterend
vertolkt, de eerste haar groot, dramatisch talent koninklijk ontplooiend als de wraakzuchtige
slavin, de tweede als de lieflijke Regina ontroerend door haar gevoelige voordracht en haar
ingeleefd spel.
Het orkest hield zich voortreffelijk in de veelelschende partituur onder de knappe, energieke
leiding van Van Raaite, die allicht de zwaarste taak van allen had.
Het publiek kwam niet spoedig los. pas na het 3e bedrijf ging het ovationeel toe. toen ook
de beminnelijke componist ten tooneele verscheen, evenals de dames bekranst en bebloemd.
Rest nog de vraag : blijft de Burgraves een répertoire-opera ? Ik vrees er voor. Alle lof en
hulde voor de co-Opera-tie, die buitenlandsche noviteiten over de grenzen haalt, maar tóch.
ons Hotlandsche publiek houdt nu eenmaal meer van de zangrijke melodieën, de zoet-vloeiende
ivnck voor de menschelijke stem. die nog meer dan orkestklanken, ziel en zinnen weet !e
ontroeren.'— Faust. Carmen, Bohème. Tosca, Travlata mon Dleu, wie durft zkh .laar
«lan ook mee te meten? f S.
hoor de gevaren der electriciteit /
volstrekt niet te overschatten,
want in vergelijking met de mil-
lioenen gebruiksvoorwerpen, die
in het dagelijksch leven onder
spanning stonden, was het aan-
tal ongelukken zeer gering,
maar daartegenover stond de
nog vrij algemeen verspreide
meening, dat niet brandende
lampen ook geen gevaar kon-
den opleveren.
Met een interessante serie
lantaarnplaatjes toonde hij het
onjuiste van deze meening aan
en beschreef een reeks van
doodelijke ongevallen, die het
gevolg geweest waren van vol-
slagen onbekendheid met de
gevaren, die iedereen kunnen
bedreigen, die niet met zijn
electrische installatie weet om
te gaan.
*
In dit verband wees de heer
Gorter vooral op de gevolgen
van aanraking van niet vol-
doende beschutte gloeilampjes
en pleitte voor aanschaffing in
alle huishoudens van lampen
met z.g. bajonetsluiting. De ge-
varen in badkamers, de gevaren
met ondeugdelijke schakelaars,
van het zelf prutsen aan een
leiding door den leek, werden
door eenige treffende voorbeel-
den geïllustreerd, waarna spr.
het eigenlijke huishoudelijke
terrein verliet en nog een kort
overzicht gaf van de gevaren
van hoogspanningsdraden, fa-
brieken en werkplaatsen, ge-
varen van looplampen in mijnen
maar ook in wijnkelders en
kolenhokken, om te besluiten
met eenige practische wenken
aangaande hulpverleening aan
een door den electrischen
stroom getroffen persoon, waar-
uit bleek, dat onmiddellijke toe-
passing van de kunstmatige
ademhaling vaak de eenige
methode was om den getroffene
tot de komst van een genees-
heer in het leven te houden.
♦ *
*
Behalve 't veiligheidsmuseum,
bevat het gebouw aan de Hob-
bemastraat nog een andere
buitengewoon interessante in-
richting, welke echter eerst in
het eerste stadium van haar
ontwikkeling is. Ik bedoel het
Museum van den arbeid, onder
de leiding van den schilder
Heyenbrock.
Men moet dezen enthousiasten
bewonderaar van den arbeid
kennen om te kunnen begrijpen
met hoeveel liefde aan den op-
bouw van dit museum wordt ge-
werkt.
* *
*
■ Er zijn eerst enkele groepen
gereed. Een ervan draagt den
eigenaardigen titel: Wat wij aan
het dier verschuldigd zijn.
*
Het is een gelukkig verschijn-
sel, dat er enthousiasten als
Gorter en Heyenbrock gevon-
den worden om zich aan zulk
werk met volle animo te geven.
M.E. R. CURIUS.

'-■■■:.■ •■■.■:■■* - • -' _
„Zie, ginds komt de stoomboot
Van Spanje weer aan ..."
Hm, alweer dat gezang, dat vervelende
gezang van de kinderen, en dat, nu die zoo
druk in 't werk zat!
M'nheer Vis stond op, korzelig, nam de
krant op, keek die in. Ja, het stond erl
Hij kon het duidelijk lezen, heel duidelijk,
al was-ie 'n beetje kippig:
5 en 6 December
Groote Nationale Tentoonstelling
van Hoenders, Konijnen, Duiven,
Cavia's, enz. enz.
Dat die tentoonstelling nu juist op Sin-
terklaas moest plaats hebben! Waarom
geen week verzet? 't Is waar: hij, als
secretaris, was de aangewezen man geweest
om daarover te praten; maar, lieve goed-
heid, denk nu 'ns overal aan! Het stond
in de krant met vette letters, zooals-ie zelf
besteld had — als secretaris ...
Hoe huppelt zijn paardje
Het dek op en neer."
Alle grutten, dat gezang! Mnheer Vis
smeet de krant neer, veegde langs z'nklam
voorhoofd, nam het schrijven op van den
voorzitter der club, keek het nogmaals in...
Dat die kaerel niet wijzer was om juist nu,
op 5 December, te komen met de bood-
schap, dat-ie wegens zaken de tentoonstel-
ling niet kon openen, 't Was om uit je
vel te springen!
Zaken zijn zaken. Allemaal goed en
wel: hij, de voorzitter der club, kon hem,
den secretaris, toch niet verplichten 'n
redevoering te houden bij de opening van
de tentoonstelling. En dat zou nog niets
zijn, —M'nheer Vis kon uitstekend spreken,
zooals-ie zelf zei, — als-ie z'n vrouw niet
beloofd had, positief beloofd, dat-ie thuis
zou blijven, bij haar, bij de kinderen, bij
de vrienden, om pret te maken, om feest
te vieren, om ... om .. . — ja, de vrouwen
durven veel te vragen, — om voor Sinter-
klaas te spelen!
„Je moet het leven van den vroolijken
kant nemen," zei ze altijd.
Jawel, jawel, goed! Maar als je 'n positie
in de. waereld hebt, 'n ernstige positie,
neem dan het leven 'ns van den vroolijken
kant op!
En toch ... z'n vrouw, z'n lieve vrouw,
zij had eigenlijk gelijk! Zij had 'n goeden
kijk op het leven, al was zij twaalf jaar
jonger dan hij. Wat kon het hem ook
eigenlijk schelen, die kippenrommel! Hij
was er eigenlijk maar bij gesleept, met
de haren bij gesleept bij die club, omdat-ie
goed kon schrijven, goed kon spreken, om-
dat ze 'm noodig hadden; maar wat kon
hem dat gedoe schelen van leghorns en
minorca's en wyandottes ....
De deur ging open. M'nheer Vis hoorde
niets, zoo was-ie in gedachten.
,,ßen je klaar. Visje?"
M'nheer Vis keek beduusd op, ging met
z'n. hand langs het voorhoofd, lei de krant
weg, nam ze weer op.
„Ben jij 't Fietje? Ja, ik ben k'aar lieve."
„Altijd druk; je vergeet jezelf!"
„Wat zul je a'v aan doen, lieve! Zaken,
altijd maar weer zaken!"
„Denk liever aan je kinderen, man!
Wat doe je met al die zaken ? Kom maar
gauw mee, hoor! Rie is er al en Henk
en Truus ..."
,.Ik kom, lieve, ik kom!"
Hij stak krant en brief bij zich en was
ZAKEN ZIJN ZAKEN
Sintcrklaasvcrtclling, door Theophile Malusse
Druk bezig voor de „Sint"
Hei kleuren van speelgoed met hetz.g. .lucht-penseel". waar-
door het mogelijk is heel vlug een fijne laag verf op het
hout te brengen.
in 'n wip bij het gezelschap, dat vroolijk
gestemd was en geduldig wachtte op de
komst van den heer des huizes.
De kinderen — vier van meneer Vis en
vier van de vrienden — hadden al 'n half
uur lang gezongen en gespeeld, en toen-ie
binnen kwam, hoorde hij juist het begin
van 'n nieuw liedje, wat hem erg ontroerde,
want hij was in z'n hart 'n goed kinder-
vriend, al waren z'n gedachten altijd bij
de zaken en als was-ie weinig thuis.
„Kinderen," zei-die, toen 't eerste cou-
plet gezongen was, „ik heb Sinterklaas zoo-
even gesproken; hij zei, dat-ie veel lek-
kers heeft meegebracht en dat-ie veel kip-
pen ... eh ... veel zou geven aan kinderen
die braaf zijn; kinderen, die geen eieren ...
eh ... kinderen, die ... die ..."
Hij knipoogde tegen Henk, die zat te
giechelen, maar hem niettemin begreep, en
beiden gingen Sinterklaas tegemoet, zoo-
als ze beweerden.
De kinderen verheugden zich uitermate
en 'n oogenblik later hoorden de twee —
meneer Vis en Henk — door het gezel-
schap zingen, — Fietje, Rie en Truus zon-
gen mee, — het bekende liedje:
1
ly ■ ■ ■
dt, "^ LXILU-: 1
^ ^ 1
■
'-'■■■ ^^
i
Sinterklaas op school
„Ziet de maan schijnt door de boomen,
' Makkers, staakt nu je geraas ..."
„'t Is toch wel aardig," zei Henk; „ik
hoor graag kinderstemmen, dat is zoo....
zoo ...."
„Jawel, jawel," zei meneer Vis, die zich
haastig kleedde als de knecht, daar-ie
kleiner was dan Henk. „We zullen 'n beetje
voortmaken, heb weinig tijd, opening tentoonstelling
vanavond..."
„Opening tentoonstelling?" vroeg Henk
verbaasd .
„Kippen ,konijnen, duiven ... Moet nog
spreken ... Voorzitter kan niet komen,
wegens zaken ... Beroerde boel... 'k Zal
hem op de eerstvolgende vergadering....
En hij vertelde Henk van a tot z wat er
gebeurd was en welke maatregelen hij van
plan was te nemen.
Onderwijl waren ze gekleed: Henk was
Sinterklaas, m'nheer Vis de knecht.
En ze gingen naar binnen, en speelden
hun rol „fijn", — althans ze hoorden zoo
iets mompelen van Fietje tot Rie en Truus.
* *
•
Het was al vijf minuten over zes. Ze
stonden te wachten, 't publiek in de gang, in
de zaal; ze stonden te stampen, 't bestuur
bij de groene tafel. Om zes uur zou de tentoonstelling
worden geopend — volgens de
krant. En het. was nu al vijf minuten over
zes!
Eindelijk daar kwam m'nheer Vis aanstappen,
deftig, kalm, actetasch rechts,
wandelstok links ....
„U laat ons lang wachten, meneer Vis",
zei de penningmeester 'n beetje spijtig,
„'tis kwart over zes."
„Zaken, beste vriend, zaken. Kan er
niets aan doen. Trouwens de voorzitter..."
„Den voorzitter treft geen schuld, m'nheer
Vis. U als secretaris, was verplicht...."
Meneer Vis draaide hem z'n rug toe,
zette kalm z'n hoed af, ging achter de
groene tafel zitten, legde kalm de actetasch
voor zich neer, grabbelde daarin ..."
Wat 'n publiek! Waar kwamen de menschen
vandaan ? En wat keken ze 'm
grappig aan!
Bom—bom—bom! Drie ferme slagen op
het groene laken door meneer Vis.
„Stilte, stilte," riep de penningmeester.
Meneer Vis keek de zaal in, flink,
ernstig, nam man voor man op. Och, dat
werk was voor hem niets!
Daar zag-ie den buurman-van-dc-overzij
praten met 'n jongen man naast hem. Ze
keken hem aan, begonnen te giechelen, geheimzinnig,
maar hij zag het heel goed
Bom—bom—bom! Wederom drie ferme
slagen op het groene laken.
„Geachte dames en beeren," zoo begon
meneer Vis met 'n ferm geluid; hij keek
even op het papier dat voor hem lag en
vervolgde: „Dit is nu de derde tentoonstelling
van dit seizoen ... jaar, wil ik zeggen,
ik heet u allen hartelijk welkom op
deze kippenwereld ... op deze tentoonstelling
van hoendefrs en eendvogels ...."
De buurman-van-de-overzij begon luider
te giechelen; de omstanders giechelden mee
„Eendvogels," herhaalde meneer Vis en
keek strak naar den buurman-van-de-overzij.
„en duiven. De minorca's zijn dit jaar
WEES SLIM
GEBRUIK GLIM
'JW^llJiWJWf' Wi. ^^^^^^ "■■■■■i
Brand te Amsterdam
Door onvoorzichtigheid ontstond brand in een lompenpakhuis.
Begrafenis koningin Alexandra
De stoet op weg naar Wolfertonstation.
Prof. Dr. H. A. Lorentz
zal binnenkort den dag herdenken, dat hij - De Nationale Unie
vóór 50 jaar promoveerde. hield in café de Kroon te Den Haag een algemeene ledenvergadering.
Aziatische tentoonstelling
te Rotterdam
Relief v. d. Shwaitische tempel
Midden Java.
E. W. Kromgold
— De Weensche pianist-componist die
"" Storm ;e Amsterdam eenige zijner werken in
De motorboot van de Noord-Holl. tram welke op weq naar het eiland den cyclus der Concertgebouw kamer-
Marken was. werd door den storm op den Markerdijk geworpen. muziek dirigeerde.
Aziatische tentoonstelling te Rotterdam
Overzicht.
De sneeuw
Op het Kopje te Bloemendaal wordt „gerodeld".
Drandweerboot voor Slam
Brand In de remise der Haagsche tramweg maatschappij
Het proefspuiten te Rotterdam, met negen stralen, slaagde volkomen.
In een remise van de H.T.M, aan den Delftscheweg ontstond brand. Het dak. dat grootendeeli
van hout is gemaakt, brandde geheel af.
||tMAaMjB||m|Mflian|g ■■r>- ; '^^>-';
Pluimveetentoonsteiling
te Bussum »
Koekoek Leghorn haan. Iste prijs.
Brand in de kerk en klooster te Venray
De ruïne na den brand.
Pluimveetentoonstelling
te Bussum
Faverolle Haan Isie prijs.

ijzonder goed vertegenwoordigd, mijne
hoeren, en daarom heet ik u allen harte-
lijk welkom."
Gelach klonk door' de zaal. Wat was
dat toch ? Waarom waren de menschen zoo
lacherig ? Als de bliksem schoot het meneer
Vis door het hoofd:
..Zie de maan schijnt door de boomen ..."
Met 'n slag van den hamer op het groene
laken maande meneer Vis tot stilte.
„Dit is nu de derde maal dat de club
vergadert... dat de tentoonstelling ver-
gadert ..."
Een onbedaarlijk gelach klonk door de
zaal.
Meneer Vis was woedend.
„Als jullie niet luisteren willen, dan
bedank ik verder voor de eer!" En met 'n
fermen slag op het groene laken onder-
streepte hij het laatste woord.
Hij keek z'n medebestuurders aan, nijdig,
kwaad, zette z'n hoed op.
„Wat is dat, meneer Vis ?" vroeg de
penningmeester eenigszins spottend.
„Als u orde onder die menschen wil
DE GESCHIEDENIS VAN EEN
GEVATTE KOUDE
HOEDT U VOOR HARE GEVOLGEN
In ons lage landje met zijn ongestadige,
telkens wisselende weersgesteldheid en tem-
peratuur, is het, vooral in het aanbrekend
seizoen, bijna onmogelijk kouvatten te ver-
mijden. Waar de wetenschappelijke wereld
er steeds meer toekomt de directe oorzaak-
van verschillende ziekten toe te schrijven aan
de gevolgen van gevatte koude, meenen
wij dat het niet ondienstig is den lezers
van ons blad iets meer te vertellen over
kouvatten en de ziekten welke daaruit kun-
nen ontstaan. Wij achten dit zelfs van
zooveel belang, dat wij ieder aanraden dit
artikel, na het nauwkeurig gelezen te heb-
ben, uit te knippen en te bewaren.
Hoe en waar men koude kan vatten zal,
dunkt ons, wel iedereen weten. Tocht en
vocht zijn groote bondgenooten van de kou-
vatting. Op straat, in de tram, in huis,
letterlijk overal staat men bloot aan koude
vatten. Zelfs al is men, zooals 's winters,
dik en warm gekleed, één moment is er
maar voor noodig, één rilling, eenmaal
niezen, en men weet reeds dat een ver-
koudheid het gevolg is.
Ieder weet echter niet wat een gevatte
koude is, en juist daardoor komt het,
dat menigeen een verkoudheid verwaar-
brengen, ga uw gang maar. Ik pas ervoor I"
„Ja maar, meneer ..."
Meneer Vis nam actetasch en wandel-
stok en ging boos, heel boos heen, onder
gelach der aanwezigen.
„Gut Visje, waar blijf je toch in vredes-
naam ?" vroeg Fietje, toen meneer Vis,
rood als 'n kalkoen, weder in den huise-
lijken kring verscheen.
„Zaken, lieve, zaken!" zei-die, maar het
was 'n weinig koel.
„Die man is nu altijd druk met zaken,"
zei Fietje tot het gezelschap.
„Daar is nu eenmaal niets aan te doen,"
zei meneer Vis en hij keek Henk veel-
beteekenend aan.
„Wat heb je daar aan je oor ? Gut,
Visje, je linkeroor is zwart 1"
„Zwart?" Hij ging met z'n hand langs
het oor. „Hé, hoe komt dat nu?"
„Zwarte Piet! Zwarte Piet!" riepen de
kinderen.
En het geheele gezelschap begon te
lachen. Ook meneer Vis grinnikte, maar
EEN NIEUWE N EDERL.AN DSCHE FILM
getiteld J_andhaaien", ontworpen en geregiseera voor de Dutch
Film Cy. door den directeur den heer A. Benno te Haarlem
Op den achtergrond. Dolly Gray. Maurlts de Vries en Vera van
Haeften. aan de tafel Kees Pruis en Qrootveld.
loost of verkeerd behandelt. Een gevatte
koude is een soort infectie, onverschillig
in welk deel van het lichaam zich deze
vastzet. Bij sommigen begint het met een
gewone neus-verkoudheid, om daarna door
te gaan naar de keel, (angina, enz.),
anderen weer vatten kou op het hoofd,
waardoor de gevreesde aangezichtspijn ont-
staat of rheumatiek in de aangezichts-
zenuw, voorts zijn er die kou vatten op
spieren of ledematen. Op welke wijze men
echter kou vat, steeds is het weer dezelfde
infectie, welke ons die ongemakken be-
zorgt. Een gevatte koude kan leiden tot
gevolgen, waaraan men vele jaren kan
lijden, en welke zeer zeker voorkomen had-
den kunnen worden, wanneer tijdig was
ingegrepen. Wij bedoelen hier rheuma-
tische aandoeningen in het algemeen, die
mede tot de gevolgen van gevatte'koude
behooren. Deze aandoeningen kunnen ont-
staan, omdat na een kouvatting het orga-
nisme door zijn verminderden weerstand
veel vatbaarder is. Rheumatische aandoe-
ningen nemen verschillende namen aan,
al naar gelang van het lichaamsdeel dat
zij als zetel kiezen, zooals gewrichtsrheu-
matiek, spierrheumatiek, zenuwrheumatiek,
spit, ischias, enz. In wezen zijn zij echter
alle broertjes en zusjes, omdat zij hun oor-
zaak vinden in een gevolg van gevatte
koude.
Tegen de gevolgen en de gevaren aan
een gevatte koude verbonden, kan niet
m
het was eenigszins zoet-zuur, want nu begreep-ie
waarom buurman-van-de-overzij,
waarom de menschen in de zaal zoo
hadden moeten lachen.
„Ja," zei-die tot de kinderen, „de knecht
van Sinterklaas is 'n rare man; als je 'm
aanraakt ben je zwart ervan!"
De avond werd verder prettig doorgebracht
en nog menig liedje werd gezongen
ter eere van Sinterklaas en z'n knecht.
* *
*
Een paar dagen later kreeg meneer
Vis bericht van den penningmeester, dat-ie
'n toom zwarte minorca's was rijk geworden
vanwege de door de club gehouden
verloting — en dat bericht was hem zeer
aangenaam.
En op de vergadering vertelde hij dat-ie
„wegens zaken" niet erg in z'n doen was
geweest, wat hem erg speet voor de opening
der tentoonstelling. Ook de voorzitter
vertelde, dat-ie „wegens zaken" de
tentoonstelling niet had kunnen openen,
wat ook hem erg speet. En hartelijk drukten
zij elkander de hand en roerend waren
zij het met elkander eens: zaken zijn zaken!
genoeg worden gewaarschuwd. In ons land
in het bijzonder vinden de middelen dié
tegen gevatte koude worden aanbevolen,
een dankbaar bestaan. Men zij echter voor-
zichtig, tusschen het koren schuilt een
boel kaf.
Sommigen nemen een watje, drankje of
zalfje, en Werkelijk, de pijnen worden er
wel eens mede verzacht. Een ieder zal
het thans echter duidelijk zijn, dat een in-
fectie, die zich in een bepaald lichaams-
deel heeft vastgezet, niet van buitenaf ver-
dreven kan worden. Er bestaat een medi-
cament dat sedert eenige jaren door dok-
toren en publiek zeer wordt geroemd:
Togal-tabletten. Een ieder weet thans wel
dat Togal rheumatische aandoeningen ge-
neest, evenals influenza en griep, wat ook
gevolgen van gevatte koude zijn. Maar
waarom zou men eerst Togal-tabletten gaan
gebruiken als een gevatte koude den vorm
aangenomen heeft van rheumatiek. Met
enkele tabletten, bij de eerste kenteekenén
van verkoudheid genomen, vrijwaart men
zich van eventueele gevolgen. Een zaadje
kan men gemakkelijk vernietigen, maar
wacht men totdat het een boom geworden
is, dan zijn er vele kosten, moeite en tijd
aan verbonden.
Moge deze eenvoudige beeldspraak het
hare er toe bijdragen, dat een ieder Togal
in huis neeqit, of nog beter: bij zich
draagt. Voor gevatte koude en hare ge-
volgen is het een ware talisman.
j"""""""""" """"" """"" '""""""'I'" 'mm i iiiiiiiiiimiiiiii tiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiriiiiiiniiHiHirHiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiHiiiHHiHii HIIHIIIIIII iiiiiiiimiuiuii i iiiiiuitiniiiin i i nn Hinninmite. //
HET «MEEST GESCHIKTE» SINTERKLAAS CADEAU ^L 1 ^
^ "" '""""""il"'""""'» umiumiiii nimiii niiimnmmii, m , niimiimiiiim iiiiuiimmiunr iMimiimimiiniimiumiiimiunm mimiiiiiiiimnmï IIMMIII r MINMIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIII iniiiiiiin mummie
Het nieuwe warenhuis was nationale kleederdracht van slotsom: mooi is het, niet te pelde mevrouw van der Best
geopend. negen naties John Buil ver- duur is het, voor onze jongens Nauwelijks was de vreugde
Juist 19 maanden lang, was tegenwoordigde Engeland, Ma- is het niks. En dan keken de over dit cadeau ecconstateerd
6 ee f Sta , d g e ; nteresseerd ge; rianne Frankrijk, een juffrouw moeders de vaders aan of soms of 'n tweede pak, minder groot!
weest in den bouw van dit met blonde vlechten Duiitschnieuwe
magazijn.
land, een stevige mijnwerker
De steigers, die het moesten België, een dame met manomgeven,
waren de mooisrt tille Spanje, een mijnheer, die
denkbare reklame, welke de fa. op Mussolini leek Italië, een
Bibaboe & Cie voor haar zaak berggids Zwitserland, een vreehad
kunnen denken.
selijk woest uitziende boer de
Want het is natuurlijk en Sowjet-republieken, een allerbegrijpelijk,
dat het gros der aardigst gesculpeerde pop, die
menschen meer geïnteresseerd is verrassend veel op prinses
in wat het niet ziet en moet Juliana leek, was de „Koningin"
raden, dan in hetgeen open en van het spel.
bloot voor iedereen ligt. De ver- De bal waarmee het spel gebeelding
overtreft altijd de wer- speeld werd, was de wereldbol.
kelijkheid.
Aan alles was gedacht, royalis-
Doch al is. dit een gezegde tisch gestemde koopers en zij
vol levenswijsheid en ervaring, die voor revoluties om egoïsde
bouw van het warenhuis tische of altruistische redenen
Bibaboe & Cie was bijna zoo een beetje bang waren, konden
mooi als de verbeelding dit aan de „Koningin" op bijzondere
de inwoners van Larenstad wijze vastzetten, zoodat het niet
had voorgesteld. En er kon mogelijk was haar omver te wergeen
gunstiger tijd voor de pen. Welke „veiligheid" buiten
opening gevonden worden dan werking kon worden gesteld,
20 November. Zoo kort voor voor die menschen die, zooals 't
sinterklaas en de kerstdagen. prospectus zei, het spel „an-
* ♦
*
ders" wilden spelen. In casu de
Toen de omheining afge- sociaal-democratische of zelfs
broken was, zagen de ver- de communistische koopers.
heugde Larenstadters 'n maga- Bibaboe was modem, Bibazijn,
waarop Parijs en Londen, boe was neutraal, Bibaboe dacht
gezwegen nog van Berlijn en aan alles.
Weenen, trots zouden zijn ge- De huisvaders en huismoewieest.
ders van Larenstad, die hun
De étalages prijkten met de kroost een genoegen wilden
nieuwste snufjes uit alle heeren- doen, trokken de weck voor
landen bijeen gebracht en hier, Sinterklaas ter traditioneelc
bij wijze van reklame aange- bedevaart voor de eer van den
boden, tegen prijzen, waarvoor nationalen, door iedereen gehet
woordje „spot" 'n eigenlijk prezen, heilige, voor Sinterklaas.
nog niet teekenend genoeg voor- Met andere woorden: ze gingen
zetsel was.
„winkelen".
Bibaboe beloofde een succes En al winkelend natuurlijk
te worden, de vriend van de naar het nieuwe warenhuis. En
heele stad, behalve van de het warenhuis ziende, viel hun
andere winkels en magazijnen, oog vanzelf op de speelgoedwaarvan
de respectievelijke etalage met het „meest geeigenaars
en eigenaressen hun schikte" sinterklaascadeau.
woede, afgunst en angste niet En alle huisvaders van Larenkonden
verkroppen.
stad zeiden tegen de huis-
Geen enkel winkelraam trok moeders of omgekeerd de
echter zoozéér de aandacht als huismoeders zeiden tegen de
dat, bestemd voor de kinderen. huisvaders: Een alleraardigst
Het moet gezegd worden, dat cadeautje dat spel met die
de leiding van 't Warenhuis negen kegels, leerzaam voor de
Bibaboe in goede handen was. kinderen, niet te duur voor
Hier in deze „kinder-étalage" f 1.50, je zoudt zeggen, hoe
werd geëxposeerd „het" meest kunnen ze het er zoo voor
geschikte Sinterklaas-cadeau. maken, zoo degelijk, zoo artis-
Een wonder van vernuftige tiek, maar....
vinding.
En dan volgden allerlei be-
Het was een spel, alleraar- zwaren van verschillenden aard,
digst geschikt voor elk huis- de één vond, dat zoo'n houten
gezin, dat in zijn woning over 'n bal, ook al stelde hij een
gang kon beschikken, 'n kamer, wereldbol voor, zoo licht iets
eep tuin, zelfs een plat dak was anders kon omgooien of beer
een ideale gelegenheid voor. schadigen. De ander, dat je niet
De grondgedachte van het wist waar je het spel moest
spel was niet nieuw.
opzetten, een derde, dat het veel
Net als bij het vermaarde en te ruw was voor de kinders.
veel geliefde kegelspel, waren Zoo was er ook een pacifist
er negen poppen van houjt voor bij, die het omver kegelen der
noodig en eveneens een houten vertegenwoordigers der naties,
bal. Doch die negen poppen om principieele overwegingen,
leken niet op de gewone kegels. verkeerd vond. Enzoovoort.
Heelemaal niet, het waren
*
*
*
keurig bewerkte figuren in de Maar bij allemaal was de
de vaders de moeders en in
vele gevallen zei de een tot
den ander, of de ander tot de
eene: Weet je wat we moesten
doen, het riet er naar heel wat
uit, het is lang niet zoo duur
als het lijkt, we moesten....
*
In heel Larenstad was geen
populairder mensch dan Dr. van
der Best. Een prachtige man,
een geneesheer zonder gelijke,
een vriendelijk mensch, altijd
bereid om met raad en daad
bij te staan, een uitstekend
aesculaap met een verrassende
diagnose, geen „looper", iemand
die nooit een te hooge reke-
ning thuiszond. Dr. van der
Best was de dokter van Laren-
stad en uiterst bemind. Zoo was
ook zijn vrouw een allerliefste
dame. En meer nog dan dokter
van der Best en mevrouw van
der Test, was hun zoontje be-
mind, de zesjarige Bob.
De menschen deden niets
liever dan hun bewondering
voor het echtpaar van der Best
toonen, door een vriendelijk-
heid aan Bob te bewijzen, om-
dat zij wisten dat dit de zeker-
ste (en ook de goedkoopste)
manier was, om den dokter 'n
genoegen te doen. En bij
geen van de kinderen in heel
Larenstad reed de Sint zoo
druk, als bij Bob van der
Best.
♦
De avond van 5 December
was aangebroken.
In de wachtkamer van den
dokter zaten geen patiënten,
maar lagen pakjes bij tiental-
len, heel groote, middelsoort,
maar ditmaal bijkans geen
kleine.
Bobjes wangen gloeiden, in
pa's oogen tintelde de vreugde
en moeder was al net zoo in
spanning als de rest. Het eten
was weggenomen, de tafel af-
geruimd. Plots klonk een harde
bel, eigenlijk te hard om „echt"
te zijn. Maar daar had Bob
nog geen verstand van.
Marie, de oude getrouwe
van de van der Best's, een huis-
genoote van den goeden stem-
pel, die van den „jongenheer"
(dat was de dokter zelf;, net
zooveel had gehouden als nu
van Bob, kwam met 'n groot pak
binnen. Met heel wat agitatie
wierden de touwtjes losgemaakt,
de papieren, het houtwol en
stroo verwijderd, totdat einde-
lijk 'n doos te voorschijn kwam.
Een geweldige doos. En in die
doos zaten: de kegels van ' Bi-
baboe.
Bob was gelukkig!
„Zeker iets van mevr. de
Vrieze", een van de oudste,
maar niet de meest scheutige,
cliënten van den dokter, mom-
kwam binnen. De knoopen zaten
wat steviger, het papier was
letwat secuurder geplakt. Daarom
duurde het ontpakken niet
korter, al was het volume ook
geringer.
En ditmaal bleek 't cadeau
te zijn: de kegels van Bibaboe,
het „meest geschikte" Sinterklaas-cadeau.
Lezeressen, hebt gij ooit gehoord
van het nooit eindigende
verhaal van de sprinkhanen en
de graanvoorraden van den
gierigen sultan ?
Och, vertel het haar ereis
lezers, die het zeker wel kent.
En er kwam weer 'n sprinkhaan,
die nam één korrel, en
weer kwam er 'n sprinkhaan en
die nam nog één korrel, daarop
naderde nog 'n sprinkhaan,
die nam opnieuw één korrel....
Ge begrijpt wat ik bedoel.
En er kwam weer een pak
voor Bob van der Best en het
waren kegels van Bibaboe,
daarop volgde een ander pak
voor Bob, en ook daaruit kwam
het „meest geschikte cadeau",
de kegels van Bibaboe, waarop
een groot pak werd binnengebracht,
met moeite losgeknoopt,
waaruit de kegels van Bibaboe
werden gehaald.
Bob kreeg 24, „meest geschikte
cadcaux". De jongen
moest naar z'n bed gebracht
worden, omdat het kind onbedaarlijk
huilde om al die John
Bull's, Marianne's, blonde juffers,
mijnwerkers, Mussolini's,
Spaansche dames. Bolsjewistische
boeren, berggidsen, die
door hun veelheid een droevig
figuur sloegen. Alleen de
„koninginnen", met de aardige
gelijkenis van prinses Juliana,
keken opgewekt en guitig. Ze
zeggen dat het prinsesje een
zeldzame flair voor humor heeft
en de grappige dingen ook ziet,
als ze schijnbaar dramatisch
dreigen te worden.
* * *
Bob z'n Sinterklaas was door
het „meest geschikte" cadeau,
dat Bibaboe voor f 1.50 te
koop had geboden, totaal bedorven.
Maar Mevrouw van der Best
heeft voor den heelen winter
brandhout I
Het mooiste
SintcrKlaas
Cadeau?
Een ahonnement
op dit blad.
\J\fl\ imden op Uw aanwijzing met Sinter-
klaas het eerste no. aan haar of hem die
gij met een jaarabonnement gelukkig maakt.
Alle aneveringen in December ontvangen zij
gratis. Het abonnement loopt en wordt door
U betaald van 1 Jan. 1926 tot 31 Dec. 1926.
Vraagt ons inl. Adres: Galgewater 22. Lelden.

Douglas Fairbanks In zijn woning
te Hollywood, rechts op de foto Cnarlie Chaplin Hoe Douglas zich lenig houdt
Twee vrouwen zaten laatst op de ach-
terste banken in het Globe Theatre, toen
Douglas Fairbanks voor het eerst in zijn
nieuwste creatie van Don Q. op het doek
verscheen.
„Zie toch eens, wat slank hij blijft,"
riep een van haar; „ik zou wel eens wil-
len weten, wat hij daarvoor doet."
„Stellig leeft hij op dieet", merkte de
andere - op, die zelve overmatig dik was.
Maar zij vergiste zich. Fairbanks houdt
geen dieet, nóch overeet hij zich. Evenmin
oefent hij zich op vaste tijden, zooals
een beroepsathleet.
Neen; hij houdt er een eigen systeem
op na vaiï lichamelijke en geestelijke
oefening.
Het is een heel eenvoudig systeem, doch
het vereischt veel wilskracht en natuur-
lijke opgewektheid. In weinig woorden is
dit systeem uitgedrukt: „geregeld in be-
weging blijven."
Deze geliefde filmster voelt het nood-
zakelijke van „paraat blijven"; maar hij
oefent zich daartoe omdat hij wil, niet
omdat hij moei.
Zijn methode berust op zijn filosofische
levensbeschouwing, dat elk levend ding
een schepsel van'beweging is en dat het,
wanneer de beweging ophoudt, ook op-
houdt te leven. De natuur vraagt echter
niet, welk soort van beweging, evenmin
verlangt ze die beweging op bepaalde tijden.
Neen, de natuur eischt afwisseling in
alle dingen, want afwisseling kruidt het
leven. ,
Daarom gevoelt Fairbanks ook niet, dat
hij, om geschikt te blijven voor zijn werk,
op een bepaald uur moet opstaan, zich
een bepaald aantal minuten op een be-
paald tijdstip moet oefenen, bepaalde ge-
rechten moet eten, enz.
Maar hij laat alles aan de natuur over,
die volgens hem de beste leermeesteres
voor lichaam en geest is.
Met andere woorden: hij doet precies
wat zijn eigen innerlijk hem zegt te doen.
Tusschen vijf en zes uur 's morgens staat
hij op. Hij houdt ervan de heerlijk zuivere
ochtendlucht in te ademen. In sporttenue
zwerft hij wel i 1 /» uur in den omtrek
van Pickford-Fairbanks huis te Beverly
Hills. Wandelen doet hij nooit; het gaat
altijd op een draf.
Óp die zwerftochten wordt hij steeds
trouw vergezeld door Zorro, den witha-
rigen fox-terrier van Marie Pickford.
Zoo, over heggen en muren, rennen'
Douglas en Zorro tot hun bloed begint
te tintelen. Dan wordt huiswaarts ge-
keerd en neemt Fairbanks een licht ontbijt,
meestal bestaande uit geroosterd brood
en koffie, vruchten en een enkel maal
een hard gekookt ei.
Na zijn ontbijt gaat hij naar het Pick-
ford-Fairbanks atelier, waar hij gewoon-
lijk tusschen acht en negen uur verschijnt.
Hij bezoekt dan eerst alle verschillende
af deelingen, waar hij voor eiken chef een
vriendelijken glimlach en een hartelijk
woord heeft. Zonder streng te zijn, is hij
dan toch geheel en al zakenman en in-
formeert nauwkeurig haar alle bijzonder-
heden.
Krijgt hij een tevredenstellend antwoord,
dan glimlacht hij, gaat tegen een muur
of lessenaar leunen en vraagt: „Hebt u
die mop al eens gehoord ?"
De chef lacht terug alsof zijn beste
vriend daar naast hem stond, schudt ont-
kennend het hoofd en ziet hem vol ver-
wachting aanr.
Daa vertelt Douglas een verhaaltje;
altijd kort en bondig en steeds is aan
het eind een verrassing, een soort mop.
Waar hij die vertellingen vandaan haalt,
niemand weet het. Sommigen zeggen, dat
hij ze droomt. En altijd weer heeft hij
nieuwen voonaad. Overvloeiend van levens
vreugde, bezoekt hij zoo alle afdeelingen.
Elke moeilijkheid „schopt" hij uit den
weg. Hij gelooft, dat alle hindernissen op
zijn pad, zoowel lichamelijke als geestelijke
er alleen zijn, om zijn weerstandsvermogen
te ontwikkelen. Daarom ook klimt hij liever
over een muur of heg, dan dat hij wan-
delt onder een eereboog.
Nadat hij de verschillende afdeelingen
heeft bezocht, gaat hij aan een nieuwe
film arbeiden.
Om twaalf uur 'gebruikt hij een,een-
voudige lunch en blijft dan tot vier uur
aan 't werk.
Dan breekt de tijd aan, gewijd aan
de sport. Het nieuwe spel, dat hij dagelijks
beoefent, heet „Doug" en is in Hollywood
zeer populair geworden. Het is een com-
binatie van tennis- en raketspel; in plaats van
de gewone rubberballen, gebruikt men kur-
ken, waarin veertjes zijn gestoken, waar-
door het spel in vlugheid wint. Na afloop
neemt hij een stortbad en gaat naar huis.
Het diner, vindt plaats om half acht
of acht uur. Hij eet wat hij lust, echter
alles met mate. Om ongeveer negen of
tien uur gaat hij naar bed om een ge-
zonden slaap van acht uur te genieten
Dit alles is oorzaak, dat Fairbanks zich
zoowel geestelijk als lichamelijk zoo flink
houdt en hij daarom bewonderd wordt.
BRIEF UIT BRUSSEL
De koning en de koningin
zijn uit Indië teruggekeerd en
dat was den Brusselaars een
welgekomen gelegenheid tot 't
vieren eener „blijde intrede",
die eenigszins denken deed aan
die andere „intrede", zes jaar
geleden, toen de koninklijke
familie na den wapenstilstand
opnieuw de straten der Bel-
gische hoofdstad doortrok. Maar
dan was er werkelijk innige
geestdrift, zooals ik er nog nooit
bestatigd heb. Het Belgische
volk juichte zijn koning toe,
zooals kinderen juichen bij de
thuiskomst van een lang wegge-
bleven vader. Het was schoon
— vooral omdat het oprecht
was.
Andermaal was deze nieuwe
„blijde intrede" een hartelijke
feestdag. Natuurlijk was de
graad der geestdrift niet zoo
hoog als zes jaar geleden; daar
was ook minder reden voor.
Maar toch bleek uit de heer-
schende stemming, hoe koning
Albert in België populair is ge-
bleven — ondanks de crisis,
ondanks de weer losgebarsten
politieke veeten, ondanks de
steeds moeilijker wordende
levensomstandigheden. Welke
meening hij ook moge hebben,
elke Belg ziet in den koning
den soldaat, die niet aarzelde
zijn „piotten" aan te wakkeren
tot in de loopgrachten, den een-
voudigen vorst, die op een
hachelijk tijdperk onzer geschie-
denis toch een houding wist
aan te nemen, waardoor hij
de bewondering verwierf van
gansch de wereld. En dat is
het, wat zijn faam hoog houdt 1
Van der Velde, de socialis-
tische minister van buitenland-
sche zaken, verwelkomde den
vorst naast minister Poullet.
Dat ook is 'n détail, dat waard
is, aangehaald te worden. Men
zie er geen bewijs in, dat onze
socialisten koningsgezind zijn,
maar wel een attest, dat koning
Albert I, ook al doet het hof
hem wel eens minder verstandig
handelen, zelfs door de Bel-
gische socialisrten geëerbiedigd
wordt. Het is waar, dat onze
socialisten vrij kalm en braaf
zijn — en dit langs om meer
worden, nu zij in de regeering
zetelen. Is het daaraan te wijten,
dat zij bij de onlangs gehouden
provinciale verkiezingen 'n ach-
teruitgang te boeken hebben?
Het is een feit, dat de extre-
mistische partijen overal voor-
uit zijn gegaan, zoowel commu-
nisten als frontisten, zoodat ten
slotte in elk geval de democra-
tische fractie in dit lajid ver-
sterkt uit den strijd is gekomen.
***
Onze Volks-schouwburg, de
„Folies Bergère", heeft met
groot succes zijn eerste winter-
revue ingezet. De zomerrevue's
kenden veel bijval, zoodat meniig
noord-nederland&che tour'st van
den Brusselschen volksschouw-
burg een uitstekende her-
.
: ' .■ , m
!=—
.
ar ^-
A ■
W^ ^H
—1
fHk ^J^U
■*>•..
: , ' ■- |
■ " , , 'f
'■■ ' ':'■■. .
^
Koningin Elisabeth van België
kort geieden naar zilveren bruiloft vierde. Gereproduceerd naar een schiiaerii var dei
beroemden oortretschiider Phiiio A de Laszlo.
,HBT 3BEOWIOB RAA08i33L ,,
DOOR MEVROUW ALEXANDRINA MEEUSSEN
Mevr. Meeussen, een zeer begaafde jonge
schilderes wier portret wij hierbij brengen
exposeerde een aantal harer werken in
de kunstzalen de Sirkel te 's-Gravenhage.
Een opvallende mooie creatie is haat
doek »Het eeuwige raaasel", dat wij even-
eens op deze bladzijde reoroduceeren.
■
;
innering heeft medegedragën.
Het succes houdt vol, dank aan
de goede monteering en de
leuke liedjes — dank vooral
aan het pittige vaak meester-
lijke spel van den acteur Jan
Immers. Van Jan Immers mag
de meest eischende criticus zeg-
gen: hij is een artist. In de
meest onbeduidende revue boeit
hij ons en amuseert het meest
uiteenloopende publiek. Telken-
male bewijst hij met brio, dat
er geen minderwaardig genre
bestaat, wel goede en slechte
tooneelspelers. Hij, Immers, is
een zeer goed tooneelspeler en
de meest populaire vent van
Brussel. Reeds bjj zijn ver-
schijnen giert de zaftl. En dade-
lijk gaat hij er dan piaar óp los,
vaak in smakelijk dialect, im-
proviseert op een verbluffende
wijze, lacht, schreit, stoeit, vrijt,
buldert — speelt alle gamma's
op alle instrumenten-
Nog onlangs zat een bekend
tooneelschrijver in de zaal.
Immers wist: het — en 't duurde
niet lang, of die tooneelschrij-
ver kwam met naam en toe-
naam in de revue. Onder alle
Vlaamsche komiekers is Jan
Immers voorzeker de fijnste, en
tevens de grofste, ex\ alleszins
de meest onweerstaanbare.
Ook in ons parlement bereidt
zich iets komisch voor — maar
ongelukkiglijk,, ik vrees, dat
weinig volksvertegenwoordigers
over den humor van 'n Immers
beschikken. Dat is voor onder-
havig geval wel jammer. Gij
moet weten, beste lezer — ze
willen nu alle smaad van onze
vlag en ons nationaal volkslied
straffen met gevangenis en
boete. Bn dit in het „land
der • vrijheid". Het is name-
lijk gebeuird, dat de flamin-
ganten minder eerbiedig die
hci'ige zinnebeelden behandel-
den. Maar is het niet gek het
belang van die dingen te ver-
meerdeien — want het is klaar
dat zulke wet nog grootere
incidenten verwekken zou. Ook
moet er op gewezen, dat het
meestal oud-strijders zijn die nu
weigeren de vlag te groeten,
t.t.z. menschen die voor die-
zelfde vlag hebben gevochten.
Het wetsontwerp heeft geen
succes. Men spreekt over den
fameuzen hoed van Geszier —
en stelt de vraag of men ook
hier een Wilhelm Teil wenscht
te zien opstaan — maar och
kom, dat zal zeker wel niet
noodig. zijn. UILESP1EGEL.
CEMT
SPECIAL
SIGARET

:v.^ ^^fóflerf^ 1 ^
Ontkend aan Das lil. Blatt
Lastige patiënt.
Dokter: Hier is een doos
met pillen, die u na ieder maal
moet innemen.
Patiënt: Zoudt u me niet
tegelijkertijd wat maaltijden
kunnen bezorgen, die ik vóór
de pillen kan innemen.
Dvor ervaring practiscli ge-
worden.
Dankbare patiënt: O, dokter,
hoe zal ik u ooit alles kunnen
vergelden ?
Practisch vaak teleurgestelde
geneesheer: Het eenvoudigste
is als u het per postgiro doet.
Mijn neef Janssen
was bij me op visite en het
kwam over anecdotes.
Ken jij die ? vroeg Janssen.
Een hond was aan een touw
gebonden, dat zeven meterlang
was. Elf "meter van hem af
lag een groot stuk been. Hoe
kreeg de hond het been ?
O, dat is een flauwe, oude
mop, zei ik. Je wilt natuurlijk
'hebben, dat ik zeg: Ik geef
het op en dan antwoord je:
Nou, dat deed de hond ook.
Neen, dat is het heelemaal
niet. De hond kreeg het been.
Hoe dan ?
Wel, het touw zat wel aan
den hond vast, maar aan niets
anders I
Teleurstelling.
D'r zaten maar twee per-
sonen in het derde klas com-
partiment vandenexpressetrein.
Een ouwe vriendelijke dame en
een kleine jongen.
Een gedeelte van den weg
bestond uit een lange, niet ver-
lichte tunnel.
Midden in de tunnel hoorde
de oude dame de deur open
gaan en weer dicht maken.
Toen ze weer uit de tunnel
waren, sprong de dame op. Ze
zag nergens het jongetje. Net
toen ze aan de rem wilde trek-
ken, hoorde ze snikken onder
de bank. Daar zat het diep
bedroefde knaapje.
Kwaje jongen. Is dat iemand
laten schrikken. Ik had haast
een flauwte gekregen.
Het jongetje huilde verder.
Waarom huil je ?
Roehhoe-hoe, de juffrouw
De wraaK van Jootje en Cootje.
(Een Sint Nicolaas vertelllnö.)
Vriend Jan was al sedert een jaar of drie, vier,
Student in de rechten te Leiden.
Zijn kennis van jurisprudentie nochtans
Was uiterst gering en bescheiden.
Als harten verover aar echter meer bij,
Had Jan in de plaats, waar hij leerde.
Een schat... en ooK had hij er een
Ter plaatse, waar „pa" resideerde.
Wanneer hij (hetgeen hem heel vaaK overkwam)
De reis naar het ouderlijk huis ondernam,
Dan gaf hef een teederlijk afscheid van Joofje,
Maar even hartroerend was 't weerzien van Coofje.
't Gebeurde wel — als door 't bezoek aan papa
Zijn geldnood in weelde verkeerde —
Dat Jantje zijn beiden vriendinnen spontaan
Een prullig cadeautje vereerde.
Zoo heeft hij 'n keer in den guldensbazar.
Op raad ve^i een ingewijd vrindje,
Twee eendere - ringetjes voor hen gekocht.
Opvallend, met 'n goudkleurig tintje.
En lijdens een wandeling in het plantsoen.
Werd één van de ringen, in ruil voor een zoen,
In eigendom overgedragen aan Joofje.
Op dito manier ging het tweede naar Gootje.
Een dag of waf later glnó Jantje naar huis,
Ten einde Sint Nicolaas te vieren.
Gedurende 't feest kwam een pakje voor hem,
Gewikkeld in massa's papieren.
Een doosje werd aarz'lend geopend en ziet:
Er lagen, vereend door een lintje.
Twee eendere, prullige ringetjes in.
Opvallend, met een goudkleurig tintje 1
Ze waren gehecht op een kussen van zij;
Een briefje vermeldde deez' regels erbij:
Ontvang van Sint Niklaas dit fraaie cadeautje..,
En 't heilige kruis na van Joofje en Gootje 1
DIRK DE BOER.
die de vorige week in den trein
zat, toen ik het den eersten keer
deed, kreeg wèl een flauwte.
De zon en de sterren.
De engelsche koningin Elisa-
beth was gesteld op vleierij'.
Tijdens een hoffeest vroeg
zij den gezant van Hendrik IV,
koning van Frankrijk, wat hij
van de dames van haar Hof
dacht.
De diplomatieke en galante
franschman antwoordde hierojj:
Majesteit, dat is een moei-
lijke vraag, men kan bij het
licht der zonne moeilijk den
glans der sterren beoordeelen.
Verstrooid.
De dichter Lessing was
uitermate verstrooid.
Op zekeren dag kwam hij
's avonds laat thuis en daar hij
natuurlijk z'n sleutel vergeten
had, belde hij aan zijn woning
aan. Zijn bediende maakte het
venster open en keek naar
buiten. In het donker herkende
hij zijn heer niet. Hij riep dus:
De professor is nog niet thuis.
Lessing antwoordde daarop:
O, dat wist ik niet, ik kom
nog wel ereis een anderen keer.
Roos en doorn.
Milton, de dichter van het
Verloren paradijs, huwde toen
hij reeds blind was. Z'n vrouw
was een echte Xantippe. De
hertog van Buckingham noemde
haar in aanwezigheid van den
dichter een Milton's roos.
Van bloemen heb ik weinig
verstand, zei daarop de dichter,
maar aan haar doornen merk
ik wel, dat m'n vrouw een roos
moet zijn.
De „hoffelijke" predikant.
Dr. South was hofprediker
tijdens Karel II.
Eens op een zondag hield
hij een preek. Of deze zoo ver-
velend was, of dat de heeren
wat erg geboemeld hadden ver-
telt de geschiedenis niet, wel
dat de koning en zijn gevolg
groote neiging tot slapen ver-
toonden. Een der edelen begon
zelfs te snurken. Dat was den
prediker te veel en Dr. South
verhief dus zijn stem en vroeg,
Lord Landerdale, mag ik u
vragen om niet zoo luid te
snurken. Uw Lordschap zou
anders wellicht zijn Majesteit
wakker maken.
Verschillend gevolg.
Zij: Alleen de gedachte aan
den bontmantel, dien je me be-
loofde te geven, mannie, maakt
me warm.
Hij: En de gedachte aan de
rekening, die ik zal te betalen
hebben, maakt dat het me koud
over den rug loopt.
Geen kunstenaar in 't zwemmen.
Nichtje: Oom is het waar,
dat u niet goed kunt zwemmen ?
Oorti: Hoe kom je daaraan?
Nichtje: Vader heeft het ge-
zegd, die zei gisteren tegen
moeder, dat u zich alléén met
veel moeite boven water wist
te houden.
Scherp.
Mejuffrouw, ik moet u mijn
excuses aanbieden. Ik heb me
gisterenavond aan tafel tegen-
over u als een lomperd ge-
dragen. Ik hoop dat u mij ver-
geven wilt.
Heel graag. Ik kan het des
te gemakkelijker doen, omdat
ik niets aan u gemerkt heb, dat
anders was dan gewoonlijk,
Onder vriendinnen.
Milly: Die Willy is een
vreeselijke praatster. Ze was
gisterenavond bij me en ik heb
geen woord tusschen beide
kunnen brengen.
Lilly: Dat is je eigen schuld.
Willy: M'n eigen schuld ?
Lilly: Ja. Je hebt haar laten
beginnen.
« »
MOOR
HET BESTE
ROT LOO D
HET GEVAAR VAN DE DINGEN TE LETTERLIJK OP TE NEMEN
Mevr : Maar Marl« hoe dikwijls heb ik je nou ai niet gezegd,
dat je nooit iets anders binnen brengen mag dan op een blaadje
Marlt: Mevrouw, ik zal er voor zorgen,
nooit meer.
Het gebeurt me-
Marie: Hoor ereis mevrouw.'t Is mijn schuld niet. Maar die,
dame wou wel naar binnen gebracht worden doch niet op
het blaadje.
DE WEG TOT HET PUBLIEK
Sinds eenige jaren is er een beweging
zich aan het ontwikkelen, welke in Amerika
ontstaan, van uit het werelddeel der hum-
bug zich over de geheele wereld aan het
verspreiden is.
Het is de leuze „Waarheid in de
reklame", welke aangeheven en toegepast
moet worden in het belang van het
publiek (de „slachtoffers" van de reklame)
en van hen die reklame maken.
Het is betrekkelijk gemakkelijk om van
iets of iemand heel veel te vertellen, op te
snijden, duizend en een ding te beloven en
niets of zoo goed als niets te vervullen.
Van dezen toestand kan men lang pro-
fiteeren, tot dat het publiek door de
bedriegerijen beu geworden, heelemaal
geen geloof meer aan iets van dien aard
hecht, met het gevolg, dat wanneer een
artikel wordt aanbevolen, dat werkelijk
goed is, de menigte het toch niet koopt,
tot haar eigen nadeel en dat van den fabri-
kant ook.
Het goede lijdt onder de bedriegerijen
voor het kwade.
Daarom hebben serieuze adverteerders
er belang bij te bevorderen, dat er
waarheid in de reklame wordt gesproken
en niets anders dan waarheid.
Het opmerkelijke is nu, dat vele eerste
klasse firma's, de menschen, die werkelijk
het goede artikel verkoopen, onverschillig
op welk gebied ook, onmiddellijk de waar-
heid der leuze „truth in advertising" heb-
ben begrepen en er zich naar richten,
doch dat anderen tegen dit streven zijn,
tegen controle, tegen al datgene, wat men
eigenlijk gewoonweg bedriegerij zou kun-
nen noemen.
Natuurlijk moet deze strijd om de waar-
heid niet ontaarden in een vorm, zooals
deze werd voorgesteld in een wetsontwerp,
dat we voor eenigen tijd hebben besproken
nWMHpM wmmmmmmm ^^■^^^ ^^^"
en bestreden, maar verstandig en waardig
gevoerd, is er veel mee te bereiken,
In ons land is men in dit opzicht nog
niet zoo ver, alhoewel de beweging aan
het rollen is gebracht.
In afwachting van de verstandige door-
voering van het eerlijkheidsbegrip bij het
reklamemaken^ zullen zij, die willen aan-
toonen, dat hetgeen zij vertellen, ook wer-
kelijk zoo is, naar middelen moeten uit-
zien om hun beweringen waar te maken.
Daarvoor zijn wederom verschillende
mogelijkheden ter beschikking. Ook in dit
opzicht is de reklame niet beperkt.
In de eerste plaats kan de nocjdige een-
voud worden toegepast. Vertel niet te veel,
overdrijf niet, gebruik geen groote woor-
den, zeg wat gij zeggen moet in begrijpe-
lijke, eenvoudige taal, zoodat iedereen ver-
trouwen in u krijgt.
Een praatjesmaker, die bij u komt en
u de ooren voltoetert met allerlei kletse-
rijen, waar de overdrijving duimen dik
op ligt, ook dien gelooft ge niet, die heeft
geen invloed en die ontvangt ge ten slotte
niet meer.
De reklame, die van een firma uitgaat,
is eigenlijk net als de persoonlijke ver-
tegenwoordigers en de eigenschappen, die
deze gehaat zouden maken, zijn voor genen
dus ook verkeerd.
Mijd dus de overdrijving, dan wekt ge
vertrouwen.
Ge zult zien, dat de goede firma's deze
tactiek ook reeds algemeen toepassen. Ik
zou u uit ons blad verschillende voorbeel-
den, beter gezegd alléén voorbeelden
hiervan, kunnen noemen.
Behalve deze waardige soberheid, die
volstrekt niet vervelend hoeft te zijn en
zonder gebrek aan overtuigingskracht, in-
tegendeel, die de sterkste overtuiging geeft,
kan men ook met bewijzen komen, met
attesten van onbetwistbare juistheid, met
tevredenheidsbetuigingen, met uiteenzettin-
gen, welke gemakkelijk te controleeren zijn.
Vooral in ons land is dit van groot be-
lang, want wij nederlanders zijn een erg
wantrouwig volk!
Ik kreeg onlangs een aardig bewijs
onder de oogen van de groote waarde
der waarheid in de reklame.
Een mij bekende firma, die veel reklame
maakte naar het oude systeem, kreeg een
nieuvven leider der publiciteitsafdeeling.
Deze brak met de tot nu gevolgde methode.
Hij stelde een reklame-boekje samen en
gaf alléén controleerbare feiten als aanbe-
veling van het merk, dat moest worden
bekend gemaakt. Het succes was enorm.
Er werd naar aanleiding van deze serieuze
reklame, welke het publiek moest gelooven,
omdat de waarheid, wat men wel zegt,
er boven op lag, vier k vijfmaal meer ver-
kocht dan vroeger.
Een prachtige getuigenis van de stelling:
spreek de waarheid, gij dient er anderen
mee, maar het eerst u zelf.
Nog een andere manier om voor zich
zelf door zich zelf te spreken is de foto-
grafische afbeelding van artikelen, fabri-
katen e.d. Beter dan vele woorden zeggen
duidelijke fotografische opnamen.
Wilt ge den omvang van uw fabriek,
de goede vervaardiging van 't product, de
zindelijkheid, de nauwkeurigheid, kortom
de waarheid bewijzen, geef dan het beeld
van u zelf, van uw fabriek.
Ook op dit gebied kan het publiek,
tot wien den weg wordt gericht, zoo'n
grooten invloed hebben.
Het late zich niet van de wijs brengen
door praatjes, het ontworstele zich aan de
bekoring van de groote woorden, het ver-
lange de waarheid.
Geholpen door het publiek, dat zich niet
bij den neus laat nemen, kan de reklame
een machtig middel zijn in het belang
van het algemeen.
De volgende week hoop ik deze serie
artikelen te besluiten met een opstel over
aantrekkelijke en artistieke reklame.
M.E.R. CURIUS.
DE SIGARETTEN- EN T A B A KS FA B R I E K DER F A. A. N. BOGDANOFF & Co. TE ' S'G R A V E N H AG E

LEVENSPROBLEMEN
Deze week wil ik weer een van de „pro-
blemen" publiceeren, waarin ik nog ge-
regeld uit onzen lezerskring om raad word
gevraagd en die meestal vergezeld gaan
van brieven „of ik er toch alstublieft niets
van in uw blad wil publiceeren." Aan
welke, zoo krachtig uitgesproken wenschen,
ik ook altijd voldoe.
In het geval, dat ik hier behandel, werd
deze vraag niet gedaan. Bovendien is het
een „probleem", dat niet op zich zelf
staat, dat herhaaldelijk is voorgekomen en
zal blijven.
O. R. v. S. te Rotterdam schreef mij,
dat hij op het punt staat om zich te ver-
loven. Hij is thans dertig jaar oud en heeft
eindelijk het meisje gevonden, dat hem
in alle opzichten als de geschikte vrouw
toelijkt. Hij houdt innig veel van haar, ge-
looft ook wel dat zijn liefde beantwoord
wordt. De wederzijdsche families schijnen
het tot stand komen van het huwelijk erg
toe te juichen, alles is zoo goed als men
het slechts kan hopen en wenschen.
Doch er is een maar.
Eenige jaren geleden, doch nog in den
tijd, dat hij zijn thans begeerde bruid,
al zij het heel oppervlakkig kende, heeft
v. S. een tijdje lang zich druk gemaakt om
een ander meisje; heel spoedig heeft hij
ingezien, dat zij niet de geschikte was.
Doch eerst nadat hij haar eenige brieven
heeft geschreven, waarin hij over zijn liefde
heeft gesproken. Het gekke van het geval
is nu, zoo schrijft v. G., dat het meisje
in kwestie in een brief mij had geplaagd
,,met de jonge vrouw". En in een brief
heb ik daarop geantwoord, dat ik haar
heelemaal niet aardig vond, enz.
Nu is mijn angst, dat wanneer ons
engagement bekend wordt, de andere uit
jalousie dre^i brief aan mijn verloofde zal
opzenden en alles uit zal zijn, wat ik
meer dan vreeselijk zou vinden. Daarom
aarzel ik. Ik voel dat het zoo niet langer
kan duren en vraag u om raad.
Het lijkt mij dat er maar één raad is
en deze luidt: openhartig zijn. Elke vrouw
vindt het terecht vreeselijk, wanneer het
uitkomt dat de man, dien zij liefheeft, ge-
heimen voor haar heeft. Doch haar liefde
leert haar begrijpen en vergeven, wan-
neer de man openhartig is.
Talm dus niet langer, vraag het meisje,
dat gij lief hebt, of zij de uwe wil worden
en als het blijkt dat zij ook van u houdt,
zeg haar dan rneteen eerlijk en oprecht
wat er vroeger gebeurd is.
Ik geloof dat dit de eenige juiste manier
van handelen voor u is.
Zoo heb ik v. S. geraden. En ditmaal
is mij iets gebeurd wat maar zelden voor-
komt.
Van het jonge paar kreeg ik een aller-
aardigst briefje, waarin zij mij schreven,
dat ze gelukkig waren, hij zoowel als zij,
dat mijn raad werd gevolgd. Het meisje
wist alreeds van den brief. De andere had
haar dien blijkbaar om kwaad te doen,
gezonden. Toen v. S. haar nu eerlijk alles
opbiechtte, begreep zij, dat hij een goed
en trouw karakter had en alles kwam
in orde. Gelukkig! M. E. R. CURIUS.
Hebt ge al reeds een nieuwe
abonné aangebracht
NOQ NIET?
Wist ge dan niet, dat ge voor
elke aangebrachte abonné een
mooi boek krijgf?
NIEUWE BOEKEN
ü
flb^tai^bzt^HU
There se Hoven
Een meisjesdetective
Uitgave
G. B. van Goor Zonen,
Gouda
Mevr. Hoven mag wel geprezen wor-
den om haar onverminderde activiteit en
productiviteit. Zij blijft jong en frisch,
ondanks het feit, dat haar eerste boeken
verschenen ... nou laat ik maar zeggen,
toen ik een jongeling was. En dat is,
helaas, al heel wat jaartjes geleden.
Haar nieuw meisjesboek, .door de firma
van Goor in een keurig kleed gestoken,
behandelt de geschiedenis van een meisje,
dat uit Indië naar patria komt, een leven-
dig, durvend ding, moderner dan de om-
geving waar zij in Nederland terechtkomt.
Haar „detective"-rol laat zich beter lezen,
dan hier in het kort beschrijven. Het is
een lekker dik boek, 238 pagina's groot,
met keurige illustïaties van Ella
Riemersma.
Voor 't kleine volkje,
prijs per deeltje gebonden
1 1.50. Uitgave G. B. van
Goor Zonen, Gouda
Chr. Doorman,
Zweedsche sprookjes.
Een aardige bundel met verhaaltjes,
welke kinderen van 7—10 jarengaame zul-
len lezen en die ook voor voorlezen uiterst
geschikt zijn. Mevr. Middenrick heeft er de
plaatjes bij geteekend, welke in twee kleu-
ren zijn gereproduceerd.
Jac. Bles, Mimosa.
Deze vertellingen voor kinderen van
6—9 jaar met lieve prentjes van Adri
Alendo, welke soms heel veel lijken op
plaatjes van Rie Cramer, is een bundel,
wat gemakkelijker dan de Zweedsche
sprookjes, dus beter voor de jongeren,
minder voor de ouderen, zoover er van
deze onderscheidingen bij kleuters van
6—10 jaar te spreken valt.
Het wonderplantje
door Riek Pontsma
eveneens bij de actieve goudsche firma, die
haar boeken zoo keurig verzorgd, ver-
schenen, is een echt boek om te lezen. Ge
weet wel, zoo'n boek, waarvan de lezeres
of lezer zegt: Hè, mag ik nog even die
bladzijde uit hebben, voordat ik naar bed ga
Betere beoordeeling (ze komt van een van
mijn eigen kinderen) betere aanbeveling
kan ik als volwassene niet geven.
De plaatjes van Adr. Alendo zijn goed.
ONS SPORTHOEK JE
,Het geval van Dijke" in de practijk.
Onze lezers zullen zich herinneren, dat in den wed-
strijd Beigië-Holland in dit voorjaar Ie Antwerpen ge-
speeld en door Holland met 1—O gewonnen, de speler
van Dijke een bal met de vuist uit het doel sloeg. De
Engelsche scheidsrechter, een neutraal man dus, had
blijkbaar niets gezien en gaf hoekschop.
Oumiddellijk na den wedstrijd trok de Belgische Sport-
pers van leer en vooral „La Vie Sportive'' gaf van de
hand van niemand minder dan Seeldragers, lid van het
bestuur van den Kon. Belg. Voetbalbond een minder
vleiend artikel over dit geval. Seeldragers en met hein
hier te lande zijn vriend Groothof, voetbalexpert par
la grace de Dieu, waren van meening, dat van Dijke
of aanvoerder Denis naar den arbiter had moeten gaan
met de mededeeling, dat zijne beslissing fout was en
den Belgen een strafschop eerlijk toekwam. De 1—O
nederlaag op eigen grond werd door dit geschrijf terug-
gebracht lot een eerlijk? verdiend gelijkspel. We hebben
destijds al betoogd, dat het artikel ons weinig sportief
voorkwam en dat Van Dijke groote kans had geloopen
wegens lastig optreden legen den scheidsrechter (vooiai
tegen dezen Engelschman, die gewend is met profs om
te gaan) van het veld te worden gestuurd.
En nu de practijk. In den wedstrijd H.V.V.—H.F.C,
op 22 Nov. j.l. gespeeld deed zich een analoog geval
voor. Van Beekum, middenvoor van H.F.D., scoorde
het vierde Haarlemsche doelpunt met de hand. Scheids-
rechter Eymers had blijkbaar niets gezien en wees naar
het midden. Onmiddellijk ging van Beekum naar Eymers
toe en maakte er hem op attent, dat de bal met de
hand was gespeeld. En wat was het resultaat? Eymers
beduidde van Beekum kort maar krachtig, dat hij naar
zijn plaats kon gaan en handhaafde zijn beslissing. O. i.
zeer terecht- Hij. Eymers, had geen overtreding gecon-
stateerd en kon dus ook niet straffen. Wat een ander
wel ziel, heeft de arbiter niets mee temaken. De spel-
regels zijn niet verkeerd toegepast en een eventueel
protest zou natuurlijk van de hand worden gewezen.
Er waren er, die na afloop van den wedstrijd be-
weerden, dat Eymers in dit geval, nu het een H.FC er
gold, de woorden van Van Beekum had moeten ge-
looven en het doelpunt niet toekennen. Een dergelijke
beslissing had ons al heel gevaarlijk toegeschenen.
Waar blijft dan de grens. Van welke club kan men de
spelers als geloofwaardig rekenen en van welke niet?
De scheidsrechter heeft oi. zonder aanzien des per-
soons hel spelreglement toe te passen en hoewel we
aannemen, dat een jaar of twintig geleden, hel doelpunt
misschien was geanuleerd. vooral met het oog op de
mentaliteit der tegenwoordige spelers, was Eymers'be-
slissing de eenig juiste. Dat H.V.V. dit inzag en niet
protesteerde deed ons bijzonder genoegen, al vinden
we 't met haar jammer, dat het beslissende doelpunt
op dergelijke wijze werd gemaakt. Wat den speler van
Beekum betreft. Wij juichen 't toe, dat hij spontaan
bekende in strijd met de spelregels Ie hebben gehan-
deld, maar hopen dat hij er de leering zal hebben uit-
getrokken, dat elke speler, zonder morren, zich bij de
beslissing van den arbiter zal hebben neer te leggen.
Wij vonden het geval Ie frappant om het onze lezers
te onthouden.
Hirschman en de F.l.F.A.
Toen we dezen zomer in dit blad een interview met
den heer Hirschman opnamen, hebben we daarin uit
laten komen, welke moeite, genoemde heer zich getroost
heeft, om de F.l.F.A. tot stand te brengen en instand
te houden- Op dit oogenblik schijnt er in den wereld-
bond een beweging gaande hem uit het bestuur te wippen
en met hem den heer Rimet, den president. Wat den
heer Hirschman betreft; men erkent zijn capaciteiten en
vooral het feit, dat hij meerdere vreemde talen spreekt
en men moeilijk een geschikt plaatsvervanger kon vinden,
deed hem dezen zomer herkiezen Rimet spreekt slechts
één taal; Fransch en dit is een groot bezwaar. Van
Duitsche zijde wordt nu beweerd, dat Oostenrijk, Hon-
garije, Zwedeji en Engeland zullen trachten een andere
leiding in den wereldbond te krijgen. Zij meenen de ge-
schikte personen gevonden te hebben in de beeren
Johannson en Hugo Meisl. Johannson is president van
den Zweedschen bond. Hugo Meisl is de bekende leider
van het Oostenrijksche voetbal, hoewel hij geen voor-
zitter van den Oostenrijkschen bond meer is. De be-
doeling zou zijn den Zweed president van de Fl-F.A.
te maken en Meisl secretaris- Hetzelfde Duitsche blad
beweert, dat Polen, Zuid-Slavië en Italië de beweging
zullen steunen- In hoever dit alles waarheid bevat, konden
we lot op dit oogenblik niet nagaan. In December a.s.
is er een conferentie te Brussel, waarop een en ander
ter sprake zou komen- Wellicht booren we er dan meer
van-Voor den sfoeren werker, die Hirschman ongetwijfeld
is, zouden we het zeker betreuren, maar Hirschman zou
de eerste en zal ook wei de laatste niet zijn. die onder-
vindt, dat ondanks 's werelds loon is- VETERAAN
^ w
^^ —
DE VOETBALWEDSTRIJD AJ AX-SPARTAAN 1—O
op het Ajaxterrein te Amsterdam V.l.n.r- - . Een worsteling voor het Ajaxdoel; v. Heeswijk redt; Oerlemans in actie; voor het Ajaxdoel
Tltelmatch biljarten te Arnhem
Moons aan stoot, naast hem
Dommering.
il

i EEN ROMAN VAN DEN 1
| EERSTEN CONSUL i
|j DOOR §
| MATHILDA MALLINQ f
Het was een gure. stormachtige dag in den laten herfst van het
jaar 1S00 dat £dmée de la t'euilladc een dochter uit een adelijk
geslacht in de Vendie. van den Abbi Bernler verneemt, dat xij den vol-
genden dag naar Parijs zou gaan vergezeld door Monsieur de
Chantitlon. De koningsgezinde partijen hebben vrede met de
republikeinen gesloten' en daardoor is deze reis mogelijk. Het
jonge meisje is geschrokken met het bericht. Doch staat haar
tegen, dat men. blijkbaar zonder haar voorkennis terug wit
komen op de mogelijkheid haar uit te huwelijken aan Louis de
Chateauneuf voor wien zij als kind bestemd was.
Het was voor haar eene vernederende gedachte, dat hare
bloedverwanten haar bij de eerste beste gelegenheid wegzonden
en eenen man wilden opdringen, die weliswaar sedert jaren tot
baar gemaal was bestemd, maar die haar wellicht vergeten was.
Buitendien zou zij tot hem komen, ontbloot van alle middelen,
en zonder eenig ander vermogen, dan hare aanspraken op goederen,
waarop beslag gelegd was. en die zij waarschijnlijk nooit zou
terugkrijgen, ja. zij bezat zelfs niet eene ordentelijke rclsjapon,
waarin zij voor hare familieleden zou kunnen verschijnen. Lang
en breed wordt over Parijs gesproken. De reis daarheen duurde
14 dagen. Gedeeltelijk legde men den afstand in de koets af, ook
reed Edmée wel achter op bet paard van Monsieur de Chantillon.
Zij hoorde voor het eerst met bewondering over Napoleon Bonaparte
den eersten Consul, spreken. Edmée moest zich wel wennen aan
de veranderingen die het nieuwe regime had veroorzaakt.
Vroeg in den morgen vertrok het gezelschap op weg naar
Parijs na een hartelijk afscheid van de bloedverwanten.
In Parus ziet het meisje niet alleen een nieuw leven maar een
nieuwe wereld. De „legitimisten" de aanhangers dus van het
koningschap, zien in den Eersten Konsul Napoleon den man. die
hun idealen zal helpen herstellen. Edmte woont een parade bij en
is zeer getroffen door het optreden van Napoleon. Tegen haar wil
juicht zij mee Kort daarop wordt zij door Abb* Bernler aan den
Eersten Konsul voorgesteld. Deze zegt : ,.lk heb u vroeger al eens
gezien. Het was bij de voorlaatste parade". Napoleon heeft op
buitengewoon welwillende wijze Edmée's belangen behartigd. Zij
maakt kennis met de heerachende kringen en hoort hoe Josephine,
Bonaparte's vrouw, haar man bedriegt met ten onbeteekenenden
fat. zekeren Monsieur Charles. Bonaparte maakt een einde aan
de feestelijke samenkomsten, welke zijn vrouw organiseert tijdens
zijn afwezigheid. Hij berispt Josephine ernstig en denkt aan echt'
schelding. Hij wil haar nog een kans geven en geeft haar daarom
een jaar tijd. De toestand is veor Frankrijk leer ernstig geworden
en Bonaparte volgt met spanning de ontwikkeling zijner militaire
plannen. Op een zekere dag gaat hij ter ontspanning in de Jardin
des Plantes wandelen en ontmoet daar Edmèc de la Feulllade met
baar tante en neef. Hij spreekt met haar en het meisje uit op
naïve wijze haar bewondering voor hem. Napoleon vertrekt daarop
naar lull«.
Louis de Chateauneuf. Edmèe's neef. heeft bemerkt hoc het
meisje zich voor den Eersten Consul interesseert en hij is jaloersch.
Aan tafel maakt hij hierover een seine, die eindigt met een
liefdesverklaring zijnerzijds. Edmte antwoordt hierop niet In toe-
stemmenden geest, doch laat hem heel veel hoop. Zij is in Louis
gezelschap en dat van zijn vrienden en amuseert zich. Voor het
naar bed gaan staart zij door het venster.
Haar kamenier komt met een brief binnen. Deze blijkt afkomstig
te zijn van den Eersten Consul, die het meisje In hartstochtelijke
woorden zijn liefde ve.klaart. In Edmee's hart vindt deze liefde
weerklank. Geheel Frankrijk volgt den veldtocht In Italic met
spanning. Napoleon heeft tegen aller verwachting de overwinning
behaald. Edmte is gelukkig. Zij vindt thuisgekomen een brief van
den Eersten Konsul. Zij gaat met hare familie naar het buitengoed
Belles Rives. Napoleon zendt een van zijn bedienden erheen en
komt spoedig zelf. Op zijn eigen onstuimige wijze verklaart hij
het meisje lijn liefde. En zij kan zich niet weerhouden om hem
haar wederliefde te bekennen. Hl] moet het wederzien wel tot
haar terugkomst naar Parijs uitstellen. Door een ongeval dat haar
tante overkomt is Edroie echter aan Belles Hives gebonden. Zij
schrijft Napoleon een brief, doch hoort nieta van hem. Terwijl
zij op een dag op het terras staat ziet zij hoe het paard van
haar neef Louis nadert. Louis bemerkte hoe Edmée's hart niet
meer vrij is en ook zijn moeder verbaast zich dat de kinderen
hun huwelijk zoolang uitstelden. Na eenigeo tijd gaat het meisje
weer naar Parijs, waar zij op een bal wordt genoodigd. dat ook
door den Eersten Konsul wordt bezocht. Zij houdt zich op den
achtergrond, doch Napoleon ziet haar en komt dan naar haar
toe. Met moeite kan hij zijn liefde verbergen, doch zij weet hem
te bedwingen, daar Louis naar hen kijkt. Napoleon dwingt haar
de toezegging af dat zij hem zal ontmoeten. Dlenzelfden avond
zegt Louis deChateauneufaanzijnnicht.dat hij haar moet spreken.
Hij vertelde haar. dat hij door het Ministerie van Bulten-
landsche Zaken naar Londen gezonden wordt en neemt nu af-
scheid van zijn moeder. Op het laatste oogenblik. voordat hij het
huls verlaat, spreekt hij nog met Edmie. Op zijn vraag of er nog
eenige hoop voor hem bestaat antwoordt zij vol smart ..neen".
Edmte gaat daarna bij Mad. Junot logeeren. Denzelfden dag
brengt Bonaparte zijn ouden kameraad een bezoek. Mad. Junot
ia erg geagiteerd door dit eerste bezoek van den grooten man.
Edmée wil liefst 'n ontmoeting met hem vermijden en verlaat't ver-
trek. Doch Bonaparte volgt haar en op hartstochtelijke wijze spreekt
hij van zijn liefde -Edmée toont hem hoe ook hij alles voor haar is
Junot kwam binnen — hij deed dit met
hevigen tegenzin op uitdrukkelijkcn wensch
van zijne echtgenoote. Hij zag er min of
meer verlegen uit en keek weifelend van
ter zijde naar Edmée, die met den rug
naar hem toe bleef staan. Bonaparte zag
dadelijk, dat Junot hem door Edmée af-
gewezen geloofde, en dadelijk maakte hij
zijn plan, om hem in deze dwaling te
versterken.
„Mademoiselle de la Feulllade", zeide
hij droog, „loochent hardnekkig de schuil-
plaatsen der Chouans te kennen en wil
evenmin — wat Fouché ook zeggen mag
— iets van eene samenzwering weten." (Hij
begreep wel, dat Junot, die hem zoo goed
Wende en beiden op het bal had gadege-
öligen, geen oogenblik zou gelooven, dat
De graftombe.
waarin de stofleiijke overblijfselen van Napoieor. I te Parijt
worden bewaard
2ij over de Chouans gesproken hadden;
maar hij zeide dit alleen, opdat Edmée
tijd zou vinden, geheel tot zich zelve te
komen, en zou weten, wat zij moest ant-
woorden, wanneer Madame Junot haar
later in scherp verhoor zou nemen). „Ik
mag er natuurlijk niet aan denken eene
zoo fiere en voorname d^me (une si haute
et puissante dame) te wantrouwen, "wan-
neer zij dit zegt."
De laatste woorden sprak hij op on-
tevreden, ironischen toon. Edmée keek
vragend om, maar toen zij zijn stralenden,
teederen, schalkschen blik ontmoette, be-
greep zij zijne bedoeling.
Hij nam vluchtig afscheid van Madame
Junot, toen hij weer door het salon kwam.
Hij kon het haar aanzien, dat zij door eene
brandende nieuwsgierigheid verteerd werd,
en maakte zich daar in stilte innig vroolijk
om — gelukkig en opgewekt, als hij was,
„Uwe schoone vriendin. Madame," zeide
hij met goed gespeelde misnoegdheid, „is
eene hoogst standvastige jonge dame. U
moet haar overhalen, de uitnoodiging van
Madame Bonaparte en van Hortense tot
het déjeuner van morgen aan te nemen.
Ik vrees, dat zij op mij zoo boos is, dat
zij aan mijn verzoek geen gevolg zou
geven."
Junot wist nu in het geheel niet meer,
wat te denken. Hij geleidde den Eersten
Konsul naar de deur, terwijl Edmée met
afgewend gelaat stil door de kamer liep.
XII.
Het was den volgenden dag in de Tui-
leriën. Madame Bonaparte gaf een vaji
hare beroemde kleine déjeuners, waarop
volgens den uitdrukkelijkcn wensch van
den Eersten Konsul nooit beeren genoo-
digd werden. Het gezelschap had zich,
eer men aan tafel ging, in het groote
receptie-salon verzameld — het stijve, mo-
dern, met palissanderhout en gele zijde
ingerichte salon, waar alle jonge dames
van h^t nieuwe Parijs met een kloppend
hart h^re eerste buiging voor Frankrijks
nicuwei gebiedster maakten.
Madame Bonaparte zelve troonde mid-
den op eene der gele sofa's. Zij was ge-
kleed in een wit gewaad met gouden ran-
den en had de onontbeerlijke purperen
chäle kynstig over den linker schouder
gedrapeerd. Zij zag er bij daglicht reeds
tamelijk verwelkt uit, en heden waren de
rimpels om hare oogen bijzonder zicht-
baar, en hare huid had eene leelijke, grauwe
tint. Zij dacht er ook voortdurend aan,
den rug naar het venster gekeerd te hou-
den, als zij op hare gewone, indolente,
maar altijd beminnelijke en innemende wijze
hare jonge gasten toesprak. Nu en dan
hief zij haar kleinen ivoren waaier op en
wreef er zich peinzend lippen en wangen
mede. Hare oogen namen dan eene ver-
strooide, bijna onaangename uitdrukking
aan.
Mademoiselle de la Feulllade was juist
met Madame Junot, die in de ïuüeriën
reeds geheel tehuis was, aangekomen en
beiden stonden in de nabijheid van den
schoorsteen druk te praten met Eugène
de Beauharnais. Deze was nog zeer jong,
nauwelijks twintig jaar oud, maar toch
bezat hij mannelijke schoonheid, terwijl hij
gracieus, elegant, vermetel en tegenover
dames zeer galant was. Hij herinnerde in
zijne geheele manier van zijn veel meer
aan de grand-seigneurs van het vroegere
hof dan aan de incroyables van den
tegenwoordigen tijd. Men zeide, dat hij
zeer op zijn vader, den vicomte, geleek.
Op het oogenblik scheen hij tot over de
ooren zoowel op de jonge, levendige Ma-
dame Junot, die hem ondanks hare zeven-
tien jaren behandelde als eene gravin Al-
maviva een Cherubino, als op Mademoi-
selle de la Feuillade verliefd te zijn. Hare
statige, voorname, waardige schoonheid,
die heden iets schuws, koels, bijna vijandigs
had, imponeerde hem zichtbaar. Hare vol-
maakte, ietwat stijve elegantie en eenige
verouderde grandes manières staken hoogst
voordeeLig af bij het moderne, vrijere op-
treden der andere dames.
Wel vormden zij een beeld van jeugd
en schoonheid, zooals zij daar naast elkan-
der stonden — Edmée de la Feuillade en
Eugène de Beauharnais — hij, met een
stralenden, schertsenden glimlach, galant
naar haar toe gebogen, zij hoog en slank,
met eene zekere reserve geleund tegen den
nionumcntalen schoorsteen van groen,
Egyptisch marmer, die een heerlijken ach-
tergrond vormde voor haar goudbruin haar
en hare blanke schouders.
De Eerste Konsul trad binnen en
wenschte zijne gasten goeden dag, kort,
vriendelijk, joviaal, zooals dit zijne ge-
woonte was als hij in eene opgewekte
stemming verkeerde. Het duurde één
oogenblik voor hij de groep bij den schoor-
steen ontdekte. Plotseling veranderde zijn
gelaat van kleur, hij stond op. — „Wat
is het hier warml" riep hij plotseling ont-
stemd en ongemotiveerd.
Edmée praatte vroolijk met Monsieur
de Beauharnais, misschien een weinig ge-
dwongen, maar niet opvallend. Zij had
reeds eene groote gemakkelijkheid ge-
kregen, zich in de wereld te bewegen, en
de noodzakelijkheid had haar zeltbeheer-
sching geleerd. Door hare groote, onbe-
dwingbaie, stoutmoedige liefde was zij in
korten tijd tot eene ervaren, voorzichtige
vrouw van de wereld gerijpt.
Bonaparte stond haar aan te kijken, hij
schoof de onderlip naar voren. Edmée
deed, alsof zij hem niet bemerkte. Haar
lachend profiel, het kleine, achterover ge-
bogen hoofd op den langen, fijnen hals
kwamen allerliefst tegen het donkere mar-
mer uit. De blos op hare wangen werd
iets donkerder toen zij zijn blik op zich
voelde rusten; overigens was er geene
verandering in haar gelaat te bespeuren.
„Verduiveld veel ras!" dacht hij, half
ontstemd, half bewonderend; „zij heeft
reeds de zelfbeheersching eener hofdame.
Dat ligt in het bloed." Hij kreeg plotse-
ling den grootsten lust, haar iets hards,
onaangenaams te zeggen, en naderde haar
met een spotachtigen glimlach. In dn
oogenblik draaide zij het hoofd even om,
en zag hem heimelijk aan. In haar blik
lag zooveel teedere, overmoedige schalks-
beid, zulk eene jubelende, stralende
vreugde, dat hij geheel ontwapend werd.
— „Madame Loulou" — hij sprak tot
Madame Junot, terwijl hij met een ge-
lukkigen glimlach naar Edmée keek, „wat
denkt u wel, dat uw man zou zeggen, als
hij u hier zag staan en den jongen het
hoofd op hol zag brengen?" Hij kneep
Eugène in het oor, misschien iets harder en
niet zoo vriendschappelijk als het schijnen
moest.
„Zeg u van mij niets, generaall Mon-
sieur Eugène, u moet mij verdedigen I Alsof
ik niet alleen als schutsengel voor u en
Mademoiselle de la Feuillade hier stondI"
„U is het dus. Mademoiselle, die..."
Hij keerde zich om en zag haar aan.
„Monsieur de Beauharnais is zoo be-
minnelijk, mij het hof te maken," Edmée
boog het hoofd bevallig tot eene ironische
dankbetuiging, „maar ach I helaas vergeefs,
generaall"
„Arme Eugène!" riep de Eerste Konsul
lachend uit, en legde zonder plichtplegin-
gen Edmée's arm in den zijnen, terwijl
Madame Junot met Eugène volgde. „U
kan toch niet ontkennen, dat hij een knappe
jongen is ?"
„U is knapper, generaal!" De schalk-
sche innigheid en de openhartige, vleiende
bewondering, die hare stem uitdrukten,
laten zich niet weergeven. En met de
warme, onnadenkende vermetelheid der
liefde drukte zij een oogenblik zijn arm
aan hare ronde, jonge borst. Hij kon het
kloppen van haar hart dtfbr het dunne
gewaad heen voelen.
„EdméeI" murmelde hij, „luister — je
moet..." Zijne stem werd verdoofd door
den stroom van den heftig in hem op-
bruisenden hartstocht.
Madame Bonaparte behandelde Edmée
met groote vriendelijkheid. Zij plaatste haar
naast zich aan tafel en sprak bijna onop-
houdelijk met haar over de Caulaincourts,
Rastignacs en andere wederzijdsche kennis-
sen van den Faubourg St. Germain. Eens
bracht zij het gesprek op Louis de Cha-
teauneuf, terwijl zij met een discreet lachje
te verstaan gaf, dat zij wist, dat hij haar
verloofde was. Edmée beantwoordde alle
vragen glimlachend, zeker, volkomen on-
bevangen. Haar jong, hoopvol, bedwel-
mend geluk droeg haar over alle moei-
lijkheden heen, en maakte haar onkwets-
baar voor indrukken, die haar anders pijn-
lijk zouden geweest zijn.
(Wordt vervolgd.)
WIE ZINGT DAAR?
DE',.NEW EDISON" ==
NEWWISON
' COMPARISON WIIHJTMI'LIVING AltTlST
»- REVEALS NO DIFÉERENCE i ^
Wij noodigen U uit tot een bezoek
KÜNSTZAAL EDISON
AMSTERDAM LEIDSCHESTRAAT 84
DEN HAAG LANGE POTEN 15
ROTTERDAM . , WITTE DE WH HSTRAAT 88
I U.- Oa» r KAAg'
OPGERICHT 1866
BRIEFKAARTEN- EN FOTO ALBUMS
Bewaart Uw reisherinneringen in een stevig album, waardoor
gij na jaren Uw oude herinneringen weer kunt ophalen.
Briefkaarten albums; fantasie dessins met linnen rug.
Dwars model voor 100 stuks
13X20 cM. ... f 1.20
Staand niodel 26 X 41 cM.:
voor 200 kaarten f 2,80 vooi
„ 300 „ - 3.50
FINGERMARKS
Karakterlezen uit vingerafdrukken
Blocnote met celluloid omslag, inkt-
kussentje met schuif-
deksel en handleiding
voor het karakter-
lezen.
10 X 15 cM.
f 0.90.
KALENDER
voor 't opplakken van foto's; dubbel
foto opzetkarton met maandkalender;
in stevig envelop j
losse gegomde
hoekjes om de
foto's te be ves-
tigen. Formaat
16 X 24; prijs
25 cent.
Maak zei f Uw Kerst-
en Nieuwjaarskaarten,
GESMEED IJZEREN
KANDELAARS
Hangend, voor hal,
gang, enz., naar anti-
que modellen, per
stuk f 3. — .
Loopblaker, naar
antique model,
met verstelbaren
kaarshouder f2,25
GESMEED IJZEREN ASCHBAK
met lucifersstandaard, kaars, groen
gjazen binnenbak en 4 sigaren-
| _^ leggers;
J X ^\1| doorsnede ifrfo cM.
AMSTERDAM,
ARNHEM,
's GRAVENHAGE,
UTRECHT,
GRONINGEN,
Totale hoogte
16 cM. f'3.90
500 kaarten
1000 .,
Foto albums; 24 vel stevig foto opzetkarton
Artistiek papieren omslag, formaat 12X18 cM. f-.75
19 X 25 cM. f 1.35. Cretonne omslag f 1.— en f 1.60
PERRY'S ROLLO SPEL
Een behendigheidsspel, dat door onge-
oefenden gespeeld kan worden en voor
den geoefenden speler zoo lastig gemaakt
kan worden, dat het steeds interessant
blijft. Een amusant gezelschapsspel. In
stevige doos met handleiding
f 9.50
OMSLAG VOOR DEN RADIO
LUISTERGIDS
Gekartonneerde omslag
voor het loopende num-
mer van den kadio-
Luistergids. Elastieken
band in den rug ter
bevestiging, koperen
ophanger, binnenin
instellijst . . f 0.90
Hangt de program ma s
bij Uw toestel.
ROOKSTANDAARD
Gesmeed ijzer, met
lucifersstandaard,
kaars, 4 sigaren-
leggers en groen
glazen binnenbak.
Totale hoogte
85 cM.
f 5.75
GESMEED IJZEREN
LUCIFERSSTANDAARD
gevuld met lucifers met gekleurde
koppen; voorzien vaa strijkvlak
Hoogte zonder hand-
vat 6V2 cM. . . f 1.—
Lucifers met gekleurde
koppen, per doosje f 0.20
Kalverstraat 93-99.
Galerij P: v.0V. 36-38,
Telefoon 40293, Postgiro 3817.
36893. 3817.
Ketelstraat 35,
237, 2480.
Hoogstraat 20,
Plein, hqekK. Poten (Toiletafd),
ValeriuSstraat 101,
12471,
12471,
36097,
„ 27026.
.. 27026.
27026.
Oudegrtcht 143,
312, 2686.
Heeresiraat 68,
„ ' 290, ., 102887.
TRADING Co late PERRY & Co

|i—rt—i MICHE |i ii i
Graaf d'Erdtval, een zeer trouchedelman, bewoont met zijn familie
het famillekaatecl. In het dorp leefde een vrouw, die een kindje had.
dexe vrouw stierf en het kindje wordt in het hui» van Graaf
d'Erdtval't zoon opgenomen. Het kind ia zeer gehecht aan den
oudsten kleinzoon van den graaf Jean- Zij is een mooi kind.
De oude markies neemt een nieuwen rijknecht in dienst. Een
brutaal heerschap, zekere Anatole. Kennissen van den Markies
die bif hem logeeren kunnen er niet over uit, dat deze man zoo'n
rol speelt.
Miche groeit op als een bijzonder mooi kind. Zij heeft op
zich genomen, de boekenverzameling te sorteeren en zij doet
dit prachtig, tot verbazing van den ouden Markies, Doch zij
moet ook dit tersluiks doen uit vrees voor Anatole, die ledereen
bedreigt, zelfs den ouden Markies ook, wlen hij geld afzet. Mevr,
d'Erdival raadt haar man iemand aan te stellen die toezicht
houdt. Miche biedt zich aan de familie op de hoogte te houden.
Zij spreekt er met ]ean' over, die haar nog altijd als een kind
beschouwt. Steeds meer blijkt hoe de oude markies veranderd
is en alles in zijn omgeving ook. De dieren zijn doodsbang
voor Anatole en als Miche een hond wil beschermen dreigt
Anatole haar met een stok. Tegelijkertijd klinkt een heftige
donderslag. Door belde doodelljk verschrikt, verliest Miche haar
spraak, lean Is wanhopig. Gelukkig ontmoet hij op weg om
zijn vriend te halen Dr. Bouvier wlen hij naar Miche vraagt.
De dokter stort zijn hart eens uit en waarschuwt Jean voor
wat er op het kasteel gebeurt. De familie gaat weer weg, Miche
thans doofstom, gaat naar het vertrek boven In de bibliotheek.
De familie van mlinheer d'Erdeval kwam het volgend jaar niet
terug, alleen de jonge Markies, die zijn vader wilde bezoeken,
Anatole is nog meer meester van het huis dan vroeger, hij eet
aan tafel en scheldt op de bretonsche vrouw, de eenige bediende.
Mijnheer d'Erdtval ontmoet In het park Miche, die hem een
teeken geeft haar te volgen. Zij brengt hem bij dokter Bouvier,
met wlen hij een onderhoud heeft. De zoon eet daarna bij zijn
vader en ergert zich weer over de onbeschaamde houding van
den palfrenier, die alle bedlenden tegenwerkt, behalve Miche, daar
deze doofstom Is en dus volgens zijn opvatting ongevaarlijk.
Eenige jaren later bezoekt Jean zijn grootouders. Hij ontmoet met
ijn vriend Yves de Bray Miche weder. Belde jongelui verbazen
Ich over de schoonheid van het meisje.
„Ze aanbidt je nog en het is een geluk
voor haar en voor jou, dat zij stom is."
„Waarom ?"
„Omdat je anders wel eens een domme
streek zoudt kunnen doen."
„Neen", sprak Jean ernstig, „dat zou
ik nooit doen. Ik ben toch geen ploert
om van de liefde en dankbaarheid van
Miche misbruik te maken. En haar
trouwen.... dat denkbeeld is nooit bij
mij opgekomen. Zij is het kind van een
boerenmeisje, dat naar Parijs trok en
eenige jaren later te St Blaise terug kwam
met een kindje van een paar maanden,
dat was Miche. Ik zeg niet dat het een
hooge afkomst is, maar ....
„Neen, mijn vooroordeel tegen afkomst
en erfelijkheid is te groot, dat ik geen
enkele vrouw, hoe. rijk Ook, zou trouwen,
die niet mijns gelijke is. Dat geeft maar
ellendige toestanden."
„Mijn neef Guerville heeft je toch een
aardig voorbeeld van een mésalliance ge-
geven; zijn vrouw Is het domste, afschuwe-
lijkste schepsel dat ik ken ...."
„O neen, ik vind haar heel lief en
aardig I"
Miche maakte een plotseling gebaar.
Jean keek verwonderd op en zei tot zijn
vriend:
„Ik dacht heusch dat Miche ons ver-
stond, toen wij over mevrouw Guerville
spraken. Dat was altijd haar zwakke punt,
waarom weet ik niet."
Hij trok Miche tot zich en vroeg:
„Miche, versta je me, Miche?"
Maar met haar groote blauwe oogen
keek zij Jean vragend aan en deze sprak
verdrietig: „Ach, ach, het arme kind is
stokdoof."
Den volgenden dag vroeg Jean zijn
grootvader verlof om van het kleine
rijtuigje gebruik te maken, daar hij Yves
het kasteel du Fou wilde laten zien, doch
tot zijn groote verbazing zei zijn groot-
vader 's middags, dat hij dit nu niet missen
kon.
„Wel nu nog mooier", sprak Jean, toen
hij met zijn vriend door het park dwaalde,
„het wordt hier steeds erger en erger;
als het zoo door gaat, kom ik liever nooit
meer te St. Blaise, terug."
Miche, die naast hem wandelde, barstte
plotseling in tranen uit.
„Wat is er Miche, wat scheel je kindje ?"
Nog steeds zag hij in haar het kind,
dat hij twaalf jaar geleden onder zijn
ONZE NIEUWE PRIJSVRAAG
Zend ons voor 11 Dec. een onderschrift bij dit plaatje.
Dit onderschrift moet betrekking hebben op het plaatje en te-
gelijkertijd in verband staan met de goede werking der Togal-
tabtetten voor rheumaiiek, verkoudheid, slapeloosheid, influenza,
ischias, griep, jicht, spit, hoofd- en zenuwpijn. Elke week
wordt aan ae beste inzending een prijs van f2.50 in con-
tanten uitbetaald. Teneinde echter ook meerderen goeden
inzendingen tegemoet te komen stellen wij bovendien ten
hoogste 10 troostprijzen ter beschikking. Zendt uw '
antwoord voor 11 Dec. aan de
Redactie, Galgewater 22, aid. Prijsvragen no. IX, Leiden
Wij vroegen een onderschrift voor bijgaand plaatje. De
prijs van f2.50 werd toegekend aan den heer j Terhaar
ie Amsterdam met het navolgende onderschrift;
Gij zijt de derde journalist,
bie me interviewt vandaag.
En net als d'anderen stelt gij
Mij ook als eerste vraag:
„Hoe komt gij met uw honderd jaar
Zoo vroolijk nog en kwiek.
Niet lijdende aan slaaploosheid,
Aan spit of rheumaiiek."
Jongmensch, 't is niet zoo'n diep geheim
En ieder is in staat,
Zich te behoeden voor de jicht.
Voor griep of ander kwaad.
Voeid' ik dan oijn in rug of hoofd,
'k Voorkwam zoo'n zware straf,
'k Nam TOGAL en in korten tijd
Was 'k van de pijn weer af.
Troostorijzen aan: Mw.Wed. P. A, Scharwächter/s-Graven-
hage; de beeren M. Dronkers, Rotterdam; C. M. v. Buul.
Dordrecht; J. C, Vogelenzang. Middelburg; W. M. van
Ginneken Jr., Amsterdam; A. Smit en T. Vastenburg te Nij-
kerk: HTn,M.v.d. Wuift, Dedemsvaan; S Kroeze,Heerdt
bescherming had genomen en daarom
sloeg hij medelijdend zijn arm om haar
heen.
„Wat is er Miche? Toe probeer mij' te
begrijpen I"
Toen legde Miche haar hoofdje op
Jean's schouders en snikte hartverscheurend.
„Wat is er toch, wat zou haar deren?"
„Zij houdt van je en heeft gehoord,
dat je niet meer hier wilt komen!"
„Is het waar Miche, heb je me heusch
verstaan?"
De groote oogen van het meisje bleven
echter hun zelfde droeve uitdrukking behouden.
Maar zij gaf geen enkel teeken,
dat zij iets begreep.
„Zie je nu wel," sprak Jean, „als zij
ons zou verstaan zou zij het ons wel vertellen
Miche weende niet meer, maar verdween
in de richting van de stallen.
„Zij is heel vreemd," sprak Jean.
„Zij aanbidt je; dat is allesI"
„Wel neen; bovendien, daar ik hier
toch niet meer terug kom, is dat geen
bezwaar."
„Het arme kind," zuchtte Yves,
heb ik met haar te doen)"
,wat
XV.
Op zekeren morgen sliep mijnheer
d'Erdeval wat langer dan gewoonlijk en
werd plotseling wakker, doordat iemand de
deur van zijn kamer opende. En opkijkend,
zag hij tot zijn verbazing zijn vader staan,
die hem glimlachend aankeek.
„Ja, ik ben het," sprak de markies,
„ik ben gisterenavond aangekomen."
„Hier, in Auteuil?" vroeg zijn zoon,
geheel verslagen.
„Neen, te Parijs."
„Waarom zijt ge niet liever hier ge-
komen?"
„Omdat wij heel veel zaken te Parijs
moeten regelen."
„Aha," dacht mijnheer d'Erdeval, „mijn-
heer Anatole is er ook bij en deze heeft
natuurlijk vader verboden, bij ons te
logeeren."
Hij sprak die gedachte niet uit en vroeg
eenvoudig: *
„Ontbijt u met ons ?"
„Ja, heel gaarne!"
„In welk hotel woont U ?"
„In een klein uitstekend hotel, rue de
Naples."
's Middags bracht mijnheer d'Erdeval
zijn vader naar het hotel, dat er, zooals
zoovele in Parijs, eenigszins verdacht
uitzag.
De markies ging naar boven, gevolgd
door iijn zoon en trad zijn kamer binnen.
Daar zat, in een grooten leunstoel, ver-
diept in een courant „Mijnheer" Anatole,
die bij het binnenkomen der beide beeren
rustig zitten bleef en geen aanstalten maakte
de kamer te verlaten.
Na een korte poos nam de graaf
afscheid van zijn vader, die hem beloofde
den volgenden dag te zullen komen
dejeuneeren.
Toen er echter twee dagen verliepen
en de markies niet gekomen was, toog
mijnheer d'Erdeval naar het hotel de
Naples. Op zijn vraag of de markies
d'Erdeval thuis was, kreeg hij ten ant-
woord:
„Zij zijn vertrokken!"
Intusschen sleet Miche het grootste deel
van haar dagen in de bibliotheek en in
„haar geheimen schuilhoek", dien zij naar
haar eigen smaak ingericht had en waar zij
verschillende oude meubels, die zij op den
zolder gevonden had, geplaatst had.
Na den dood van moeder Orson had
de oude markies in een klein zolder-
kamertje naast de bibliotheek een bed voor
het jonge meisje laten zetten. Zij at
beneden bij de bedienden en als zij het
haar verzochten, hielp zij hen steeds. Haar
gebrek maakte echter alles moeilijk voor
haar en men liet haar veel met rust.
Zoo zat zij meest boven, waar zij nimmer
gestoord werd.
Op zekeren avond, toen zij weer naar
de bibliotheek was gegaan, duwde zij de
deur, achter de boeken verborgen, op zij
en trad in het schuilhoekje, waarvan nie-
mand dan zij zelf het bestaan wist.
Zij zette haar lamp op het bureau en,
als eiken avond, bekeek zij de talrijke por-
tretten van Jean, die aan den wand hingen.
Jean als kleine jongen, als schoolkind,
als jonge man, die hij nu wasl
Terwijl zij zoo in aanbidding voor die
portretten stond, hoorde zij eensklaps be-
neden in de kamer van den markies
een hevige woordenwisseling, waarvan elk
woord duidelijk te verstaan was. In den
hoek van haar kamer was een spleet in den
grond, waardoor zij juist in het vertrek
van den markies kon zien.
(Wordt vervolgd.)
f wwmmmm^w^^^'^ :
Verkeerd begrepen
door F. MONTGOMERY
Verteld voor de jonge lezeressen
en lezers van ons blad
Baron Everard verloor jong zijn vrouw, die
hem twee jongens naliet, Humphrey, een wild-
zang, en Alfred, een zwakker ventje. Hun fransche
kinderjuffrouw heet Virglnle. De baron Is lid van
het Parlement, wanneer hij thuis komt zijn de
Jongens erg blij. Aan tafel vertelt de baron aan
zijn zwager, die met hem meegekomen is. dat hij
van plan is de adel uit de buurt op een diner
te vragen.
Wat Is dat adel, informeert Humphrey, Oom
Charlie houdt hem voor den mal en zegt dat het
halve wilden zijn. *-(
Den volgenden dag gaat de baron met zijn
zwager en Humphrey naar de kerk. Oom Charlie
verbaast zich er over dat Humphrey zoo stil en
gehoorzaam is. Hij weet niet hoe het knaapje,
gedurende den kersttijd nog altijd vol van de
gedachte aan zijn moeder is. Na de kerk gaan
vader en oom mes de kinderen wandelen.; De
kleine Alfred Is vaders lieveling. Oom Charlie
vermoedt dat Humphrey een wemig jaloeisch Is.
Na dat oom weg is. smeedt Humphrey plannen
om voor de ..wilden" die bij zijn vader zullen
. komen eten champignons te verzamelen. Hij
weet Alfred te overhalen om hem te volgen.
Het lesuurtje van Virglnle valt hem wat zwaar.
Zij plukken de paddenstoelen, doch het avon-
tuur Is by langena niet zoo prettig als vooral
Humphrey zich dat heeft gedacht. Alfred Is voor
dien taak niet berekend. Virglnle ontdekt tot
haar grooten schrik dat de jongens voor dag
en dauw weg zijn gegaan. Natuurlijk worden ze
ontdekt en Virglnle Is doodsbang dat de kleine
Alfred vergiftige paddestoelen heeft gegeten.
De adellijke vrienden van den baron komen
op visite. Humphrey mag bij de ontvangst zijn.
doch tegen zijn gewoonten in Is hij heelemaal
niet wellevend. Hij meent toch dat al die
menschen wilden zijn en staart ze aan. Gelukkig
weet z'n vader hem die gedachte uit het hoofd
te praten, Humphrey neemt afscheid van alle
beeren. Wat vreeselijk lang duurt. Eindelijk gaat
hij naar bed. Als zijn vader 'savonds naar de
kinderen komt kijken ligt Humphrey in zijn bedje
te snikken. Hij Is bang dat zijn oom in de hel
komt voor zijn liegen. Virglnle klaagt over hem
en de baron moet Humphrey beknorren, doch al
zijn pogingen stuiten af op Humphry'santwoorden.
De baron gaat met zijn oudste zoon uit rijden.
Humphrey krijgt het denkbeeld om deze ge-
legenheid te gebruiken teneinde voor zijn vader
Iels voor diens verjaardag te koopen. Hij gaat
er een klein winkeltje binnen doch zijn bezoek
is niet fortuinlijk. Tenslotte vindt hij een sigaren-
koker dien hij koopt al rookt zijn vader niet. Hij
vindt het vreeselijk om zijn geheim te bewaren.
Hij krijgt van zijn vader een stuiver en belooft
hem dat geld te bewaren om den dooven Dyson
van het opgespaarde geld een hoorn te koopen.
Humphrey Is 166 vol van het geheim, dat hij
zijn vader maar niet mag vertellen, dat hij het
met alle geweld aan een dame van de kennissen
van zijn vader wil medcdeelen. bij welke familie
zij een visite maken. Bij het naar huis gaan hoort
Humphrey van zijn vader dat er twee beeren
op bezoek komen. Deze blijken heel aardig tegen
de jongens. Na het ontbijt worden zij echter
alleen gelaten tot dat Virglnle komt roepen.
De kleine Alfred sprong op
en liep naar de deur, maar
Humphrey sloeg er geen
acht op."
„Ik wacht op u, jongeheer
Humphrey."
„Ik kom niet," zeide Hum-
phrey, „ik moet hier blijven om
dezen heer bezig te houden."
„Ik kom dadelijk terug,"
zeide Virginie, zich met Alfred
verwijderende.
„Is je bonne eene Fran^adse,"
vroeg kolonel Sturt.
„Ja, — dat is zij."
„Waarom spreek je dan en-
gels ch met haar?"
„Op zondag spreek ik nooi*
fransch," antwoordde Hum-
phrey, „dat mag niet."
„Mag niet! en waarom niet ?"
„We mogen op zondag niet
leeren, en fransch spreken is
een soort van leeren, dus is
fransch ook verkeerd."
„Humphie," zeide de kleine
Alfred de kamer inloopende,
„Virginie zegt dat je moet'
komen, öf je zult te laat zijn
voor de banken."
„Wat bedoelt hij ?" vroeg ko-
lonel Sturt.
„Hij bedoelt het gebed," ant-
.
—^^^^
W\N EN VOOR OnZE VRIENDJES EN VRIENDINNETJES
Goed oppassen Mlep, het Is haast Sinterklaas.
1, - ._. -
1
* i 1
Kees leert Arie: „Sinterklaas
Kapoentje" Zinsen.
woordde Humphrey, „hij noemt
dat altijd „de banken", omdat
hij niets dan äl de leyningen
ziet alvorens wij beginnen, want
hij is te klein om er bij te blij-
ven. Ik veronderstel dat wij niet
naar de kerk zullen gaan, om-
dat het zoo regent."
„O beteekent het dat? Wel
dan zou ik denken dat je moest
heengaan Humpty Dumpty, of
hoe hij je anders noemt."
Dit vonden de knaapjes een
kostelijke grap.
„Humpty-Dumpty was de
man die op den muur zat!"
„Ja en er afviel — wat jij
zoo aanstonds ook doen zult,"
"ide de kolonel tot Humphrey,
uie op den rug van zijn stoel
was geklommen qn daarop zat
te rijden.
„Humpty-Dumpty was een
ei," zeide Humphrey. „Ik breek
niet zoo gemakkelijk."
„Kom mede Alfred!" En hij
sprong naar beneden en liep
heen, door zijn broertje ge-
volgd, ibeide zingende:
Humpty Dumpty zat op den
[muur,
Humpty Dumpty viel van den
[muur.
De echo van hunne vroolijke
Wat zal dr nou nog komen?
stemmen stierf weg in den
gang, zoodat de slotwoorden
niet meer te onderscheiden
waren.
Vijf minuten later luidde de
bel en verzamelden zich de
dienstiboden in de boeken-
kamer.
Humphrey zat naast zijn
vader, naast hem de heer
Wemy&s, en alles was gereed,
maar kolonel Sturt verscheen
niet. Humphrey keek bij ieder
geluid verlangend op.
De baron veronderstelde dat
de kolonel er liever niet béj
tegenwoordig was, opende dus
het boek en gaf een der be-
dienden een wenk om de deur
te sluiten. Humphrey's leven-
dige oogen volgden de be-
wegingen van zijn vriend Wil-
lem, toen deze opstond om te
gehoorzamen. In het volgende
oogeniblik kon hij onmogelijk
zijn lachen bedwingen.
Niemand anders scheen iets
belachelijks te zien, en de baron
begon met zijn gewonen ernst
te lezen; maar Humphrey, of-
schoon het beter weni toen de
dienst voortging, durfde piet
naar dat gedeelte der kamer
zien waar de bedienden zaten.
en moest de oogen strak op z'n
gezangboek gevestigd houden,
uit vrees dat zij anders in die
richting zouden afdwalen. Wat
hield de gedachten van 't kind
bezig ? Slechts dit — dat op het
oogeniblik toen Willem de deux
sloot, de kolonel stilletjes bin-
nengeslopen was en zich zonder
dit te weten op de ledige plaats
van den knecht had nedergezet
midden tusschen de bedienden,
waar hij gedurende den ge-
heelen dienst bleef.
Hem daar te zien zitten en
de uitdrukking van Willems
gelaat] gade te slaan, toen hij
zijn plaats ingenomen vond, had
Humphrey eerst geheel van zijn
stuk gebracht, maar weldra
kwam zijn eerbied voor de
heilige dingen, die altijd zulk
een heeisehende trek in zijn
karakter geweest was, hem te
hulp, en werd zijn gansche aan-
dacht gev estigd op de huiselijke
godsdienstoefening.
Daar de namiddag even
regenachtig was als de voor-
middag, bet de baron bij ge-
brek aan iets beters het huis
aan zijn gasten zien. Hij had
eenige goede schilderijen, en
het plafond van een der boven-
kamers was fraai geschilderd;
overigens was er niet veel
bijzonders te zien.
Door een groot huis met
weinig bewoners te wandelen,
op een regenachtigen dag, heeft
altijd iets droefgeestigs; dat zou
het nu ook gehad hebben zoo
de kinderen er niet bij waren
geweest.
Maar Humphrey en Alfred
liepen elkander na in de lange
gangen en deden de onbe-
woonde kamers weerklinken
van het geluid hunner vroo-
lijke stemmen. Zij waren er
zeer op gesteld in hunne eigen
vertrekken de eer op te houden,
toen deze natuurlijk ook aan
de ibeurt kwamen.
„Dit is mijn bed", verklaarde
Humphrey, „en hier is mijn
badkuip", deelde Alfred mede.
„Maar wat is dit ?" vroeg
kolonel Stuit een met goud ge-
stikten sigarenkoker van de
tafel opnemende.
Een gil was het eenige ant-
woord.
De kolonel het van schrik
bijna den sigarenkoker vallen;
de baron keerde zich snel om,
en Humphrey den sigarenkoker
opnemende vloog er mede de
kamer uit.
„Wat is er?" vroeg de baron.
„Het was het verjaringsge-
schenk", antwoordde Alfred
fluisterend.
De baron ging Humphrey
na, om hem te verzekeren, dat
hij niets had gezien, wat de
zaak nog verergerde, daar hij
hem bezig vond den koker in
Virginie's hoedendoos, onder
haren besten zondagschen hoed
te verbergen.
„Het was toch best moge-
lijk geweest', merkte Humphrey
op, met eene zucht van verlich-
ting.
(Wordt vervolgd.)

EEN HOEDENPRAATJE
Evengoed als de veranderde
mode der japonnen ons intres-
seert, stellen wij ook belang in
de variaties op hoedengebied.
Wij worden er zelfs toe ver-
plicht, willen wij ons op straat
niet tot spot van anderen
maken. Vinden wij bij onze gar-
derobe b.v. nog een hoedje van
eenige winters terug, dat wij
gaarne droegen, omdat 't ons
zoo goed srtond, dan zal de
spiegel ons al spoedig genoeg
vertellen, hoe gek we er nu
uitzien met dat platte, groote
bolletje, omdat nu de bollen
klein zijn en hoog, de randen
zijn thans of breed en dan op-
of dubbelgeslagen, of zij zijn
zoo klein, dat men haast van
geen rand spreken kan. De
kleur is dit jaar heel belang-
rijk, omdat zooveel gekleurde
hoeden gedragen worden. En
alle modekleuren van dit sei-
zoen worden ook voor hoeden
toegepast. Men kan zelfs niet
zeggen, dat één modetint zoo-
veel meer gezien wordt dan de
andere, alleen de tluweelen
modellen zullen wellicht het
allermeest in de fijne bois de
rose tint gekozen worden, maar
ook het helle korenblauw, nieuw
paars, jade, enz., enz. worden
veel genomen; vooral in de
koude wintermaanden zullen die
vriendelijk gekleurde hoedjes'n
aardig opwekkend tintje geven
bij den donkeren bontmantel,
waar we ons dan zoo gaarne
warm inhullen.
Vele nieuwe hoeden worden
van tweeërlei stoffen gemaakt,
zooals velours en vilt, duveteen
en satijn, pannefluweel en otto-
man en ook zij en fluweel.
Borduursel behoort tot de
nieuwe gameeringen, ook met
metaal bedekte leeren motieven,
terwijl spelden en gespen in
allerlei maten en vormen zeer
in de mode zijn.
Zeker niet minder dan de
japon, moet de hoed met zorg
gekozen worden. De verschei-
denheid in modellen is vol-
doende groot, om aandachtig
na te gaan, welk model ons 't
best kleedt, want het model is
het voornaamste, dan volgt de
kleur en daarna pas de gar-
neering. Het opzetten van den
hoed laat ik nu maar buiten
bespreking, er zijn altijd nog
dames, die haar hoed niet op
de meest flatteuze wijze weten
te dragen. Vaak in de tram of
op straat bekruipt mij wel eens
die lust, een hoed wat meer in
het gezicht te zetten, of wat
dieper in het hoofd en dan
zou ik de draagster een
spiegeltje voor willen houden
en zeggen: kijk nu eens naar
uw -hoed, hoeveel meer deze
flatteert, nu hij gedragen wordt
op de manier, waarvoor hij ge-
maakt is.
En tot mijn spijt moet ik
bekennen, dat die lust in Hol-
land meer bij mij opkomt, dan
in het buitenland.
... r-^V-^-^w-". . ^it^V^ifl
WBILOON'S MOeJSOLJBN
No. 74074
Elegante avofldjapon
van georgette in een der modekleuren met
voulant rok over een geoiisseerde onder-
rok van dezelfde stof. Benoodigd van
100 cM. breede stof 4.25 M. fantasie gar-
neering 1.25 M. Verkrijgbaar in maat 42,
44, 46 of 48 overeenkomend met bustemaat
90, 95, 100 of 110 cM.
No. 73977
Snoezig winterjurkje
voor kleine meisjes, vooral van fluweel,
gegarneerd met zijde.Benocdigd van 70cM.
breed fluweel 2 M. of van 120cM. breede
1 25 M., van 90 cM. breede garneerstof
35 cM. imt 1 M. Verkrijgbaar voor den
leeftijd van 2—8 jaar.
No. 74076
Chique baltoilet
van satijn met godets van kant. Benoodigd
van 90 cM. breede zijde 2.50M., van 90cM.
breede kant 1,25 M.
No. 72196
Allerlief st..Lord Fauntleroy'pakje
voor kleine jongens, van zwart of blauw
fluweel met wit zijde onderbiousje. Met
een geolooid strookje aan kraag en voor-
pand. Öenoodigd van 55 cM. breed fluweel
125 M..van 90cM. breede zijde 1.25 M. Ver-
krijgbaar voor den leeftijd van 1 totójaar.
Van deze afbeeldingen, welke met toestemming der fa. Weldon Ltd. te Londen, zijr oc-
ierroduceerd. zijn franco per post geknipte patronen verkrijgbaar, tegen toezend.nc vnn
f 0.75 en vermelaing van hei r,o. zzr. mevr. Milly Simons, 2e Schuytstraat 261, Der. Haag.
#
VRAAG EN
ANTWOORD
A. Scliw., Velzen, vraagt: Ik
heb natte elementen voor elec-
• triciteit, waarin een zinker en
een kool, om de kool zit een
zakje bevestigd. Waarmee zijn
-die zakjes gevuld ? Ik vrees,
'dat de kolen, die ik heb, uit-
gewerkt zijn, doch zijn de kool-
stiften nog goed. Kan ik die
zakjes zelf vullen en hoe?
Antwoord: In antwoord op
uw vraag betreffende de moge-
lijkheid, de vulling, welke zich
om de koolstaaf van een nat
element bevindt, te vernieuwen,
Misschien ligt het er wel aan,
dat vergeleken met het begrip
van japonnen maken, of eens
iets aan een japon veranderen,
dcelen wij u mede, dat dize
vulling bestaat uit koolgruis,
van ander gehalte en samen-
stelling clan de koolstaaf zelf.
Aangezien liet vernieuwen een
zrer la^tix werkje is en de
kosten van een nieuwe, com-
plete koolstaaf mèt vulling be-
trekkelijk gering zijn, is dit
gruis niet in den handel. Mocht
u uw plan toch willen doorzet-
ten, zoo kunt u het probeeren
met steenkoolgruis, dat u na-
tuurlijk eerst wasschen en sor-
teeren moet. Wij geven u edi-,
ter in overweging een nieuwe
koolstaaf compleet te koopen.
U bereikt dan uw doel spoe-
diger en zonder moeite.
maar weinig Hollandsche dames
de kunst verstaan, een hoedje
op te maken, of zelfs 'n nieuwe
gameering weten aan te bren-
V-m,.^* ,...,,J,.W^ . m. III
gen. Vandaar dat zij zich
minder vertrouwd met den hoed
dan met de japon voelen.
Jammer is het, dat de lust
tot eigen hoeden, opmaken nog
zoo weinig bestaat, want o, het
is zulk aardig werk en met
een beetje routine kost het zoo
weinig tijd. We moeten alleen
oppassen: u zult wel weten, dat
gezegd wordt, wie japonnen
gaat maken, kan niet netjes
meer 't fijne linnenwerk naaien,
en wie hoeden gaat maken, ver-
leert het zorgvuldige japonnen
naaien.
Ik heb verschillende buiten-
landsche kennissen, die de kunst
bizonder verstaan om haar eigen
hoedjes telkens weer te raoder-
niseeren of te overtrekken, en
als ze het niet uit eigen vinding
doen, dan raadplegen zij haar
hoedenmodeblad, zooals ik het
ook zoo gaarne doe, en dat
ik u zoo gaarne aanbeveel,
omdat het speciaal als hulp
voor de dames-hoedenmaakster
geschreven wordt. Het is Wel-
don's Home-Milliner, dat woor-
delijk vertaald Huis-hoeden-
maakster zeggen wil, dus juist
wat ik er mee bedoel. De
modellen zijn er zoo duidelijk
in afgebeeld, ook de garneering
nog eens afzonderlijk, en vaak
een geheel overzicht, hoe het
model gemaakt en in elkaar
gezet moet worden. Zoo wordt
b.v. in Weldon's laatste hoeden-
blad een eenvoudig hoedje afge-
beeld, zeer nieuw, bizonder ge-
makkelijk te maken, zeer bil-
lijk en bovendien van een zeer
practisch model, daar het zeer
klein op te rollen is en dus
zeker voor op reis en theater
een ideaal bezit moet zijn. Het
wordt gemaakt van groote vier-
kante oogjes tule, doorgestapt
mei; bandfluweel, dikke wollen
of effen satijn lint. Van de tule
worden de vormen van den bol,
de staande band en de kleine
rand gemaakt, geheel volgens
de afbeelding en dan doorge-
stopt met de wol of het band-
fluweel.
Een dergelijk model hoedje
kan ook geheel zonder vorm,
dus zonder tule gemaakt wor-
den; 2 c.M. breed bandfluweel
wordt dan eenvoudig gevloch-
ten. Het maken van een hoedje
hiervan is ook duidelijk weerge-
geven.
Natuurlijk staan er behalve
dit hoedje nog een aantal
andere aardige modellen, kleine
en groote in het bewuste blad
en twee gratis patronen, een
van een grooteren en een van
een kleineren omvang, waarvan
de volledige afbeeldingen van
knippen, in elkaar zetten en
overtrekken zijn gegeven.
Als u het tijdschrift zelve in
handen hebt, zult u wel toe-
geven, dat ik er de waarde niet
van overdreven heb.
De prijs ervan is franco
f —.30. Het blad verschijnt 5
maal in het jaar en is te ver-
krijgbaar aan ons adres 2e
Schuytstraat 261, Den Haag.
MILLY SIMONS. .
De twee kleintjes zouden zeker voor
de verleiding zijn bezweken om dat
laatste zalige oogenblikje in bed nog
wat te rekken — doch, wat hooren
ze daar?
Het water loopt f Het bad wordt klaar-
gemaakt I Het bad met COMFORT
ZEEP.
COMFORT is de zeep die rust en
vrede geeft. Zij bevat niets, dat irri-
teerend werken kan. Zij is verfrisschend
en opwekkend voor een ieder die er
de proef mede neemt. Zij geeft inder-
daad die behagelijke gewaarwording,
die haar naam aangeeft.
^^^^—^ mm^mmm
HET TOPPUNT VAN COMFORT No. 7
ZUIVERE NATUURLUKE OLIËN
COMFORT ZEEP wordt gemaakt van
zuivere natuurlijke palm- en olijf-
oliën. Zij bevat geen dierlijke vetten
en ook geen vrije soda, mets, dat
zelfs de teerste babyhuid zou kunnen
schaden. Ook de kleur van COMFORT
ZEEP is geheel natuurlijk
De zuiverheid van COMFORT ZEEP
wordt onvoorwaardelijk gegarandeerd
door de Lever's Zeep Maatschappij,
de fabrikanten van Sunlight Zeep en
Lux. U weet dus precies wat U koopt.
2 ORGOTE STUKKEN VOOR 30 CENTS
FUNE KWALITEIT — LAGE PRUS
De prijs behoeft zeker geen bezwaar
voor U te zijn ! Een carton, inhou-
dende twee groote stukken kost slechts
30 cent.
Koop nog heden een doos en oordeel
zelf f De Lever's Zeep Maatschappij,
Vlaardingen.
Zend ons de voorzijden van 3
Comfortdoozen onder vermelding
van No. F en U ontvangt gratis
deze reproductie op kunstdruk^
carton zonder eenige reclame.

--.W^J--'«^ .
HET BESTE CADEAU, voor de a.s.
St. Nicolaas- en Kerstfeesten
I'AMI DE LA MAISON
PATHÉ-BABY
CAMERA en PROJECTIE TOESTEL
EEN NUTTIG, ZEER INTERESSANT
GESCHENK VOOR GROOT EN KLEIN
TE VERKRIJGEN IN IEDER FOTOsMAGAZ IJN EN BIJ DEN
Importeur voor Nederland: Raadhuisstr. 42, Amsterdam
Voor Behoud van een
;:::: Gave en;;;;;;::
Zachte Huid
van Handen en Gelaat
gebruik ik altijd
PUROL
PAVILLON ORIENTAL
^^HABLE^^
GEVERS DEYNOOTWEQ 17-19
SCHEVENINGEN
TELEFOON 50474
Geopend een naar de eischen destijds inge-
richte Saion van de ouds gerenommeerde
HABLE-WAFELS
LUNCH- EN TEA-ROQW
Aangenaamsten rustigst zitje van Scheve-
nin gen. halte iijn 8, tegenover de „Seinoost'
R IJWI ELS EWAAR PLAATS
Zelfde firma als on de Boulevard
Zeekant 9 .- 'Telefoon 50318
24 nummers per jaar
f 1.50 per kwartaal
< Voor Allen die
sukkelen met
verstopping of moeilijken en
1 onregelmaligenstoelgangzijn l
iMijnhariH'i UxecrUMctUn
'onmisbaar. Werken vlug «n 1
j radicaal en veroorzaken niet 1
de minste kramp. Doos öOc^
Bij Apoth. tn Drogisten."*
ACADEMIE DE DANSES ROCCO - DUBOIS
DE GROOT FRANSCH SPECIALIST DANS- EN MAINTIEN LESSEN
34 3an Pietersz. Coenstr., Den Haag. Teief. 71909
PRIVAATLESSEN - BESLOTEN CLUBS
INSCH RIJVING DAGELIJKS (VOOR ELKEN LEEFTIJD)
DE DANCING £)ECA
PALAIS DE DANSE - Pen Haas. Bezuidenhout 11
kan wedijveren met de bekendste inrichtingen in het buitenland
„THE INTERNATIONALS" SPELEN ER
Hunne muziek hoeren is.... dadelijk er op dansen!
JTIHli C^¥i MINICDINI€"
V/H MASCOTTE
WAGENSTRAAT 68 Tel. 14172
== Dir.-Eisenaar: C. F. HACK
Ho 1. Indisch Restaurant NOBACK
PENSK
Dacob
RIJSTTAFELS vanaf f 1.25
HOLL. DINERS .... f 0.80, f 0.95 en f 1.25
DEN HAAG
HET WINTERSEIZOEN 1925-1926 IS HEROPEND
met medewerking van de schitterende
THE ROY AI. DANCING BAND
Kapelmeester J. C. v. BROCK
OPTREDEN VAN EERSTE KLASSE ARTISTEN
Matinee van 4—8 uur Soiree van 82 -l'/z uur
Restaurant geopend van 4—1 uur n.m
Zaterdags, Zon- en feestdagen 50 ets. entree.
(sodfried de Groot
yTmstellaan 64 - Telefoon 28474 - yFrnsterdam
Specialiteit in;
T^oderne en yfrtistieke foto's
T^en sie de vele reproducties van ons
werk in ,.Het Weekblad" Cinema ©theater
DNS: Sweelinckstraat 158, Beleefd aanbevel end,
Hopstraatl - DEN HAAG
ACK
Naaml. Vennootschap
99
Directeur E. BOEßMA
DAMES-EN HEERENKLEEDER-
MAKEBI3
De Coupe in
nieuwe banen
wit zeegen :
De tof nog toe onop-
geloste inoetlijl«hcid door
film en projecticopgelost
omdat de coupeurs, tij-
dens het snijden reke-
ning kunnen houden met
den individueelen
lichaamsvorm.
Groningen
Heerenstraat 58
Telefoon 755
Amsterdam, Rokin 70, Telefoon 35808
ST. NICOLAAS-BAL
DANS-INST C. KLINKER!
en CERCLE DE DANSE op
Zaterdas 5 December a.s. in
Bellevue, Amsterdam.
Introd. op aanvrsn« Sladh.kade 132
I^~: -_^ Tel. 24232
HET „BUREAU-PISUISSE"
2e Schuytstraat 65 - Den Haag
Telefoon 36644
Bel«! rieb met het SAMENSTELLEN van
Cabaret programnias en fael organiseeren
van Feestavonden, Concerten, Drawing-
room-Enterlaiaments, Soirees parti cultires
Kindervoorstellingen, etc. etc.
/■ /
HET POPULAIRE TIJDSCHRIFT
Electro-Radi<
1
DE VRAAGBAAK VOOR
RADIO-AMATEURS
f 2.75 PER HALF 3AAR
Gesprongen Handen
ruwe huid
PUROL
Doo530-60-90ct.
Tube 80d.
Bij Apoth.en Drogisten
Gebruik voor het wasschen van
uw gezicht en handen uitsluiten d
Ready Cream
Verkrijgbaar in potten van 1 Kg.
tegen toezending van f3.—
Zeepfabriek „DE OOIEVAAR"
Z- Binnensiagel 211 Den Haag
CHEMISCHE WASSCHERIJ „DUINOORD"
Begoniastraat 188 en 190 • Den Haag - Tel. 36048
BINNEN 4 DAGEN ZONDER PRÖSVERHOOQINQ
SPECIAAL IN HET REINIGEN VAN FIJNE DAMESTOILEITEN
VRAAGT ONZE PRIJSCOURANT
VOOR ADVERTENTIES WENDE MEN ZICH TOT HET CENTRAAL ADVERTENTIE-BUREAU LOUIS BENJAMIN. STATIONSWEG 61b, ROTTERDAM
■ ! üfi»
7>
Caint-Malo viert de thuiskomst van haa\
^ roemrijksten zoon, Robert Suroouf. Hij
wordt verwelkomd door zijn vader, zijn
grootmoeder en Marie-Catherme, een wees,
door de Surcoufs aangenomen. Alleen zijn
vroegere medeleerling Jacques Morel ver-
heugt zich niet om zijn terugkomst. Bij
de geschenken, welke de kaper uit Indië
medegebracht heeft, zijn twee prachtige
pistolen, bestemd voor zijn ouden kame-
raad Marcof, maar deze heeft een vreemde-
linge getrouwd en men verzoekt Surcduf
er niet heen te gaan. Hij gaat toch en
komt juist op tijd om hem te bevrijden
van twee Hindoes, die zijn vrouw wilden
ontvoeren. Van af deze eerste ontmoeting
ontvlamt in beider hart een vurige liefde
en Surcouf gaat weer naar zee.
Jaren gaan voorbij. Op zekeren dag
komt de „Kent" in de Indische wateren.
De feestvreugde aan boord wordt ver-
stoord door het geheim omtrent eene hut
waarin een vrouw gevangen wordt ge-
houden. Plotseling ontstaat een verwoed
gevecht en werpt de geheimzinnige ge-
vangene zich aan de voeten van Surcouf.
Het is Madiana, die vertelt, dat het schip
van Marcof in den grond geboord is. De
kapitein heeft den dood in de golven ge-
vonden, terwijl zij door een Engelsche
bark werd opgenomen. Surcouf neemt
Madiana mede naar huis, hij wil haar tot
vrouw nemen. Terwijl men het verlovings-
feest viert, verneemt Surcouf, dat Marcof
in leven is en zich in gevangenschap be-
vindt. Aanvankelijk is Surcouf terneer-
geslagen, maar herstelt zich spoedig. Wij
gaan Marcof bevrijden, zegt hij, en met
„The Swallow", zoo pas gekaapt, vertrekt
hij naar de reede van Portsmouth. Surcouf
noodigt de Engelsche officieren op een
groot feest en biedt hun een glas rhum
aan, waarin een slaapmiddel is gemengd.
Zoodra de officieren in slaap gevallen zijr.
SüRCOl/F DE WER
neemt hij maatregelen om Marcot te be-
vrijden. Maar een schildwacht slaat alarm,
echter Surcouf blijft overwinnaar. Men
spoedt zich naar ,,The Swallow", maar
ziet ze in volle zee. De Hindoe Tagore
had hun geheim afgeluisterd en den kabel
gekapt. Surcouf, Marcof en hun man-
schappen weten weder den vasten wal te
bereiken. Surcouf vindt een schuilplaats
in het huis van generaal Bruce, maar, om
zijn beschermer niet te noodzaken een
valschen eed te doen, geeft hij zich over.
Lady Bruce biedt haar jacht aan om den
gevangene weg te voeren. Dat is de redding,
Surcouf en Marcof • komen behouden te
Saint-Malo binnen.Tagore meent in Jacques
Morel een bondgenoot te hebben gevonden ;
deze gaat naar Madiana met een brief,
waarin Surcouf haar verzoekt bij hem te
komen. Vol vertrouwen volgt Madiana den
verrader, die haar aan Tagore overlevert.
Op zekeren avond wordt Morel een hand
op zijn schouder gelegd: het is Surcouf.
Door schrik bevangen bekent Morel zijn
wandaad. Men haast zich Madiana te hulp
te snellen. Tagore wordt gedood, maar de
jonge vrouw stoot zich eep dolk in het hart
en legt de handen van Surcouf en Marie-
Catharine in elkander. Jacques Morel stort
zich van de rotsen in zee. Terwijl Marcof
zich in droefheid verteert, heeft Surcouf
zijn gevaarvol beurijf hervat met de weten-
schap, dat in het vadeiland zijn vrouw
Marie-Catherine op hem wacht.
Een Pathé film vol avonturen, die in
het W.B.Theater te Rotterdam loopt.

CMRfóimNI
ii DU1R©Y
Verleden jaar brachten wij reeds eenige foto s van
dif Fransche danspaar. Zij treden thans in Centraal
te Den Haag op. Hun dansparodieën behoore;n tol
het beste op dit gebied. Na hun tournee door ons
land zijn zij voor den tijd van twee maanden in Parijs
geëngageerd, dan komt Londen aan de beurt. In Mei
IQ26 zijn zij in Cabaret La Gailé te Amsterdam.
CALLY is in een vondelingen
'-' gesticht opgevoed en als
keukenslavinnetje kent ze geen
liefde, tot Blair Farquar haar te
hulp snelt bij een vechtpartij in
een of andere steeg. Blair is een
rijke jongen en zijn tante is een
der beschermsters van 't vonde-
lingengesticht. Sally komt in
betrekking bij een afgedankte
danseres, die haar in bescherming
neemt. Om Mme Julie te helpen
probeert Sally aan het tooneel
te komen, omdat ze weet dat
ze goed kan dansen. Ze heeft
echter heelemaal geen kans en
neemt dus een betrekking aan
als bordenwaschster in een klein
restaurant. Daar werkt ook de
hertog van Checkergovinia, een
Russische uitgewekene. Deze
twee worden groote vrienden.
„,,___
. ■ • - '
In dit restaurant ontmoet Sally
Blair ook weer. Blair en de hertog
hebben beide een liaison gehad met
Noskerova, een bekende Russische dan-
seres. Sally krijgt nu een goede kans,
ze treedt in het restaurant op en oogst
veel succes.
Otis Hoóper, een variété-agent, is
teleurgesteld in Naskerova, die weigert
in Amerika te dansen. Hij ziet Sally
en stelt haar voor als Noskerova op
te treden op een feest, dat Blair's
pleegvader en tante zullen geven. Eerst
weigert Sally, doch later verandert ze
van opinie. Ook de Russische hertog
wordt uitgenoodigd, daar men zijn
tegenwoordige betrekking niet kent.
Sally triompheert, doch Pops Shen-
dorf, de eigenaar van het restaurant,
gaat haar na en vertelt haar gedrag
aan een detective. Dé hertog en Blair
probeeren haar te helpen, doch slagen
er niet in en Sally heeft vele ver-
nederingen te ondergaan.
Haar succes is ook door een gast,
Ziegfeld opgemerkt. Sally gaat naar
Mme Julie terug en wijst Blair's
liefdesverklaring af. Hooper, de agent,
vindt haar adres uit en brengt haar
een contract om in een der Broadway
theaters op te treden. Daar heeft Sally
een uitbundig succes.
Ze wil zich niet met Blair verzoenen,
tt AL.L.Y"
doch de hertog treedt als be-
middelaar op en bewerkt, dat
Blair met Sally trouwt, en dien
zelfden dag trouwt ook Blair's
tante met den hertog.
Aldus de inhoud van een
film, die uitgebracht wordt door
de N.V. First National Films
en waarin o.a. first-class ar-
tisten als Colleen Moore, Lloyd
Hughes en Capt. Calvert mede-
werken. We behoeven onzen
lezers dus niet nader te ver-
tellen, dat hier een werk ge-
wrocht is, dat het aanschouwen
waard is.
'O'

:j=g^iJlX^^yr^^-~;,^—:-■■? ^- - : -yMggljgMjpJpa .:■ .V„—,:-I_-^^^IL.-^: ■ ;■---,■-, -^_: ■'■>iv--—r-, -h .' 'r .^,.1 _,■'.',;;.,«,'»„^.r;';,, ■' , v
Q OsCM7x, O/rtKtV^^t) 0 QGNCXCSJCTv©
HET ^W^OMOBRJLANO
Woordeo van W. J. Nobeb (EEN LACHLIEDJE) Minziek vao W. P. A. Franse
o
$
PS?
^fe
pircc-ivUwa.
f
Wij waren eens in 't wonderland,
ha ha ha ha, ha ha ha ha ha, ^
Daar was rechts aan den linkerkant,
ha ha ha, ha ha ha ha ha,
Beneden was daar boven,
Op zee groeide het graan,
Verdriet dat is er onbekend,
Wijl vreugde er geen grenzen kent.
REFREIN.
©-t^' &%>
■fyaJpa/fyv, fyafyafafafafafa,- S&
lij- P
^S
Een ezel was daar president,
ha ha ha ha, ha ha ha ha ha.
De wijn kost er geen rooie cent,
ha ha ha, ha ha ha ha ha.
Een haantje fijn gebraden
Liep vroolijk in het rond,
En overal, den ganschen dag.
Klonk frissche zang en blijde lach.
REFREIN
voor den Sport-liefhebber,
voor Uw Clubhuis,
voor den Dans-liefhebber,
voor Uw vrienden,
voor den Kunst-liefhebber,
voor Uw HOME.
Daar dansten vroolijk hand in hand,
ha ha ha ha, ha ha ha ha ha.
De zebra, koe en olifant,
ha ha ha, ha ha ha ha ha.
Twee kleine witte muisjes
Speelden een quatre-main.
En onder in den regenton
Daar zong een uil zoo schoon hij kon.
REFREIN.
WIE den "NEW EDISON" gehoord
heeft WIL een
"EDISON" of NIETS
CATALOGUS GRATIS OP AANVRAGE BIJ DE
KUNSTZAAL "EDISON"
AMSTERDAM LEIDSCHESTRAAT 84
DEN HAAG ..... . - . . .LANGE POTEN 15
ROTTERDAM .... WITTE DE W1THSTRAAT 88
©O-TVTïy'TVDO 0 CX!>t2>'t2>^ON^0 O ;0 G~ N ONO v