EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

En zo daalt al mijn werk,
In de diepe zakken van de kerk.
FAUST:
En Gretchen?
MEFISTOFELES:
Weet zich geen raad.
Denkt aan juwelen, dag en nacht.
En vooral aan hem die ze haar bracht.
FAUST:
Zorg dat ze nieuwe krijgt.
MEFISTOFELES:
Pardon? Het is geen kattenpis.
FAUST:
Die eerste leken nergens naar.
Schiet op. Maak het vandaag nog klaar.
(af)
MEFISTOFELES:
Verliefde gek. Zou het heelal laten ontploffen,
Omdat zijn liefje vuurwerk aardig vindt.
IN HET HUIS VAN MARTHE
MARTHE:
Mannen brengen altijd ongeluk.
Ze zijn niet goed of ze deugen niet.
Die van mij is er vandoor.
Geen idee waarheen, met wie of waarvoor.
Levend of misschien wel dood,
Daar wil een mens toch niet aan denken.
Dood! En ik heb zo van hem gehouden!
Ach God!
(Ze moet huilen)
Maar zonder acte krijg ik met fatsoen
Nooit een weduwenpensioen.
MARGARETE:
Marthe, moet je kijken!
Heb ik wéér zo’n kistje in de kast gevonden,
Nog mooier dan het eerste!
MARTHE:
Niet aan je moeder vertellen!
Anders loopt ze weer naar die verdomde pater!
MARARETE:
Moet je eens zien hoe gaaf!
MARTHE:
O, Greteltje, wat bof je toch!
MARGARETE:
Ik zie alleen geen kans ze ook te dragen!
MARTHE:
Dan doe je het toch stiekem hier?
Ik vind het ook te gek je zo te zien.
Hier kun je rustig voor de spiegel zitten.
MARGARETE:
Eigenlijk klopt het natuurlijk niet.
Twee van die kistjes.
(er wordt geklopt)
God, is dat mijn moeder?
MARTHE:
Nee, het is een man.
(Mefistofeles komt binnen)
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 26