EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

BAUCIS:
Vertrouw nooit de zeebodem.
Blijf hier maar zitten, hoog en droog.
FILEMON:
Kom mee naar de kapel,
De laatste zon zien,
De klok luiden,
En op God vertrouwen.
PALEIS
Weidse siertuin. Breed kaarsrecht kanaal.
Faust, erg verouderd, wandelend, peinzend.
Het klokje op het duin luidt.
FAUST:
(driftig)
Dat verdomde klokgelui!
Het schrijnt als een schotwond.
Vóór mijn ogen mijn oneindig rijk,
Achter mijn rug die pesterij.
Die linden, dat huisje,
Dat wrakke kapelletje –
Dat is allemaal niet van mij.
Als ik er wil wandelen,
Voel ik een rare schaduw,
’t Is een doorn in mijn oog
En een doorn in mijn vlees.
Was ik maar ergens anders.
En niet hier.
Mefistofeles arriveert, helemaal de geslaagde zakenman, met maar
een vleugje onderwereld om zich heen. Hij heeft een aantal
medewerkers bij zich, goed in het pak, met attachékoffers.
MEFISTOFELES:
Goed werk, we hebben de bonus meer dan verdiend.
Met twee schepen uitgevaren
En met twintig teruggekeerd,
Plus de buit. Containers vol.
Olie. Diamant. Coltan. Uranium.
De vrije zee bevrijdt de geest,
Daar kan een man zijn gang nog gaan!
Je vangt een schip zoals je een vis zou vangen:
Toeslaan en dan niet meer loslaten.
De derde, vierde enzovoort volgen uit zichzelf.
Je hebt de macht, en dus heb je het recht.
Zo gaat het op zee.
Oorlog, handel, piraterij,
Al eeuwen zijn ze een drieëenheid.
Kun je niet wat vrolijker kijken?
Valt de buit soms tegen?
Wat zit je nu nog dwars?
Vanuit dit paleis heeft wereldwijd
Je netwerk zich uitgebreid.
Hier stond je eerste schuur.
Door jouw visie is vanuit hier...
FAUST:
Dat vervloekte hier!
Jij kent me. Tegen jou kan ik wel klagen.
Het vreet aan me.
Ik kan er niet mee leven.
Maar zeg ik dit hardop, dan schaam ik me kapot.
Die twee ouwe mensen daarboven moeten weg.
Die lindebomen daar zijn niet van mij.
Ze storen mijn blik, ik kan ze niet verdragen.
Ik wil daar een uitkijktoren zetten,
Zodat ik al mijn werk kan overzien.
Ik heb hier land en zee bedwongen,
Maar dat verdomde duin blijft mij de baas?
Dat klokje dat ze luiden, klinkt naar kerk en graf.
Bim bam. Bim bam. Gek word ik ervan.
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 78