EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

FAUST:
Wie?
MEFISTOFELES:
Adams eerste vrouw. Kijk uit.
Verstrik je je in haar mooie haren,
Dan laat je alle hoop op vrijheid varen.
FAUST:
Wie dan?
Die jonge daar?
MEFISTOFELES:
Ja! Kom op!
Dansen tot we erbij neervallen!
(Faust begint met een jonge heks te dansen; Mefistofeles met een
oude.)
MEFISTOFELES:
(zingend en dansend)
'k Herinner me nog goed al is het lang geleden,
Dat ik jou heb ontmoet in 't grote groene dal.
We leefden vrij en blij, in het hof van Eden,
Met vruchten om ons heen, maar de grootste vrucht was jij.
Ik kwam wat dichterbij, 'k vond jou om op te vreten
Ik gaf je toen een appel en ik weet nog wat je zei:
OUDE EN JONGE HEKS:
Ik kan er niet goed tegen want het kriebelt zo
Daar moet je wat aan doen.
FAUST:
De wereld draait maar rond en ieder zal het weten
Dat ik niet in een peer, maar in een appel heb gebeten.
ALLE VIER:
Ik kan er niet goed tegen ...
(Faust stopt met dansen en zingen, de andere drie gaan door.)
Daar moet je wat aan doen. 5
MEFISTOFELES:
(tegen Faust)
Laat je nou dat mooie meisje lopen
Dat zo lief voor je zong?
FAUST:
Ik zag zó van haar tong
Een rode rat naar buiten springen.
MEFISTOFELES:
Juist goed dat hij niet grijs is!
Sukkel!
Zo’n kleinigheidje schrikt je af?
FAUST:
En ik zag...
MEFISTOFELES:
Wat?
... want het kriebelt zo
FAUST:
Mefisto, zie jij daar ook
Zo eenzaam een mooi, bleek meisje staan?
Het kost haar moeite om vooruit te komen,
Alsof haar voeten niet vrij kunnen gaan.
Het is misschien mijn fantasie,
Maar ‘t is net of ik mijn Gretchen zie.
MEFISTOFELES:
Niet kijken. Dat is nergens goed voor.
Dat is een drogbeeld, een schim, een dode pop.
Zo’n ontmoeting is niet goed.
Die dode blik verstijft je bloed.
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 41