EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

MEFISTOFELES:
Tijdens onze afwezigheid is het mij niet ontgaan,
Dat onze goede keizer zwaar in de zorgen zit.
Je kent hem. The sky was the limit,
Toen wij hem van vermeende rijkdommen voorzagen:
Regeren en feesten, voor hem was het één.
Nu is zijn rijk aan anarchie ten prooi gevallen.
Straks levert hij hier onder aan de berg
Misschien zijn laatste slag.
FAUST:
Dat vind ik jammer, hij was zo hartelijk en open.
(Oorlogsgeluiden)
MEFISTOFELES:
Kom mee, wie leeft, mag hopen.
Hij krijgt door ons zijn kroon weer vast in handen.
En als je loon eis jij de onmetelijke stranden.
FAUST:
Op jouw manier?
Met list en bedrog?
MEFISTOFELES:
Is er een betere?
Vanuit hun ‘controlroom’, hoog boven in de bergen, zetten
Mefistofeles en Faust de wereld in brand, laten het vuur vervolgens
weer uitdoven. Met zogenaamde precisiebombardementen en
onbemande raketten, elimineren zij ‘vijandelijke elementen’, tot de
‘vrede’ erop volgt. Of is het allemaal maar computersimulatie?
Vervolgens zien wij beelden van krimpende zeeën en op de droge
zeebodems verrijzende steden. We zien een onbekende reiziger een
heuvel beklimmen waarop een pieplein huisje staat, met ernaast een
kapel met een klokkentorentje.
VIJFDE BEDRIJF
Open terrein
REIZIGER:
Ja, ze zijn ‘t, die donkere lindebomen,
Oud en sterk.
Dat ik ze zo terugvind,
Na al mijn lange reizen.
Hier is het weer,
Dat oude huisje,
Waar ik rust en redding vond,
Toen storm en golven
Mij hier op de kust hadden gesmeten.
Ik zou mijn redders willen groeten,
Maar ze waren toen al oud,
Zo’n lief, trouw paar.
Zal ik kloppen? Roepen?
Hallo...
BAUCIS:
(stokoud vrouwtje)
Lieve vreemdeling. Doe zachtjes.
Ssst. Mijn man moet even slapen.
Dan kan hij, als hij wakker is,
Nog het een en ander doen.
REIZIGER:
Moedertje! Ben je het echt?
Kan ik je nog eens danken,
Dat jij en je man mij
Ooit hebben gered?
Ben jij Baucis,
Die mij, half dood,
Zo goed verzorgd heeft?
(De echtgenoot komt op.)
Jij, Filemon,
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 76