ESTINA- ONEN

*5!^^ 

Mms? 

wan/o 

CINEMA XTHEATER 

Ng /tdre» van Redacüe i ejn ît nummer bevindt Äich een liedje. 

üf^Tl Tûaiek van Ï J. S". Tierie ^r. 

Woorden van S. "H. H. adelaar-£éon. 

(aai8evater22,eelden « 

Giro no. 41880 

Hel Cinema O Theater- 

gedeelte staat onder 

redactie van pier 

'Weslerbaan. 

15 

CTS

-T - ■■ ■ - •^^.^^^^-■-r.-^"'W. ^^^±^^-g^y:^-^^^: J ^^^ ^.-jvJ . ■', 

„His Masters Voice" Gramophone 

No. 180, echt Mahonie, Prijs f470.— 

HOORT DE SAVOY HAVANA BAND 

van het Savoy Hotel te Londen 

op dubbelzijdige 25 cM. „HIS 

MASTER'S VOICE" platen ä f 2,25 

B1918 Childhood's Memories (One Step) 

Part. I. 

Childhood's Memories Part. II. 

B1936 I iove the Moon (Waltz) 

Serenade „Millions of Harle- 

quin" (Waltz) 

B1944 Back to Colorado (Fox Trot) 

I loved, i lost (Fox Trot) 

B1965 The Dollar Prins (Waltz) 

Sometime (Waltz) 

B1986 Sumurun (Wals) 

Somewhere a voice is calling 

(Wals) 

B1997 Show me the way to go home 

(Fox Trot) 

Bygone Days (Fox Trot) 

B 2014 San Francisco (Fox Trot) 

Love's Lottery (Fox Trot) 

THE SAVOY ORPHEANS 

van het Savoy Hotel te Londen , 

Enorm succes met de dubbelzijdige 

„HIS MASTER'S VOICE" ^ 

opnamen 25 cM ä f 2.25 

B1915 All alone (Waltz) 

Hum a little tune (Fox-Trot) 

B1916 Challapinata (Fox Trot) 

3ust like a beautiful story Fox trot 

B1917 Dream Daddy (Fox Trot) 

Driftwood (Fox Trot) 

[Savoy Havana Band] 

B1919 Why did you call me wonderful 

one? (Fox Trot) 

Go "long Mule (Fox Trot) 

B1932 Dreary Weather (Fox Trot) 

Bagdad (Fox Trot) 

B1933 By the Lake (Fox Trot) 

Ogo PogO (Fox Trot) 

B1934 Ail alone with you in a liHle 

1 Rendezvous (Fox Trot) 

^^^ Dream Maker of Japan (Fox T 

:i 

GRAND FETE DE NUITI 

GRAND BAL CHAMPÊTREI 

BEREIKT MEN MET EEN ORIGINEELE 

GRAnOPHONE [ 

Dit beroemde merk vervangt een geheel Or- 

kest en is door geheel de wereld bekend als 

HET BESTE. 

HET MEEST BETROUWBARE, 

HET KLANKVOLSTE. 

HET MEEST QERUISCHLOOZE 

HET AERK DER ELITE 

met de nieuwste verbeteringen en 

het grootste Uithoudingsvermogen 

Enorme keuze in alle prijzen en modellen bij: 

WILLEM SPRENGER 

AGENT DER GRAMOPHONE COMP. LTD. 

PASSAGE 46 en L v. MEERDERVOORT 60a 

TEL 13778 TEL. 36208 

'S-GBAVENHAGE 

•== VERZENDING NAAR ALLE PLAATSEN = 

De beroemde Savoy Havana Band speelt uitsluitend 

voor de "His Master's Voice" platen. 

■ ■ M ■ m—r^—■—I—T"—" -1 

„His Master's Voice" Gramophone 

N o .170, Krimp vrl] gevi. eiken Prils f 330. 

Vervolg Dansnummers 

Savoy Orpheans, Londen 

ä f 2.25 

5 1935 Out Of a million (Fox Trot) 

in Shadowland (Waitz) 

[Savoy Havana Band] 

81941 Let me be the first to kiss you 

good morning (Fox Trot) 

Sun Kist Cottage (Fox Trot) 

B1942 The little old clock on the 

Mantel (Fox Trot) 

Sally Lou (Fox Trot) 

81954 Haunting Melody (Waltz) 

Copenhagen (Fox Trot) 

81955 Hard Hearted Hannah (Fox Tcot) 

Bye Bye Baby (Fox Trot) 

81963 Peter Pan (Fox Trot) 

Indian Down (Fox Trot) 

81970 Alabamy bound (Fox Trot) 

Poem (Waltz) 

[Savoy Havana Band) 

81972 Stars and Stripes Medley 

(One Step) 

That's what I'll do (Fox Trot) 

81973 Me and the boy friend (Fox Trot) 

Where's my sweetie hiding? 

(Fox Trot) 

81975 Me Neenyah (Fox Trot) 

Oh I how I love my darling 

(Fox Trot) 

[Savoy Havana Band) 

81979 Where has my hubby gone blues? 

You can dance with any girl at 

all (Fox Trot; 

81996 Too Tired (Fox Trot) 

Oriental Moon (Fox Trot) 

8 2012 Loves Dream (Wals) 

Listening Wals 

8 2013 Nobody knows what aRedHead 

mamma can do (Fox Trot) 

When my Sugar Walks down 

the street (Fox Trot) 

8 2019 My Kid (Fox Trot) 

Tell me pretty maiden (Fox Trot) 

ENZ. ENZ. ■ „^ 

SPEELPOP 

Virginia Lansdale is een typisch 

Amerikaansch meisje, lieftallig en 

begiftigd met een behoorlijke dosis ge- 

zond verstand. Haar vader heeft haar 

en haar moeder wel geld nagelaten, 

niet genoeg echter om ten volle te 

kunnen voldoen aan de eischen, die 

society stelt. Graaf Coti Desanges is 

een schatrijke sportsman en alles 

maakt hem een bijzonder gewenschte 

partij. John Carlton is een Ame- 

rikaansch millionair. Zijn paarden 

behalen overwinning op overwinning 

en zijn royaliteit maakt hem tot 

een lieveling der vrouwen. Hij is 

echter in hooge mate zelfzuchtig. 

Julian Greer is nog jong en op het 

pad der liefde onervaren. Hij is nog 

in het gelukkige bezit v^n de idealen 

van zijn jeugd. Deze drie mannen 

zijn het, die voor Virginia de zoo 

gewichtige vraag opwerpen. 

Coti en Carlton ontmoet zij op 

het kasteel Desanges en later aan 

boord van de „Majestic" op weg 

naar New-York. Carlton heeft haar 

voorgespiegeld haar te zullen trou- 

wen, doch Coti ontdekt te juister 

tijd, dat de Amerikaan reeds ge- 

trouwd is, en redt haar naam door 

mpt haar te huwen. 

' Op de Majestic bevinden zich 

..■'»■■ "■■■.. I ■ 

DEP MAMMEN 

ook Daniël Creer en zijn zoon Julian, 

een jeugdliefde van Virginia. Door een 

noodlottig ongeluk valt Julian in zee, 

doch wordt door Coti gered, die voor 

zijn dappere daad echter duur moet 

boeten. Door de reddingsboot aange- 

varen en gewond, is hij voor zijn heele 

leven verlamd en slechts zijn oogen 

zijn in staat uit te drukken, wat 

hij op het hart heeft. Virginia be- 

sluit thahs haar verdere leven aan 

den ongelukkigen graaf te wijden, 

niettegenstaande haar liefde voor 

Julian met volle kracht is ontwaakt. 

In New-York achtervolgt Carlton 

haar wederom met zijn liefdesbe- 

tuigingen. Als hij voor Coti's oogen 

echter geweld wil plegen, doodt de 

verlamde hem met een revolverschot. 

De hevige opwinding is echter ook 

zijn dood. . . Voor Virginia en Julian 

opent zich eindelijk een gelukkige 

toekomst. Dankbaar bewären ze 

echter de nagedachtenis van den 

edelen, jongen graaf, die voor beiden 

zijn leven heeft veil gehad. 

Op meesterlijke wijze is in dezen 

First-National Film het ongewone 

gegeven verwerkt en dank zij het 

bureau voor cinematografie „Filma" 

te Amsterdam zal men dit werk ook 

in ons land kunnen bewonderen.

In menig cabarel en bioscooplheater 

zijn deze beide artisfen opgetreden.Ook _ p — 

als Piccadilly Girls hebben ze wel eens Ni^C^ 

op een programma geprijkt 't Is een ^^«^ 

WALLIE MATHIES Foto Bach 

Als Louis Davids' begeleider heeft deze pianist 

wel het meest z'n naam gevestigd. Hij ontving zijn 

eerste klavieronderricht van Anton Keider, concert- 

meester aan de oude Fransche ooera onder Bijle- 

veld ii Lefèvre. Volgde daarna in 1914 de lessen 

van Carolus Detmar Oberstadt, leeiaar aan het 

Kon. Conservatorium Ie Den Haag. Bij een bezoek 

aan de stad lissen kwam hij in aanraking met 

Herman Abendroth,thans directeur aan het Keulsche 

conservatorium, welke hem aanraadde in München 

zijne studiën te voltooien. Dit plan werd echter 

verijdeld door hel uitbreken van den wereldoorlog 

en in 1916 maakte hij deel uit van het „Militair 

Tooneel" onder leiding van Anton Ruys. Na ont- 

binding van dit gezelschap werd hij als pianist 

geplaatst bij een militair strijkorkest onder leiding 

van Eddie Roos. Na de demobilisatie wijdde hij 

zich toen speciaal aan begeleiding. In 1922 werkte 

hij voor '1 eerst samen met Louis Davids Jr. in 

Diligentia te Den Haag. in 1924 begonnen, op 

verzoek van Louis Davids, zijn werkzaamheden als 

begeleider-kapelmeester in Theater Casino te Rotter- 

dam. In November van dat jaar viel hem de groote 

eer ten deel. de begeleiding op zich Ie mogen 

nemen van een concert onder leiding van den zanger 

QEBDA SCHLEE EN SASCHA POTOSKY 

Dit is een der mooiste dansnummers van den laalsten 

tijd. In Amsterdam is het tweetal opge|reden in het 

cabaret La Gaïlé. Deze danskunslenaars hebben 

hun studies volbracht te Parijs en hebben geweldig 

succes mogen boeken overal, waar ze optraden, 

o.a. te Weenen, Nizza en München. 

WASHINGTON 

alleraardigst zang- en dansnummer. Veel 

succes hebben ze gehad met de Was- 

hington shimmy, een nummer dal daarna 

op de gramofoonplaal vereeuwigd is 

Thom Denys. die hem aanraadde in die richting 

door te werken. Onderlusschen nam de lichte Muze 

hem weder in beslag en kreeg hij een verzoek van 

Pisuisse om, tijdens zijn verblijf in Indië, met een 

door hem te vormen gezelschap.de groote sleden 

van ons land te bezoeken. Thans staal hoogst 

waarschijnlijk een tournee met Louis Davids, met 

wien hij thans geregeld samenwerkt, voor de maand 

October 1923 op het program. Tusschen al deze 

werkzaamheden door studeert hij nog de klassieken 

en hoopt, dal zijn wensch, het concert-podium 

geregeld te kunnen beireden, in de toekomst nog 

eens in vervulling moge gaan. 

MAX PARSER 

Max Parser is een gewaardeerd humorist. Hij 

heeft zich in korten tijd een goeden naam ver- 

worven. Daartoe werkt ook mee de veelzijdigheid 

van wat hij geeft, en de prettige wijze, waarop 

hij z'n gaven ten loon spreidl. In vaktermen noemt 

men hem chanleur de danse. Deze enkele kwali- 

ficatie is voldoende om den aard van z'n werk 

aan te gevetu Parser is ook een onderhoudende, 

gezellige conferencier en wie in de zomermaanden 

in Scheveningen komt, zal hem daar dien lijd in 

" Casino kunnen zien en hooren. 

'fflfp 

|PW»«^^,fiifWPi^- ,MI,JI -'-^■•.t-'!' ;-- 

Bil jgji 

Hef teekenonderwijs in een 

nieuwe phase. 

Ditmaal geef ik gaarne in 

mijn wekelijkschc rubriek aan 

onzen medewerker A. V. W. 

de gelegenheid, om u het qen 

en ander te vertellen over een 

onderwerp, dat wel waard is 

om nader te worden be- 

schouwd, ook al is men het 

met de opvatting niet g'eheel 

eens en niet zonder matiging 

in de bewondering voor het 

resultaat. 

* 

Het teekenonderwijs in eem 

nieuwe phase — bijna hadden 

we geschreven: in nieuwe 

banen geleid. Aldus onze mede- 

werker. 

Gezien echter de vrijheid, die 

de kunstschilder-teekenleeraar 

J. G. Jordens te Groningen, 

3. Q. Nordens 

kunstschilder en teekenleer»«r te Groningen. 

van wiens experimeniten we 

hier zullen spreken, zijn leer- 

lingen laat bij het hanteeren 

van de teekenstift en bij het 

overdragen van hun eigen 

zieleleven op de conceptie van 

linoleumsneden, ware het on- 

juist, den indruk te wekken, 

van strakke banen, langs welke 

dit teekenonderwijs zou wor- 

den geleid. De heer Jordens 

hoedt er zich angstvallig voor, 

zijn leerlingen te dringen in de 

nauwe straatjes van conventie. 

Daarvoor houdt hij te zeer van 

alle kunst, die persoonlijk, 

echt is. 

Men moet hem zelf in extase 

zien komen, als hij vertelt van 

de bezielde kinderteekeningen, 

het werk zijner leerlingen. ,,Het 

is volstrekt niet miijn bedoeling 

— zegt hij — van eiken leer- 

ling een kunstenaar temaken. 

Niets anders streef ik na, dan 

miijn discipelen te animeeren. 

Animecren, o.a. door het toe- 

passen van verschillende tech- 

nieken. Teekenen leer je door 

leekenen. We doen het samen. 

We teekenen naar levend 

model en poseeren beurtelings 

voor elkaar. Ook leekenen we 

uit het hoofd (geheugen-teekc- 

ningen). Fantasie hebben kin- 

deren in hooge mate. Ik be 

WEES SLIM 

GEBRUIK OLIM 

schouw ze als een kosteLijk 

goed en tracht ze te ontwik' 

kelen. We beoefenen ook de 

caricatuur en daarmee beleven 

we werkelijk origineele dingen. 

* * 

* 

Vanmorgen hebben we op 

verzoek portret geteekend. Dit 

hadden we een heelen tijd ndet 

Portret en 

gedrukt van 

giedaan. Hier ziet u een paar 

resultaten. — en met 'n. glans 

van genoegen op zijn lachen- 

den kunstenaarskop toonde hij 

ons in zijn kamer, welker 

wanden prijken met fraaie 

werkstukken van zijn élèves, 'n 

groote portefeuille vol portret- 

teekeningen, waarbij er vele 

.... . , 

Stoom- 

caroussel 

Een water- 

verf-teeke- 

ning. 

kennis gehad in Groningen. 

Een evenement voor de jeugd! 

Het toppunt van het kemnis- 

vermaak is vanouds de ,.stoom" 

(caroussel). Op school hebben 

we in verschillende klassen dan 

ook stoomcaroussel geteekend. 

Leerlingen poseeren voor de 

klas op een trapje, dat een 

Sinterklaas 

linoleumsneden. 

Wintervermaak 

Een linolcumsnede door een leerling van de 2e klasse. 

zijn, die getuigen van een eigen 

visie, van persoonlijke en on- 

opzettelijke overdracht van 

gedachten in 't veeltijds naïeve 

portret. In de hoofere klassen 

gaat deze naïeviteit verloren. 

Haar dan te laten plaats maken 

voor doelbewustheid — ziedaar 

de kern van 's beeren Jorden's 

streven. 

„We hebben in de Meimaand 

paard moet verbeelden. We 

teekenen stoomdraaimolenpaar- 

den. Wie de mooiste paarden 

kunnen teekenen, mogen het op 

het bord voordoen. Ziehier 

eenige resultaten." En we 

zagen bonte memoires van 

stoomcaroussel-impres&ies. 

,,Nog een voorbeeld. Op een 

Portret 

linoleumsnede leerling 3de klasse. 

mooien wintermorgen, als het 

sterrebosch in wintertooi prijkt 

en de zon helder straalt in de 

strakke vrieslucht, poseeren de 

leerlingen in mantel en muts, 

om de sledepret over te bren- 

gen in het teekenlokaal. Een 

meisje. op een stoel — een 

jongen die duwt... de slede- 

idylle komt spelenderwijs op 

het teekenpapier." 

Nog meer staaltjes van onbewust 

componeeren door de 

leerlingen, gaf ons de heer 

Jordens, voor wie het werk der 

leerlingen een rijk vloeiende 

bron van vreugde is geworden. 

Een voortdurende verkwikking 

en een openbaring tevens 

van den rijkdom van ongerepte 

innerlijkheid. 

Of er dan heelemaal niet 

gepraat wordt over de zuiver 

technische bijkomstigheden, die 

soms hoofdzaak kunnen zijn? 

Natuurlijk wel. Er worden bijv. 

wenken gegeven over de verdeeling, 

over het schetsen, over 

horizontale cirkels, die als 

ellipsen worden gezien. De 

perspectief van prismatischeen 

omwentelingslichamen wordt 

mede behandeld. Bij 't intuïtieve 

kan en mag het niet 

blijven. Bovendien: het eindexamen 

is er ook nogl 

* * 

* 

Bij het teekenen van een 

been moet aan een enkelen 

worden gevraagd of nu wel bij 

den enkel de breedte het 

grootst is, bij een ander of 

de kuit vóór of achter zit, 

waarop de geheele klas dan 

even reageert. 

„Kinderen helpen opvoeden 

tot een vrij, onafhankelijk onbevooroordeeld 

inzicht. Op hun 

manier staan kinderen nergens 

voor. En over die manier 

moeten we ndet gering denken. 

Ze is frisch en in staat tot 

regeneratie. 

* 

De opgave voor het eindexamen 

H. B. S. 1925: een 

bankje, een bakje en een bijl 

is ons aanleiding geworden tot 

'n houthakkers studie in waterverf 

en in linoleumsnede. Zeer 

persoonlijk is bij den een de 

manier, waarop drie boomen 

met al die kleine blaadjes zijn 

gestyleerd. Een ander, een 

fantast uit de 2e klas, behandelde 

het onderwerp, waarvoor 

een der jongens poseerde, 

dramatisch. Hij gaf zijn teekening 

den titel: De arme 

houthakker in zijn bedrijf." 

* * 

* 

De resultaten van dit onderwijs 

waren voor den heer Jordens, 

leeraar aan de Groningschc 

G. H. B. S. met 5 jarigen 

cursus zoo verheugend, dat hij 

behoefte gevoelde, ze in ruimen 

kring bekend te maken. Vandaar 

de uitgave van de eerste 

twintig (linoleumsneden van 

leerlingen ecner II. B.' S.), 

welke met levendige belangstelling 

zijn ontvangen. 

De tweede twintig zijn ter 

perse. 

* 

Voor den heer Jordens zelf 

zijn die grafische staaltjes — 

in bundeltjes verzameld nu al 

meer dan duizend — een bron 

van genot en .. . van leering. 

„Uit dien overvloed, die zich 

steeds vermeerdert", zei ons 

de heer Jordens, bij 't afscheid, 

„put ik, om mijn bundeltjes 

van 20 de wereld in te sturen." 

A. V. W.

Belgische Correspondentie 

van onzen bijzonderen medewerker 

^^^—I 

Gheelf Dit stadje, dat het 

verbJijf is van 2800 krankzin- 

nigen, geniet een soort wereld- 

faam om de allensizins merk- 

waardige gezins-verpleging die 

aldaar sinds eeuwen ten aan- 

zien van de zinneloozen wordt 

beoefend. In het bijizondcr 

Vestigen nu de lustrum-feesten 

der heilige Dymphna, patro- 

nesse van Gheel, de aandacht 

op deze gemeente, eenig in 

haar aard. 

De stichting der kolonie' is 

zeer oud. Zij dagteekent uit 't 

einde der Vie eeuw en hangt, 

zooals dit in het godsdienstige 

Vlaanderen het geval is, vastge- 

knoopt aan Sinte Dymphna's 

legende, welke trouwens aan- 

leiding tot de stichting was. 

Dymphna was een Engelsche 

koningsdochter. Haar vader 

werd weduwnaar en vond zijn 

dochter zoo mooi, dat hij ze 

wilde huwen. De verschrikte 

maagd vluchtte weg, landde te 

Antwerpen en vestigde zich dan 

dieper in het land langs den 

oever der Nette — waar haar 

woedende vader haar trouwens 

toch îst te ontdekken en ze, 

wegens haar volgehouden 

weigeriag, vermoordde. Haar 

dood echter gaf den vader 

berouw — en hieraan is het, 

dat het ontstaan der krankzin- 

nigen-kolonie te Gheel moet 

verbonden. 

De menschen aanzagen den 

wu'pschen koning als 'n soort 

krankzinnige, of — ziooals het 

te dien tijde luidde — 'n soort 

bezetene. Dymphna' overwon, 

door haren marteldood, in 

haar's vaders . boezem den 

boozen geest. Over al de krank- 

zinnigen zei men, dat 'n kwaade 

geest in. hen huisde. De nu 

heilig verklaarde Dymphna zou 

ze verder oplossen, allemaal 

die met piëteit op haar graf 

kwamen bidden. 

Zoo ontstond de bedevaart. 

Waar echter sommige zinne- 

loozen meerdere dagen daar 

bidden wilden, groeide hieruit 

de gewoonte onder de bevol- 

king, deze vreemde gasten in 

huis te nemen on ze logies en 

onderhoud te verschaffen. Dat 

werd de gezin&verpleging, zoo- 

als ze thans ook nog in gebruik 

is. Bij de bedevaart werd 

namelijk sinds 1 830'n medische 

behandeling gevoegd en nu is 

de kolonie te Gheel sinds ette- 

Generaal Feng Yu Hslang 

de man, die in China een machtige positie 

inneemt en waarvan gezegd wordt dat hij met 

de bolsjewisten in verbinding staat. 

r j: ':_( ^::'ê. , ■p^: i ;•'?•l??;■ , 

1 —■ .IP 

De Kerk te Gheel 

met daaromheen de kruisjes van het kerkhof. 

Praalwagen In den herinneringssroef 

voorstellende de marteling der H. Dymphna. 

ALLERLEI EN VAN OVERAL 

De eertijds zoo beroemde 

zangeres Mad. Albani heeft van 

den engelschen koning een 

bijizondere onderscheiding ont- 

vangen, welke alleen aan 

vrouwen van groote verdienste 

of hooge kom-af wordt ver- 

leend. Zooals men- weet, is 

Mad. Albani een amerikaanschc. 

Zij heet eigenlijk Mrs. Grey. 

Verondersteld werd, dat zij haar 

artistennaam aan de stad Al- 

bany in den staat New-York 

ontleent, welker inwoners haar 

bij den aanvang van haar 

studie finantieel steunden. Het 

blijkt echter, dat zulks niet het 

geval is. Zij studeerde in 

Milaan onder leiding van Lam- 

perti en het was diens, idee 

om haar na den kunstlievenden 

kardinaal Albani te noemen. 

Mr. Grey is nu pas 88 jaar 

oud gestorven. Hij was een be- 

kend impressario. Zijn vader 

bouwde het bekend Covent 

Garden Opera house te Londen. 

Men vertelt, dat Mussolini, 

de Italinansche eerste minister, 

bij ^1 het werk, dat hij als 

leider der regeering en hoofd 

dier fascistische regeering te 

doen heeft, den tijd heeft kun- 

nen vinden voor literairen 

arbeid. Hij schreef o.a. een 

verhaal, getiteld: Het geheim 

Van de vijf wegen, waarin de 

concurrentie van twee fabri- 

kanten van automobielen wordt 

beschreven. Een van hen heeft 

een wonderlijk snel werkende 

motor uitgevonden, zijn con- 

current tracht nu door middel 

van een wondermooie avon- 

t.urierster het geheim aan den 

ander te doen ontfutselen, wat 

haar gelukt. Wanneer de held 

van het verhaal ontdekt dat hij 

voor den gek is gehouden, werpt 

hij de verleidster in een zijner 

machines, welke haar vermor- 

selt en slaat zich daarop zelf 

de hersens in. 

Men ziet, de „hoofdman der 

zwarthemden" is ook in zijn 

verhalen geen zachtzinnige mijn- 

heer. 

Op een der schepen, die van 

Engeland naar Frankrijk varen, 

is een draadlooze • telefoon- 

inrichting aangebracht, welke 

aan het draad-net van Groot- 

Brittanje kan worden aange- 

sloten. Men kan dus aan boord 

een willekeurig no. opbellen en 

daarmee spreken. 

Wie is hoog en droog in 

tijden van extra warmte? 

De barometer. 

lijken tijd een staatsinrichting 

geworden, waamver de re- 

geering toezicht houdt. Niette- 

min blijven de krankzinnigen 

uitbesteed bij de particulieren. 

Bij hunne aankomst worden ze 

gedurende eenige dagen onder- 

zocht in een waamemingsge- 

sticht, van waaruit dan een 

bevoegd comité van dokters 

ZE plaatst in het meest pas- 

sende gezin, 't Spreekt van zelf, 

dat hier geen spraak is. van 

zeer aangetaste geweldige gek- 

ken •-— wel eerder van zwak- 

zinnigen. Het verblijf in de ge- 

zinnen, waar zij volledige vrij- 

heid genieten en vaak omringd 

zijn door een sympathie, die 

hun in geen gesticht kan ge- 

boden worden, levert vaak zeer 

gunstige uitslagen. Vele zieken 

genezen er. Andere slijten er 

hun leven. Meest allen zijn er 

gelukkig —- en die door het 

stille dorpje wandelt, heeft geen 

vaag vermoeden dat daar 2800 

krankzinnigen wonen, kan zeer 

moeilijk een gek van een ver- 

standig mensch onderscheiden 

en kan hier ondervinden wat 

Pirandello ons in een eijner 

laatste stukken leert: hoe ver- 

standig soms een gek is, en 

hoe gek soms een verstandig 

mensch. 

Gij begrijpt, dat de traditie 

in dit alles een groote rol 

speelt. Traditie is 't aannemen 

van een zieke in ieder huis. 

Traditie ook de eerbied voor 

de zieken. De vreemdeling, die 

zich verlustigen zou bij een 

plaagpartijtje ten opzichte dezer 

kostgangers, zou gauw onder- 

vinden, dat de inwoners van 

Gheel op dat gebied strenge 

stelregels volgen. En dat is 

mede een van de vele schoonc 

dingen die deze bevolking ons 

leert. 

Nu is Gheel in feest. De 

heele omtrek stroomt er naar 

toe. Verschillende keeren gaat 

een praalstoet uit ter eere van 

de heilige Dymphna. En hierin 

spelen de zieken alweer ©en 

eigenaardige rol. Verscheidene 

krankzinnigen gaan in den stoet, 

sommigen zingen zelfs mede in 

de koren — en de liederen 

klinken, eenvoudig ea ont- 

roerend, als zoovele simpele 

blijken van den goeden aard 

dezer stad, waar nog de 

mcnschlievendheid bloeit als 

een zeldzame bloem te mid- 

den van deze twintigste eeuw: 

„Blanke lelie onder de doornen, 

Bloei in het wufte koningshof." 

UILESP IEGEL. 

De prins van Wales In Zuld-Afrika 

Een oude zuid-afrikaansche boer, die als be- 

wijs van vertrouwelijkheid den prins bij den 

arm heeft genomen en een gehoegelijk ge- 

sprek met hem voert. 

, ■ 

.;: . - ,. . - . , ^ 

HET JZIBVBNTÏOSTB LOSTROMFBBST TB OBÏÖBN 

Het A—Z spel. door Herman Telrllnck en 3ohan de Meester 3r. In elkaar gezet. Een overzichtfoto. 

HET AsJZ" SPEL 

De aloude beroemde, wellicht ook 

beruchte (om de bedragen, die zij 

van de deelnemers eischten) maske- 

rades, eertijds het onafscheidelijk 

deel der lustrumfeestviering, schijnen 

ten doode opgeschreven. 

Het artistiek element verheft zich. 

Wij laten in het midden, of het 

een winste is of niet, doch consta- 

leeren het als een feit. Na Alianora 

in 1Q10 thans het A—Z spel. dat, 

onze foto s bewijzen het, niet weinig 

afwijkt van het gebruikelijke stu- 

dentenspel. 

Alle stadia, waarin hef leven te 

verdeden is, worden uitgebeeld, van 

den wieg tot de dood. Zij worden 

met de regelmatigheid, welke het 

leven meestal biedt, vertoont en her- 

haalt, totdat een plotselinge ver- 

warring onheil brengt. 

Verschillende momenten uit het spel. 

WMÊÊÊ^ 

Dan komt de strijd tusschen 

Spanje en de opgroeiende Neder- 

landsche republiek, een strijd, voor- 

gesteld op een wijze, die in het 

kader van het geheel past. De beide 

figuren A en Z. de leidende mach- 

ten in den strijd, zijn door enorme 

beelden weergegeven. Zij beheer- 

schen het spel. 

Aan lederen kant is een kamp 

opgesteld. 

Na een strijd vol spanning, met 

smeekendc vrouwen, Alva, de bloed- 

raad en nog veel meer, zegeviert 

ten slotte de Geus. 

Dan hervat het leven zijn gewo- 

nen gang. De kinderen, de gelieven, 

de arbeid, de ouderen van dagen. 

Het leven. 

Behalve de beeren Teirlinck en 

Joh. de Meester gaven de beeld- 

houwer Agterbcrg en de componist 

Leo Smit den uitvoerenden studenten 

hun medewerking aan hel A-Z spel.

De kunst van het eieren 

eten, goed en goedkoop, is ten- 

slotte ook de kunst van het 

eieren bewaren. 

Voor het inieggen van eieren 

bestaan zeer vele methoden, de 

een meer, de andere minder 

geschikt. De meeningen over 

de uitwerking . der toegepaste 

middelen loopen notal uiteen. 

In de practijk bevindt men zich 

steeds het beste bij de behan- 

deling, met vaseline, waterglas 

of kalk; althans het percen- 

tage bedorven eieren is na 5 

ä 6 maanden zeer gering of 

nihil, mits bij het inleggen de 

uiterste zorg wordt betracht. 

OS. heeft de versehe smaak 

steeds iets geleden, al is dit 

bijzonder weinig. In ieder geval 

zijn de eieren goed geschikt 

om als spiegeleieren genuttigd 

te worden en laten zij zich voor 

alle soorten gebak en schuim 

goed gebruiken. Ongetwijfeld 

is de kalkbchandcling de voor- 

deeligstc. De kalk — het kalk- 

water — laat zich vele jaren 

lang opnieuw gebruiken, met 

toevoeging van eenige versehe 

kalk. 

Waterglas is duurder, maar 

de eieren blijven verschcr van 

smaak, ofschoon ze ook bij het 

koken barsten. 

Vaseline komt zoo duur, dat 

wij deze behandeling achter- 

wege zullen laten. 

Eieren in kalk. 

Neem versehe eieren, neem 

in iedere hand tusschen de 

\ingers een ei, en tik ze zeer 

TWEE KNAPPE MUSICI 

Phons Dusch 

twee vooraanstaande nederlandschemusici 

die 25 Juni naar Ned.-In dië ver trek ken,ten- 

einde aldaar een dertigtal concerten te 

geven Begin Octoberzullen Francis Koene 

(concertmeester van het U.S.O) en Phons 

Dusch (de bekende rotterdamsche orga- 

nist en pianist, dirigent der R.O.Z.) weer 

in Europa terug zijn en onder leiding der 

Int. concertdir. Ernst Krauss een tournee 

door Nederland, Duitschland enz. maken. 

^ ^S^Wf! 

Het drentsche dorp Roden 

met zijn prachtige wandelwegen en aardige hoekjes. 

De tramlijn Maastricht—Gulpen 

de eerste echte bergspoor in ons land. Men heeft onder de brug door 

een aardig -gezicht op den weg. 

voorzichtig tegen elkaar over 

de geheele oppervlakte. Zijn de 

eieren gebarsten, dan kan men 

dit onmiddellijk hooren. Ge- 

bruik alleen de heele eieren. 

Leg ze in groote potten, niet 

lekkende vaatjes, of gemet- 

selde putten, met de punt naar 

beneden. Zorg dat ze zooveel 

mogelijk aaneen sluiten. Plaats 

vooral de vaatjes of potten in 

een frisschen, donkeren kelder, 

of koele kast, waar ze niet ver- 

plaatst behoeven te worden. 

Zijn ze tot ongeveer 10 c.M. 

onder de oppervlakte gevuld 

neem dan 1 /4 deel gebiuschte 

kalk op 3 /4 deel water en schep 

dit voorzichtig op de eieren, 

totdat ze roijaal onder staan. 

De kalk gaat nu zinken, het 

water wordt na eenige dagen 

helder en bovenop vormt zich 

een dun vlies. Verbreek dit 

vlies niet vóórdat ge na eenige 

maanden de eieren gaat ge- 

bruiken. Treedt de vliesvorming 

niet op, strooi dan wat droge 

schelpkalk in het water en roer 

het voorzichtig door, zonder de 

eieren aan te raken. Laat alles 

nu rustig staan. 

Eieren in deze dagen inge- 

legd, zijn na 5 ä 6 maanden 

nog uitstekend. Nadat alle 

eieren zijn opgebruikt, blijft 't 

kalkwater tot een volgend sei- 

zoen bewaard. Men schept dan 

het kalkwater uit het fust, voegt 

wat versehe kalk toe en legt 

er, als de eieren goedkoop 

zijn, weer versehe in. Het eiwit 

van kalkeieren laat zich bij- 

zonder goed stijfkloppen. 

Eieren die na 5 a 6 maanden 

niet frisch meer zijn in de kalk, 

waren dit reeds bij het inleg- 

gen niet, óf ze hadden reeds 

een kneusje of barstje. 

Eieren in Waterglas. 

Waterglas is bij den drogist 

verkrijgbaar. Op lederen liter 

waterglas komt 8 l /2 ^ 9 iï ter 

water. Deze 10 liter vocht is 

voldoende voor 90 ä 100 eieren. 

Roer water en waterglas goed 

dooreen en doe het in het fust, 

— keulsche pot, vaatje, etc. — 

zet het op een frissche, donkere 

plaats, waar het kan blijven 

staan. Laat de eieren, na „ge- 

tikt te zijn, voorzichtig in het 

vocht zakken, totdat het fust 

gevuld is. De eieren moeten 

ónder staan. Wat boven het 

vocht uitkomt, bederft. Na 10 

a 14 dagen, wordt de vloeistof 

dik als lijm. De behandeling is 

hiermede afgeloopen en de. 

eieren blijven zeker 10 ä 12 

maanden goed. Ook om te 

î* • Ar*' 

koken is de smaak bevredigend. 

Men prikt met een stopnaald 

een of twee gaatjes door de 

schaal, alvorens men ze gaat 

koken. Ze barsten nu wel, doch 

koken niet uit. De prikjes geeft 

men bij voorkeur op die plaats 

van het ei, waar zich 't lucht- 

blaasje bevindt, 'tgeen men 

gemakkelijk zien kan, door het 

tegen het licht te houden. 

De vloeistof kan niet meer 

gebruikt worden, zoodat ze 

door versehe moet worden ver- 

vangen bij ieder seizoen. Van 

de verschheid der eieren kan 

men zich bij het inleggen 

tamelijk wel overtuigen. Neem 

een lange bus zonder bodem — 

'n Verkade's beschuitbus b.v. — 

en leg die plat op een ver- 

hooging, in donkere omjgeving. 

Plaats voor één opening der 

bus een brandende kaars en 

houdt aan de andere zijde het 

ei tusschen duim en middel- 

vinger vast, duim aan 't dikke, 

vinger aan het spitse deel. 

Camoufleer het licht der kaars 

zoo, dat ge zelf in 't donker 

zit en het ei, even vooraan in 

de bus belicht wordt De 

dooier vertoont zich bij een 

vefsch ei nu als een donkere 

vlek vrijwel in het midden en 

men kan veilig tot inleggen 

overgaan. Iets afwijking hindert 

niet, doch de dooier over- 

wegend aan een. zijde gebiedt 

voorzichtigheid. Deze twijfelaars 

kan men of terzijde leggen voor 

spoedig gebruik, 6f bovenaan 

in het fust plaatsen, zoodat ze 

het eerst aan de beurt komen. 

LUCULLES. 

TWEE JUBILEA 

Henri Morrlen 

de talentvolle rotterdamsche acteur. 

P. Tartaud 

de verdienstelijke acteur-directeur, 

die binnenkort jubileert, 

Mijn vader was vroeg ge- 

storven. Hij was een braaf man 

geweest, doch iemand, die 

tegen den strijd om het be- 

staan niet genoeg gehard was. 

Ondanks zijn ijverig werken, 

was hi} failliet gegaan. Het ver- 

driet, dat deze mislukking hem 

had veroorzaakt, was de oor- 

sprong van zijn ziekte en het 

berin van het einde. 

Tevergeefs had hij de hulp 

van zijn eenigen broeder inge- 

roepen. Want deze had positief 

geweigerd hem de reddende 

hand toe te steken, ondanks 

het feit, dat hij' wel degelijk 

in staat zou zijn geweest het 

betrekkelijk kleine bedrag te 

foumeeren, dat mijn vader zou 

noodig hebben gehad om zich, 

voorloopig zeker, staande te 

houden. 

Die broer was juist 't tegen- 

overgestelde van mijn vader. 

Omtrent zijn moraliteit be- 

stond bij de familie geen te 

hooge dunk. Hij had een win- 

kel in de havenwijk, waar hij 

kleeren verkocht en andere be- 

noodigdheden voor zeelieden. 

Doch men zeide,\dat hij nog 

allerlei andere zaken daarbij 

deed, dingen die niet altijd het 

daglicht mochten zien. 

Blijkbaar kwam hij met een 

onguur soort menschen in aan- 

raking, want eenige jaren na 

den dood van mijn vader was 

hij op een avond, toen hij 

alleen was, aangevallien en op 

een vreeselijke wijze mishan- 

deld. Een zeeman had hem 

eenige ribben kapot geslagen 

en met een gebroken been vond 

men hem in zijn eigen huis 

onder aan de trap liggen. 

De aanvaller werd gevat en 

tot 15 jaren dwangarbeid ver- 

oordeeld. 

Direct daarna vertrok mijin 

oom naar het noorden van 

het land en wij hoorden niets 

meer van hem. 

Mijn moeder, een zeldzaam 

flinke vrouw, had zich na den 

dood van mijn vader zoo door 

het leven weten te slaan, dat 

het haar mogelijk was om mij 

een goede opvoeding te geven. 

Ik had mijn diploma voor 

ingenieur gehaald en dacht er 

over om in de kolonies mijn 

fortuin te zoeken, toen wij plot- 

seling een brief van mijn oom 

ontvingen. 

. Hij schreef, voor zijn doen, 

buitengewoon vriendelijk en 

vroeg mij om bij hem te'komen. 

Wanneer je zoon, de flinke 

kerel is geworden, dien hij be- 

loofde eens te zullen zijn, zoo 

schreef hij aan mijn moeder, 

laat hij dan niet aarzelen en 

direct afreizen. Het zou hem 

berouwen, deze kans te heb- 

ben verkeken. De trein die om 

9.15 uit Londen vertrekt, 

komt 's avonds 7.18 in Dark- 

wood aan. Vandaair uit is 't 20 

minuten rijden naar Lakefarm, 

mijn tegenwoordige woning. 

^_^ 

M'n moeder voelde er weinig 

voor, dat ik den onhartelijken 

kerel, dien mijn oom altijd was 

geweest, op de een of andere 

manier zou helpen, doch mij 

trok het avontuurlijke, dat ik 

in deze geheele gesclyedenis 

voelde, aan en ik wisit jnijn 

moeder te overreden om mij 

haar toestemming te geven. 

Den anderen morgen zou ik 

dan ook vertrekken. Dien- 

zelfden avond ontvingen wij 

echter 'n telegram. Laat George 

niet in Darkwood, doch in 

vroeger station Stapleton af- 

stappen. Toen ik den anderen 

morgen op het punt stond om 

naar het station te rijden, arri- 

veerde een tweede tedegram. 

Omtrek Lakefarm goed jacht- 

terrein, laat George geweer 

meebrengen. Ik voegde dus 

mijn geweer bij mijn reisbagage 

en vertrok. 

Een groot deel van den weg 

legde ik met den expresse trein 

af, die met ^groote snelheid 

door het prachtige landschap 

der Midlands trok. Doch het 

laatste gedeelte moest ik met 

een ellendig langzaam op- 

schietend boemeitreintje afleg- 

gen, dat om de enkele minuten 

stilhield. Het landschap, door 

de ondergaande zon beschenen, 

was troosteloos, een streek vol 

moerassen, waar slechts een 

enkele hoeve, een kudde met 

huiswaarts trekkende schapen 

eenige afwisseling boden. 

Ik was gelukkig, eindelijk in 

Stapleton aangekomen te zijn. 

Bij het station stond een 

boerenwagen, een ouderwetsch 

vehikel, dat aan twee personen 

plaats bood, naast het paard 

zag ik een boerenman, met een 

stompzinnig gezicht. 

Isi dit het rijtuig, dat mijn- 

heer Horrild heeft gezonden? 

Wie ben je, was het eenige 

antwootd. 

George Horrild, mijnheer z'n 

neef. 

Hoe weet ik dat ? 

Ik liet hem de. labels van 

mijn bagage zien en daarmee 

scheen hij tevreden. 

Wij vertrokken direct nadat 

de man mijn bagage op den 

wagen had geladen. De weg, 

dien wij volgden, kronkelde 

tusschen de moerassen, in het 

verschiet zag men witte rotsen, 

die deden vermoeden, dat de 

zee niet ver was, hetgeen ook 

uit den scherpen wind, die 

over het terrein woei, was op 

te maken. 

Wij reden zonder spreken 

verder. Mijn metgezel scheen 

niet veel lust te hebben om 

te praten. De weg was ver- 

laten, eerst na een tien minuten 

rijden zagen we het silhouet 

van een man voor ons, iemand 

die met breede passen verder 

ging. Toen hij het geluid van 

den naderenden wagen hoorde, 

hield hij stil en wachtte aan 

den kant van den weg. 

Hola, riep hij ons aan, waar 

gaat de tocht heen. Kan ik 

meerijden ? 

Mijn gezel wees met de 

zweep op den wagen en ant- 

woordde niets anders dan: 

„geen plaats". 

Blijkbaar had hij weinig lust 

om een gesprek te beginnen. 

't Lijkt wel een zeeman, 

merkte ik op. 

Ja, zei hij, Schoenerbaai ligt 

vlak bij. 

Toen wij een half uur ge- 

reden hadden, zag ik, hoe de 

de weg van beide zijden door 

krijtrotsen geflankeerd werd, 

tusschen twee heuvels kwam bij 

een bocht van het pad een 

huis te voorschijn. Het bleek 

een oude hoeve te zijn. 

Hier stappen we uit. 

Nemen we een ander rijtuig. 

Neen, zei m'n gezel, die m'n 

bagage al had aangevat, van 

hier naar Lakefarm is het maar 

tien minuten loopen. 

Het was intusschen stikdon- 

ker geworden. Sombere wolken 

onderschepten het licht der 

sterren. Volg me op den voet, 

sprak mijn gezel. Het was 

wel noodig, dat ik hem ge- 

hoorzaamde, want zonder hem 

had ik nooit een weg gevon- 

den in de moerassige streek, 

welke wij nu doorgingen. Er 

was een atmosfeer van geheim- 

zinnigheid om mj^ heen, die 

onwillekeurig op mij in werkte. 

De man scheen een gevaar te 

v-reezen, dat merkte men uit 

zijn omzichtig voortgaan en zijn 

vermijden van elk plekje, dat 

nog eenig licht op ons kon 

werken. Plotseling greep hij 

mijn hand en trok mij terug. 

De bruuske manier waarop hij 

handelde, deed mij onmid- 

dellijk begrijpen, dat stilzwijgen 

noodzakelijk was. 

Eenige minuten verliepen, 

alvorens ik begreep wat hem 

had doen schrikken. Toen 

hoorde ik, wat zijn geoefend 

oor reeds vroeger had gemerkt, 

het zwakke geluid van voet- 

stappen in den zachten veen- 

grond. 

Een man hield vlak voor 

ons stil, hij stak zijn pijp met 

een lucifer aan. Wij stonden 

buiten den kleinen cirkel van 

"het licht, doch vanuit mijn 

schuilplaats kon ik het gezicht 

van den man onderscheiden. 

Blijkbaar was dit ook een 

matroos. Hij was groot, sterk 

gebouwd, met een eigenaardig 

lang, barsch gezicht, een rood 

lidteeken liep dwars over zijn 

rechterwang tot aan zijn neus. 

Een gezicht vol sluwheid, dat 

men niet licht zou vergeten. 

Hij ging verder. 

Toen hij buiten ons gehoor 

was, zetten wij onzen tocht 

voort. 

Wie was dat, vroeg ik fluis- 

terend aan mijn compagnon. 

Weet ik niet, antwoordde 

deze met zijn eigenaardigen 

stompzinnigen toon. En ik kon 

het voor mij zelf niet duidelijk 

maken of deze onwetendheid 

gehuicheld was of waar. 

Ik had geen tijd om er lang 

over na te denken, want uil 

de duisternis rees een oud hui^ 

voor ons op. Een licht branddt^ 

aan het venster, blijkbaar daai; 

neergezet om ons als baak Kj 

dienen. De man klopte aan (k 

zware deur. Een luikje gin§ 

open en een barsche sten: 

vroeg: ,,Wic is daar"? 

Ik, mijnheer Horrild, i| 

breng don reiziger. ' 

Een lantaarn werd bij he^ 

luik gebracht, blijkbaar om zcx 

beter te kunnen controleerer 

of het antwoord waar was er 

kort daarop hoorden w;ij he«] 

geluid van weggeschoven gren 

dels en het knarsen van eer 

slot. 

Mijn oom verscheen. Hij leel 

op de beschrijving, welke mdjir 

moeder mij van hem had ge 

geven, een korte, zware man 

met een rond, bijkans kaa 

hoofd. 

Hier, John, is een gulder 

voor de moeite, zei m'n oont 

tegen den knecht, die mij, vel 

gezeld had, zet de bagage maai 

vlug neer. Adam zal ze we 

naar binnen brengen. 

Adam bleek de oude knech 

van mijn oom te zijn, eer? 

tanige man, die zonder eeii 

woord te zeggen, zijns mees; 

ters bevel opvolgde. 

John, mijn metgezel, ver: 

dween, de deur werd wieer meï 

groote zorg gesloten en ge: 

grendeld. Daarna ging mijr 

oom mij voor naar een groot* 

kamer, waar een tafel gedek'f 

stond, 

In een hock van de kamer 

dicht bij de deur, stond eer? 

aantal koffers en pakken ge: 

reed, alsof alles klaar wasï 

gemaakt voor een spoedig veri; 

trek. 

Het avondeten, dat hij vooimij 

liet opdienen, was een 

voudig doch voldoende, kovK 

vleesch, brood en een glas biexi 

Toen ik klaar was, gaf mijr; 

gastheer Adam order mijn gel 

weer uit het étui te halen. 

Is het geladen, vroeg hij mij! 

Ik antwoordde bevestigend^ 

daarop zette de knecht het bij 

twee andere geweren, van an: 

tieker maaksel, die reeds tegerj 

den wand stonden, dicht bii 

de koffers. 

Kom hier bij me zitten, ze:: 

m'n oom, hier, niet tegenoveii 

dat venster, daar ben ik ban^j 

voor, meer op zij. Ik zal j< 

nu alles vertellen, want ik zif 

wel, dat je een jongen bent 

dien ik vertrouwen kan. 

Direct toen ik binnenkwam. 

was mij opgevallen, hoe mijr 

oom een gebrek had, zijn een< 

been was korter dan het ander 

Blijkbaar was dit het gevolg 

van den aanval, die op hen

De Tramharmonie te A'dam 

trok door de straten der hoofdstad. 

tegelijkertijd werd voor de Vacanlie- 

kinderfeesten gecollecteerd. Henri de 

Vries offert zijn „penningske". 

De kerk te Heemstede 

weike 300 jaar bestaat, van binnen en van buiten gezien. 

De begrafenis van den heer Ambroslus, 

die te Rotterdam het slachtoffer werd van een noodlottige vergissing 

der ooiitie 

%,; 

B ff tfl B ffij 

rt -J-i 

■ 

Openluchtspelen te Prankendaal 

het buitengoed nabij Amsterdam door het Vereenigde tooneel. 

Het landgoed Zeilpendaal, 

eens eigendom van gravin van der Goltz, is door de Ned. kunstzijdefabriek aan de gemeente 

Arnhem ten geschenke aangeboden. 

De amsterdamsche Postharmonie 

die naar Luzern vertrok, op weg naar't station. 

mm 

De Nederl. bond van bloembollenhandelaren 

vierde zijn 25-jarig jubileum. 

De drijvende pneumatische, 

sraan-elevator 

door de NV. Verschure en Co. Scheepswerf 

en Machinefabriek te Amsterdam voor reke- 

ning] van de gemeente Antwerpen gebouwd. 

De kerk der Gerf. Gemeente 

in de Deventerstraat te Zwolle. 

tmmmaSSSSmSSi 

Een zeldzame foto 

Vier geslachten, die op een boerderij bij Almelo wonen. Allen dragen den naam van 

H. Kleisen en zijn resp. 92,61, 30 en 5 jaar oud. 

^^^————^ 

gepiéegd was, waarbij hij zijn 

been had gebroken. Het gebrek 

was verholpen, doordat een 

van zijn schoenen een hoogere 

zool had. Bij het loopen hoorde 

men een eigenaardige klik-klak. 

Mijn oom, die naast me was 

gaan zitten, haalde een stuk 

krant uit zijn zak en wees met 

zijn vinger op een mededeeling, 

waarboven met een vetten regel 

stond: 

Ontslagen wegen« goed gedrag. 

Het verhaal, dat met dezen 

regel werd ingeleid, was dat 

van een man, die tot vijftien 

jaar dwangarbeid veroordeeld, 

genade had gekregen, omdat 

hij met levensgevaar een van 

zijn bewakers had gered. 

Wie is die man, vroeg ik 

mijn oom. 

Hij wees op zijn been. De 

kerel die mij dit gelapt heeft. 

Hij kreeg vijftien jaar, maar 

na tien jaar is hij uit de ge- 

vangenis en zit hij me weer 

achterna. 

Waarom vreest u dat zoo ? 

't Is zeker. Hij heeft ge- 

zworen om me te vermoorden. 

En hij doet 't ook. Hij verbeeldt 

iich, dat ik hem kwaad heb 

gedaan en zal al zijn makkers 

op me afsturen. Zoodra ik het 

bericht las, begreep ik het ge- 

vaar en ik heb je geschreven. 

Alles is klaar om van hier weg 

te gaan. Want ik heb gezien 

hoe de bende om 't huis siuipt 

en spionneert. Als ik hem maar 

voor kan zijn, dan zal ik hem 

wel om den tuin leiden. Maar 

hier is het te gevaarlijk zoo 

dicht bij de zee. 

Waarom roept u de hulp van 

de politie niet in ? 

Het leek mij of mijn oom 

mijn blik vermeed, toen hij 

kortaf' antwoordde: 

Politie ? Neen, die hebben 

we niet noodig, ik vertrouw 

meer op jou en die daar. 

En hij wees op de vuur- 

wapens bij den wand. 

Alles staat klaar. Morgen 

komt de wagen en gaan we 

naar Stapleton. Daar neem ik 

den, trein. 

Na eenigen tijd vroeg mijn 

oom me: Zeg, heb je ook 

iemand onderweg ontmoet ? 

Ja, zei ik, iemand die wel 

een matroos leek te zijn, liep 

voor ons uit. 

Zie je nu, dat ik gelijk heb ? 

Ze willen me afsluiten. 

Ja, ging ik voort, wc heb- 

ben er nog een ontmoet. 

Nog een ? Ik zag hoe mijn 

oom door deze mededeeling 

nog meer verschrikt was. 

Hoe zag hij er uit? 

Een lange kerel, met een 

barsch gezicht, een lidteeken 

dwars over zijn rechterwang. 

Mijn oom stootte een kreet 

van schrik uit. 

Dat is ie! Dat is iel De 

hemel sta mij bij. 

Vol onrust stond de oude 

man van zijn stoel en liep de 

kamer op en neer. 

Die man dat is een duivel, 

George, een duivel. Hij. heeft 

\ 

« .■ II'I I — — ~ ~ " * * ^—- 

EN „MADAME" SANS QENE" 

Gloria Swanson 

als Catherine de waschvrouw later Madame Sans Gene. 

Gloria Swanson behoort tot die artisten, die hun gewicht in goud 

waard zijn. Dat is niet overdreven, want de Paramount filmfabrieken, 

een der grootste ondernemingen hebben — om deze dame aan zich 

te kunnen binden — haar het lieve sommetje van 14.000 dollar per 

week gegarandeerd, waarvoor zij de verplichting op zich heeft genomen 

om in vier films op te treden. Ze is voor kort in Amerika teruggekeerd 

na een lang verblijf in Frankrijk. In dien tijd is ze bovendien in het 

huwelijk getreden met een markies, maar als Gloria Swanson is ze 

populair geworden en dien naam zal ook wel meer bekend blijven door 

dien van 't nieuwe markiezinnetje. Ze heeft in Frankrijk vertoefd voor 

de verf timing van „Madame Sans gene", een film, die zulke buitengewone 

kwaliteiten heeft, dat de verschijning er van algemeen opzien zal baren. 

Catherine (Gloria Swanson) en Sergeant Lefèbre (Ch. de Dochefort) 

me een been gebroken en drie 

ribben stukgeslagen. D'r blijft 

niets anders voor me over, dan 

morgenvroeg weg te gaan, al 

zijn we nog niet heelemaal 

klaar met pakken. 

Plotseling werd er heftig 

tegen de deur geklopt. Mijn 

oom viel van schrik weer in 

zijn stoel. Ik nam mijn geweer 

van den wand en ging naar 

de deur, waar ik voorzichtig 

het luikje openmaakte. Doch 

ik bemerkte niemand. Toen ik 

weer naar binnen wilde gaan, 

zag ik, hoe een strook papier 

onder de deur was geschoven. 

Met een onhandig schrift 

stond er op geschreven: 

„Leg ze voor de deur neer, 

als je nog aan je leven hecht." 

Wat willen ze eigenlijk, vroeg 

ik mijn oom. 

Deze antwoordde, ondanks 

zijn angst,-kortaf: /eis wat ze 

miet krijgen. 

Mijn oom scheen te over- 

wegen, wat hij doen moest. Na 

eenigen tijd riep hij zijn knecht. 

Adam, zei hij, ik ben altijd 

een goede baas voor je ge- 

weest, je moet me nou ook 

helpen. Zet je hoed op en doe 

je mantel aan en ga voorzichtig 

uit de achterdeur, naar de 

hoeve en zeg tegen den boer, 

dat hij morgen met John 

en den anderen knecht komt- 

met den wagen, morgenochtend 

om vijf uur, zoodra het dag is'. 

Adam, laat me niet in den 

steek. Ik zal je vijftig gulden 

geven, wanneer je me helpt. 

Blijkbaar was, ondanks alles, 

de oude knecht zeer aan zijn 

heer gehecht. Hij sputterde ten- 

minste niet tegen en maakte 

zich gereed voor den tocht, 

welke mij vol gevaren toe- 

scheen. Met groote omzichtig 

heid lieten wij Adam uit. 

Toen wij alleen waren, kwam 

mijn oom weer naar mij toe. 

George, we moeten nou die 

uren met ons tweeën door- 

komen. Zorg, dat ik op je 

rekenen kan. Je zult er later 

geen spijt van hebben. Als we 

den nacht maar door zijn, dan 

komt alles weer in orde. Bij 

daglicht durven ze niets te 

doen, maar die vervloekte duis- 

ternis, dat is de ellende. 

Wat willen die zeelui dan 

van u, vroeg ik en mijn nieuws- 

gierigheid was begrijpelijk, 

want ondanks het vertoon van 

vertrouwelijkheid, had mijn 

oom mij nog niets over zijn 

geheim vertelt.

Een oplossing. 

Bij de Willemsen hebben ze 

een baby gekregen. 

Een wonderlijke zanger. De 

heele nacht doet ie geen mond 

dicht. 

Nadat dit zoo eenigen tijd 

geduurd had, komt Willemsen 

op een goeien dag thuis met 

een fleschje medicijnen. 

Wat heb je daar, vraagt z'n 

vrouw. 

't Sterkste slaapmiddel, dat 

er bestaat. 

Schaam je je niet, raven- 

vader! Zou je het kind willen 

vergeven ? 

Het kind ? vraagt Willemsen 

met het onschuldigste gezicht, 

het kind krijgt er geen druppel 

van, ik neem het zelf in. 

Dtii zou hij zeker doen. 

Een ietwat verlegen jonge 

dame komt den winkel van den 

fotohandelaar binnen. 

Waarmee kan ik u dienen 

juffrouw. 

Och ziet u, ikke heb gisteren 

bij het baden wat foto's ge- 

nomen, zoudt u dit; voor mij 

willen ontwikkelen. 

Zeker juffrouw .... 

Maar wilt u ze niet iedereen 

laten zien en ze vooral in de 

donkere kamer ontwikkelen. 

Consequent. 

Jaap Pekelwater zat naast 

z'n maat Kees Zeerob, toen de 

post werd rondgedeeld. Jaap 

zag dat Kees een brief kreeg, 

hem open maakte en er een 

blank velletje papier uithaalde. 

Wat beteekent dat Kees 

heeft de vrouw vergeten te 

schrijven ? 

Vergeten ? Neen. Kort voor- 

dat ik weg ben gegaan, hebben 

we ruzie met elkaar gekregen 

et\ nou spreken we nog niet 

met elkaar! 

Verdacht. 

En, vroeg Janssen aan z'n 

collega Willlemsen, met wien 

hij den vorigen avond gezellig 

uit was geweest, ben je goed 

thuiskomen ? 

't Schijnt van wel. Alleen 

heeft me iemand, toen ik de 

trap op kwam, op ... m'n hand 

getrapt. 

'n Bijdehandje. 

En, zei de zwaarbeproefde 

koopman, tot z'n jongsten be- 

diende, heb je dien mijnheer 

met de kwitantie verteld, dat ik 

voor zaken naar Spanje was? 

Ja mijnheer. Ik zei dat u 

vanmorgen waart vertrokken. 

Prachtig. En wanneer heb 

je gezegd, dat ik terug zou 

zijn? 

Vanmiddag .... I 

Mogelijk. 

Onderwijzer .Jantje, zeg eens, 

gBittiiaBia&aaia^ 

Kampeeren 

Hoera! Nu gaan we weer kampeeren 

Al op de hei. 

Bij bosch of wei; 

We denken niet aan mooie kJeeren, 

We hopen er gewoontjes bij! 

Och, och — de zon die kan er branden. 

Maar dat is goed. 

Het staalt ons bloed; 

We geven niet om gele handen. 

Of om een bruingebakken snoet! 

En zeg — wij koken zelf ons potje, 

't Zij rijstenbrei. 

Met melk erbij; 

Wij doen dal altijd vóór ons kotje. 

Dan blijft dat voor de jongens vrij! 

Die gaan dan voor ons musiceeren 

Met fluit en trom. 

Van rom-bom-bom; 

je kunt daar 't loopen goed op leeren. 

Zeg, kom daar in de stad eens om! 

En 's avonds zitten we bij 't vuurtje. 

Vertelt er een 

Uit ver verleen; 

We zien dan op geen klein half uurtje, 

En 't stemt ons allemaal tevreên. 

Hoera! 't Is heerlijk dat kampeeren. 

Elk jonge man 

Geniet er van: 

't Versterkt den wil om meer te leeren. 

Te zien, te hooren overal van! 

WOORDEN VAN THEOPHILE MALUSSE MUZIEKVANJ. W. ONCK 

vQ-rp;:^ Htf¥^-m^*t? 

w F^ 

r-Aik 

Een der finales kampioenschap Nederland 800 Meter. 

ONJZIS SPORTFÏLMPJBS 

■ ■} 

.■•CV':- 

Op den Rijswijkschen wielerbaan 

P. van Kemoen kamoioen van Nederland 

korte afstand. Huldiging van Jan Tulken ter gelegenheid van zijn 25 jarig jubileum. 

De roelwedstrijden van de „Konlnklilke" op den Amstel 

Wedstrijd 8-riemsgieken 2000 meter. Nereus. de Hoopen Amstel. Dr - Rohre ;*(i n s^d r . Junior ' !n - Vierriemsgieken juniores Nereus en Laga. 

De rennen op Woudensteijn bij Rotterdam 

Een moment tijdens den jachtrit. Patrick Duluth (eig. N. H. Wassenaar) winnaar van fl 1000-prijs. 

DE HARDDRAVERIJEN TE WINSUM (GRONINGEN) 

1 , 

1 - Äs 

W 

t'-'*r. • 

-^-' 

s 

1 

r/ 1 

H^îBPS^?^^ ' UW ''M ^ 

ft-a^^^R? ' -■■' 32B 

Momenten tijdens de races 

Het renpaard de Jonge Alexander met veulen Hoe „moeder en kind" werden vervoerd 

3C i MICHE rss] 

Graaf d'Eidtval. ttn M«r trouch edelnuB. bewoont met lijn familie 

bet famlllekiitcel. In het dorp leefde een vrouw, die een kindje b»d. 

dexe vrouw «tierf en het kindje wordt in bel hult vnn Griwf 

d'Erdtval'i xoon opgenomen. Het kind ii zeer gehecht aan den 

ouditen hlemxoon van den graaf Jean. Zij U een mooi kind. 

matig en intelligent, doch Khoolleucn kan te ilecbt leeren. Dt 

dokter tchrijft dit aan luiheid of «nuwachtigbeid toe. Jean ge- 

looft dat lij wel degelijk allet hoort en begrijpt. Jean heeft een 

getprek met den dokter en daaruit blijkt, dat hij echt jongeniachtlg 

verliefd it op een «kere mevrouw Guerville. een coquette. Miche 

volgt bet getprek en alt de dokter weg it laat ze merken, dat ze 

mevr. Guerville niet mag. 

Jean beeft door zijn lattig jongentbumeur de gun« van zijn 

grootvader vertpeelt. Simone, zijn zutje. ttaal nu meer in de pat. 

Hij had het veel te druk met zijn be- 

wondering voor mevrouw de Guerville en 

ging ook veel met zijn vader en de buren 

op de jacht. 

Miche had dadelijk de verandering bij 

den markies bemerkt en toonde zich zóó 

verontwaardigd, dat het „mijnheer Jean" 

amuseerde. 

„Zij is wel heel lief, jongejuffrouw 

Simone," zei de kleine, „maar toch niet 

zoo als u, mijnheer Jean". 

En. toen Jean hartelijk lachte, hernam 

ze boos: „Er valt niet om te lachen, dat; 

uw grootvader niet meer van u lioudt; 

en ik weet heel goed, wat hij u verwijt 1" 

„Zoo; vertel het mij dan eens, Miche?" 

„Ik geloof, dat het is, dat u altijd naar 

Mesnil gaat en vooral naar mevrouw de 

barones de Guerville.' 

„Je bent een kleine dwaas," zei Jean 

geprikkeld. 

Hij begreep, dat hij belachelijk gemaakt 

zou worden, als iemand zijn bewondering 

voor de elgante buurdame zou raden. Want 

al zag hij er ouder uit dan zestien jaar, 

zijn lange beenen, zijn lange armen en 

groote vingers, dikwijls met inktvlekken 

erop, pasten niet bij het uiterlijk van een 

minnaar. 

Maar niemand, behalve Miche, besefte 

er iets van. Jean dacht aan de waar- 

schuwing van den dokter en, nieuwsgierig 

geworden, besioot hij de kleine meid uit 

te hooren. Hij vroeg: 

„Waarom trek je een lip, Miche?" 

„Ik trek geen lip," antwoordde het kind, 

terwijl haar gezichtje bij de vraag van 

Jean opklaarde. 

„Ik wou je niet bestraffen, dat weet 

je wel; alleen wil ik zeggen, dat het niet 

aardig is, dingen te verzinnen, zooails jij 

doet " 

„Dat doe ik nietl" 

„Jawel; waarom zeg je, dat ik steeds 

mevrouw de Guerville naloop ?" 

„Omdat het waar is." 

„Je weet wel, dat het niet zoo is." 

„Het is wel zóó; en als u haar niet na- 

loopt, denkt u aan haar, mijnheer Jeanl" 

„Hoe kom je daaraan?" 

„Wel; u weet toch, dat zij steeds om 

twaalf uur te paard voorbij rijdt en altijd 

loopt gij er heen om haar te groeten, al 

heeft de tweede bel voor de lunch ge- 

klonken en moet ge oppassen niet door 

mijnheer den graaf betrapt te worden." 

„Is dat alles?" 

„Neen, 't is nog niet alles." 

„Ga dan verder, Miche; het interesseert 

mij sprak Jean 'lachend. 

Maar het meisje hoorde wel, dat die 

lach gedwongen klonk en antwoordde: 

„Ik geloof niet, dat het u interesseert." 

„Dat geeft niet; of het mij interesseert 

ot hiet; ik wil, dat je verder vertelt; 

begrepen?" 

„O, ik begrijp dat ge boos zijt." 

„In het geheel niet, maar ik wil weten, 

wat je nog meer hebt bemerkt, of ten- 

tninste gelooft te bemerken ?" 

„Wel, alles wat ik u gezegd heb." 

„Maar wat dan, alles?" Ik groet 

mevrouw de Guerville, als zij voorbij gaat ? 

En dan?" 

„Dan; wel dan vraag je telkens of er 

geen boodschap te brengen is naar Mesnil 

en is er dan een, dan vliegt ge er heen; 

en waarom nooit naar een der andere 

kasteelen? En als er een diner in Mesnil 

is, al die voorbereiding I Ge haalt een 

citroen uit de keuken om de inkvlekken 

van uw vingers te verwijderen en 

dan spelen wij geen krijgertje meer in 

het boschl" * 

„Wat zeg je nu? Krijgertje spelen?" 

„Ja; Zondag, toen ik u vroeg met mij 

te spelen, wilde u niet; u was bang, uw 

gezicht vuil te maken." 

„Natuurlijk; als men buitenshuis dineert, 

is het niet prettig vlekken op het gezicht 

te hebben." 

„Dat zou toch een gelijkenis zijn met 

mevrouw de barones de Guerville. Ze heeft 

wel geen vlekken op haar gezicht; het zijn 

puisten!" 

„Ze heeft geen puisten; en je zoudt 

wat graag op haar gelijken willen." 

„Neen," zei Miche, oprecht; „dat wou 

ik niet en toch weer wel; want dan zoudt 

gij meer van mij houden, mijnheer Jean!" 

„Je dwaalt, Miche! Ik houd veel meer 

van jou dan van mevrouw de Guerville." 

„Nu, ik zou willen, dat ge minder van 

mij hield dan van haar, maar dan zooals 

van haar!—" 

Aan het eind der allee kwam een rijtuig 

aanrollen. Jean trok zijn boord en zijn 

das recht en bekeek zijn vingers aan-, 

dachtig. 

Miche zag die beweging, bemerkte toen 

ook het rijtuiig en mompelde: 

„Daar komt zij!" daarom bekeek u uw 

lagels zoo; niet waar mijnheer Jean ?" 

Zij zei dit zoo droevig en toch ook zoo 

EEN VERDIENSTELIJKE ACTRICE 

Hierboven de danseres Helene Belfort die door hare 

keurige en fraaie dansen'een zeer goeden naam bij het 

Hollandsche publiek verworven heeft.Zij was o.a. geruimen 

tijd verbonden aan verschillende opera-gezelschappen in 

Zuid Amerika en aan de Fransche Opéra in den Haag 

onder leiding van Leopold Roozen. De laatste paar jaar 

is zij met groot succes opgetreden in cabarets hier te 

lande en binnenkort gaat zij weer een buitenlandsche 

tournee maken. 

grappig, dat Jean begon te lachen. Dan 

sprong zij vlug in het seringenboschje aan 

den weg en verdween. 

„Miche! Miche! kom hier," riep hij. 

Maar zij kwam niet en daar het rijtuig 

naderde ,deed hij geen mioeite, het kind te 

zoeken I 

„Dag Jeanl hoe gaat het, kleintje?" 

riep mevrouw de Guerville; terwijl ze de 

poneys liet stilstaan. 

Dait „kleintje" griefde den jongen, die 

door Miche zoo. eerbiedig „mijnheer Jean" 

genoemd werd. Hij begreep, dat hij voor 

mevrouw de Guerville steeds het kind blij- 

ven zou, dat zij twee jaar geleden nog 

in de korte broek gekend had. Hij ant- 

woordde verlegen: 

„Goed, mevrouw — en Jtnet u ?" 

„Met mij ? O, dat schikt nog al ? Zie 

ik er vermoeid uit ? We hebben gisteren- 

avond nog laat bruiloft gevierd. We heb- 

ben gesoupeerd in „la Poste". Waarom 

ben je ook niet gekomen ?... Er werd 

een mooi grappig stuik gespeeld en het 

was heel laat, toen we huiswaarts keer- 

den. Maar vertel mij eens; ik dacht, dat 

je niet ailken hier was; had je dat kleine 

meisje, dat je grootvader opgenomen 

heeft, niet bij je ?" 

„Ja zeker; Miche was bij me," ant- 

woordde Jean. 

Achter zich hoorde hij een geritsel in 

de bladeren, als waarschuwing van de 

aanwezigheid van het jonge meisje. 

„Ik wou je allen uitnoodigen," ver- 

volgde de barones, om Donderdag te Mes- 

nil te komen dineeren ter gelegenheid 

van mijn verjaardag. Zou je dat willen, 

Jean?" i 

„Of ik zou willen?" stamelde Jean, 

„natuurlijk wel!" 

„Het is wel niet bijzonder gezellig voor 

kinderen, om den verjaardag van een oude 

dame te komen vieren! 

„O, een oude dame!" zei Jean. 

„Nu, hoe oud denk je wel, dat ik 

ben, kleintje ?" 

„Twintig of één en twintig," antwoordde 

Jean, die twee en twintig reeds een té 

hoogen ouderdom vond. 

Mevrouw de Guerville barstte in lachen 

uit en klopte in de handen. 

„Wat aardig is die jongen! Neen, wer- 

kelijk aardig. En men vertelt dat kinde- 

ren de waarheid zeggen!" 

„Wat! is het " 

„Maar jongen; Maandag zal ik 

Neen, wacht; ik zeg niets; Maandag mag 

je, als je er plezier in hebt, de kaarsen 

op de taart tellen!" 

„De kaarsen op de taart ?" vroeg Jean 

verbaasd; „wat beteekent dat?" . 

„Ik vind dat een aardig gebruik bij 

de Protestanten; op de taart, die op den 

verjaardag gepresenteerd wordt, zitten 

evenveel kaarsjes als de jubilaris jaren 

telt." 

Barones de Guerville, die wist, d^t men 

allerlei gissingen deed omtrent haar leef- 

Itijd, besloot een grooten slag te slaan. 

Ze was acht en dertig jaar en was lang 

in twijfel omtrent het aantal kaarsen, dat 

zij nemen zou. 

Haar echtgenoot raadde vijf en twin- 

tig aan; maar zijzelve was besloten tot 

acht en twintig. Dus zou aanstaanden 

Maandag de acht en twintigste verjaardag 

der barones gevierd worden. 

Jean vroeg: „Zullen er veel menschen 

komen, mevrouw ?" 

„Ja, het is een groot diner!" 

„O," sprak Jean teleurgesteld; dan zal 

"ik niet kunnen komen; wij mogen niet 

naar groote diners." 

„Als ik hetzelf eens aan mevrouw d'Er- 

déval ging vragen ?" 

(Wordt vervolgd.)

Nog iets over perkbeplanting 

Den vorigen keer heb ik al eenige 

perkplanten genoemd. Enkele der voor- 

naamste zijn nog: 

Chrysanthemum frutèscens jl. pi. Ger- 

mania, met witte gevulde bloemen. Deze 

worden zonder pot uitgeplant. 

Comtesse de Chambord, waarvan de 

bloemen ook zuiver wit zijn. Deze moet 

met pot ingegraven worden, om ze mild 

te doen bloeien. Een gele variatie is de Prin- 

ses Juliana, wordt ook gewoon uitgeplant. 

Verbena hybrida mammoeth, in de kleu- 

ren rood, rose, blauw en wit, Miss Ellen 

Wilmott, karmijn tot rozerood en Nordlicht 

met donker scharlakenroode bloemen. 

Sobelia cordinalis Queen Victoria met 

purperrood blad en helderroode bloemen. 

Heliotropium peruvianum Frau Medizi- 

nalrat Sederle met donkerblauwe bloemen, 

Frau G. v. Poschinger, ook met donker- 

blauwe bloemtuilen, Mathilde Gremieux, 

waarvan de bloemen lila rozerood zijn en 

Grupenkönigin ook donker blauwviolet. 

Colceolaria rugosa triomphe du Nord, 

geel en Clibrani met lichtgele bloemen. 

Voor perken is ook heel aardig de zwarte 

Coleus Hers. Deze kan ook voor rand 

worden gebruikt. 

Vele planten kan men ook als rand ge- 

bruiken, hiervoor komen de volgende plan- 

ten in aanmerking: 

Ageratum mexicanum, Ster van Thürin- 

gen, donkerblauw, A. m. Tip Top, waar- 

van de knop rood is en de bloem lichtblauw. 

Deze variatie is rijkbloeiend A. m. Little 

Dorrit, waarvan de bloemen zuiver wit 

zijn. Coleus Verschaffeltii, met mooi hel- 

derrood blad. Veel mooier is echter flam- 

boyant, doch buiten kan zij niet wezen, 

men kan haar dus beter voor kamerplant 

gebruiken. Goudrand met goudgeel ge- 

rand blad; een mooie aanbevelenswaar- 

dige variëteit. 

Iresine Herbstii met donkerrood blad en 

karmijnroode nerven. I. H. Victor Brossi- 

lion, waarvan het blad veel mooier is dan 

de vorige, vooral in den na-zomer ver- 

krijgt ze schitterend karmijnrood blad. I. 

Lindenii met glad, breed, ovaal tot lan- 

cetvornvige, bloedrood blad. I. L. micro- 

phylla nana is een mooie dwerg-variatie 

met smalle blaadjes. 

Lobelia Erinus Kaiser Wilhelm, waar- 

van de bloempjes helderblauw zijn. Crystal 

palace compacta met donkerblauwe en 

white lady compacta met zuiver witte 

bloempjes. Lobelia's kan men ook mooi 

voor potplant gebruiken, bloeit heel rijk 

en zeer mooi. Al deze planten kan men bij 

bloemisten of op veilingen wel krijgen. 

Iets over vaste planten en borders. 

De vaste planten zijn nu al zoo ver met 

hunne ontwikkeling, dat men ze voor den 

zomertooi in orde kan brengen. Het on- 

kruid moet men er zorgvuldig uithouden. 

Planten, die door wind of slagregens uit 

elkaar zijn gezakt, worden met behulp 

van stokken en raffia-bandjes bijeengebon- 

den. Men denke er vooral om, dat de stok- 

ken niet te groot zijn en ook zoo geplaatst 

worden, dat ze weinig in het oog loopen. 

Om een border op te vullen, kan men ge- 

bruik maken van de reeds genoemde perk- 

planten, doch ook éénjarige zaaibloemen 

kunnen voor dit doel goed gebruikt wor- 

den. De hoogste komen het verst naar 

achteren, de laagste meer naar voren. 

A. GEERTSMA. 

Hebt gij äl een abonné aangebracht? 

In Parijs neemt in de uitgaande wereld 

de gewoonte om kaarsen als verlichting 

aan tafel te gebruiken, gestadig veld. 

Het is een bekend feit, dat kaarslicht 

heel flatteerend werkt, ook brengt de zachte 

glans van het kaarslicht een fraai effect 

op zilver- en glaswerk. 

Ieder groot land heeft zoo zijn eigen 

gebied, waarop het overheerseht. 

Onlangs wezen we op den opkomenden 

strijd tusschen Parijs en Londen op het 

gebied van de mode. New-York houdt 

nog het record op het gebied van de dans- 

paren. De best betaalde „exhibition dan- 

cers" komen uit het land van de dollars 

en de stad met de wolkenkrabbers. Een 

van de meest verdienende is het danspaar 

Cortes en Peggy, die de kleinigheid van 

60.000 gulden per week ontvangen I 

Blauwe en witte foulard japonnen met 

lange mantels van alpaca, gevoerd met 

de blauwe foulard, worden dezen zomer 

gedragen en vormen een heel geschikte 

dracht, omdat ze luchtig en licht zijn. In 

ons onzeker klimaat, doet men verstandig 

om bij de japon een manteltje te hebben. 

Zelfs als de gevreesde stortbui niet komt, 

dan nog is het gemakkelijk om den man- 

tel bij de hand te hebben. 

Wanneer ge kousen koopt, neem dan 

altijd twee paar van dezelfde soort en kleur. 

Indien er soms een van ieder paar kapot 

gaat, hebt ge altijd nog een goed paar 

over, wat niet het geval is als ge twee 

verschillende paren kocht. 

Ze hebben beweerd, dat de ge„shin- 

gelde" kapsels uit de mode gaan. Een 

der vooraanstaande fransche kappers heeft 

dit tegengesproken. En hij gaf er twee 

redenen voor. Twee afdoende ook. Ten 

eerste is het korte haar gemakkelijk voor 

de vrouw en ten tweede is het voordeelig 

voor de kappers. 

Een mode-dwaasheid, maar toch wel 

aardig bedacht, zijn de vu'.penhouders in 

allerlei kleuren voor dames, zoodat zij de 

tint kunnen kiezen, die het best bü haar 

costume past. 

Een crinoline-hoed 

zooals deze door engelsche meisjes op de .river" ge- 

dragen wordt met handschoenen, die in dezelfde kleur 

gegarneerd zijn. 

SPORTSMEN, DIE IK GEKEND HEB 

o 

I I 

Dr, 3. M. GOBEL 

CTcP 

Een doelverdediger, zooals Nederland vóór hem er 

nog nooit een gehad had en niet licht weer een 

krijgen zal. Een doelman, die de geheele vijandelijke 

voorhoede tot wanhoop bracht, omdat hij niet alleen 

de mogelijke, maar ook de onmogelijkste ballen uil 

zijn doel hield. Alleen het feit, dat A/; het Oranjedoel 

verdedigde,deed de aanhangers van het Nedarlandsch 

elftal met een gerust hart Stadionwaarts trekker, 

omdat men er vast op kon rekenen,dat het aantal 

tegenpunten tot een minimum beperkt zou blijven 

Een doelman, die ik in heel i'n loopbaan slechts 

één fout heb zien maken en jammer genoeg kostte 

die ééne fout zijn geliefd Vitesse het nationaal 

kampioenschap. 

't Gebeurde op 31 Mei 1914. dat Vitesse in den 

Haag tegen H.V.V. om het landskampioenschap 

speelde. Vitesse had slechts gelijk te spelen om het 

kampioenschap in den zak te hebben. Met rust leid- 

den de Arnhemmers met 1 — Odoor een misverstand 

tusschen Constant Feit en Chapelle. Twee minuten 

voor het einde was de stand nog 1—l.Toenkwam 

de blunder bovenbedoeld. Tony Kessler schoot van 

zeer grooten afstand een hoog boogschot op het 

Vitessedoel. Inplaats van onder de lat te blijven, liep 

Göbel toe en zag de bal over zijn hoofd voor het 

open doel neervallen, waar Guus de Serrière hem 

opving en natuurlijk scoorde. Zoo won H.V.V. haar 

laatste kamploenschao en zoo was de eminente 

doelman Göbel oorzaak, dat Vitesse het zoo vurig 

begeerde kampioenschap ontging. 

In het Nederlandsch elftal was Göbel de opvolger 

van Rinus Beeuwkes, dien hij in stijl verre overtrof. 

We hebben hem met dit elftal verscheidene schitte- 

rende wedstrijden, zoowel tegen Engelschen als 

Belgen zien spelen. Een van de meest frappante was 

die in 1911 in Antwerpen tegen de Belgen. De heerer 

Hirschman c.s. hadden als backs in ons elftal op- 

genomen Valkenburg van H.B.S en Brouger van 

V.O.C., beiden uitmuntende clubsoelers, maar beide, 

door nervositeit voor internationaal ongeschikt. Ze 

hebben in dien wedstrijd dan ook niets gepresteerd 

en alles op Göbel laten aankomen, die dan ook 

voor een schier bovenmenschelljken taak stond. 

Hoe goed hij dien taak vervulde, moge blijken uit 

't feit, dat een der Belgische voorwaartsen mij in de 

rust verzekerde,dat het onmogelijk was op die „vent" 

te scoren, zelfs al stbnder er geen backs. - 

Een handig eigenaar eener confectie-kleeding-zaak 

te Breda, adverteerde in de week, volgende op dien 

wedstrijd: „Göbel regenjassen, ondoordringbaar"! 

Ook in de eerste nederlaag van AH England op 

het vaste land heeft Göbel een groot aandeel gehad. 

Naast de Groot, die op handige wijze twee goals 

wist te fabrlceeren, is de overwinning van 24 Maart 

1912 op Houtrust te danken aan het enorme doel- 

verdedigen van den langen Arnhemmer. Vooral in de 

laatste 10 minuten, toen een groot deel van ons elftal 

uitgespeeld geraakte en Woodward c.s. het onmoge- 

lijke deden om den achterstand in te halen,kwamen 

zijn geduchte capaciteiten aan het licht. 

Spontaan bood dan ook de Engelsche aanvoerder 

bij het klinken van het eindsignaal zijn international 

cao aan Göbel als souvenir aan. leder, die met de 

Engelsche sportbegrippen op de hoogte Is, zal be- 

grijpen, wat dit voor Göbel beteekende. 

In de loop der jaren hébben tal van uitnoodiginger, 

zelfs van Engelsche profclubs, Göbel bereikt voer 

andere vereeniginjgen te komen spelen. Just bleef zijn 

Vitesse getrouw en toen zijn geliefd geelzwart drie 

jaren geleden in de klem kwam en degradeerde, was 

hij dadelijk bereid zijn plaats onder de lat, welke bij 

reeds eenige jaren door studie-redenen had verlaten, 

weder in te nemen. Hij smaakte het genoegen Vitesse 

na één seizoen weer in de hoogste regionen te brengen. 

Dr. J.M. Göbel, thans maagspecialist te Zeist, 19 

ondanks alle herp toegezwaaide lof, gebleven een 

bescheiden,sympathleken figuur, in de sportwereld 

populair, als weinig anderen. VETERAAN. 

IK ZAL VERGELDEN 

Naar het Engelsch van Baronesse d'Orczy. 

Dtroultdc. i«n»nd uit een ri)ke burgerfainlU«. heeft in een der 

ïdelü|ke dubj een woordenwiwellng gekregen met den jongen 

hertog de Marny. Tegen ziin ïio ii hieruit een duel onuiaan. 

Diroultde weet lijn tegenstander te ontwapenen. Doch de jonge 

man. verhit van den wiin. eischt dat hij excuu« MI vragen. 

Tevergeefs trachten llfo vrienden hem legen te houden. Opnieuw 

worden de degens gekruist. De jonge man stort 2ich als het 

ware In Dtrouiede'a wapen en »terft. 

Men brengt het Hik naar den ouden hertog de Mamy. die 

verlamd, alleen met lijn dochtertie leeft. 

Hii geeft last hem in litn staticgewaad te steken. Zoo wil bij 

naar xijn zoons doodsbed gaan. Daar laat hij Juliette bij lieh 

komen om van haar den eed te vorderen dat lij haar broer zal 

wreken. Het meisje aarzelt eerst, doch dan. door een heiligen ijver 

bevangen, belooft zij haar vader plechtig Dtroulide te zullen 

vervolgen, dooden of schade te doenl 

De revolutie is uitgebroken met al haar gruwelen. DéroulMe 

woont met zijn familie in een volkswijk. Hij interesseert zich voor 

de belangen van het volk. Op een zekeren dag dringt Juliette 

door tot de straat waar Déroulède woont. Al« het gepeupel haar 

te laf wil. neemt Dtroulide haar in bescherming. Van hem kan 

het volk alles velen. In het huis van Dtroulide vinden Juliette de 

Marny en haar oude dienstbode PtlroneUe bescherming. Zoo Is 

zij dicht bij hem op wien zij zich volgens haar eed moet wreken. 

Dtroultde's mismaakt pleegzusje Anne-Marie wantrouwt Juliette 

de Marny. Deze maakte een uitsupje in het bosch van Suresnes. 

Dtroultde. ongerust, gaat haar tegemoet en vertelt haar. dat hij 

Gouverneur vande Conclergerie is geworden om de koningin, die 

daar gevangen lit te kunnen redden. 

Dtroultde krijgt bezoek van Sir Percy Blakeney. den zonderlingen 

Engelachman. die onder den naam van de Roode Pimpernel 100- 

velen gered heeft uit de klauwen der revolutlonnairen. Hij tracht 

Dtroultde te weerhouden van lijn plannen in verband met de 

Koningin. Deie stelt hem Jonkvrouw de Marny voor. 

Sir Blakeney heeft een ernstig onderhoud met Dtroultde. die 

hem vertelt, dat hij een groote liefde voor Mile de Marny heeft. 

Blakeney liet hierin een gevaar, doch Dtroultde tracht dit te 

weerleggen. De engelachman raadt hem echter aan lijn papieren 

goed op te bergen. 

Anne Marie, het mismaakte pleegiusje van Dtroultde. vertelt 

Blakeney hoe lij MUe de Marny verdenkt. Zij kan echter geen 

positieve bewijxen brengen. 

In werkelijkheid heeft lij met haat vrouweliik instinct het juist 

gezien. Juliette de Marny voelt zich door haar eed gedwongen 

Dtroultde ten val Ie brengen en zij klaagt hem dan ook anoniem 

in een brief aan den Nationalen Raad aan. 

Zwaar drukt deie daad op haar. De« te »«"«r omdat 

Dtroultde haar op de meest voorkomende wijze blijft behandelen. 

De mannen van het Comitt van de publieke veiligheid onder 

leiding van Merlin komen huiszoeking doen. Weerstand bieden 

>s onmogelllk. Doordat JuUette de tasch verbergt, wordt niets 

gevonden. Merlin doorioekt het hui» en de kamer Zl) benut 

hun afweilgheid om de papieren te verbranden, waardoor zij elk 

bewijs tegen Dtroultde vernietigt. Deze hulp doet lijn liefde 

«terkei «preken, die ook Juliett's hart warmer doet kloppen. 

Anne Mie heeft echter het geheim ontdekt en stelt Juliette aan 

de kaak. Een vreeselijke «lag voor Dtroultde. Merlin keert met 

zijn mannen terug en neemt Dtroultde mee. Het volk moppert 

erg tegen bet wegvoeren van zijn weldoener. Nadat Dtroultde 

weg is komt Merlin terug om JuUette ter verantwoording te roepen. 

Juliette wordt naar de gevangenis gebracht. Daar overdenkt zij wat 

zij gedaan heeft en bepeiost hoe groot haar liefde voor Dtroultde i«. 

Deze wordt weer in vrijheid geateld en bereidt alle« voor om 

zijn familie uit het land te krijgen. Anne Mie heeft Dtroulide 

alle« vertelt wat er in lijn korte afweilgheid v66r de arre»tatle 

van Juliette gebeurde en ook hoe ilj Anne Mie vertelde, dat 

lij alles deed om eeo eed. dien lij haar vader iwoer. Daardoor 

wordt Dtroulide alles duidelijk. Hij heeft een onderhoud met 

Sir Percey Blakeney. den .Scarlet Pimpernel", die hem belooft 

alles te doen om lijn familie uil Frankrijk te verwijderen. Daarna 

gaat hij op zoek om uit te vinden waar Juliette wordt gevangen 

gehouden. Hij zocht tevergeef«. Blakeney heeft echter uitgevonden, 

dat Juliette lieh in de Luxembourg bevindt. Zij verschijnt den 

volgenden dag voor de rechtbank. Dtroulide is in de rechtxaal. 

Juliette wordt tol geeseling veroordeeld. Dan slaat Dtroulide 

op en tracht, door de schuld op lieh te nemen, haar vrij te pleiten. 

Zijn opoffering dreigt Ie vergeefs te lijn. omdat hij van hetgeen 

voor zijn gevangeneming in iljn huls gebeurde, niet op de hoogte is 

„Maar de beklaagde bekende aan Burger 

Merlin, dat zij zekere minnebrieven ver- 

brand had, daar deze haar betrekking 

tot een anderen man dan uzelve aan het 

licht zouden gebracht hebben," sprak Tin- 

ville goedig. 

Deroulède keerde zich nu, in plaats van 

rechtstreeks tot zijn vijand, tot den kring 

van toeschouwers op de banken tegenover 

hem. 

„Burgers, vrienden, broeders," zei hij, 

„de beschuldigde is slechts een jong. on- 

schuldig meisje, dat geen gevaar of zonde 

kent. Gij allen hebt moeders, zusters 

dochters. Hebt gij dezen niet vaak in haar 

verschillende gemoedstoestanden gadege- 

slagen; hebt gij haar niet teeder, lief en 

impulsief gezien ? Houdt ge niet van haar, 

juist om haar wispelturigheid? Ziet naar 

de beklaagde, burgers. Ze houdt van de 

Republiek, van het Fransche volk en was 

bevreesd dat ik, een onwaardig vertegen- 

woordiger, verraad pleegde tegen onze 

groote moeder. Dat was haar eerste inge- 

ving mij tegen te houden, voordat ik de 

verschrikkelijke misdaad zou begaan, mij 

te •straffen of misschien slechts mij te 

waarschuwen. Denkt een jong meisje altijd 

na, buyers ? Zij handelt, zooals haar hart 

haar dat ingeeft. Soms komt dan berouw: 

een andere uiting van teederheid, die wij 

allen eerbiedigen. Is dat een misdaad? Zij 

wenschte mij in het plegen van mijn ver- 

raad te dwarsboomen; toen, zoodra zij mij 

in gevaar zag, kreeg de oprechte vriend- 

schap, die zij mij had toegedragen, weder 

de overhandj 

Zij hield van mijn moeder, die een zoon 

zou verliezen, zij hield van mijn kreupele 

pleegzuster; om harent wille, niet om den 

mijne — een verrader — gaf zij toe aan» 

een andere, een hemelschc ingeving, name- 

lijk mij te willen redden van, mijn eigen 

misdaad. Was dat een misdaad? burgers? 

Wanneer gij pijn lijdt, helpen uwe moeders, 

uwe zusters, uwe vrouwen u dan niet ? Als 

gij ernstig ziek ligt, zouden zij dan niet 

haar leven willen geven om u te redden ? 

En wanneer ge in de donkere uren uws 

levens spijt hebt over een daad, .die gij 

niet openlijk durft te bekennen, zijn het 

dan weder niet de vrouwen, die u troosten, 

uw geweten tot rust trachten te brengen 

met haar lieve woorden en zachte 

stemmen ? 

Zoo was het ook het geval met de 

beklaagde, burgers. 

Ze kende mijn misdaad en verlangde 

mij te straffen; toen zag zij degenen, die 

haar in haar ongeluk vriendschap hadden 

bewezen en ze trachtte toen hun smart 

te verlichten door mijn schuld op zich te 

nemen. Voor de leugen, die zij om mijnent- 

wille vertelde, heeft zij moeten lijden, zoo- 

als geen enkele vrouw vóór haar heeft ge- 

leden. Ze was kinderlijk en onschuldig 

en is van laagheid beschuldigd geworden. 

Ze was gereed te sterven en bereid te 

doorstaan, wat duizendmaal erger was dan 

de dood, alléén door haar hartelijk 

medelijden. 

Maar gij, burgers van Frankrijk, gij, 

die boven alles, nobel, trouw en ridder- 

lijk zijt, gij zult niet toestaan, dat die goede 

ingeving van een jong, teeder vrouwenhart 

zoo zwaar gestraft zal worden. 

Op u, vrouwen van Frankrijk, doe ik 

een beroep; denk aan uw jeugd, uw moe- 

derschap; vergeeft haar; zij verdient het; 

zij is het waard, nu zij ten schande voor 

u heeft gestaan; zij is het meer waard 

dan eenige heldin, die een groote rol 

in de geschiedenis van Frankrijk heeft ge- 

speeld." 

' Zijn enthousiasme sleepte zijn toehoor- 

ders mee; zijn beroep op hun eer en rid- 

derlijkheid riep al hun goede eigenschap- 

pen naar boven. Hoewel zij hem haatten 

om zijn verraad, gevoelden zij sympathie 

voor zijn smeekbede. 

Toen Deroulède zijn rede geëindigd had 

en de uitbarsting die daarop volgde, wat 

bedaard was, stond de Officier van Justitie 

op en sprak rustig: 

„Dus, Burger Afgevaardigde, u houdt 

vol, dat de beklaagde een rein en onschul- 

dig meisje is, ten onrechte van onzedelijk- 

heid beschuldigd?" 

.Ja, dat doe ik," antwoordde Deroulède. 

„En wilt gij ook zeggen, waarom gij 

zoo bereid zijt, u zelf openlijk te beschul- 

digen van verraad jegens de ^Republiek, 

terwijl ge ten volle bekend zijt met de 

gevolgen van zulk een daad ?" 

„Zou er één Franschman zijn, die zijn 

leven zou willen redden ten koste van de 

eer van een vrouw ?" vroeg Deroulède 

trotsch. 

Een licht applaus begroette deze woor- 

den en Tinville merkte zalvend op: 

„Heel goed zoo, best. Wij prijzen uw 

ridderlijkheid, Burger Afgevaardigde. En 

houdt gij ook vol, dat de beklaagde niets 

wist van de papieren, die gij vernietigd 

hebt. ?" 

„Zij wist er niets van. Ik vernietigde ze; 

ik wist niet • dat men ze gevonden had; 

( 

. : ■■■■•■ . * 

bij mijn thuiskomst ontdekte ik, dat bur- 

geres Juliette Mamy zich ten onrechte 

beschuldigd had, door te verklaren, dat zij 

ongewettigd eenige papieren vernie- 

tigd had." 

„Zij zeide, dat het minnebrieven waren." 

„Het is niet waar." 

„Gij verklaart, dat zij kuisch en rein is ?" 

„Voor de geheele wereld." 

„Toch was het uwe gewoonte de slaap- 

kamer van dit reine en kuische meisje 

te bezoeken," zei Tinville langzaam en 

sarcastisch. 


„Als het niet waar is. Burger Derou- 

lède," vervolgde de ander, ,,hoe komt het 

dan, dat de verraderlijke en dus vermoede- 

lijk ook geheime correspondentie gevon- 

den is, nog smeulend zelfs, in de slaap- 

kamer van het kuische jonge meisje, ter- 

wijl de verscheurde brieveotasch verbor- 

gen was tusschen haar kleeren in een 

valies ?" 


„De Minister van Justitie, Burger Afge- 

gevaardigde Merlin, zal u de waarheid 

zeggen!" 

„Het is de waarheid," sprak Juliette 

kalm. 

Haar stem klonk helder, bijna triomfan- 

telijk, te midden van de ademlooze stilte, 

veroorzaakt door de voorafgaande korte 

vragen en antwoorden. 

Deroulède zweeg. 

Van dit enkele feit wist hij niets. Anne 

Mie had verzuimd hem te vermelden, dat 

de verbrande brieven in de slaapkamer 

van het jonge meisje gevonden waren. 

Vanaf het oogenblik, dat de Officier van 

Justitie er over gesproken had, had hij 

gemeend, dat zij de papieren en de brie- 

ventasch in de studeerkamer vernietigd 

had, toen zij daar was achtergebleven, na- 

dat Merlin en zijn mannen de kamer 

hadden verlaten. Zij had ze gemakkelijk 

genoeg daar kunnen verbranden, aange- 

zien er steeds een kleine spirituslamp op 

tafel stond, bestemd voor het aansteken van 

sigaren. Dit kleine feit veranderde thans 

de geheele zaak. 

Tinville riep verontwaardigd uit: „Bur- 

gers van Frankrijk, ziet hoe gij bedrogen 

en om den tuin geleid zijt!" 

Toen wendde hij zich nogmaals tot 

Deroulède: 

„Burger Deroulède —" begon hij. 

Maar door het geschreeuw dat nu. 

volgde, kon hij zijn eigen stem niet meer 

hooren. De opgewonden menigte uitte 

woeste kreten van afschuw en verwen- 

sching. Twee personen hadden hen be- 

drogen. Eén van deze twee hadden zij 

geacht en vertrouwd, in zoover hun ont- 

aarde zielen nog in staat waren, iets te 

eerbiedingen. Daarom scheen zijn laag- 

heid hun dubbel verachtelijk toe. 

Hij en die bleeke aristocrate hadden 

al weken, misschien wel maanden of jaren 

lang samengespannen tegen de Republiek 

en tegen de Revolutie. En gedurende dien 

tijd had hij tot hen gesproken en hadden 

zïj "naar hem geluisterd; al zijn welspre- 

kendheid had hij aangewend om hen te 

bedriegen en om den tuin te leiden, zoo- 

als bij nu ook weer had gedaan. 

Indien Tinville en Merlin verlangd had- 

den, de menigte razend te maken, waren 

zij daarin volkomen geslaagd. 

De menigte vloog over banken, over 

elkaar's hoofden, over kinderen, die op den 

grond geduwd waren en niet konden op- 

staan, om hem, die hen bedrogen had, te 

grijpen en hem, mèt zijn bleeke maitresse 

in stukken te scheuren en de oogen uit 

te krabben. Zij gromden en brulden als 

wilde beesten, de vrouwen gilden, de kin- 

deren schreiden en de soldaten van de Na-

tionale Garde hadden moeite de menigte in 

bedwang te houden. 

De president luidde de bel en zijn stem 

klonk duidelijk boven het geraas uit: 

„Ontruim de zaall" 

Maar het volk weigerde deze te ver- 

laten. 

„A la lanterne les traïtres ? Mort ä Dé- 

roulède. A la lanterne! FAristol" 

En te midden van de menigte zag men 

de breede schouders en den massieven kop 

van Burger Lenoir boven de anderen uit- 

steken. Eerst leek het, alsof hij zelf de 

menigte had aangespoord; zijn krakende 

stem met het provinciaalsch accent had 

boven allen uitgeklonken. Later, toen het 

tumult zijn hoogtepunt bereikt had, toen de 

mannen der Nationale Garde de bajonet 

moesten gebruiken om de menigte inbe- 

dwang te houden, was Lenoir, van tak- 

tiek veranderd. 

„Tiens! C'cst betel" schreeuwde hij, 

^het zal beter zijn, de verraders naar bui- 

ten te zenden. Wat zegt gij ervan, burgers ? 

Zal het niet raadzaam wezen, dat alleen 

de rechters hier déze klucht tot een eind 

brengen en wij het vervolg hierop doen 

plaats vinden buiten dè „Tigrc Jaune ?" 

Eerst werd weinig aandacht aan dit 

voorstel geschonken en meermalen her- 

haalde hij het, er nog eenige détails aan ' 

toevoegend: 

» „Men is vrijer in de straten, waar die 

apen van de Nationale Garde zich niet 

tusschen het Fransche volk en zijn recht- 

vaardige wra.ik kunnen stellen. „Ma foil" 

voegde hij er aan toe, „ik voor mij, ga 

eens kijken, waar de meest geschikte 

„lanterne" hangtI" 

Gelijk een kudde schapen volgde de 

menigte hem. 

„De naastbijzijnde lanterne!" schreeuwde 

men. „Naar buiten, naar buiten I A la 

lanterneI De verradersI" 

En spotlachend, en vloekend mar- 

cheerde het grootste gedeelte van de 

menigte de zaal uit. Slechts enkelen bleven 

achter om het slot van de klucht bij 

te wonen. 

HOOFDSTUK XXIII. 

Ter dood veroordeeld. 

Het „Bulletin du Tribunal Révolution- 

naire" meldt ons, dat beide beklaagden 

gedurende de verwarring, die tusschen de 

muren van het Gerechtshof ontstond, vol- 

komen kalm bleven. 

Burger Afgevaardigde Déroulède ech- 

ter, verzekeren ons de kronieken, was, 

hoewel schijnbaar ongevoelig, toch diep 

ontroerd. Zijn oogen, vol uitdrukking 

waren, heldere spiegels van zijn fijne, eer- 

lijke ziel; en in die oogen lag een blik 

van diepe emotie, toen hij naar het volk 

keek, wiens afgod hij geweest was en 

dat zich nu vol haat van hem afwendde. 

Toen de menigte df zaal verlaten had, 

leidde men hem van de voorste bank, 

waar hij als een bevoorrecht lid van de 

Nationale Conventie had gezeten, naar een 

plaats, onmiddellijk achter de bank der 

beschuldigden, waar hij door twee man- 

nen van de Nationale Garde bewaakt 

werd. 

Vanat dit oogenblik was hij een ge- 

vangene, beklaagd van verraad jegens de 

Republiek en waarschijnlijk zou zijn ver- 

hoor bespoedigd worden door zijn vijan- 

den, nu de woede van het volk tegen 

hem het hoogtepunt had bereikt. 

Van de plaats, waar hij stond, kon 

Déroulède juist nog het slanke figuurtje 

van Juliette onderscheiden. Hij gevoelde 

een groot verdriet, haar niet te hebben 

kunnen redden en tevens een heerlijk, 

VRAAG EN ANTWOORD 

De heer /. A. P., Arnhem, vraagt: 

Voor twee jaar geleden- hebben wij een 

duitsch meisje voor eenigen tijd aange- 

nomen, en daar het een weesje was (10 

jaar), waren wij later besloten't geheel aan 

te nemen, hetgeen inmiddels is geschied, 

voor zoover de ncderlandsche wet dit 

toelaat, door mij als voogd over dit kind 

aan te stellen, voor den kantonrechter. Nu 

is mijn vraag: bestaat de mogelijkheid, dat 

het meisje mijn naam kan dragen? Zoo 

ja, welken weg moet ik daarvoor nemen 

en wat voor formaliteiten zijn daarvoor te 

vervullen ? Zijn daar kosten aan verbon- 

den ? Zoo ja, kunt ge mij ook ongeveer 

mededeelen, hoeveel die kosten bedragen ? 

Onze rechtskundige medewerker schrijft 

naar aanleiding van deze vraag: 

Krachtens art. 63 s.v. van het Burgerlijk 

Wetboek, kan de geslachtsnaam veranderd 

worden. In dit geval moet zulks door u, als 

voogd, worden aangevraagd. Het verzoek 

wordt niet eerder toegestaan, dan na ver- 

loop van één jaar, te rekenen van den 

dag, waarop van het verzoek in de officieele 

nieuwspapieren is melding gemaakt. 

Gewoonlijk wordt niet toegestaan, dat 

de naam geheel veranderd wordt, maar 

dat men beide namen tezamen gebruikt, 

b.v. Janssen—van Gerritsen. 

De kosten van het aanvragen zijn zeer 

t>oog, omdat van een naamsverandering 

een zeer hoog registratierecht wordt ge- 

heven. Wanneer u een bewijs van onver- 

mogen kunt krijgen, hetgeen wel zal gaan, 

omdat het meisje onvermogend is, zijn 

de kosten, wanneer u de tusschenkomst van 

een advocaat inroept, nihil. 

U kunt deze krijgen aan het Bureau 

van Consultatie in uw woonplaats. 

juichend geluk bij de gedachte, mét haar 

te zullen sterven. 

Hij kende de manier van doen der 

revolutionnaire rechtbank al te goed — 

wist dat ook hij binnen enkele oogen- 

blikken veroordeeld zou worden; dat zij 

beiden door de menigte er uit gegooid 

en door de straten van Parijs gesleept 

zouden worden en tenslotte zou men hen 

in dezelfde gevangenis werpen bij al 

degenen, die, evenals zij, nog maar enkele 

uren te leven hadden. 

En dan, morgen vroeg, voor beiden 

de dood onder de guillotine. De dood 

in 't pubilek, met alle bijkomende ver- 

schrikkingen: de volgeladen kar; de pries- 

ter in burgerkleeding, door dit goddeloos 

beetuur aangewezen om de passende ge- 

beden op te zeggen. 

(Wordt vervolgd.) 

WIE ZINGT DAAR? 

DE „NEW EDISON"« 

Vfli 

NEWMlISON 

■ COMPARISON WlIn|iMl ll.lVINC AUTIST 

, REVEALS ^NO: DIFFERENCE ^^ 

Wij noodigen U uit tot een bezoek 

KUNSTZAAL EDISON 

AMSTERDAM LEIDSCHESTRAAT 84 

DEN HAAG LANGE POTEN 15 

ROTTERDAM . . WITTE DE WITHSTRAAT 88 

^^^^^^ ^.mwm'm^ "wmmm^wmm^m^mw^ .— 

WELDON MODES 

No. 73200 

Keurige, moderne, nieuwe mantel 

met naar binnen vallende plooien aan ween- 

zijden. Deze xal zeer voldoen in beige, blauw 

of zwart laken, rib« of satijn. 

No. 73161 

Een keurige namiddagjapon 

gemakkelijk te maken van «atijn, zijde, marocain. 

gabadine enz., gegarneerd met een kraagje en 

manchetten van kant, de dai met kwuten il 

van geribt lint. 

Een pagina voor onze lezeressen 

Nu de zomer in aantocht is, 

lijkt 't een geschikte gelegen- 

heid, om eens te zien, of de 

Zondagen, ook voor de huis- 

vrouw, niet wat rustiger kun- 

nen zijn, zoodat ze met haar 

gezin mee kan profiteeren van 

't heerlijke weer; want we 

weten maar al te goed, voor 

velen zijn de Zondagen geen 

rustdagen, eer 't tegendeel. 

Zelfs de vrouwen, die be- 

taalde hulp kunnen hebben, 

moeten juist op Zondag het 

meisje veelal vrijaf geven. 

Toch kunnen we 't ons zelf 

met eenig overleg, wel gemak- 

kelijker maken. Wij halen dan 

bijv. de bedden niet af, maar 

leggen ze eerst een poosje 

open om te luchten en slaan 

ze dan netjes toe. Men krijgt 

daardoor ook veel minder stof 

in 't slaapvertrek. Een dag per 

week, kan dit best. ledere 

huisgenoot maakt zelf zijn of 

haar waschtafel schoon, stof 

afnemen is gauw gedaan. Huis- 

kamer alleen maar stof af- 

nemen en met een klein 

beetje oplettendheid kunnen we 

de ontbijttafel des Zondags ook 

'als koffietafel gebruiken. We 

dekken alles met een schoon 

servet toe, zoodat er geen stof 

of insecten op kunnen komen. 

Wat 't middagmaal betreft, 

een elk eet Zondags wel eens 

graag iets extra's en liever 

geen opgewarmde kliekjes en 

toch dat bewerkelijke koken, 

vooral in den zomer, valt lang 

niet mee. 

Overleg is hier het halve 

werk. We gaan des Zaterdags 

eerst eens na, welke spijzen 

geschikt zijn om opgewarmd te 

worden. 

Op den Zondag zelf, koken 

we liefst zoo min mogelijk. 

Help de taak der vrouw verlichten 

Soep kunnen we gemakkelijk 

vooruit klaarmaken en later 

opwarmen, behalve dan, die 

alleen met room of eieren ge- 

bonden wordt. We kunnen 

dan verder des Zaterdags 

vleesch braden en dit Zondags 

koud geven, of we geven kalfs- 

lapjes, varkenslapjes enz., die 

we in de jus weer opwar- 

men. 

Aardappelen, die des Zater- 

dags geschild zijn, op Zondag 

koken is niet zooveel werk, 

doch wil men zelfs dat niet, 

dan maakt men puree of iets 

dergelijks. Groente hangt af 

van den tijd van 't jaar. 

Brusselsch lof, andijvie, wor- 

teltjes, peultjes kunnen heel 

goed Zaterdags klaar gemaakt 

worden, de beide laatste groen- 

ten stooft men dan des Zon- 

dags even op met boter. Voor 

sla maakt men de siasaus ge- 

reed en bewaart de schoonge- 

maakte salade in een vochtigen 

doek. 

Compote van gestoofde 

vruchten kan natuurlijk vooraf 

worden klaargemaakt. Wil men 

nagerechten, dan zijn koude 

puddingen vooraf te bereiden, 

of anders neemt men rauwe 

vruchten, die geven de tafel 

een gezellig aanzien en zijn ge- 

zond bovendien. 

Er zullen misschien wel huis- 

vrouwen zijm, die allang de 

middelen weten, om een rüs- 

tigen Zondag te hebben, ieder 

huisgezin heeft per slot aijn 

eigen gebnuiken en gewoonten, 

richt 't echter steeds zoo in, 

dat u met uw gezin van de 

mooie Zondagen kunt genieten, 

liever een beetje schipperen, 

dan op Zondag van de huis- 

vrouw een "afgewerkte huissloof 

te maken. 

Een lastige zomerkwaal 

Herhaaldelijk ontvingen wij 

van lezeressen en lezers de 

vraag, hoe het onaangename 

transpireeren der handen, zoo 

hinderlijk vooral in dezen tijd 

van het jaar kan worden voor- 

komen. 

Van het Hansa Instituut te 

Scheveningen kregen wij het 

volgende advies: 

Gaarne voldoe ik aan uw 

verzoek betreffende transpi- 

reerende handen. Er zijn 

natuurlijk heel wat middelen, 

ik laat er enkele volgen, die 

beproefd goed zijn en onscha- 

delijk voor de huid of gezond- 

heid. Er zijn verschillende oor- 

zaken voor het transpireeren 

der handvlakte, onder meer ner- 

vcusiteit. Voor transpireeren 

onder de armen is het meestal 

het gewicht en vet van den 

mensch. 

Als eerste middel zij ge- 

Tegen de transpireerende handen 

noemd een mengsel van 75 gr. 

zuivere borax, 75 gr. salicyl- 

zuur, 2 gr. boorzuur. g r - 

glycerine, 50 gr. alcohol 60 «/o. 

Gebruiksaanwijzing: de handen 

worden dagelijks 3 maal in- 

gewreven. 

Verder een mengsel van Bal- 

sam Pcruv 1.0, Acid. formicic. 

Chloral Hydrat ää 5.0, Acid 

trichloracet- 1.0—2.0' Alkohol 

ad 100. Dagelijks 1 maal in- 

smeren. Dit middel kan men 

alleen door een apotheker klaar 

laten maken. 

In den volksmond heet het, 

dat overvloedig transpireeren 

gezond is, dit is niet 't geval. 

Een specialiteit als Dr. Jesner 

placht in dit verband te zeg- 

gen „Hier geht die vox popuJi 

fehl". Waarom zou de „volks- 

meening" zich ook niet ereis 

vergissen I 

HA

o 

o 

0 

4 

^.„^.^Äm^w^v^-y ..wi ,iu;i i,,.,^ ÎL ; W^M-:! 

Woordeo vao S. H. H. Adeïaar=Léoo Muziek vao J. F. Tierie Jr 

SXAMüUS wot ie dwuMM/. 

te S rr .MMmlyr )rlf ft F ijy J^J r- | f 

fMü-j^faMantyMty fa^txmöfiudjty '^^.Xm/AAw^w Xut.&'mJfamtf..... t 

r,pj^ ^ S 

^^ 

j^. 

^ 

iî 

ffe* P 

P i P r^ 

w • P 

^ 

r Jp r /J ^^z^^^^^^-^ 

j. 

H/J 

Ä 

if 1 ' 1 ,!' i 111 ! i' i ih i i '1 li' in i' i'lii i i r Ij m r fe" 

MtîfiMóW 

ä 3 i Ë 

f 

Ï27 

I 1 ri i, i lui i ' Mi M i IJTI i fin 1,1^1 'ii * 

ftr ^n v. r|J . J ii i j^J^^| -,..r ^ 

'Mm i ' ij i i , 11,1,,^ rr-r- ^ 

Jtr 

f^ s p 

AätÄi* I 

Meizoentjes blank met je hartje van goud. 

Bij jou alléén is m'n liefde vertrouwd . . . 

k Wou je iets vragen, lief bloemetje klein, 

ik ben zoo benieuwd, wal je antwoord zal zijn . 

tif^^ 1 

voor den Sport-liefhebber, 

voor Uw Clubhuis, 

voor den Dans-liefhebber, 

voor Uw vrienden, 

voor den Kunst-liefhebber, 

voor Uw HOME. 

^ 

^ 

pr^V^ 

^J rJJ 

Ffî 

S 

SjÊ Û,^ 

Houdt hij van mij ? 

Een klein beetje ... of meer? 

En één na één vielen bladerkens neer 

Meizoentje, zeg me. hoeveel wel en hoe? 

Il 't aime, un peu, tendrement, pas du tout! 

11 't aime. un peu. tendrement. pas du tout! 

WIE den "NEW EDISON" gehoord 

heeft WIL een 

"EDISON" ". . of NIETS 

CATALOGUS GRATIS OP AANVRAGE BIJ DE 

KUNSTZAAL "EDISON" 

AMSTERDAM LEIDSCHESTRAAT 84 

DEN HAAG - . . . LANGE POTEN 15 

ROTTERDAM .... WITTE DE WITHSTRAAT 88 

i i 

0 

•0 

■ ___ _ 

, _^__ 

Afwaschbare handschoe- 

nen zien er uit als nieuw 

na een Lux sopje. Zij be- 

houden hun vorm en blijven 

zacht en sterk. 

Doe wat fijne ruitvormige 

Lux-schilfertjes in heet wa- 

ter. Trek de handschoenen 

aan en wasch ze in het vette 

sop. Lux is zacht voor stoffen 

en ook voor de handen. 

Overtuigt U dat U inder- 

daad LUX ontvangt - in het 

bekende pakje. Er zijn vele 

imitaties, doch dit zijn steeds 

dikke reepjes'gewone zeep. 

De kwaliteit hiervan is niet 

te vergelijken met Lux; ziet 

dus toe, in Uw eigen belang, 

dat U ook werkelijk LUX 

krijgt. 

.-

Slapeloosheid 

Overspanninó 

Gejaagdheid 

Prikkelbaarheid 

Examenvrees 

Gebruik hiertegen de 

Zenuwstillende 

en Zenuwsterkende 

Mijnhardts 

Zenuwtabletten 

•**m 

W.H. VAN VENETIË 

AMSTERDAM 

2e Helmerstraat 52. Tel. 24413 

HONDEN GENEESMIDDELEN 

van Dierenarts K. D1FFINÉ 

Chem. Fabriek Krewei A.G. Keulen 

..ONZE HONDEN" 

Handboek voor den Hondenliefhebber en 

hondenfokker. — Toezending van dit 

intressante boek geschiedt op aanvrage 

gratis en franco. 

TANGO 1925 

(de groote Modedans) 

Onderwijs dagelijks 

Dans Instituut 

C HUNKERT 

Sladboaderskade 153 

Tel. 24232 

Amsterdam 

Berijdt Humber- en 

Good-Luck'rijwïelen 

en U is tevreden 

Vraagt den berijders 

Humberrij wielen vanaf f 135 

Good-Luck-rijwielen vanaf f 75 

(prijzen voor 1925) 

1ste klas reparatie-afdeeling 

Bonds'rijwielhersteller A.N.W.B. 

J. E. BAANK 

Prins Hendrikstr. h. Barentszstr. 

Den Haag - Tel. 31709 

TIKIE €Ä¥i PmlM€li«€ , 

90 

v/h MASCOTTE — 68 WAGENSTRAAT 68. DEN HAAG 

HEEFT ZIJN OUD. GEZELLIG 

BITTERUURTJE 

WEER TERUG, MET VOLLE MEDEWERKING VAN 

THE ROYAL DANCING BAND 

ONDER EMINENTE MUZIKALE LEIDING 

VAN Mr. J. C. v. BRÜCK. EN ARTISTEN 

VAN 4—8 UUR VAN BV Vk UUR 

^tukloopen 

w van Huid en Voeten m 

9Ê geneest men mei DM DQL B 

^BSU Bij Apoth.en Drogisten WÊS^W 

Holl. Indisch Restaurant NOBACK 

RIJSTTAFELS vanaf f 1.25 

HOLL. DINERS .... f 0.80, f 0.95 en f 1.25 

PENSIONS: Sweelinckstraat 158. 

Dacob Hopstraat 1 - DEN HAAG 

Telefoon 362S7 

EERSTE KLASSE ENGELSCHE 

GEMAAKTE HEERENKLEEDING 

Ontvangen schitterende collectie 

costuums en regenjassen 

in orijzen vanaf f 32.50 tot f 70.— 

..LONDON HOUSE" 

Laan van lieerdervoort 136 

Hoek van Oieatenslraal DEM HAAG 

GEEN FILIALEN 

VERKOOpHUIS 

3. 3. VOERMANS. DEN HAAG 

Reiakeaatraai 72 Telefooa 33737 

beveelt zich beleefd aan 

tot in- en verkoop van 

Ie en 2e HANDS MEUBELEN 

Beslist goedkoopste adres TOOT comolete 

MeubUcenng. — Ruilt ook Meubelen. 

Dagelijks aan huis te ontbieden. 

VERSCHENEN 

OB ZIEL. 

Rede, uitgesproken voor „De Middaghoogte" 

door Dr. RETHY te 's Gravenhage. 

Een ieder, die zich voor hef vraagstuk 

van het leven hiernamaals intresseert en de. 

„ziel" wenschf te besfudeeren, moet kennis 

nemen van deze hoogst origineele brochure. 

PRÏJES F O.90 

Men zende postwissel aan de fa. L. LEVISSON, 

Hofwijckstraat 9, den Haag. 

Beleefd aanbevelend, 

MEVR. NOBACK 

Naaml. Vennootschap 

99 

99 

Directeur E. BOERMA 

DAMES-EN HEERENKLEEDER- 

MAKERM 

De Coupe in 

nieuwe banen 

wil zeegen : 

De lol nog loc onop- 

geloste moeilijkheid door 

film en projectie opgelost 

omdat de coupeurs. tij- 

dens het snijden reke- 

ning kunnen houden mef 

den individueelen 

lichaamsvorm. 

Groningen 

Heereastraal 58 

Telefooa 755 

Am.terd»«. R o Win 70. Tdefoon 35808 

[ DE CAMERA 

IMVZAADHANDEL 

PSSSIENZAADTEELT 

V /HA.H0BBEL 

OOLTGENSPLAAT 

Leveriag aaa laadbouwerien lui.bcziller. 

Men vrage prijscauranl 

Op biiaa alle ptaaisea verteaeaweaHBgd 

HET ..BUREAU-PiSUISSE" 

Frankenslag 166 • Den Haag 

Telefooo 50585 

Belaaliich met het SAMENSTELLEN vaa 

Cabarel-progruamai tm het orsaaiaeerea 

van Feealaveadea, Ceacertea, Drawiag- 

raam-Ealer

ESTINA- ONEN

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?