DE JOURNALIST

More documents

Recommendations

Info

$ve l\atholieke * Journalist$

82 DE J O U R N A L I S T had. Een verwisseling, die van den Kring maakte een organisatie ter behartiging van de vakbelangen in den ruimsten zin van het woord. Reeds in die periode gaaft gij als vereenigingsman een staaltje van merkwaardige onafhankelijkheid: een neiging die uw geheele loopbaan heeft gekenmerkt. Want de oppositie in den Kring, onder uwe aanvoering, en voor die dagen van een beteekenis welke niet mag worden onderschat, was gericht tegen een leiding van — zooals ge ze zelf later genoemd hebt — „hooge oomes", aan het hoofd waarvan niemand anders stond dan CHARLES BOISSEVAIN, directeur-hoofdredacteur van het blad, waaraan gij als jong journalist verbonden waart, en die ten opzichte van de oppositie-partij zeer bitter gestemd was. Dit voorbeeld van critische onafhankelijkheid verdient vermelding èn waardeering. Wanneer dan ook in latere jaren de Kring zich meer speciaal als vakvereeniging heeft ontwikkeld en er in geslaagd is iets voor de journalisten van ons vaderland tot stand te brengen, mag niet vergeten worden het werk, door u op het eind van de vorige eeuw verricht. Gij hebt voor die ontwikkeling, voor den verderen uitbouw, de fundamenten' gelegd. Het tegenwoordig geslacht (er zijn nog slechts 25 a 30 leden uit dien tijd over) mag dat niet vergeten. Nadat dezelfde vergadering, die tot de reorganisatie besloot, u, op 26 September 1897, tot bestuurslid had gekozen, hebt gij in vele functies den Kring gediend. Gij waart zijn tweede, later zijn eerste secretaris, gij waart zijn penningmeester en zijn vice-voorzitter, gij maaktet deel uit van de redactie van het orgaan en van verschillende commissies, gij hebt ons op buitenlandsche congressen vertegenwoordigd. Als voorzitter van de Haagsche Journalisten-Vereeniging zijt gij mede langen tijd in functie geweest. Al scheen hef in de laatste jaren wel eens, of de band tusschen den Kring, uw Kring, en u, wat losser was geworden, wij wisten dat gij in uw hart aan ons gehecht waart. Voor alles, wat gij in en voor het vereenigingsleven der Nederlandsche journalisten hebt gedaan, breng ik u op dit oogenblik een woord van zeer hartelijker! dank. Maar, geachte collega, boven den Kring gaat het beroep en meer dan uw figuur als vereenigingsman is ons uw gestalte als journalist. En het is vrijwel overbodig, u in déze omgeving als zoodanig te schetsen, een overbodigheid, die voor mij een uitkomst is, want het is tevens bijzonder moeilijk. Uw kwaliteiten vinden onder ons geen bestrijding. Wij erkennen u gaarne als één der eersten en één der besten, één der krachtigste voortrekkers van ons beroep. Ons vak heeft voor u geen geheimen. Al is dan het parlementaire werk sinds eenige tientallen van jaren uw hoofdbezigheid, gij zijt in uw journalistieken arbeid nooit gespecialiseerd. Als verslaggever, als reporter, als kunst-criticus, als literator, als overzicht-schrijver hebt gij werk van beteekenis verricht. Nog in den allerlaatsten tijd hebt gij getoond welk een voortreffelijk,schrijver gij zijt: ik denk aan uw Loodsartikelen. En een combinatie van vele eigenschappen die u als journalist kenmerken, heb ik voor mij altijd gevonden in uw prachtige schetsen „De Heeren in den Haag", die getuigen van rake typeeringskunst, fijne opmerkingsgave, en zeer bijzonder schrijftalent. In één woord, wat het gehalte, den aard en den omvang van uw. werk betreft behoort gij tot de betrekkelijk-weinig all-roundjournalisten, die de huidige generatie van ons beroep kent. Moeilijk echter zou mijn taak worden, wanneer ik u poogde te schetsen in het karakter van uw werk en uw persoon. Hier komt de merkwaardige tegenstrijdigheid van uw figuur uit. Gij hebt ruimschoots getoond een organisatie-man te zijn, een erkenner van de macht en de waarde der collectiviteit. En zie, hoe vaak zijt gij ons niet in uw journalistieken arbeid verschenen als de individualist, die in de eerzaamheid zijn bekoring vond. Dan zagen wij: ELOUT als Einspanner. Ook ais zoodanig zijt gij een bekende figuur onder ons. Uw critische onafhankelijkheidszin, uw angst om voor kudde-dier te worden aangezien wanneer gij u bij de overheerschende meening voegdet, uw vrees voor gezelschap als het ging om het bepalen en uitspreken van uw oordeel, hebben de in u levende neiging tot geestelijke individualiteit versterkt. Het beste wat een volk bezit — zoo hebt ge zelf eens geschreven — is „de zelfbewustheid van het individu". Welnu, daaraan hebt ge uw deel bijgedragen en het verbaast mij dan ook niet, dat ge u steeds zoo aangetrokken hebt gevoeld tot een figuur als VAN HOUTEN. En altijd hebt gij als een man, en met talent, verdedigd wat gij het verdedigen waard vond. Gij hebt het grootste succes behaald dat een journalist behalen kan: men mocht het vaak niet met uw eens zijn, men was nooit onverschillig voor uw meening en men hield er altijd rekening mee. Zoo zijt gij — het gevaar voor een Einspanner — in vele oogenblikken dat gij als journalist een eigen en geheel afwijkende meening verkondigdet, niet verloren gegaan in uw isolement, maar gij hebt voortdurend de aandacht op u gevangen weten te houden. Men passeerde u nooit, maar bleef altijd staan om te beluisteren. Zoo was uw stem het geluid van een zeer begaafd journalist, van een eerlijk man met een sterken onafhankelijkheidszin, die ook voortdurend heeft gestreden voor het hooge peil van ons beroep, voor zijn verheffing en veredeling. Daarom huldigen wij u vandaag bovenal als één waarop wij als vakgenooten trotsch zijn, als een man van beteekenis in het geestes-leven van ons land. Waarde collega, ge hebt heel wat lof moeten hooren. Maar het was verdiend en wij vinden het prettig het u eens te kunnen zeggen. Gij zult trouwens niet verwacht hebben, vandaag aan oppositie te moeten blootstaan. Ik weet, dat gij, die altijd hartelijk hebt meegedaan om anderen te huldigen, afkeerig zijt van huldigingen die u zélf raken, maar gij zijt zulk een goed en trouw collega geweest, dat wij ook ditmaal een beroep doen op uw collegialiteit: zie dan, vin uw kant, in deze huldiging een vreugde voor ons, omdat het ons aangenaam was u onze hartelijke dankbaarheid en waardeering te toonen. Mocht gij niettemin die hulde dwaas vinden, beschouw haar dan in het licht van Horatius' wijsgeerig woord: het is zoet bij gelegenheid eens dwaas te zijn. En dit willen wij u nog zeggen : gij zijt zelf nooit spontaan geweest in uw verhouding tot anderen, maar wie u naderde heeft altijd uw sterken zin voor collegiale vriendschap ontdekt, nooit is daarop vruchteloos een beroep gedaan, en uw aanwezigheid op belangrijke momenten in het Kringleven is ons altijd een reden tot blijdschap. Als ELOUT er niet bij is^ voelen wij dat altijd als een gemis. Na deze beproeving, waarde collega, wacht u nog het érgste. Ge zult iets van ons moeten aannemen. In de eerste plaats een bescheiden album met de namen dergenen die aan het geschenk hebben medegewerkt en dat ik u hierbij kan overhandigen. In de tweede plaats een boekenkast, die Cornelis van der Sluys voor u aan het timmeren is, een * kast, die wordt uitgevoerd in den stijl van het ameublement, dat dezelfde meubel-kunstenaar indertijd voor u heeft vervaardigd. Op het oogenblik kan ik u alleen nog maar de schets daarvan aanbieden: het cadeau zélf ontvangt ge binnenkort. Waarde collega, ik eindig. In de boekenkast, die gij van ons ontvangen zult, staat het embleem gesneden, dat altijd uw werk vergezelt: het hoefijzer. Dat embleem, vriend ELOUT, is tevens uw distinctief geworden. Wanneer wij dagbladschrijvers een ambtscostuum droegen, een uniform, dan zou op de kraag van degenen die onder ons den aller-hoogsten rang hebben behaald, een hoefijzer worden geplaatst. Het zouden er héél weinig zijn. Maar behalve op uw boekenkast heeft het hoefijzer sinds vele jaren een plaats gekregen in ons aller hart: een plaats van bewondering, vriendschap en genegenheid." Collega ELOUT antwoordde. Hij herinnerde er aan dat hij zijn jubilé liever onopgemerkt had willen laten voorbijgaan, 't Was hem niet gelukt en een poging om de huldiging te stuiten had hij wel moeten opgeven. De collega's hadden hem in Domburg heel wat vacantiewerk bezorgd — 't beantwoorden der felicitaties, maar 't was aangenaam werk geweest. Zijn bezwaren tegen een huldiging zijn gelegen in de omstandigheid, dat daarbij altijd alleen de goede eigenschappen worden opgesomd, dat er te veel bij gegeten en te veel bij gespeecht wordt. Daarom had hij dan ook op beperking van een eventueele huldiging aangedrongen. Het had hem zeer gespeten dat hij bij zijn jubilé van slechts een tiental hem onbekende lezers brieven had ontvangen. Graag had hij eens uit dien kring meer vernomen en meer belangstelling gezien. Het lijkt wel eens alsof de geestelijke werkers gewaardeerd worden, spr. heeft een ridderorde die nog meer is dan een gewoon lintje, maar als men dan de 31 Augustus-lijst weer eens inziet en men constateert hoe vele „leeuwen" er gegeven worden aan — op zichzelf heel verdienstelijke — personen, maar die toch achterstaan bij de geestelijke werkers, dan wordt de eer al weer heel wat kleiner. Voor spr. is een journalist in het civiele een predikant, een geestelijke, die een roeping heeft te vervullen en daarin een groot deel van zijn bevrediging, zijn loon moet vinden. Belangstelling wekken voor het maatschappelijk en geestelijk leven, dat was z. i. een gewichtige taak van den verslaggever en al ziet deze niet onmiddellijk het resultaat van zijn arbeid, hij weet dat hij meewerkt aan de algemeene geestelijke opvoeding. Spr. schetste de taak van den journalist, gelijk hij die zich had gesteld.
Ten slotte zegde hij dank voor de woorden van den Voorzitter en voor het hem aangeboden geschenk. Hij herinnerde er daarbij aan dat hij bij de oprichting van den Kringraad zich daartegen had verzet en hij wees op de werking van het toeval, dat juist deze huldiging in den Kringraad plaats had. Voor het welzijn van den Kring sprak hij de beste wenschen uit en hij verklaarde dat deze dag voor hem een heerlijke herinnering zou blijven. Het geschenk zal zijn (zooals uit het bovenstaande blijkt) een boekenkast, vervaardigd door Corn. v. d. Sluys in den stijl van het overige ameublement in Elout's werkkamer. De teekening van de boekenkast was reeds gereed en werd thans aangeboden. De naamkaartjes van de deelnemers waren in een album bijeengebracht, dat eveneens werd overhandigd. Na nog eenige oogenblikken te midden van de aanwezigen vertoefd te hebben, verliet mevrouw ELOUT met haar zoontje de bijeenkomst. Het Kringbestuur en eenige afgevaardigden van den Kringraad vereenigden • zich met collega ELOUT aan een gemeenschappelijken maaltijd. Jan Feith. Zaterdag 17 September hebben de directie, hoofdredactie en een groot aantal collega's van het Handelsblad JAN FEITH ter gelegenheid van zijn vertrek naar Indië „uitgegeten". Een genoeglijk, wei-verzorgd dinertje, waar een goede stemming heerschte, en waar veel is gespeecht. JAN FEITH is er op allerlei wijzen gehuldigd: als journalist, als literator, als collega, en als mensch. En FEITH moet wel den indruk hebben, dat men hem noode vertrekken ziet. Als hij eens •weer mocht terugkomen uit Indië („je bent welkom!", interrumpeerde de heer BOISSEVAIN), dan zal hij worden ontvangen als een goeie vriend, een aangenaam collega, dien men altijd gaarne zag. FEITH sprak in antwoord op de hem gebrachte hulde woorden van dankbaarheid en waardeering voor het „ouwe, goeie Handelsblad", dat hem bijkans 25 jaar onder zijn redactieleden telt. En hij haalde herinneringen op uit den ouden tijd, zóó geestig en met kwajongensachtig genoegen, dat het daverde in het intieme restauratiezaaltje, waar tot elf uur getafeld werd. L. A. Frits Lapidoth. Een onzer beste collega's — het adjectief best gebruikt | voor den mensch en voor den journalist — FRITS LAPIDOTH heeft 15 Sept. 1.1. een feestdag beleefd, dien wij hier met een kort woord willen herdenken. Een comité had zich gevormd om LAPIDOTH'S 6o e " verjaardag ook naar buiten, fin den wijden kring zijner lezers te vieren. Aan den oproep van dat comité, tot welks leden behoorden de ministers van | Buitenlandsche Zaken en van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen, exellenties VAN KARNEBEEK en DE VISSER, de 1 commissaris der Koningin in Zuidholland, baron SWEERTS DE LANDAS WYEORGH, en de burgemeester van 's-Gravenhage mr. J. A. N. PATIJN, hebben honderden gevolg gegeven. Onder die honderden waren, behalve collega's van de dagbladpers, tal van beoefenaars van tooneel, letteren en beeldende kunst, die als om strijd naar de eer dongen om hun namen te schrijven in het den jubilaris aan te bieden vrienden-album. Zelden zal een comité van dezen aard zooveel voldoening van zijn initiatief gehad hebben als de commissie voor de huldiging van LAPIDOTH. Het was vooral de hartelijke, dikwijls aandoenlijke wijze waarop aan het comité de wenschen tot deelneming kenbaar werden gemaakt, die het voorbereidende werk der huldiging zoo bijzonder aangenaam maakte. Want zeer velen kwamen ongevraagd hun deelneming betuigen. Zij kwamen, als dankbare lezers van LAPIDOTH, den fijnen kunstkenner en litterairen journalist van den eersten rang — zooals minister DE VISSER den jubilaris ten zijnen huize begroette — hun hulde brengen. Zij wilden FRITS LAPIDOTH eeren als „vermoedelijk den besten kunstonderwijzer dien Nederland bezit" (woorden van C. K. ELOUT in het Handelsblad), als de schrijver van den „klaren, licht malitieusen, soms zich ver boven de middenmaat verheffenden stijl, van het bezonken, heldere oordeel, die hem gemaakt hebben tot een der dagbladrecensenten, naar wie Nederland het liefst luistert" (woorden van mr. PLEMP VAN DUIVELAND in de De Vrijheid). En niet alleen'in Nederland. Ook van Vlamingen, o. a. van een Vlaamsen dichter en letterkundige, die zich nog altijd dankbaar herinnerde de fijnheid van geest en de keurigheid van pen waarmede LAPIDOTH een kwart- eeuw geleden zijn DE JOURNALIST 83 eersten bundel in een critiek in Elsevier 's Maandschrift, in Noord-Nederland bekend had gemaakt. Zoo was de hulde die den 15 Sept. aan dezen voortreffelijken journalist en beminnelijken collega gebracht werd, des morgens ten zijnen huize, in tegenwoordigheid van het uitvoerend comité, door den minister van Onderwijs, K. en W., die, in gezelschap van zijn eerstaanwezende ambtenaren, LAPIDOTH namens de Koningin het ofiïcierskmis van de Oranje-Nassauorde overhandigde, des namiddags in Pulchri Studio, waar de directie der Nieuwe Ct. te zijner eere receptie hield, die buitengewoon bezocht was door bekende figuren op 't gebied der beeldende kunst, van het tooneel, de wereld der letteren en der journalisten. De woorden daar gesproken door den voorzitter der commissie, dr. W. G. C. BYVANCK, door den hoofdredacteur der Nieuwe Courant, den heer BRUNA, namens den Ned. Journalisten-Kring door zijn voorzitter D. HANS, door den heer HUMME; namens de Haagsche Journalistenvereeniging door mr. J. J. VAN BOLHUIS, en door den heer M. MOUTON namens de commissarissen der Nieuwe Courant, wij behoeven ze hier niet te herhalen. De deelnemers aan het huldeblijk zullen die toespraken, die als een memorie van toelichting waren op de door hen in het album geschreven namen, in de bladen gelezen hebben. Wat vooral trof in die toespraken, was de erkenning van de opvoedkundige, blijvende waarde van het journalistiek werk van LAPIDOTH, dat hij nog jaren lang tot verhooging van het zedelijk en geestelijk peil zijner lezers moge voortzetten. H. G. J. H. van de Vijver. Tegelijk met LAPIDOTH vierde nog een ander lid der redactie van de Nieuwe Ct. den 15 Sept. zijn 6o en verjaardag, de heer G. J. H. VAN DE VIJVER, niet minder hooggeacht onder de collega's en onder zijn medewerkers aan de courant. De belangrijke taak van de verzorging van het ochtendblad rustte op hem gedurende een reeks van 18 jaren. Sedert een paar jaar is hij als chef van de binnenland-redactie naar het avondblad overgegaan. Reeds in den vroegen morgen van zijn feestdag werden aan zijn woning bloemen en geschenken gebracht, waaronder een bloemenhulde van het technisch personeel der courant, met 't welk hij uit den aard van zijn werk dagelijksch veel in aanraking komt. De leden der redactie complimenteerden VAN DE VIJVER onder aanbieding van een zinrijk, voor een 60-jarige doelmatig geschenk, waaraan ook de leden der administratie hadden meegewerkt. De hoofdredacteur, de heer BRUNA en de heer HAAXMAN, die met zijn vriend vroeger samenwerkte aan het oude Dagblad, vertolkten in een feestelijke bijeenkomst in het middaguur van het geheele personeel van redactie, administratie, directie en zetterij, aller hartelijke gevoelens voor den bekwamen journalist en den trouwen kameraad. Met groote waardeering van VAN DE VIJVER'S verdiensten voor de courant sprak ook de heer MOUTON namens commissarissen. In den loop van den dag maakten ook hun opwachting aan de courant delegation van het Bestuur van den Kring en van de Haagsche Journalistenvereeniging, namens welke de heeren HANS en mr. VAN BOLHUIS woorden van hartelijke waardeering spraken voor den collega, wiens journalistieke taak als stille werker aan het „binnenland" niet de minst belangrijke is in de dagbladpers. Ook deze toespraken gingen vergezeld van bloemgeschenken. De heer VAN DE VIJVER was zeer verrast en getroffen door deze blijken van hoogachting en vriendschap. Bibliografie. Juli. Maasbode i2 1 /„ jaar ochtenblad, 1 A 2 O. Dagbladpers in Japan, H. A. Lesturgeon, N. Ct. 4 A. 5 A. Excursie Dordrecht (zie Maandblad No. 324). Bezoek Japansche gasten. Foto Panorama 6. Augustus. De krant en de menschen, H. J. Stratemeijer, de Gulden Winckel. De verploerting van ons leven (Badnummer) Het Leven 1 A. Een synodale perstribune, N. R. Ct. 6 O. Journalistiek in de samenleving, Weekbl. gewijd aan de belangen v. Rotterdam, 6. Corresp. Bureau journalistiek, Residentiebode 8 en 10.
Page 1 and 2: NS 327 6 October 1921 DE JOURNALIST
Page 3: verklaring zal afleggen, doch te ke

DE JOURNALIST

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?