Themadag Mensen met een verstandelijke ... - Marieke de Vrij

daar, een grens van wat mag en wat niet mag in kennis vrijgeven.
Het is haast aandoenlijk om te zien;
Wat ik waarneem is dat zij alle drie eerdere levens hebben gehad waar zij elkander
al kenden, zij waren allemaal snel bevoegd tot handelen en hadden moeite met rust
houden (dat is dus wel een ander leven, hè, waar ik nu over spreek). Zij hebben zich
vaak vergist in de uitkomst van zaken die zij teweeg brachten, en waren vervolgens
zo teleurgesteld dat zij besloten hebben om met elkander te voorkomen dat zij
opnieuw te snel-bewegend zouden zijn. Zij wensten te oefenen in zelfrust nemen en
zij zouden wezenlijk meer bestuderend willen zijn naar de mens als geheel.
Zij hebben, ik zou haast zeggen als een groepsproject, gekozen om deze incarnatie
met elkander aan te gaan, waardoor hun geestelijk zijn bijzonder in evenwicht aan
het raken is. Wat zij in dat eerdere leven overhaastten, dat is al teruggenomen. De
bezinningskracht is al heel diep geworteld, dus dat hebben zij al gewonnen, en de
wijze waarop zij zich nu nog scholen is vooral naar buiten kijkend, scherp
opnemend.
Ik zie dat zij, bij wijze van spreken, vaak bemoedigend een knikje geven naar
mensen.
Zij grijpen niet meer in en zijn, in vergelijking met het vorige leven, niet meer
overregelend en hebben een bemoedigende uitstraling naar dat wat met hen ìs. Zij
hebben een enorm innerlijk werk gedaan, maar, zeggen mijn begeleiders ook; er
heeft een hele positieve keuze aan ten grondslag gelegen, een hele grote
bereidwilligheid om deze gaven te veroveren, en van daaruit is hen deze vorm van
incarnatie geschonken.
Dus zij hebben al eerder met elkaar, met zijn drieën, te maken gehad. Het thema is
toen geweest 'overhaasting, verkeerde beslissingen nemen en daar vanuit
teleurstelling', zij wensen daarvan te leren en wensen dus heel positief bewust
zichzelf te scholen, en hebben dat gedaan. De rijping die zij nu nog ondergaan is:
vooral bemoedigend uit te stralen naar hun omgeving.
Kan je je nog herinneren of ze misschien, toen zij heel jong waren, nog sneller
bewegend in alles waren dan de doorsnee kinderen met zelfde aandoeningen? Want
die snelbewegendheid zit soms nog tot een jaar of 11, 12 in hun motoriek?
Vrager:
Bij mijn jongste broer kan ik het er wel mee eens zijn, maar voor de anderen geldt dit
niet zo.
Zwakzinnigen, met speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 41