Themadag Mensen met een verstandelijke ... - Marieke de Vrij

een beetje anders is dan andere kinderen. Het is zó moeilijk aan te geven dat het
eigenlijk tot nu toe door niemand echt is opgepikt.
Het is vrij moeilijk om gerichte vragen te bedenken, omdat het zo veel is, maar wat ik
voornamelijk nu wil weten is of zij een bepaald hersenletsel heeft waar ik ooit nog
iets aan kan doen, of dat ik haar gewoon in haar groei moet laten zodat zij kan
worden wie zij is. Zij is van school af en het is háár vraag .... voor het eerst dat zij
iets wilde omdat zij voelt dat zij anders denkt dan andere kinderen. Daarom vraag ik
mij af of ik iets kan doen
Zij kan niet zo snel informatie verwerken, terwijl zij niet dom is, en zij krijgt daar een
grote frustratie van: ik weet het allemaal wel, maar zij zien het niet en ik kan het niet
uitdrukken. Zij kan dus niet verschillende vakken tegelijk leren, daarom is ze nu van
school af. Ze probeert toch te gaan, maar zij voelt zich dan een buitenstaander.
Iedereen is wel aardig en ze zit op een school waar het kan, maar zij kan het niet en
ze zit nu in een gat. Ik weet niet hoe ik haar nog helpen kan, ik weet alleen dat ze nu
rust moet krijgen. Ze begint al op te knappen, maar is er na die rust nog iets, of een
methode die haar kan helpen, of is het alleen maar verder ontwikkelen op eigen
kracht en een plek vinden voor haarzelf?
Marieke:
Ik heb het gevoel dat het voor haar heel heilzaam is als zij een keer alleen of samen
met jou voor een persoonlijk consult zou willen komen. Dat voelt het beste.
Vrager:
Dat is iets wat zij op het moment absoluut niet wil, niet kan, geloof ik. Ze zegt: "ik kan
het niet verklaren, dus maar niet".
Marieke:
Misschien is ze er over een tijdje aan toe. Ik zal kijken wat ik nu wel mag zeggen,
maar het voelt alsof er meer is dan dat ik in deze paar minuten kan zeggen.
Zij is warmhartig, zelf-belevend, innerlijk volwassen. Dat bemoeilijkt haar gang naar
buiten toe, daar velen om haar heen dit niet innerlijk reeds bereikt hebben. Daardoor
voelt zij in de ontmoeting met anderen immer een gemis. Zij opent zich innerlijk en is
toegankelijk voor hen die zij ontmoet, zij heeft echter maar weinig de ervaring dat
anderen haar even toegankelijk ontmoeten. Dat maakt dat de pijn van het nietgezien-zijn,
van zich niet wezenlijk innerlijk bloot kunnen geven, voor haar als een
belasting doorwerkt. Voor haar helpt het daarom om haar geluk te proeven binnen
vrije expressie, bijvoorbeeld dans en in het beleven van eigen belevingsvormen, het
op zichzelf staan en in zichzelf genietend zijn
Zwakzinnigen, met speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 47