Themadag Mensen met een verstandelijke ... - Marieke de Vrij

Mijn begeleiders hebben regelmatig benoemd, zo tussen al de channelingen in, dat
er, in mij en nog meer mensen in deze tijd die een bepaalde taak hebben,
vergelijkbare eigenschappen liggen. Vermoedelijk is een van de redenen waarom ìk
deze informatie doorgeef dat er nog gelijkenis is. Ik dacht vanochtend toen ik
wegging: zij die het syndroom van Down uitbeelden kunnen zich niet vertolken in wat
zij weten.
Mensen die mij langer kennen, en zien hoe ik werk, zien inmiddels dat, terwijl het
uiterlijk niet registreerbaar is waar ik mijn kennis vandaan haal, ik van alles weet. En
waar ik het vandaan pluk? ... Je kan er geen vinger op leggen, maar het ìs er. Dat
geldt ook voor mensen met het syndroom van Down.
Doordat ik mij vertaalbaar uit kan drukken, dat kan ik pas nu ik begin 40 ben, na heel
lang het allemaal wel geweten te hebben, deze kennis vrijgeven. Ik had nog geen
vorm om het naar buiten te brengen, al kende ik op een innerlijk niveau van beleving
vermoedelijk toch verschillende facetten die zij ook kennen.
Ik had gedacht een gedicht voor te lezen over die belevingswereld, als afronding. Ik
wil Corma vragen daarna een afsluitend lied te zingen, ook vanuit dat gevoel. Ik kan
niet spreken namens het syndroom van Down, maar er zijn wel vormen van
gelijkenis.
Ik heb dit gedicht zes jaar geleden geschreven; het heet: "Mensen van morgen"
Mensen van morgen
Er zijn altijd mensen geweest van morgen ......
die in hun individuele gang
de menselijk evolutie optrekken
naar bestaansvormen nog onbekend.
Maar na zovele levens al gestaan te hebben
in een voorhoede van dienst,
aan een wereld die nog geboren dient te worden
is het vroedvrouwschap mij soms teveel.
Zwakzinnigen, met speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 53