februari - Chiro

veRdRaai-de monopoly
Grauwe, grijze dagen, wind die om je oren fl uit en rode neuzen. Weer om eens lekker samen te kruipen en de gezelschapsspelen boven
te halen! We zouden de Chiro echter niet zijn als we er geen ‘draai’ aan gaven. Wat dacht je van een klassieker in een jaarthemajasje?
Om de verdraai-de Monopoly
te spelen, maak je een
groot spelbord aan de hand
van de klassieke Monopoly.
Vervang de straten door
gebieden uit verschillende
landen. Elke kleur is een
bepaald land, de aparte straten
worden deelgebieden.
Doe dat zo dat de goedkope
straten overeenkomen met
derdewereld- en/of lagelonenlanden.
De duurdere
straten worden vervangen
door rijkere, westerse
landen. Een voorbeeld in
oplopende volgorde vanaf
start kan zijn: Oezbekistan,
Bolivia, Congo, Thailand,
Zuid-Afrika, China, Frankrijk
en de Verenigde Staten. De
prijzen van de deelgebieden
worden in dollars gezet en
aangepast aan de status van
het land.
De stations, het algemeen
fonds, de kanskaarten,
belastingen, water en elektriciteit,
politieagent en vrij
parkeren blijven behouden.
De gevangenis wordt vervangen
door een controlekantoor
van de belastingen.
De deelnemers proberen zo
veel mogelijk winst te maken
door fabrieksterreinen
te kopen waarop goederen
geproduceerd kunnen worden.
Die goederen brengen
geld op als je ze verkoopt
aan de andere landen.
26 ] DUBBelpUNt FEBRUARI 2006 2006 [
Aan het einde van het spel
wordt het kapitaal van elke
deelnemer berekend door
de waarde van grond en
goederen op te tellen. Wie
het meeste winst gemaakt
heeft, wordt tot winnaar
uitgeroepen.
Goed geland?
Bij de start van het spel kiest
elke speler een product dat
ze zullen produceren. Zijn er
veel deelnemers, dan kunnen
ze per twee of per drie
samenwerken.
Elke speler krijgt een startkapitaal
uitgekeerd door de
bank.
De basisspelregels van
Monopoly blijven gelden. Er
wordt om de beurt gedobbeld.
Wanneer je voorbij
start komt, krijg je een
extra toelage. Belastingen
worden aan de pot betaald.
Kom je op het vakje ‘vrij parkeren’,
dan krijg je de pot.
Kom je op een deelgebied
van een land, dan kun je het
kopen aan de prijs die vermeld
staat op het spelbord.
In de gebieden die je bezit,
kun je een fabriek plaatsen.
De prijs is afhankelijk van het
land en is vooraf vastgelegd
door de spelleid(st)er. Een
fabriek bouwen in Oezbekistan
is heel wat goedkoper
dan in Frankrijk. Daar moet
je namelijk rekening hou-
den met milieuregelingen,
veiligheidsmaatregelen
voor personeel, e.d. Op één
terrein kunnen meerdere
fabrieken geplaatst worden.
Wanneer andere deelnemers
op jouw terrein
komen, moeten ze een gebruiksvergoeding
betalen.
De prijs hiervan is afhankelijk
van de grond en het
aantal fabrieken dat erop
staat. De tarieven worden
op voorhand vastgelegd
door de spelleid(st)er.
Handelen is de boodschap
Wie op een eigen stuk
grond komt waar al een
fabriek op staat, krijgt
één container goederen
per fabrieksgebouw. Die
goederen kunnen verder in
het spel verkocht worden.
Wil een deelnemer zijn
of haar goederen verkopen,
dan kan hij of zij een
dobbelbeurt overslaan en
die beurt gebruiken om
te onderhandelen met de
andere deelnemers. Er kan
onderhandeld worden over
de prijs en de hoeveelheid
goederen die verkocht
worden. Ze kopen die goederen
om ze af te zetten op
de markt van een land dat
ze bezitten. Belangrijk in de
argumentatie bij de verkoop
van goederen is de nood
van het land aan zulke goe-
deren. Er mag gedurende
vijf minuten onderhandeld
worden, nadien wordt er verder
gespeeld. Is er geen akkoord
bereikt, dan moet de
verkoper een andere beurt
gebruiken om opnieuw te
onderhandelen.
Wanneer de goederen
verkocht zijn, moeten ze nog
in het land van bestemming
geraken. Daarvoor heeft de
producent een vervoermiddel
nodig. Dat kun je verkrijgen
in elk station. De prijs
is echter afhankelijk van de
afstand die afgelegd moet
worden tussen het productieland
en de afzetmarkt, en
van het vervoermiddel. Je
mag kiezen uit een vrachtwagen,
een boot, de trein en
het vliegtuig.