februari - Chiro
februari - Chiro
februari - Chiro
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
we hebben een juridische<br />
structuur van 5 vzw’s (de<br />
vier diocesane vzw’s én<br />
<strong>Chiro</strong>jeugd-Vlaanderen vzw<br />
– n.v.d.r.) die samen één<br />
Algemene Vergadering, één<br />
Raad van Bestuur en één<br />
fi nancieel beleid hebben!”<br />
DP: “WAAR ZIE JE DE STERKTEN<br />
EN KANSEN VAN DE SAMENWERKING<br />
TUSSEN CHIRO EN DE BANIER VOOR<br />
DE KOMENDE JAREN?”<br />
pieter: “Ten eerste is er de<br />
goede structuur. Met de<br />
beheersgroep kreeg De<br />
Banier een plaats in het licht.<br />
Zo kunnen we werken met<br />
gedragen beleidsplannen.<br />
De Banier heeft sinds de<br />
jaren 60 niet meer zo dicht<br />
gestaan bij de <strong>Chiro</strong>.<br />
Sinds de jaren 90 is De<br />
Banier ook de motor om systematisch<br />
het patrimonium<br />
van de <strong>Chiro</strong> aan te pakken.<br />
In de afzonderlijke vzw’s<br />
was er daarvoor een gebrek<br />
aan geld. Nu de middelen<br />
samen gebruikt worden,<br />
kunnen we alle winkels<br />
systematisch renoveren. En<br />
waar de winkel aangepakt<br />
wordt, wordt het <strong>Chiro</strong>secretariaat<br />
aangepakt: kijk maar<br />
eens in Roeselare en Gent.<br />
36 ] DUBBelpUNt FEBRUARI 2006 [<br />
Je had in de kleine oude<br />
winkels vaak de indruk dat je<br />
in een winkel terechtkwam<br />
die uitverkoop hield. In de<br />
vernieuwde winkels bieden<br />
we 12 000 verschillende<br />
producten aan. We gaan<br />
intenser dan ooit op buitenlandse<br />
beurzen op zoek<br />
hoe we op trends kunnen<br />
inspelen. Gelukkig brengt<br />
het creatieve assortiment<br />
veel handenarbeid met zich<br />
mee om alles te verpakken,<br />
uit te tellen... We moeten<br />
dus niet meteen vrezen dat<br />
een grootwarenhuis ermee<br />
uitpakt.<br />
In <strong>februari</strong> opent onze elfde<br />
winkel in Sint-Niklaas. Misschien<br />
volgt er ooit nog één<br />
in Oostende of Maastricht en<br />
dan zitten we aan het punt<br />
waar we niet meer kunnen<br />
groeien met het huidige magazijn,<br />
met één camionette,<br />
met het huidige personeel.<br />
Rust roest, maar we moeten<br />
er heel goed over nadenken<br />
hoe we verder gaan en hoe<br />
we dat met onze vrijwilligersploegen<br />
kunnen blijven<br />
overzien.”<br />
DP: “BEDANKT PIETER, VOOR DIT<br />
INTERVIEW ÉN VOOR DE VELE JAREN<br />
DIENST AAN DE CHIRO!”<br />
jaaRtHemav<br />
Raf kroop achter het meisje<br />
aan een ladder op en belandde<br />
zo in de hut. Zijn ogen<br />
moesten even wennen aan<br />
het donker, maar toen zag hij<br />
in een hoek een oude vrouw<br />
zitten. Hij knikte haar toe,<br />
maar zij scheen geen aandacht<br />
aan hem te besteden<br />
en kauwde verwoed verder<br />
op een soort noot. Af en toe<br />
spuugde ze een rood straaltje,<br />
zomaar op de vloer. Raf<br />
kneep zijn ogen tot spleetjes<br />
en speurde naar het meisje<br />
dat... naast hem bleek te<br />
zitten. Ze grijnsde en bood<br />
hem een noot aan, maar Raf<br />
was zijn ervaring met de durian,<br />
die andere ‘Filippijnse<br />
delicatesse’, nog niet vergeten<br />
en bedankte vriendelijk.<br />
Hij hoorde nu ook buiten de<br />
stem van Luz die hem riep,<br />
dus nam hij snel afscheid.<br />
“Hé Raf, dáár was je dus!<br />
Heb je vriendjes gemaakt?<br />
Leuk zeg, maar nu moeten<br />
we weer verder. Ik vond een<br />
chauff eur die bereid is ons<br />
te brengen naar waar we<br />
maar willen,” en ze wees op<br />
de kleurrijke jeepney achter<br />
haar. De al even kleurrijke<br />
chauff eur wuifde naar Raf en<br />
gebaarde dat ze moesten instappen.<br />
Raf, nog altijd een<br />
beetje op zijn hoede voor de<br />
gemene honden, liet zich dat<br />
geen twee keer zeggen en<br />
dook snel achterin de jeepney.<br />
Eens ze de stad uitreden,<br />
werden de wegen almaar<br />
hobbeliger. De jeepney, met<br />
Luz en Raf achterin, schudde<br />
vervaarlijk heen en weer. Raf<br />
mocht dan wel gek zijn op<br />
wilde kermisattracties, maar<br />
in de jeepney , zo zonder<br />
veiligheidsgordel, voelde hij<br />
zich allesbehalve een held.<br />
Luz vond zo’n wilde rit dolle<br />
pret en haar schaterlach<br />
stelde Raf al snel gerust. Zo<br />
hotsten en botsten ze een<br />
tijdje verder tot de jeepney<br />
bruusk halt hield. Raf krabbelde<br />
overeind en tuurde<br />
door het raampje: de weg<br />
was... weg! Veranderd in<br />
een lustig kolkende modderstroom.<br />
De chauff eur stapte<br />
uit, waadde naar de kant en<br />
maakte er een praatje met<br />
een andere chauff eur. Raf en<br />
Luz volgden zijn voorbeeld.<br />
Nu pas kon Raf goed zien<br />
wat voor een vreemd gewas<br />
er op de velden groeide, hele<br />
velden vol, zo ver hij maar<br />
kijken kon. Dat was ananas,<br />
wist Luz.<br />
Ananas? Dat moest Raf nu<br />
toch wel even van dichtbij<br />
gaan bekijken, want hij was<br />
ervan overtuigd dat zijn<br />
mama zich deze keer vergiste.<br />
Ananas groeit toch aan<br />
bomen, zeker? Maar Luz had<br />
gelijk. De plantage behoorde<br />
toe aan een Amerikaans<br />
bedrijf, wist Luz ook nog te<br />
vertellen.<br />
“Zijn al die velden van één<br />
enkel bedrijf? Fieeeuw...”<br />
fl oot Raf. “Wat moeten die<br />
rijk zijn!”<br />
Luz knikte: “Stinkend rijk.”<br />
Een busje vol jonge mannen<br />
denderde voorbij en deed<br />
het water opspatten, zodat<br />
de mannen die bovenop het<br />
busjes zaten een douche kregen<br />
waarvan ze alles behalve<br />
schoon werden. “En dat zijn<br />
de boeren die op die velden<br />
werken.”<br />
“Hebben die boeren dan zelf
Change language