SHIVA NATARAJA - Yoga Intervision

- daarbij heb ik sterk de neiging om bepaalde belangrijke stellingnames op meerdere
verschillende manieren te formuleren; ik doe dat niet alleen om zélf dichter bij het gestelde te
komen, maar ook omdat ik de ervaring heb dat datzelfde voor eventuele lezers ook geldt;
onder meerdere formuleringen kan het zijn dat er één is die ons opeens, als in een flits,
triggert; desalniettemin weet ik dat mensen dit ook wel wat drammerig vinden; het zij zo ..
- mijn verhaal zal bovendien geleidelijk persoonlijker worden; trek je daar maar niets van aan;
geloof me, er zit weinig verschil tussen het algemene en het persoonlijke als
uitdrukkingsvormen; bedenk maar dat mensen hun persoonlijke ervaringen vaak in algemene
terminologie, in vermeende wetmatigheden, gieten; dat doen ze om niet al te zelfonthullend
bezig te hoeven zijn, maar intussen zijn ze het wel; al kan het goed zijn dat zij soms zelf niet
weten dat ze het in hun algemene theorieën uitsluitend over zichzelf hebben; anderzijds
vertellen ze hun eigen zelfonthullende ervaringen bijna altijd met de bedoeling dat de ander er
goed aan zou doen zo ook te denken, zelf ook zo’n weg te gaan, hetzelfde te beproeven; onder
het mom van hun eigen ervaringen en inzichten ten behoeve van anderen overdraagbaar te
maken, proberen ze, - let wel: net als ik - , in feite niets anders dan zichzelf te overtuigen; dus
algemene- en persoonlijke verhalen, ze komen op hetzelfde neer
- voeg daaraan toe dat ik, in plaats van met hoofdletters en punten te werken, met puntkomma’s
werk, dat ik mijn taalgebruik en zinsconstructies niet achteraf ben gaan verfraaien,
lange zinnen niet in stukken ben gaan hakken, dat veel van die zinnen daardoor tegelijk
complex en gedrongen zijn, zoals deze zin dat is en de voorgaande dat waren, dat alles omdat
ik, zoals daarnet reeds opgemerkt, mijn conceptuele kwaliteiten eigenlijk niet meer wil
uitspelen, in ieder geval niet meer in de vorm van essays, dus stilering niet meer op kan
brengen, en de uitdaging voor jou als lezer om mij in mijn welhaast postmoderne, ik bedoel:
wellicht moeilijk te begrijpen betoog, te volgen ligt er compleet
- deze zin, en de voorgaande zinnen, bevatten daarmee al een voorproefje van de soort tekst
die je zult aantreffen; als het ontcijferen ervan je dus nog niet ontmoedigd heeft dan zal de rest
ook wel lukken; per slot van rekening moet er ook materiaal zijn voor tekstverklaring, het vak
waaraan ik op de middelbare school van alle vakken nog het minste hekel had en waarin ik
me ook wel vast beet; ik leerde toen dat we heldere taal, heldere betogen wel waarderen,
uiteraard, maar dat de kans groot is dat we die ook weer snel naast ons neerleggen, snel
vergeten; we hebben er zelf te weinig voor hoeven doen; dat zal nu anders zijn, want om je dit
betoog eigen te maken zul je er toch zélf de grote lijn uit moeten halen, er eventueel een soort
eigen indeling in moeten aanbrengen; met de tekstverwerker kan alles, moet je maar denken
- om al deze redenen, bovendien in een tijd waarin jonge mensen alleen nog artikeltjes van
maximaal anderhalve pagina krijgen voorgeschoteld, zie ik in dat een dergelijk geschrift
opeens, in haar geheel, naar je toe mailen nou niet bepaald motiverend werken zal; daarom
verdeelde ik het in een aantal afzonderlijk stukken; de moderne e-mailtechniek maakt het
vervolgens mogelijk om deel voor deel te verzenden; steeds een nieuw deel zodra jij dat
kenbaar maakt; mocht je commentaar op de tekst willen geven of er eigen ervaringen aan
willen toevoegen dan kan dat onder en dwars door die gedeelten van de tekst heen welke het
betreft; bijvoorbeeld in vet-cursief; maar commentaar is niet echt nodig; je onderneming de
tekst wezenlijk pogen te verstaan volstaat
- ook al gaan we aldus en deelsgewijs te werk dan nog lijkt het me een hele onderneming; je
bent nu immers gedwongen, althans ik vraag het je, om niet uitsluitend op j o u w motivatie
te werken, maar er als het ware, althans op tal van plaatsen naar ik aanneem, tegenin; het heeft
13