SHIVA NATARAJA - Yoga Intervision

SHIVA NATARAJA OF EEN BEETJE VERLEGEN ZIJN WE ALLEMAAL (5)
(svadyaya: poging tot verkenning van ons zelf in termen van ontwikkeling)
- parallel aan het weer wat normaler worden van mijn sociale leven doofden de extatische
gevoelens waarin ik toen verkeerde geleidelijk weer uit; van daaruit begreep ik dat het de
omstandigheden waren geweest die me als het ware boven mijzelf hadden uitgetild, - conform
het eerste teken - , resp. naar mezelf hadden toegebracht, - conform het tweede teken - ; er
was weer “werk” aan de winkel … en tegelijk daarmee: bidden voor - , wachten op grace, op
genade … wat ik weer onvoldoende durfde want te zelfzuchtig vond .. onzin natuurlijk ..
- dit zijpad, het zijpad van wat onze levensomstandigheden ons brengen, nu samenvattend:
waar we het in feite over hadden is niet alleen een zijpad, maar vormt tegelijk het hoofdthema
van “shiva nataraja of een beetje verlegen zijn we allemaal”, want heeft betrekking op het
principe waarmee shiva nataraja c.q. spirituele groei, iedere groei, werkt; te weten met “het
aannemen van de uitdrukkingsvorm die op spontane wijze hoort bij een hoger
bewustzijnsechelon dan het echelon waarin we verkeren”; “honsho myoshu” noemt wilber
dat; “phala rupatvat” noemt narada het in sutra 26, de kortste sutra die ik ooit tegenkwam, in
zijn “narada bhakti sutra”, hetgeen betekent: de vorm brengt de vrucht voort; mijn
bahktiboekje eindigt ermee; “evocatie door expressie” noem ik het zelf; daardoor weekt de
shiva in ons de dominantie van het betreffende vermogen uit ons huidige echelon los, en
drumt hij het bij het naasthogere echelon horende bewustzijnsniveau resp. kwaliteit in ons
tevoorschijn; of, anders gezegd: het lagere niveau wordt overstegen en omvat door het
naasthogere; “omvat” omdat de toegang tot naastlagere niveaux daarmee niet is verdwenen;
de beeldtekst uit deel 0 zul je nu vast beter begrijpen
- intussen zul je gemerkt hebben dat ik webster’s omschrijving van facility dus uitbreid met
het ervaringsfeit dat facilities gekenmerkt worden door een inherente drang tot realisering
ervan; tussen haakjes: het dwingende, haast boven onze macht uitgaand krachtige “naar
realisering ervan strevende aspect” van facilities valt ook te herkennen in maslov’s
behoeftecategorieën; beide begrippen hebben te maken met de bredere wetmatige context van
“dat wat kán, ook gebeuren zal, gebeuren moet”; anders gezegd: van dat wat voor mensen
mogelijk is gaat een sterk appel uit om dat ook te (doen) plaats vinden c.q. te realiseren; ik zie
dit gegeven als heel belangrijk, aangezien het doorschouwen ervan naar mijn mening de enige
echte mogelijkheid is om fixaties op het koste wat kost realiseren van wat mogelijk is, althans
wanneer we ernaar verlangen, te overstijgen en van allesbeheersende dwanggedachten
daaromtrent te kunnen afkomen; fixaties, dwanggedachten, waarvan mensen voorheen slechts
dan konden afkomen wanneer ze hetgeen waaromheen ze cirkelden, uitvoerden dan wel
afbraken; want het geldt ook voor wat betreft het “ons willen losmaken van”
- maar goed, wat ik nu met deze uitweiding hoop is dat je jezelf van daaruit beter begrijpt, en
mild bent voor jezelf; voor ons verlangen naar een vaste levenspartner hoeft niemand van ons
zich te schamen; ook niet als we daarbij even onze trukendoos hanteren, of onze ogen voor
zich bij eventuele kandidaten voordoende inconvenienten sluiten; ik wil daarmee echter niet
zeggen dat een te langdurige en te exclusieve gerichtheid op het vinden van – resp. leven met
één andere partner, bezien vanuit hogere bewustzijnsniveaux, niet op den duur zou kunnen
uitpakken als een belemmering voor het betreden van die hogere niveaux; en dat ze in dié zin
dus niet als een substituut daarvan zouden kunnen gáán functioneren; als dat zich mocht
voordoen dan zij het zo, en ik begrijp het, maar jammer vind ik het dan wel; daarvoor ben ik
41