SHIVA NATARAJA - Yoga Intervision

- wat dus eerst louter onbewust z was, plus wat als z beleefde a, splitsen we tussen ons
lichaamszelf en een omgeving; we geven onze vereenzelviging met die eerste onbewuste
diffuse toestand op; we transcenderen die toestand met als winst een startend, zij het nog
slechts louter lichaamsgeörienteerd bewustzijn, met daarvan afgetekend een minimaal begin
van besef van een zich tegenóver ons bevindende omgeving; de term bewustzijn gebruiken we
daarbij bij gebrek aan preciezere woorden; het is echter te veel eer; wat we aan lichaamsbesef
ervaren is nog louter proces- en actiegebonden
- wil dat nu zeggen dat we nooit meer naar die nu overstegen comatueuze toestand
teruggrijpen? dat we er af en toe niet naar terug verlangen en op een aangepaste wijze gevolg
aan geven? sauna, beautyfarm, iedere avond naar bed, lekker in je holletje … huidcontacttroost
bij onze geliefde ander, dat en nog veel meer zijn de acceptabele vormen waarin we
genieten van het organisch-fysiek opslokkend voor onszelf aanwenden van onze omgeving …
we worden er echter nu niet meer door bepaald, door beheerst … we weten bovendien, nou ja,
dat neem ik aan, dat de gelukzaligheid die we erdoor verwerven slechts van tijdelijke aard is,
van de tweede orde .. ergo, de hogere bewustzijnstoestand toestand includeert resp. covert de
lagere; straks zal overigens blijken dat dat zich almaar herhaalt, ongeveer zoals de russische
serie poppetjes in poppetjes, matroesjka’s heten die geloof ik, want dit is nog maar ons begin;
ik gaf dat in het voorgaande al, zij het uiterst compact, weer
- al spoedig merken we dat van ons lichaam de mond wel heel belangrijk is; en van onze
omgeving de moederborst; als de moederborst, moeder, weg is, zijn we bang; we weten nog
niet dat zij weer terugkomt; ik sla nu van alles over; op een gegeven moment vormt zich in
ons bewustzijn echter een beeld van die moederborst resp. voedsel resp. moeder; we ervaren
dat als de moederborst resp. moeder weg is, zij, op ons huilsignaal, weer terugkomt; dit vormt
een eerste minimaal begin van wat objectpermanentie heet; geleidelijk ook verwerven we een
minimaal eerste stukje besef van tijd en ruimte; snel daarna verschijnt het moment waarop ons
“bewustzijn” niet langer meer uitsluitend gevuld is met “lichaamsbesef, incestueus van aard,
plus globaal omgevings- resp. de voedende ander-besef”; nu kan het - , kunnen we ook
werken met beelden daarvan en beelden van overige objecten die we leerden kennen, maar die
op dat moment afwezig zijn; onmiddellijke behoeftebevrediging maakt daardoor zonder al te
levensbedreigend te zijn, plaats voor het vermogen tot uitstel; door verbeelding ervan dus; wat
er dus weer gebeurde is dat er een splitsing of differentiatie optreedt; door het loslaten van
eerdere identificaties verwerven we een ruimer bewustzijn, want nu kunnen we zowel ons
lichaam als onze omgeving in beelden voorstellen; nu komt er ook een verdergaand begin van
tijd en ruimte in ons bewustzijn
- vervolgens kan het goed kan zijn dat ons latere, in onze ontwikkeling verworven nieuwe
vermogen, te weten de wereld van de beeldrijke fantasie, die we realiseerden dank zij het
loslaten van onze uitsluitende vereenzelviging met ons lichaam plus globale omgeving, zo
aantrekkelijk wordt dat we er wel permanent in willen verblijven; temeer ook omdat op die
wijze de buitenwereld beter beheersbaar lijkt en we ons door toedoen van onze binnenwereld
zelf kunnen troosten in geval van opgelopen frustraties in die buitenwereld; enz.
- laten we, op het risico af dat ik voor deskundig doorga, nog eens een ander voorbeeld
bekijken: de mond; welnu, naarmate we opgroeien verliest de mond, - niet als eerste
vroegkinderlijk sexueel orgaan, zoals freud c.s. dacht, hetgeen thans toch wel als achterhaald
wordt beschouwd, hoewel wilber nog wel uit lijkt te gaan van het bestaan van
vroegkinderlijke sexualiteit - , als zuig- resp. eerste contactorgaan, haar vroegere dominantie;
we proberen dan niet meer ons contact met onze primaire omgeving te realiseren door mede
43