SHIVA NATARAJA - Yoga Intervision

liefdevolle wijze vorm geven aan een leven samen met één iemand anders in het bijzonder;
helaas valt het niet mee om dat doodnormale verlangen te realiseren; binnen onze totaal
geërotiseerde en op onmiddellijke behoeftenbevrediging gerichte samenleving vergt de
huidige sex and the city subcultuur, waar jij, zoals je me vertelde, min of meer deel van
uitmaakt ..“dat je tenminste 17 hopeloze dates moet afwerken, dates die nergens op slaan,
voordat er weer iemand op je pad komt die de moeite waard is” (HP/De Tijd 5-9-03 blz 72)
- als dat zo is, dan denk ik: het etiket “promiscuïteit” past daar niet meer op; althans de
negatieve kant ervan is intussen al lang weggesleten; nee, dan denk ik dat dat etiket veeleer
hoort bij míjn generatie resp. de sexuele revolutie uit de jaren zestig-zeventig onder het juk
waarvan die generatie achteraf gezien gebukt ging; het was de oudere generatie van toen die
vond dat de jongeren uit die tijd, die zich zogenaamd bevrijdden, promiscue waren .. kortom,
relatievorming en sexualiteit zijn sterk tijd-cultuurgerelateerde fenomenen; en dit nu
bemoeilijkt het kiezen en volgen van een eigen -, individuele ingang
- laten we ons echter niet door somberheid weerhouden en naar enige van die individuele
ingangen kijken; temeer omdat relatievorming zich niet alleen voor doet in de daarvoor ideale
of kritische periode; ook daarna, nadat de procreatieve kant er niet meer aan is gerelateerd,
blijft zij om vervulling vragen; wanneer dus realisatie ervan uitblijft zullen we ons met het
uitblijven ervan moeten verstaan, zullen we dit een plek moeten geven en/of ons leven er als
het ware ernaar moeten her-inrichten; “coping” heet dat, een soort bewust manipuleren van
onze emoties; zijn we op een spiritueel pad, dan zou dat er bijvoorbeeld uit kunnen bestaan
dat we met het oog daarop vrijwillig afstand doen van vast partnerschap, er een geschenk van
maken, aan het transcendente dus, van wat het leven ons niet bracht; ongeveer zoals anderen,
door non of monnik te worden, vrijwillig de staat van ongehuwd zijn op zich nemen
- we kunnen, in plaats van coping, uiteraard ook onderzoeken wáárom vervulling van
relatievorming uitblijft; misschien zijn we de dupe van ons verleden, de dupe dus van uit onze
opvoedingsgeschiedenis voortkomende scriptmatige herhalingsdwang; misschien is het heden
aan de orde, en is, uiteraard in samenhang met die scripts, maar evenzeer onder de pressie van
de (sub)cultuur waar we bij horen, onze matchingsstrategie niet goed; beide ingangen lieten
we echter liggen; er tekende zich immers een vierde ingang af, bestaande uit als het ware een
voorschouw op onze toekomst; we bezagen het uitblijven van relatievorming vanuit de vraag
waar dit mogelijk naartoe wenkt; precies op de dag dat je toenmalige date het liet afweten
werd je gevraagd te participeren in belangrijk vrijwilligerswerk; de wenk betrof dus je
liefdevolle zorg, breder dan op één persoon gericht, in te zetten; welnu, dit komt neer op het,
gestuurd dus door de omstandigheden, aannemen van de vorm, i.c. die van barmhartigheid /
“helping others”, die de spontane uitdrukkingsvorm is van een hoger ontwikkelingsstadium;
conform het principe waarvan shiva nataraja, onze spirituele groei, zich bedient
- dat nu is wat ik je probeerde duidelijk te maken; het was niet mijn bedoeling je erdoor in de
kou te zetten; ik denk echter dat dat wel het effect ervan was; in mijn noem het:
plaatsvervangende vreugde over het feit dat deze omstandigheden zich zo voordeden, verloor
ik, ongewild, het contact met je; dat spijt me oprecht; niet dat ik het na dit excuus nog eens
dunnetjes over wil doen, evenwel ik spreek uit ervaring met dit fenomeen, het fenomeen dat
omstandigheden ons kunnen brengen tot een soort van vooruitlopen op onze latere groei; de
pijn van het vele, vele jaren niet zien van mijn kinderen bijvoorbeeld dwong mij tot het
aannemen van uitdrukkingsvormen behorende bij hogere bewustzijnsniveaux; niveaux
waaraan ik van binnenuit nog bij lange na niet toe was; te weten troost te vinden bij – en
proberen te leven naar het boeddhistisch-ethisch uitgangspunt dat stelt: “all sentient beings are
39