Vel 79. 305 Tweede Kamer. 14dc VERGADERING

319
14de VERGADERING. — 29 OCTOBER 1924.
66. [Vaststelling eener nieuwe Tariefwet.
(Boon e. a.)
sommige fabrieken niet enkele, maar 84 pet. van de daar
gebruikte machines er onder zouden vallen, in andere fabrieken
misschien 70 of 80 pet. Ik ben eventueel bereid die cijfers
nog eens te noemen.
Wat zegt nu de Minister? Er worden in de fabrieken gebruikt400
machines. Wat doet dat er eigenlijk toe? Ze hebben
een levensduur van 20 jaar. (De levensduur is wel wat korter,
nl. 12 tot 15 jaar, maar laten wij daar niet al te veel op
vallen!) Het zal dus voor één bedrijf zijn een post van 400 x
f 400 = f 160 000. Dat is dus per jaar voor één bedrijf met
400 machines een post van f 8000, of f G40 invoerrecht.
Wanneer wij aannemen, dat de levensduur niet is 20 jaar,
maar 12 jaar, dan blijkt het. dat die post voor een vrij uitgebreide
fabriek tegen de f 1000 loopt.
Nu zegt de Minister: wat maakt ge een kabaal voor zoo'n
klein postje. Ik wijs er echter op, hoe gevaarlijk het is, om
bij ieder postje te zeggen: wat doet het er eigenlijk toe.
Door drie achtereenvolgende postjes, nl. voor garens f 1200,
voor de naaimachines f 1000 en straks voor naalden f 800, zal
één fabriek f 3000 hebben te betalen. De Minister kan nu wel
zeggen: dat is een klein bedrag en wat doet dat er eigenlijk
toe, maar de Minister is er toch met mij van overtuigd, dat
onze industrie dergelijke kleine bedragen niet kan dragen,
dat wij, met onze wassende bevolking, hoe langer hoe meer
op den export zijn aangewezen en dat wij de industrie zoo
weinig mogelijk belemmeringen in den v^eg moeten leggen.
Mijnheer de Voorzitter! De Minister is geëindigd met te
zeggen: het amendement van den heer Boon bevat elementen
van juistheid, ik zou er wel iets voor gevoelen, maar de administratie
wordt zoo moeilijk. Ik wijs er dan echter op. dat de
Minister in post 41 onder de bijzondere bepalingen dezelfde
redactie heeft voor platinadraad, koperdraad, kopertouw,
ongeverfde zijde en dergelijke meer, waarbij het in de declaratie
ontzettend veel moeilijker zal zijn te constateeren, waarvoor
de .artikelen bestemd zijn, dan bij deze machines.
Aan den eenen kant beroept de Minister er zich op, dat
de machines zoo zelden vernieuwd worden: zij zouden een
levensduur van 20 janr hebben; zoo heel veel worden er niet
ingevoerd; maar aan den anderen kant zegt de Minister, dat
het voor de administratie ondoenlijk zal zijn dit te controleeren.
Dat argument zal de Minister moeilijk kunnen volhouden.
Mijnheer de Voorzitter! Het spijt mij, dat de dames Bronsveld—Vitringa
of Meijer, of een ander lid der rechterzijde
mij hierbij niet steunen, aangezien ik dan meer succes zou
hebben, nu de Minister zelf erkent, dat het billijk en juist is.
Mevrouw Bakker—Nort: Mijnheer de Voorzitter! Ten
einde de Kamer een onnoodige stemming te besparen, trek
ik mijn amendement in.
Aangezien het amendement van mevrouw Bakker—Nort
(Stuk n°. 7) is ingetrokken, maakt het geen onderwerp van
beraadslaging meer uit.
De heer van Gijn: Mijnheer de Voorzitter! Het is minder
aangenaam voor den vrouwenarbeid te moeten optreden, als
men de vrouwen aan de rechterzijde hoort zeggen: och, als
de naaimachines iets duurder worden, wat doet dat er toe? j
Wanneer een naaimachine f 160 of f 200 kost, wil het
zeggen voor de arme stakkerds die haar bijna afbetaald
hebben, dat er f 12,80 of f 16 bijkomt en dat zij dus een i
paar termijnen meer moeten betalen.
Wij hebben mevrouw Bronsveld—Vitringa hooren zeggen:
5 pet. komt er niet op aan. Zij was al heel blij, dat er
8 pet. afging en zij tegen de kiezers kon zeggen': ik heb
jullie verdedigd tegenover den Minister, die zooveel vroeg.
Ik ben van die meening niet en blijf het voor de stakkerds
opnemen, die vaak al zoo heel moeilijk door het leven
komen en zich even nuttig maken in de productie als do
groote fabrikanten.
De Minister heeft gezegd: het kost alle jaren f 2-15 000.
Mijnheer de Voorzitter! Ik zou wel eens willen weten, !
wat het amendement, dat de Minister heeft overgenomen,
(van Gijn e. a.)
hem kost, om daaruit te berekenen, welk verschil er tusschen
die twee zou zijn. Een belangrijk deel traat van die
f245 000 af.
Ik wil er op wijzen, dat brei- en stopmachines evengoed
worden gebruikt door thuiswerkers. Die worden gebruikt
door menschen, die daarmede niet werken voor hun eigen
gezin, maar in het klein werken voor ondernemingen.
Ik zie niet in, waarom wij alleen aan naaimachines
moeten vasthouden. Wie een breimachine gebruikt, is er
dikwerf even arm en akelig aan toe, als wie een naaimachine
gebruikt, misschien nog veel slechter.
Ik blijf dus hopen, dat althans een voldoend aantal leden
zich zullen verklaren voor de belangen van die arme tobbers,
die de Regeering, in haar 6treven om de schatkist te vullen,
helaas meent te moeten treffen door dit recht.
De heer Colijn, Minister van Financiën: Mijnheer de Voorzitter!
Ik heb nog enkele opmerkingen te maken naar aaulei
ding van de becijfering, welke de heer Boon gegeven heeft.
Die geachte afgevaardigde zegt: 84 pet. van die machines
valt onder de gewiebtsgrens van 20 K.G.
Dit zegt op zich zelf zeer weinig. Wanneer men namelijk
de geldelijke gevolgen berekent, dan dient men te zeggen:
84 pet. van welk aantal ? Van 10 000 machines ? Van 100 000 ?
Van_400, zegt de geachte afgevaardigde. Welnu, dan zijn
wij in staat om het precies uit te rekenen.
84 pet. van 400 is rond 325. De prijs van een machine is
f 400. De verbruiksduur is 20 jaren. Dat beteekent dus een
afschrijving van f 20 per jaar. Wanneer er een recht op is
van 8 pet., dan moet die afschrijving worden verhoogd met
f 1,60 per jaar, aangenomen althans, dat dat recht ten volle
op het artikel drukt.
En als het gaat om 325 machines, dan gaat het in totaal
dus om verhooging der productiekosten met een bedrag van
325 maal f 1,60.
Een gelijke opmerking moet ik maken naar aanleiding van
de cijfers, door den heer van Gijn genoemd. De geachte
afgevaardigde spreekt, als hij het heeft over die arme
tobberds, die met een naaimachine hun brood moeten verdienen,
van een naaimachine van f 200, maar een naaimachine
kost f 60 of f 70 en, al6 men een heel mooie wil
hebben, f90.
Ik hoor daar zeggen: f 30, maar die soort ken ik niet. In
elk geval is f 60 veel dichter bij de waarheid dan f 200.
Als men dergelijke argumenten gebruikt, waarvan ik de
betrekkelijke waarde niet wil ontkennen, moet men niet door
dergelijke overdrijving de zaak voorstellen in afmetingen,
welke met de werkelijkheid niet in overeenstemming zijn.
Ik handhaaf dus mijn bezwaren tegen de amendementen,
voor zoover ik ze niet heb overgenomen.
De heer Boon: Mijnheer de Voorzitter! Nu de Minister
zijnerzijds een berekening heeft gemaakt, moet ik die toch
even rectificeeren. De Minister heeft gezegd, dat 83 pet. van
400 was 325, maar, als Zijn Excellentie had geluisterd naar
de berekening, welk ik zooeven heb gemaakt, dan had hij
gehoord, dat het waren 334 machines, zoodat men kreeg een
bedrag van 334 maal f 1,60 of f 477. De Minister denkt, dat
de levensduur van een machine is 20 jaar, maar die zal
ongeveer 12 jaar zijn, zoodat men komt tot een bedrag van
ongeveer f 800 voor de eene door mij bedoelde fabriek. Maar
al ging het om f 500, dan was het nog van belang.
Verder wijs ik er op, dat de Minister verder wijselijk heeft
gezwegen over zijn bewering, dat de administratieve moeilijkheden
zoo groot zouden zijn, terwijl Zijn Excellentie die
bij andere ingewikkelde artikelen niet laat wegen.
De heer Colijn, Minister van Financiën: Mijnheer de Voorzitter!
Ik wensch alleen mede te deelen, dat één der betrokken
fabrikanten persoonlijk aan het Departement heeft gesprolken
van een levensduur van 20 jaar; niet van 12 jaar.
De Voorzitter: Ik verzoek de Commissie van Rapporteurs,
haar oordeel over de Regeeringswijziging en over de beide
amendementen mede te deelen.