Vel 79. 305 Tweede Kamer. 14dc VERGADERING

Vel 81. 313 Tweede Kamer.
14de VERGADERING. — 29 OCTOBER 1924.
66. .Vaststelling eener nieuwe Tariefwet.
(van Gijn e. a.)
De katoenververijen en katoendrukkerijen krijgen haar
ongebleekt katoen hier binnen geheel vrij ; zij veredelen dat
product en het wordt dus beschouwd als grondstof. Dat heeft
altijd zoo gegolden en blijft gelden, ook bij het hoogere recht.
Toen indertijd deze vrijstelling van ongebleekt katoen werd
verleend, waren er hier te lande nog geen katoen bleekerij en,
maar die zijn er thans wel, waaronder een zeer belangrijke,
het zijn ondernemingen, die dn hoofdzaak in Nederland gemaakt
katoen bleeken, maar toch ook wel uit Engeland ingevoerd
katoen bleeken, en die dat katoen ten deele weer exporteeren,
ten deele in Nederland verkoopen. Wordt het geëxporteerd,
dan komt het recht weer terug, maar in het andere
geval niet. Wat kan nu de reden wezen om een verschillende
behandeling toe te passen tusschen de bleekerij en eenerzij ds
en de katoen drukkerij en en ververijen anderzijds? Onder de
makers van het tarief waren er wel, die de meening waren
toegedaan, dat hier geen recht moest worden geheven. De
Minister zal zeggen, dat het mij niet aangaat, maar ik durf
dat te vertellen, omdat ook de Minister reeds uit de keuken
van het tarief heeft geklapt.
Het derde amendement betreft eigenlijk een vraag, welke
niet is beantwoord. De Minister heeft indertijd toegezegd,
ook op vragen, welke in adressen waren gedaan, te zullen
ingaan. Nu heeft de Twentsche Kamer van Koophandel in
haar adres bij volgnummer 85 te kennen gegeven, dat er
naar haar meening alle reden was, dat wollensterkflanel,
zuiver een product, noodig voor de industrie, moest worden
vermeld in de bijzondere bepaling III. Het gaat hier niet om
bescherming of niet-bescherming, want het artikel wordt
alleen in het buitenland gemaakt. Het is zuiver de quaestie,
of een artikel, noodig voor de industrie, zal worden belast.
Ik geef den Minister in overweging, het advies van die
Kamer van Koophandel te volgen.
De gewijzigde amendementen van den heer van Gijn worden
ondersteund door de heeren Staalman, Ter Hall, Gerritzen,
mejuffrouw Westerman en mevrouw Bakker—Nort en
maken derhalve een onderwerp van beraadslaging uit.
De heer Colijn, Minister van Financiën: Mijnheer de Voorzitter!
Ik begin met mede te deelen, dat het mij voorkomt,
dat uw opmerking over de door de Regeering aangebrachte
wijzigingen volkomen juist is, zoodat de lezing moet zijn als
door u aangegeven.
Ik kom thans tot de amendementen van den heer van Gijn.
Het eerste strekt eigenlijk om het recht van manufacturen,
dat wordt voorgesteld op 8 pet., terug te brengen op 5 pet.
De heer van Gijn deelde reeds mede, dat inwilliging van zijn
voorstel voor de schatkist een schade zou meebrengen van
rond f 3 300 000. Dit cijfer, gebaseerd op den invoer van het
jaar 1923. is juist. De gronden, die de heer van Gijn voor
die verlaging heeft aangegeven, zi.in bij het algemeen debat
uitvoerig besproken. De heer van Gijn betoogde toen en betoogt
ook nu: wanneer men van een zeker artikel het recht
verhoogt, gelijk in dit geval, met 3 pet., dan brengt dat mede
voor dezelfde goederen, die in het binnenland worden vervaardigd,
een prijsverhooging met 3 pet.; misschien wat
minder, maar allicht 2 pet. Maar dat is nu het punt, waarover
bij de algemeene beschouwingen het geheele debat geloopen
heeft, met betrekking tot de vraag, of er in dit tarief
een protectionistisch element zit of niet. Wat de heer van
Gijn hier stelt als een feit, is juist het punt, dat te bewijzen
was en dat ik, naar ik meen, bij de algemeene beschouwingen
heb weerlegd. De vraag gaat m. i. hierom, of de voorsprong,
die Nederland heeft in de bestaande tarief verhoudingen,
gewijzigd wordt door dit nieuwe tarief, in aanmerking
nemende, dat bijna alle andere continentale landen van
Europa hun tarief in de laatste jaren aanmerkelijk hebben
verhoogd. Destijds heb ik betwist, dat de invoer van deze
goederen in Nederland zou verminderen en heb ik aangetoond,
dat de rechten op die goederen — men kan nooit zeggen
geheel; ik laat mij niet uit in dergelijke stellige bewoordingen
— waarschijnlijk niet zullen worden betaald door den
Nederlandschen gebruiker en derhalve ook geen aanleiding
zullen geven tot verhooging van den binnenlandschen prijs.
Handelingen der Staten-Generaal. — 1924—1925. — II.
(Minister Colijn e. a.)
Deheer van Gijn heeft ook nog gewezen op het bezwaar,
dat hij niet zelf te berde beeft gebracht, maar geciteerd heeft
uit een der adressen, dat men wel eens zou kunnen ondervinden,
dat in de Engelsche Dominions en koloniën de rechten
verhoogd zouden worden, omdat Nederland de rechten op
goederen van Engelschen oorsprong verhoogd had. Wie nu
in het bekende geschriftje van den heer van Spaendonck heeft
gelezen, welke tarieven nu reeds in de Engelsche koloniën
geheven worden, ziet, dat de onze daarvan nog zoo ver verwijderd
zijn, dat een dergelijke vrees mij overdreven toeschijnt.
Ik geloof daarvan niets. Wanneer iemand zelf een
recht heft van 30 pet., kan men moeilijk tot represailles
komen op grond dat iemand anders 8 pet. heft.
Het tweede amendement van den neer van Gijn heeft
de strekking om de uitzondering, die nu in het tarief zit
voor katoendrukkerijen en «ververijen, ook uit te strekken
tot de bleekerijen. Hij heeft gezegd: dat kan ook best; ik
weet zelfs, dat er onder degenen, die aan dit ontwerp gedokterd
hebben, ook zijn die er zoo over denken. Daarover
is inderdaad gedacht, maar ook aan wat anders, nl. om de
vrijstelling voor de drukkerijen en ververijen terug te
nemen, omdat artikel 15 van de wet een volmaakte solutie
geeft ten opzichte van die goederen, welke weer worden
geëxporteerd en die hier te lande alleen ingevoerd zijn om
weer te worden bewerkt of verwerkt.
De toestand is zoo, dat indertijd voor de drukkerijen en
ververijen, die uitsluitend voor export werkten, die vrijstelling
is ingevoerd en de bleekerijen er buiten zijn gelaten,
omdat er gevaar bestond voor misbruik, hierin bestaande,
dat het voor binnenlandsch gebruik bestemde
katoen, door het ongebleekt te laten binnenkomen en daarna
hier te bleeken, aan het invoerrecht, ook voor binnenlandsch
gebruik, zou worden onttrokken. Nu is die toestand
langzamerhand eenigszins gewijzigd. De vrijstelling voor
drukkerijen en ververijen zou, zooals ik reeds zeide, kunnen
vervallen, omdat art. 15 van het wetsontwerp geheel en al
voorziet in deze aangelegenheid, nl. dat goederen, ingevoerd
om hier te lande een bewerking of verwerking of herstelling
te ondergaan en daarna weer te worden uitgevoerd,
van invoerrecht zijn vrijgesteld. De Regeering heeft de
bijzondere bepaling voor drukkerijen en ververijen ten
; slotte echter niet teruggenomen, omdat sedert 1877 die
drukkerijen en ververijen nu eenmaal zich daarop geheel
hebben ingericht. Om zoo weinig mogelijk verandering te
brengen in den bestaanden toestand, hebben wij gezegd:
laat het nu voor de drukkerijen en ververijen maar bestaan,
doch voor de bleekerijen is het geheel en al onnoodig, want
voor zoover de goederen worden ingevoerd en daarna weer
uitgevoerd, zijn zij aan het recht niet onderworpen.
Wat nu het derde amendement betreft, ik moge er do
aandacht op vestigen, dat z.g. wollen sterkflanel op het
oogenblik belast is; dat wordt getroffen door een recht van
5 pet. Nu komt het mij voor, dat het mogelijk is, om aan
den wensch van den geachten afgevaardigde te gemoet te
komen, indien hij dat derde amendement zou willen redigeeren
ongeveer in overeenstemming met hetgeen voorkomt
op blz. 44 van het tarief, onder punt 10, nl : ,,wollensterkflanel,
waaromtrent bij de visitatie door bestelorders of
.andere bescheiden afdoende wordt aangetoond, enz.". Dan
zou aan het verlangen van den geachten afgevaardigde
worden voldaan, dat het als hulpmiddel voor de industrie
vrijblijft, terwijl het, wanneer het voor andere doeleinden
wordt ingevoerd, belast blijft.
De heer van Gijn: Mijnheer de Voorzitter! De Minister
heeft opgemerkt, dat deze zaak besproken is bij de algemeene
beschouwingen. Ik heb toen echter geen antwoord
gekregen op mijn bezwaar, dat er zooveel tusschen den wal
en het schip raakt. De Minister zegt nu, dat gebeurt niet.
Echter is een deel van de textielindustrieelen tegen deze
verhooging, ofschoon zij erkennen dat die in hun zakken
komt, terwijl oen ander deel ervóór is. klaarblijkelijk omdat
zij in hun zakken komt. Vindt de Minister dat niet een
duidelijke aanwijzing, dat de heeren van plan zijn, als het
zoover is, het recht er op te leggen? Wanneer wij in dit