Kliek hier vir die 2013 joernaal - Stamboek

Embriosplitsing
- Dr Fanie Steyn
ddie tegniek van embriosplitsing is reeds so vroeg as 1918 deur ‘n Duitse
embrioloog toegepas , genaamd Hans Spemann. Hans Spemann het
‘n briljante eksperiment uitgevoer waarby hy die dunste moontlike
“lem” gebruik het. Hy het besluit om die haar van ‘n baba te gebruik en
daarmee ‘n lus gevorm rondom ‘n Salamander embrio.
dormer 2013
Die lus is toe stelselmatig kleiner gemaak totdat
hy in staat was om die Salamander embrio in die
helfte te verdeel. Vanuit hierdie eksperiment is
toe twee nageslag gebore. Spemann het verder
voortgebou op sy navorsing in embrionale
fisiologie en biologie wat daartoe gelei het
dat hy die Nobel Prys in 1935 ontvang het
vir sy werk.
In 1952 het ‘n navorser met die naam Seidel
gevind dat normale nageslag gebore word by
hase waarvan een van die blastomere gedurende
die 2 sel stadium uit die embrio verwyder
is. Vandaar is die afleiding gemaak dat die
blastomere op daardie stadium in die embrio
“ongedifferensieer” is, met ander woorde
enigeen van die blastomere van ‘n vroeë
embrio stadium kan tot ‘n normale foetus
ontwikkel.
Al bogenoemde het tot gevolg gehad dat
die tegnieke van embrio splitsing evensieël
in die praktyk toegepas kon word. Aanvanklik
was Beeste een van die eerste produksiedier
spesies waarop embriosplitsing op relatief
grootskaal toegepas is. Bees embriosplitsing
word normaalweg op ongeveer dag 6 na
inseminasie gedoen sodra die embrios nie
chirurgies gespoel is.
Tesame met embriosplitsing in beeste kan
embrio-sexing ook gedoen word. Embrio
sexing maak gebruik van ‘n PCR (Polymerase
Chain Reaction) om die geslag van die embrio
te bepaal, deurdat hierdie reaksie spesifiek die
Y-chromosome amplifiseer en dit dan visueel
waargeneem kan word met behulp van
elektroforese.
Resultate: Die gemiddelde konsepsie van
embrios wat splitsing ondergaan het is
ongeveer 50%, maar dit kan ook hoër of laer
wees as gevolg van ‘n groot hoeveelheid
verskillende veranderlikes. Dit beteken dus
dat indien 10 embrios gesplit word , daar n
potensiaal van 20 demi-embrios kan wees.
Vanuit hierdie 20 demi-embrios kan daar
dus moontlik ‘n gemiddeld van 10 nageslag
gebore word.
Indien die 10 embrios nie gesplit word nie en ook
vars oorgeplaas word , sal daar in die omgewing
van 6 of 7 nageslag gebore word (weereens
afhanklik van baie verskillende veranderlikes).
Dus behoort daar ‘n groter hoeveelheid
nageslag gebore te word waar die tegniek van
embrio-splitsing toegepas word.
Ramsem het onlangs die resultate van twee
embrio-spoel plus splitsing programme
evalueer.
Twee verskillende Dorper stoeterye het die
tegniek van embrio-spoeling + splitsing aangevra
en die resultate was as volg: Groep 1: 98
oorspronklike embrios (waarvan ongeveer
twee derdes gesplit was) , het gelei tot 108
lammers dragtig gescan op ongeveer 8 weke
ouderdom.
Groep 2 : 40 oorspronklike embrios (waarvan
ongeveer twee derdes gesplit was) , het gelei
tot 41 lammers dragtig gescan op ongeveer
7weke ouderdom. Vanuit bogenoemde
kan afgelei word dat dit wel moontlik is om
dieselfde hoeveelheid nageslag of meer aan te
kry as die oorspronklike getal embrios (>100%).
12
Embrio sexing is veral wyd toegepas in
Melkbeeste, juis as gevolg van die feit dat die
vroulike geslag die produseerder is van melk
en dus ekonomies meer relevant is.
Die DNA van die nageslag wat gebore word
van elke embrio wat gesplit is, sal identies
wees.