Vrijuit, editie maart 2013 - Aclvb

26 regionaal
Rondetafel Brussel
VAKBONDSSTRATEGIEËN TEGEN
MANAGEMENT DOOR STRESS
Na een vraag van een ULB-studente die een thesis maakt over de vakbondsstrategieën
jegens stressmanagement, heeft de Brusselse Regionale
een rondetafel georganiseerd met een dertigtal afgevaardigden. Iedereen
getuigde vanuit zijn persoonlijke ervaring over de aantasting van de arbeidsvoorwaarden
in zijn bedrijf en vertolkte reacties van werknemers en hun
afgevaardigden.
De vraag kwam pas op het einde aan bod, maar eigenlijk moet ze vooraf gesteld
worden : hanteren werkgevers willens nillens een stressmanagement of is zulks
slechts het ongewenste gevolg van een zuiver financieel management van het
bedrijf ? Af te leiden uit de getuigenissen blijkt het antwoord niet zo duidelijk als
men zou denken.
Geen begrip meer
“Vroeger hadden de directie en de hiërarchisch oversten respect voor de werknemers”,
weet Marie Sinatra, afgevaardigde bij Vivium. “Tegenwoordig zijn we niet
meer dan een nummer op de pay roll. Ons werk wordt gechronometreerd, binnen een
dag moeten we een bepaald aantal dossiers behandeld hebben, terwijl we eigenlijk
- als we ons werk goed willen doen – aan elk ervan de nodige tijd zouden moeten
kunnen besteden. Als afgevaardigden kunnen we nog enkele aanpassingen bereiken
die voor een menselijke toets zorgen, zoals gratis koffie voor alle personeelsleden.”
Schuld van de crisis ?
De directies wijzen naar de crisis en de internationale concurrentie om hun productiviteits-
en herstructureringsmaatregelen te verrechtvaardigen. “De crisis dient als
uitvlucht”, sneert Denis Duval, afgevaardigde bij Euroclear. “Niet alle bedrijven verkeren
in moeilijkheden. Nochtans passen ze allemaal managementtechnieken toe
die het personeel onder druk zetten, zoals Euroclear, dat de werknemers volop geld
toestopt om ze af te raden te gaan revolteren en, in dit geval zich af te vragen wie
zijn job zal behouden en wie hem zal verliezen eens de 500 arbeidsposten naar Polen
zullen gedelokaliseerd worden”.
Zelf-stress
We kunnen niet ontkennen dat ook de werknemers een verantwoordelijkheid dragen
in de aantasting van de arbeidsvoorwaarden. “Mensen bezorgen zichzelf stress”,
vindt Gisèle Martin van Stater Belgium. “Door tegenover anderen te willen bewijzen
dat zij de beste zijn, dat ze sneller en beter kunnen werken dan hun collega’s, schieten
ze zich in eigen voet en berokkenen ze ook schade aan
de rest van het personeel. De individualisering van de
taken heeft geleid tot een competitie die nadelig is voor
het bedrijf, want er is geen collegialiteit meer, geen teamwork
en wanneer iemand afwezig is, is er niemand meer
die zijn taak overneemt. Bij ons neemt de directie wat gas
terug en zorgt ze opnieuw voor meer groepsmentaliteit.”
Low performers
Jammer genoeg kunnen de directies vaak rekenen op een
ombuiging van het begrip ‘performantie’ naar wat neigt
naar egoïsme. “Bij ING wordt sociale druk uitgeoefend
door een groep kleine managers die hun arbeidsuren niet
tellen. Het zijn dus de werknemers die er mee voor zorgen
dat de lat hoger wordt gelegd, uit schrik om – zoals dat
bij ons heet - als ‘low performers’ bestempeld te worden,
geen interessant etiket in een bedrijf dat 1.500 banen
gaat schrappen.” Al die druk is misschien gunstig tijdens
acties op korte termijn, maar zeker niet voor het
bedrijf op middellange termijn.
Burn-out
”Ik ken collega’s die ziek worden door te veel te willen
werken”, stelt een verontruste Khadija Bouzerda, afgevaardigde
in hotel Sofitel aan de Guldenvlieslaan. “We
krijgen hier te maken met directeurs uit andere landen
aan wie we moeten uitleggen wat de Belgische wetgeving
toelaat en verbiedt, meer bepaald inzake arbeidsprestatieduur.
Anders stellen ze geen enkele grens en
bepaalde collega’s die zich te veel laten doen, evenmin.
Het is onze rol als afgevaardigde te waken over de naleving
van die grenzen vooraleer een burn-out opdoemt.”
Bij wie – naast de delegees – kan men anders nog
terecht ? “Alleszins niet bij de arbeidsgeneesheer”, foetert
Gaspare Amico. “Bij Delhaize werden alle arbeidsgeneesheren
ontslagen om plaats te maken voor externen,
waarvan sommigen Nederlands noch Frans spreken.
Probeer dan als werknemer maar eens behoorlijk je probleem
uit te leggen !”
VRIJUIT/MAART 2013