Magazine Chronisch Ziek - Week van de chronisch zieken

Actief op de arbeidsmarkt
Op een nieuw spoor,
met dank aan de cursus
Jeugdhulpverlener Jacqueline
Freiboth (41) volgde in 2006 Met je
ziekte aan de slag. Bij die cursus
vond ze de steun om op haar werk
goed met haar ziekte om te kunnen
gaan.
Toen Jacqueline in 2002 hoorde dat
ze multiple sclerose had, kende ze
de ziekte alleen van naam. ‘De eerste
week draaide ik overuren met de
computer, ik wilde wéten.
Onwetendheid maakt angstig.’ Haar
ziekte maakt haar momenteel vooral
moe en tast haar kortetermijngeheugen
aan. ‘Gelukkig ben ik mobiel,
voor mijn werk moet ik veel op stap.’
Jacqueline is open over haar ziekte,
en haar werkgever reageert met
begrip en ondersteuning. Toch werd
ze op een bepaald moment ongerust.
Veel zieken kunnen
absoluut niet voor
zichzelf opkomen
‘Alles wat ik personeelszaken en de
werkbegeleider vertel, belandt in
mijn dossier. Is dat handig, vroeg ik
me af. Ik werk er al zeventien jaar en
als ik thuisblijf is het niet voor
zweetvoeten, maar toch… Het is een
zakelijk bedrijf en er vliegt wel eens
iemand uit. In de zomer van 2006
hoorde ik over de cursus Met je ziekte
aan de slag. Die ging precies over
mijn vragen: wat betekent mijn ziekte
voor het werk? Hoe praat ik erover
met collega’s en leidinggevenden?
Hoe voorkom ik dat het werk me
teveel wordt? Welke aanpassingen
zijn mogelijk? Ik heb me meteen
aangemeld.’
Veilig en constructief
Inmiddels is de laatste bijeenkomst
achter de rug. Jacqueline is enthousiast.
‘Ik kreeg eerst een persoonlijk
gesprek met de cursusleidster, die
zelf ervaring heeft met een chronische
ziekte. We zaten met z’n achten
in een groep. We praatten over persoonlijke
dingen, maar omdat die op
het werk betrekking hadden, was het
veilig en constructief. Met een acteur
hebben we gesprekken met leidinggevenden
geoefend. Belangrijk, want
veel zieken kunnen absoluut niet
voor zichzelf opkomen. Niet vrolijk
werd ik van de bedrijfsarts die uitleg
gaf over de WIA. Nederland is niet
meer zo zorgzaam als vroeger. Wel
goed om te weten.’
De persoonlijke aanpak van de cursus
zette haar op een nieuw spoor.
‘Ik ben een blij persoon, maar ik heb
veel angst weggestopt. Angst voor het
grillige verloop van de ziekte. Hoe
mobiel blijf ik, houdt mijn geheugen
het? Ik ga nu met een haptonoom
die angst aanpakken. Want ik kwek
wel lekker, maar ik moet ook durven
voelen.’ (LS)
6 Chronisch Ziek 2007