bavelse berg deel 2.indd - Gemeente Breda

Deel 2
De Bavelse Berg: een unieke evenementenlocatie?!
9.
VERMAKELIJKHEDENRETRIBUTIE
Een specifieke evenementenbelasting kent de Gemeentewet niet. Wel wordt in artikel 229 van
de Gemeentewet de mogelijkheid geboden tot het heffen van een vermakelijkhedenretributie.
In de Gemeentewet zijn de eisen, randvoorwaarden, en regels met betrekking tot deze heffingen
nader uitgewerkt. Als gevolg van artikel 229 (eerste lid, onderdeel c) van de Gemeentewet
kunnen gemeenten een vermakelijkhedenretributie heffen. Het gaat hierbij om een heffing tot
‘verhaal van kosten’ die een gemeente moet maken voor het treffen van voorzieningen ter zake
van vermakelijkheden (bijvoorbeeld evenementen). Degene die vermakelijkheden aanbiedt, is
in beginsel belastingplichtig. Doorgaans is de ondernemer die gelegenheid verschaft tot het
bezoeken van een vermakelijkheid als belastingplichtige omschreven. Heffing van vermakelijkhedenretributie
is mogelijk voor het geven van vermakelijkheden, waarbij gebruik wordt
gemaakt van de in artikel 229 omschreven voorzieningen of bijzondere voorzieningen.
Alléén indien een evenement een vermakelijkheid is, kan sprake zijn van het ter zake heffen
van een retributie. De Gemeentewet bevat echter géén definitie van het begrip vermakelijkheid.
Bedoeld begrip is dan ook in de loop der jaren door de belastingrechter nader geconcretiseerd.
Desondanks blijft het lastig een exacte omschrijving te geven van een (belastbare) vermakelijkheid.
Het begrip vermakelijkheid kan gelet op de jurisprudentie als volgt worden omschreven:
“een vermakelijkheid is een gebeuren, waarbij wordt beoogd of mede beoogd dat het publiek
amusement, ontspanning of vermaak zoekt, ondergaat, vindt, pleegt te vinden of kan vinden,
een en ander in of op daartoe bestemde of geschikte voor ieder in wezen toegankelijke
inrichtingen, terreinen, wateren, en dergelijke”. Een vermakelijkheid hoeft dus niet persé in de
‘grappige’ sfeer te liggen. Ook een treurspel, door een toneelgezelschap opgevoerd in de
schouwburg of een openluchttheater levert een vermakelijkheid op. Dit kan, gelet op hun aard
en strekking, niet worden gezegd met betrekking tot de beoefening van de wetenschap, het
bijwonen van wetenschappelijke lezingen of godsdienstoefeningen, het volgen van lessen
of het actief bedrijven van sport. De woorden ‘publiek’ en ‘voor ieder in wezen toegankelijke’
betekenen dat vermakelijkheden in (echt) besloten kring niet tot de belastbare vermakelijkheden
behoren.
In artikel 229 van de Gemeentewet is sprake van twee soorten voorzieningen. Enerzijds door
en met medewerking van het gemeentebestuur tot stand gebrachte of in stand gehouden
voorzieningen. Anderzijds bijzondere voorzieningen in de vorm van toezicht of anderszins,
welke van de zijde van het gemeentebestuur zijn getroffen. Deze voorzieningen hebben
gemeen dat gemeenten daarmee zelf bemoeienis hebben, eventueel in de vorm van het
verlenen van medewerking. De bijzondere voorzieningen zijn kennelijk meer van incidentele
aard, terwijl de in de wet eerstgenoemde voorzieningen kennelijk meer van permanente aard
zijn. Voorwaarde voor de heffing van de vermakelijkhedenretributies is dat bij het geven van
een vermakelijkheid gebruik van voorzieningen wordt gemaakt. Uiteraard moeten voor de
toepassing van artikel 229 de voorzieningen wel het karakter hebben dat ze bruikbaar zijn of
zijn getroffen met het oog op de te belasten vermakelijkheid. Er dient dus een oorzakelijk verband
aanwezig te zijn tussen de (bijzondere) voorzieningen, de kosten en het gebruik daarvan
en de retributieheffing. In de Memorie van Toelichting werd met betrekking tot dit onderwerp
over de vermakelijkhedenretributie het volgende opgemerkt (Kamerstukken II 1989/90, 21 591,
nr. 3, blz. 33): “bij de vermakelijkhedenretributie gaat het om een heffing ter bestrijding van de
gemeentelijke lasten”. Het is dus noodzakelijk dat kan worden aangetoond dat er lasten aan de
heffing ten grondslag liggen.
23