AIR-LIEU - Canons Regular Blog

Terwijl zich dit allemaal tijdens het voorjaar 1797 in en rond het
Kruisherenklooster afspeelde, bleven de gebouwen als opslagplaatscn
bezet door 'n oorlogscommissaris. Toen P. Seijben ze gekocht had
hoopte men vroeg of laat dat de kerk als parochie zou kunnen worden
ingericht. Hij zelf kon er niet aan denken ze te gaan bewonen. Zijn
plots afsterven stelde Janssen, Hermans en Geusen volledig in bezit
van het kloosterdomein. Deze twee laatsten hadden echter een onderkomen
— en vermoedelijk ook wel een werkkring — gevonden te
Leuth en te Baarlo. Zij zullen er niet aan gedacht hebben naar Venlo
terug te keren. Prior Janssen daarentegen, die ,,ergens" in de stad
een voorlopig verblijf had gevonden, heeft spoedig het besluit genomen
terug zijn intrek te nemen in het klooster. Trouwens hoe zou hij er
beter voor hebben kunnen zorgen, dat de gebouwen niet aan vernieling
bloot stonden en dat ze voor een mogelijk herstel van de
kloostergemeenschap bewaard bleven.
Om zijn eigendomsrecht te bewijzen liet de prior op 2 floreal 5e jaar
— 16 mei 1797 de hiertoe vereiste' bewijsstukken inschrijven in de
registers van de municipaliteit te Venlo, nL:
1. de verkoopakte van 23 maart, waarbij P. Seijben eigenaar
was geworden.
2. de akte van 28 maart, waarbij P. Seijben zijn eigendom tegen
een lijfrente overdroeg aan Janssen e.a.
3. de akte van 24 april, waarbij W. Gortz de rechten van de drie
Kruisheren erkende157).
Op de tweede plaats wendde hij zich tot de oorlogscommissaris, die
hij vroeg de kerk te willen ontruimen en hem de sleutels te overhandigen.
Maar deze weigerde zonder meer, er zich op beroepende,
dat hij eerst *n andere plaats moest toegewezen krijgen om z'n voorraden
te bergen. Daarom richtte prior M. Janssens op 17 mei 1797
*n schrijven aan de heren van 't gemeent-ebestuur, opdat zij de oorlogs
commissaris 'n andere plaats zouden aanwijzen, die, volgens de prior,
makkelijk kon gevonden worden. Hij zelf, in elk geval, wilde op staande
voet de kerk ontruimd zien, de sleutels ontvangen en in 't bezit komen
van z'n wettelijke eigendom. Maar ook deze klacht mocht niet baten.
Drie weken later, 8 juni, moest de prior nogmaals aandringen bij 't
gemeentebestuur. Hij zei nu, dat hij 't kloostergebouw zelf wilde gaan
bewonen en daarvoor vooral het gelijkvloers nodig had, wat juist door
de kommandant bezet bleef. ,,Trouwens, schreef de prior, de officieren
ontvangen geld van de Republiek om hun logementen te betalen en zij
moeten dus met de eigenaars der gebouwen onderhandelen over 't
huren van lokalen. De omstandigheden laten me echter niet toe fn
kwartier te verhuren aan de kommandant. Ik heb hem al gevraagd het
gebouw te willen ontruimen, maar hij wil niet weggaan. *t Gemeente
bestuur nu heeft dit gebouw aan de kommandant aangeboden, toen dit
nog als nationaal domein beschouwd werd. Ik vraag U dus ervoor te
willen zorgen de nodige schikkingen te treffen, opdat de kommandant
157) Venlo, 258, fol. 93 v°-94 r°.
44